Enyoing the weekend. {open}

[» Jasmijn «]

Zo'n antwoord had hij wel verwacht. Zijn arm bleef op Reena haar schouder rusten. Met zijn andere arm hield hij snake vast voor het geval hij van zijn schoot zou schruiven. Hij keek Reena recht in haar ogen aan. "Weet je wat? We gaan een plan bedenken om Hadis te vermoorden." Zei hij met een grijs om zijn mond. "Wat wil je liever, hem door middel van toverkunst pijn doen, óf het op de ouderwetse manier van de dreuzels. Lekker grof, hem uit elkaar trekken, vierendelen heet dat toch? Of zijn vingers er één voor één aftrekken? Zeg het maar." Zei hij, een beetje gemeen grijnzend. Ondertussen had hij zijn arm van Reena haar schouder gehaald en streelde de havik. De veren waren lekker zacht. Zachter dan hij had verwacht. Hij moest grinnikken bij het idee Hadis te martelen.

[greenlightning]

Reena's blik werd duister, even als haar glimlach.
'Langzaam vermoorden, zo traag en pijnlijk als maar mogelijk is. Al hoewwel..' Haar gezicht klaarde weer op, alsof de zon door de wolken brak. 'Ik wil eigenlijk gewoon zo snel mogelijk van hem af. Dus hem snel vermoorden is ook goed. Dan maar weinig pijn. Ik wil gewoon van hem af. Ik wil hem kwijt. Hij moet verdwijnen.'
Ze slaakte een zuicht en streek emt haar vinger over het hout van de bar.
'Mijn ouders kunnen me onmogelijk aan iemand uithuwelijken die erger is dan hij..'
Ze keek weer naar de jonge op en miste zijn arm om haar schoduers. Maar dat miste ze al een lange tijd. Ze glimalchte flauwtjes en neit gemeend.
'Ik weet neit wat ik meot doen, Mike. Ik wil neit emt hem trouwen, het tegen hem ouders zeggen lukt niet en... elke jongen waar ik verleifd op wordt laat me vallen vanwege hem. Alsof eht mijn keuze is...' Ze sloeg haar ogen neer, om zijn reactie neit te heoven zien. De toon was verwijtender geweest dan ze had gewild.

[» Jasmijn «]

"Dat snap ik!" Zei hij en hij meende het. ""Gebruik gewoon de vloek des doods." Zei hij simpel. "Of weet je wat? Stuur je ouders een brief waarin staat dat jij een brief hebt gekregen waarin stond dat Hadis vermoordt is door Hij-die-niet-genoemd-mag-worden. Nee, nog beter. Vraag Hij-die-niet-genoemd-mag-worden of hij Hadis wil vermoorden." Zei hij lachend om de gedachte aan Reena die naar Voldemort toe liep en vroeg 'Wilt u Hadis vermoorden?'. Dat zou Reena volgens hem nooit doen.

Hij luisterde naar haar. Af en toe knikte hij begrijpend. Maar veel zei hij niet, op een paar sugestisch na. "Lukt het je ook niet om het in een brief aan je ouders te schrijven?" Vroeg hij voorzichtig. "Ik wil je daar best mee helpen hoor!" Zei hij en knipoogde naar haar. Hij schrok echter een beetje van de toon waarop ze de laatste zin zei. Toch stond hij op en sloeg een arm om haar heen. "Zullen we maar even ergens anders over praten?" Vroeg hij begripvol.

[greenlightning]

Reena haalde haar schoders op. Ze wilde schelden, hem van zicj afduwen. Hem zeggen dat hij haar had laten barsten toen ze hem het hardste nodig had en dat ze nu een ander verkoos boven haar, maar ze deed niks van dat alles. Ze slaakte een diepe zucht en vermande zich. Ze forceerde de glimalch, die ze al jaren droeg, gemakt, maar overtuigend.
'Is goed. Laten we eht niet langer hebben over iemand als hij. Tenslotte... waarom je tijd verspillen? maar waar wil je ehyt over hebben? Over het concert binnekort? Over de nieuwe carriere van Meera? Ik kan neit geloven dar drake haar echt zo ver heeft weten te schoppen... of zullen we het maar neit over Drake hebben voor je boos op mij wordt.'
Ze wist zelfs te grinniken. Jaren langhe training. Nooit je emoties tonen. Het maakte je zwak en een schande.

Haar blik gleed over Snake, die haar met grote oogjes aankeek en ergens ahd ze eht gevoel alsof ze naar Cameron keek. Ze voelde zich gevangen en veilig tegelijk. Ze wenste dat Draconic heir zat, in plaats van Mike. Of eigenlijk, Myron in plaats van Mike. Eigenlijk wilde ze nu iedereen... neej niet iedereen, liever dan Mike. Hij riep teveel gevoelens op.
Ze streelde afwezig haar valk. Falcon kraste zacht en stapte dichter naar haar toe. Knabbelend aan de mouw van haar vestje leek hij haar propberen te troosten. Ze wist eht. Ze voelde het.

[» Jasmijn «]

"Ik weet eigenlijk niet waar ik het over zou willen hebben. Ik vind alles wel goed." Zei hij en ondertussen dacht hij na over een ander onderwerp. "Het concert? Ja is goed. Zeg, wanneer is dat concert eigenlijk?" Vroeg hij enthousiast. "Drake kan me niet zo veel schelen." Zei hij daarna een beetje geïrriteerd. Aan Dracois wou hij nu even niet denken. Kon hij er wat aan doen dat Drake dat geintje verkeerd opvatte? "Ik vind het echt heel knap van Meera. Ik geniet altijd zo van haar muziek." Zei hij, terugdenkend aan Meera's muziek. Soms hoorde hij niks meer om zich heen dan die muziek. Mensen konden tegen hem aan blijven praten, maar horen deed hij het dan niet.
Mike had helemaal niet door hoe Reena over zijn aanwezigheid dacht. Hij dacht dat ze het leuk vond hem te zien, gewoon als vriend. Dus hij ging gewoon door met praten. Niet wetend dat hij niet meer gewenst was. Zo veel mogelijk proberend het onderwerp Draconic te ontwijken.

[greenlightning]

Reena besloot dat ze beter kond doen of haar neus bloedde. Hij was... een vriend, wat voor vlidners er ook in haar binnenste bewogen. Ze moest bedenekn dat ze... zelfs als zij en Mike dichter bij elkaar kwamen... dat |Kaitlin en de andere parks haar zouden vermoorden. Dat was eht niet waard. Dus beet ze op haar lip en glimalchte.
'Maar ik geloof dat er binnnenkort weer een leuk concert komt. Tenminste daar... hoorde ik mijn neef over,' zei zei, met een uitdagende blik in haar ogen. Blijkbaar wilde hij de naar van Draconic neit meer horen, dan maar zo. Ze vond het leuk om hem te palgen, zoals ze iedereen graag plaagde. Maar vooral hem.
In een flits kwamen er weer beelden boven van hen tween, toen ze samen waren, hand in had... en vooral, het moment dat ze hem vertelde over Hadis. Ze begreep neit waar de gedachte vandaan kwam. Dat was wel eht laatste waar ze aan wilde denken!
Haar maag leek in de knoop te raken en ze ademde iets sneller. Nare herinneringen.. nare tijden... naar persoon.

[» Jasmijn «]

Mike draaide zich met zijn rug naar de bar toe, leunde er tegenaan en keek het café rond. Veel bekende zag hij niet. Hij keek Reena weer aan. "Gezellig." Zei hij met een lach. Misschien konden hij en Kaitlin dan samen gaan. "Heeft je neef ook gezegt wanneer het ongeveer is?" Vroeg hij, want als hij Kaitlin wou vragen moest hij wel weten wanneer het was. Mike was helemaal in de ban van Kaitlin en was bijna vergeten dat hij hier met Reena was en niet met haar. Onder tussen aaide hij snake die nog gewoon rustig op zijn schoot lag te spinnen.

[sorry voor korte post inspiratieloos]

[greenlightning]

Reena schudde haar hoofd.
'Ik heb geen idee. Hij houdt dat soort dingen altijd voor zich. Je zou het Cameron kunnen vragen. Die weet het ongetwijfeld. Ik wacht het meestal af tot Meera het verteld. Ik vind het geweldig hoe ze kan starlen als ze erover verteld...'
Ze glimalchte en dacht terug aan de keren hiervoor. Ze had Meera nog nooit zo gelukkig gezien. Ze wenste dat Meera een leifde vond, maar wist dat op elk andere vlak, ze aan Draconic een hele goeie had. Ze zouden een leuk stel zijn ,maar Draconic zag niks adners dan rachanna en misschien was dat maar goed ook. Het zou alles alleen maar moeilijker maken.
Reena wierp een zijdelingse blik op Mike en zuchtte licht. Ze moest eraan toegeven.
'Dus, jij zou er volgende keer wel heen willen emt Kaitlin neem ik aan? Zorg dan maar dat je er snel bij bent, je bent neit de enige die op haar valt.'
Ze grijnsde naar hem, alsof ze het grappig en leuk vond voor hen, ondanks dat ze bloedde vanbinnen. Hoe boos ze ook op hem wilde zijn, er zaten nog teveel gevoelens.

[» Jasmijn «]

Mike haalde zijn schouders op. "Oké, ik zal het hem vragen. Cameron weet alles dus dat zou hij ook wel weten, ja." Zei hij en dacht eraan wanneer hij Cameron weer eens zou zien. "Inderdaad, die blik die dan op haar gezicht staat is onbetaalbaar." Zei hij lachend. Die blik was écht onbetaalbaar. Die blijheid, nee tróts die dan doorkomt ik haar lach, daar wordt je zelf ook zo vrolijk van. Opeens ben je al je zorgen vergeten.

"Ja!" Zei hij gretig. "Ik weet alleen nog niet hoe ik het moet vragen. Het moet heel speciaal worden." Het laatste drong pas later tot hem door. "Wie dan?" Vroeg hij geschokt. Daar had hij eigenlijk nog nooit bij stil gestaan. Natuurlijk kunnen er nog meer jongens op haar zijn. 'Als ze aan haar komen terwijl Kaitlin dat niet wil, dan krijgen ze met mij te maken, en volgens mij ook met Kélian.'
"Maar jij vindt ook nog wel iemand waarmee je naar het concert kan gaan. Of heb je al iemand?" Vroeg hij enthousiast en keek haar vragend aan.