He's... sick??? ##open

[greenlightning]

'No way!' lachte Devon. Hij aaide door Myra's haar, die op zijn schoot zat. Devon ahd tien minuten voor eht lokaal staan wachten, was vervolgens op de grond neegeplofd en werd uiteindelijk door Myra als stoel gebruikt. Niet dat hij anders gewend was. Ze deed altijd zo close met hem. Haar blik lag opgewekt op de anderen om hen heen. Het was een heerlijke dag en dit betekende dta ze tijd ahdden om naar buiten te gaan, in plaats van in dit enge jhok te zitten.
Devon staarde nog steeds grijnzend naar de jongen die eht hem vertelde.
'He's sick? No way! He's never sick! You think he'll die?' Hij klonk zo hoopvol dat een groot deel van de leerlingen lachte. Wie wilde neit dat Sneep voorgoed weg was?
Het was fijn om daar te zitten. Het voelde weer alsof ze op hiun oude school waren. daar was ht altijd gezellig geweest. Alle leerlingen mochten elkaar, van welke afdeling ze ook kwamen. Het was zo vreemd,. die strijd tussen afdelingen. Ze kende de redenen inmiddels wel, en kon eht zo af en toe begrijpen, maar ze kon er met haar hoofd neit bij dat zij en Benjamin vijandene zouden meoten zijn. Alleen bij de gedachte ana hem al vlogen de vlidners door haar buik. Zij zat bij Griffoendor en hij bij Zwaderich. Nou en? Hij was zo lief...

Devon snoof licht en grinnikte om een meisje dat een mislukte flirtoging deed, om vervolgens vuurrood weg te vluchten.
'Ze blijven grappig, die kleine onzekere tutjes..' zei hij, terwijl hij haar nastaarde, een groep van alchende volgelingen krijgend. Hij was neit adners gewend, mensen die hem geweldig vonden. Heerlijk, die aandacht. Beter nog dan de aandacht van meisjes. Die hoefde hij neit meer. Helemala niet meer. Hij had June. Ze was alles wat hij ooit ahd gewenst en zelfs meer. Beter dan hij ooit ahd durven hopen.

[melien]

"Echt niet. Doe niet zo mal jij." zei Mara terwijl ze Benjamin een zet gaf. Benjamin deed op zijn beurt alsof de zet erg hard aan kwam en liep tegen de muur aan. "Kijk uit joh. Ik wist niet dat jij zo sterk was. Geen wonder dat.." Middenin de zin brak hij af. Niet zo'n goed idee.
Mara liep huppelend verder. Ze waren op weg naar buiten. Wat wilde je ook als toverdranken uitviel omdat Sneep iets buiten school moest doen? Juist ja, luieren in het zonnetje. Haar zomerjurkje waaide net iets te hoog op toen ze zich plotseling naar Benjamin omdraaide. "Weet je, misschien moeten we de andere leerlingen even inlichten. Ik geloof zelfs dat je liefje er tussen zit." zei ze. Eerst had ze bedenkelijk gekeken, maar toen ze over Myra begon maakte een grijns zich breed op haar gezicht. "Kijk, je eerste slimme opmerking van vandaag." zei Benjamin plagend tegen Mara.

Vrolijk sloegen ze met zijn tweeen een zijgang in aangezien ze door die weg te nemen eerder bij het lokaal zouden zijn. Uiteindelijk waren ze bij de groep aangekomen die voor het lokaal zat. Benjamin voelde meteen weer de vlinders opkomen toen hij Myra zag. Om Devon bekommerde hij zich niet. Niet echt ten minste. "Waarom zitten jullie nog binnen?" vroeg Mara ondertussen serieus. De grijns had ze van haar gezicht weten te halen, alleen haar ogen verrieden haar meligheid. Eigenlijk was het ook wel erg grappig. Zwadderaars hadden in dit geval toch een duidelijk voordeel.

[Madjic]

Met Mack voor hen uit lopend liepen Zed en June door de gang. June gehaast en een stukje voor Zed, zo nu en dan de plagende happen naar haar voeten van de hond ontwijkend. "Het leven is te kort om je te haasten voor dingen als de les en zeker die van Sneep." Zed sprak zacht en een beetje lui. Hij was niet bang voor Sneep op wat voor manier dan ook. De man had hem nog nooit iets van straf gegeven en het was een sport geworden om te kijken hoe ver hij kon gaan. Te laat komen was geen probleem, dus nu een leergierige raaf erbij, plus een hond. Eigenlkijk was June heel toevallig. Zij vroeg of ze samen zouden gaan en hij zei toe. Dat hij geen haast had was er vergeten bij te zeggen.
June wierp een neidige blik over haar schouders. "Als je dit grappig vind, dan gooi ik zometeen per ongeluk iets over je heen. Misschien zuur ofzo." Net op het moment dat ze weer voor zich keek liep ze tegen een Zwaderaar op die ook voor het lokaal stond te wachten stond, samen met de rest. Hij duwde haar boos naar achteren en zei aangebrand dat ze moest uitkijken.
Nog voor June stammelent had gezegd dat het haar speet sprong Mack woest grommend voor June en belande Zed beschermend achter haar.
"Excuses beste man, neemt u deze dame niet kwalijk... dat ze je niet vervloekt voor je lompe gedrag." Zei Zed poeslief.

[Krista -]

Met een verveelde uitdrukking op zijn gezicht had Eric naar de deur van de kerkers staan staren, zonder dadt er iets gebeurde. Toen er nog steeds niks gebeurde, klaarde zijn gezicht langzaam op[ en verscheen een eeuwenoude grijns op zijn gezicht. Hij wierp een blik op Devon en grinnikte even. "Devon, vriendin in aantocht" siste hij terwijl hij een blik op June wierp en zijn hand op stak. Hij fronsde zijn wenkbrauwen even toen hij het gebeuren met de zwadderaar zag, en schudde zijn hoofd. Het was ook altijd hetzelfde. Hij was er erg goed in geworden zich buiten zulke ruzies te houden, maar hij wist van een aantal memnsen op de afdeling dat die daar hun best niet eens voor deden. En een daarvan stond naast hem.
"Bee," zei hij grijnzend en sloeg zijn arm om de nek van het meisje, dat een woest geluid maakte en hem wegduwde. "ik heb je zien kijken. Probeer nou éen keer gewoon.. je er niet mee te bemoeien. Daar word iedereen een stuk vrolijker van".

Bridget wist dat hij gelijk had, maar had geen behoefte zich daarbij neer te leggen. Het kwam trouwens niet vaker voor dat Eric gelijk had, want meestal was ze slimmer dan hij. En ze had niet écht iets tegen zwadderaars in het algemeen, meer tegen een groot deel in het bijzonder. Waaronder Myron en de Parks drieling. "Dalton, ik zweer het" mompelde ze terwijl ze naar achter liep, maar wel met een grijns op haar gezicht. "Als je me weer een keer probeert te wurgen, ga ik echt slaan". Ze sperde haar ogen wijd open, aangezien dat haar waarschuwende blik was, en keek op toen ze de stem van Mara hoorde. Mara had geluk, aangezien ze niet tot het doelwit van Bridget behoorde. Nóg niet, tenminste. "Hoi" mompelde ze enthousiast en leunde tegen de muur aan.

[greenlightning]

Devon keek neit eens op naar Benjamin en Mara, maar Myra herkende Benjamin direect. Ze grijnsde breed naar hem en beantwoordde Mara's vraag.
'Omdat Devon besloot om te gaan zitten en mij op zich trok. Ik mag neit weg van hem. Hij vind de aandacht van de meisjes te leuk,' zei ze plagend, terwijl ze met zijn warrige blonde lokken begon te spelen. Devon keek haar aan emt een veelbetekende blik en Myra draaide zich lachend weer weg. Ze voelde zich geweldig. Ergens zou ze altijd een zwak houden voor Devon, maar Benjmin was haar grote liefde. Momenteel.

Devon keek op toen hij Eric hoorde.
'Ik vrees dat ik jouw leifje nog neit heb gezien. Van de leifjes trouwens.' Hij lachte en keek vervolgens zoekend rond. Zijn blik viel op June en hij grijnsde. Hij hoorde Zeds opmerking en ondanks dat hij niks emt de jongen ahd, moest hij er toch hartelijk om lachen.
'Zedje heeft gelijk. Ze is klein, maar oh wat kan ze pijn doen. Weet je, ze kan je zelfs pijn doen van achteren. Ze kijkt je boos aan, beweegt zich neit en toch kan je knock out worden geslagen/ Zou je eht heel erg vinden om je excuses aan te bieden voor het in de weg staan> Als er een mooie dame komt, rot je op. Ken je die regel niet?'
Hij deed geen moeite om op te staan. Hij zat wel prima, met Myra op zijn schoot. Myra lachte naar zed en begon Mack te roepen.
'Neem je hem zelfs mee naar de les,?' lachte ze naar de jongen.