Enyoing the weekend. {open}

[» Jasmijn «]

Het was weekend en Mike had, zoals gewoonlijk, geen zin om zijn huiswerk te maken. "Dan maar straf." Zei hij altijd. Hij deed de deur van de 3 bezemstelen open en liep naar binnen. Eerst keek hij even rond om te kijken of er misschien nog een tafeltje vrij was, maar zoals hij al verwacht had was dat niet het geval. Hij liep naar de bar, waar echter nog genoeg plek was, en bestelde een kroes boterbier. Binnen één minuut had Mike zijn boterbier gekregen en op gedronken. "Nog een kroes boterbier graag." Zei hij en zijn stem klonk een beetje verveeld. Over zijn tweede kroes deed hij iets langer, maar na vijf minuten stond zijn derde kroes alweer voor zijn neus. "Hoeveel boterbier was je van plan te gaan drinken in een kwartier?" Had de barman gevraagd. "Kan het jou wat schelen? Jij krijgt ervoor betaalt." Had Mike geïrriteerd als antwoord gegeven. Waar bemoeide die man zich mee? Waar hij nu totaal geen zin in had waren wel bemoeizuchtige mensen met allerlei onnozele vragen.

[greenlightning]

Hij schoot voor haar uit de kroeg binnen en met een hoge sprong landde hij op de bar. Hij mauwde, spinde en ontving de aai die de man hem gaf. De man keek naar de deur, verwachtend dat de oudste zoon van de Malfoys zou volgen, maar eht meisje dat binnen kwam, was klein, blond en schattig. Een havik klauwde op haar arm, terwijl ze met haar andere de deur open hield.
'Areena,' glimalchte de barman naar haar. 'Het gebruikelijke?'
Reena schudde haar hoofd. 'Nee dank je. Mijn laatste ervaring emt drank beviel me niet zo goed. Niet gehoord over het fiasco?'
Ze had Mike nog niet eens opgemerkt, maar Snake wel. Hij spinde naar de jongen en ging uitdagend voor hem zitten. Zijn baasje en de jongen mochten dan ruzie hebben, voor hem gold dat niet. Hij was maar een kat, toch?
Reena nam naast de jongen plaats en bestelde voor zichzelf een cola, voor ze glimalchend naar Snake keek.
'Kleine vleidoos,' lachte ze,' wat ben ik blij dat jij geen doberman van zestig kilo bent.'
Ze glimalchte naar de jongen. Haar ogen werden groot van schrik toen ze Mike herkende en binnen een fractie van een seconde waren de vlinders er,alsof ze nooit weg waren geweest. Ze glimalchte liefjes, met een verlegen blosje op haar wangen.
'Hey, Mike, jij hier?'

[» Jasmijn «]

Dat de deur dicht ging en dat er iemand naast hem kwam zitten had Mike niet in de gaten. Maar toen er iets harigs langs zijn benen streek schrok hij op uit zijn gedachten. Licht geschrokken keek hij naar beneden. Tot zijn opluchting zag hij dat het Snake, de kitten van Draconic, was. Hij aaide het beestje en nam het op zijn schoot. Hij nam ondertussen nog een slok van zijn boterbier waar hij echter bijna in stikte. Kuchend (of hoe je dat ook schrijft :-\) en met een geërgerd gezicht keek hij om naar degene die naast hem was komen zitten. Tot zijn verbazing zag hij niet Draconic maar Reena naast hem zitten. Zijn gezicht klaarde op.
"Hey, sorry ik dacht eerst dat je Draconic was. Maar jou hier te zien is stukken beter." Zei hij glimlachend toen hij de blos op haar wangen zag. "Ja, ik hier ja. En jij ook zo te zien!" Zei hij lachend om de opmerking van Reena.

[greenlightning]

Reena voelde zich met de seconde stommer worden en ging maar met een hand door haar haren heen.
'Ja, ik ook hier. Ik moest wel. Draconic is iets aan eht doen, waardoor ik maar op zijn beest moest passen. Niet dta ik het erg vind hoor, dat beest sleept me alleen overal naartoe. Wat jij, Falcon?'
Ze streelde het kopje van de havik, die Mike met een scheef kopje aankeek. Hij kraste en stapte van Reena arm af. Dankbaar begon hij te drinken uit eht waterbakje dat de barman neerzette. Reena lachte naar hem.
'Jij denkt ook aan alles he?'
Ze nam een slok van haar eigen drinken en richtte zich weer tot Mike, wensend dat ze minder rood was dan het voelde.
'Dus, waarom zit jij hier alleen? Kom kaitlin soms hier zo heen?' Ze zei eht speels, maar vanbinnen wenste ze met heel haar hart dat het antwoord nee was. Ze wilde Kaitlin niet zien, laat staan samen met haar... met mike.

[» Jasmijn «]

Mike keek eerst naar de havik op Reena's arm, daarna naar Snake op zijn schoot. Hij leek het erg naar zijn zin te hebben. Mike krabte Snake achter zijn oortjes en hoorde het beestje spinnen. Wat was hij toch lief. Een stuk vriendelijker dan zijn baas op het moment. De gedachte aan Draconic zette hij maar gauw uit zijn hoofd. Hij had geen zin om nog chagrijniger te worden dan dat hij net al was.
"Ik zou het ook niet erg vinden als ik op Snake moest passen." Zei hij een beetje laat.
Op haar volgende vraag reageerde hij wel op tijd. "Kaitlin?" Zijn humeur werd wat beter bij het horen van haar naam. "Niet dat ik weet." Zei hij, zijn schouders ophalend. "Ik ben hier eigenlijk een beetje uit verveling heen gegaan. Ik had geen zin in het huiswerk en ik had niks anders te doen, dus ging ik maar hier heen in de hoop iemand tegen het lijf te lopen. En dat gebeurde ook." Zei hij lachend. Hij keek in zijn kroes en zag dat hij bijna leeg was. Hij besloot om het in één teug leeg te drinken en deed dat ook.

[greenlightning]

Haar hart maakte een sprongetje en grinnikte.
'Jammer joh, je zou het vast wel fijn hebben gevonden als ze heir was geweest. Nou ik heb haar ook niet in mijn broekzak verstopt. Verder... je liep me niet tegen het lijf, je kreeg mij als ongenode gast naast je. Ik hoop dat je het fijn vind, anders heb je pech. Moet je maar verhuizen van kruk.'
Ze knipoogde naar hem en nam nog een slok. Het voelde fijn om bij hem te zijn, zoals eht altijd was geweest. Ook voor ze iets hadedn gekregen was de sfeer altijd makkelijk en fijn geweest. Er waren teveel vlinders om hem alleen als vriend te zien, maar ergens vreesde ze dat dat alles was wat hij nog voor haar zou zijn. Tenslotte.. hij wist nu van de verloving af...

'Nee, voor Snake zorgen is geen probleem. Hij rent alleen als een gek rond en als ik neit oplet, ligt hij in iemands armen. Ik zou hem zo kwijt raken. gelukkig is hij vrij gehoorzaam en komt snel als je hem roept.'
Ze streelde het kopje van de kat, plotseling erg dichtbij het kruis van Mike, waardoor ze -hopelijk midner opvallend dan ze vreesde- haar hand terug trok. Om dw beweging wat nonchalanter te maken, streek ze door haar blonde haren. Ze zocht naar iets om te zeggen, maar was compleet uit haar doen. Sinds wanneer werd ze zo verlegen bij Mike? Dat was als.. onzeker zijn bij Cameron...

[» Jasmijn «]

"Dat was wel leuk geweest, ja." Zei hij een beetje dromerig. Gauw kwam hij weer uit die droom. "Maar met jou is het ook gezellig hoor." Zei hij en hij knipoogde terug. Hij vond het altijd wel gezellig met Reena in de buurt. Ze hadden soms zo'n lol samen. En er was altijd een heel gezellige sfeer. Maar het zou niet nog een keer iets worden, dacht Mike. Zeker niet na dat gedoe met die verloving van haar. Die gedachte zette hij gauw uit zijn hoofd. Hij had geen zin om weer chagrijnig voor zich uit te kijken. Snake lag nogsteeds op zijn schoot. "Dat dacht ik ook al. Het is zo'n lief katje." Zei hij en krabde het katje op zijn rug. Hij had niet door dat Reena haar hand geschrokken terug trok. Hij ging gewoon door met het katje vertroetelen. Het viel Mike wel op dat Reena opeens zo stil was geworden. "En hoe staat het nu met de verloving?" Vroeg hij, een onderwerp verzinnend.

[greenlightning]

Reena voelde zich warm worden bij zijn antwoord, al wist hij ook wel dat het gewoon vriendschappelijk was bedoelt. Ze draaide haar glas rond en haatte in gedachten Kaitlin even intens, voor ze zich weer tot Mike richtte.
'Verschrikkelijk. Hij leeft nog steeds.' Ze sprak het uit zoals ze het bedoelde, met spijt. Ze wenste elke nacht dat ze bericht zou krijgen dat hij een of andere vreselijk ongeluk had gehad en was overleden, of dat hij dooziek was. Ze vond eht niet erg om hem het laatste zetje te geven. Ze kende geen woorden die de haat uitdrukten die ze voor die jongen voelde.
'Ik begrijp echt neit waarom mijn.. waarom zij me dit aandoen. Waarom moet het met hem zijn? Zo kieskeurig ben ik niet... Ik bedoel, meestal zijn mijn vriendjes knap en sloim enzo, maar ik zou zo met ene midner goede jongen trowuen. Waarom meot eht emt hem zijn?'
Ze wilde niet over Hadis praten, maar de wanhoop overviel haar en driegde haar mee te sleuren. Ze steunde met haar hoofd op haar handen.
'Waarom had jij het niet kunnen zijn?' Vroeg ze bijna onverstaanbaar.

[» Jasmijn «]

Mike wou net een slok boterbier nemen, toen hij tot de ontdekking kwam dat zijn kroes leeg was. "Jij ook een boterbiertje?" Vroeg hij aan Reena. Hij richte zich tot de barman. "Twee boterbier graag" Zei hij, niet op antwoord wachtend. Ondertussen had hij zitten luisteren naar het verhaal van Reena over haar verloofde. "Zal ik hem iets aan doen?" Vroeg hij voor de gein. Toen hij hoorde dat haar vriendjes altijd slim waren. Zo slim vond hij zichzelf niet. "Ohw ik ben zo slim" Zei hij, hij kon een grijns niet onderdrukken. Toen hij haar gezicht zag, snapte hij dat hij een verkeerd onderwerp had uitgekozen. "Sorry" Zei hij een beetje troostend. "Ik wilde je niet overstuur maken." Zei hij, boog voorover en vreef over haar arm. "Wat zei je als laatste?" Hij had het wel verstaan, maar liet het niet blijken.

[greenlightning]

'Ites stoms,' zei ze en kwam langzaam weer overeind, met de rug van haar hand zacht in haar oog wrijvend. Ze keek hem even aan env oelde de warmte van zijn arm. Ze negeerde de vlidners en probeerde ze wanhopig te onderukken. 'Als je hem wil vermoorden graag,' vervolgde ze emt een breede grijns, die veel emer deed denken aan haar normale zelf. 'Ik zou hem het leifste zelf vermorden, maar hij is zo walgelijk dat ik elke keer versteen als ik hem zie. Als een basiliks met die grote gele ogen.. volgens mij heeft Hadis ook gele ogen...'
Ze liet zich op een arme zakken en glimlachte naar Mike. Ze hoopte werkelijk dat hij haar neit had verstaan. Hij was nog steeds leuk en nog steeds lief en...
'Het is jouw schuld niet. Jij hebt me neit uitgehuwelijkt aan het walgelijkste wezen ter wereld, toch/ Nou dan.'
Maar je liet me wel vallen... Ze kon de gedachte niet odnerdrukken.