Talkin' a bit. {Mike&Hannah}

[» Jasmijn «]

[/b] Zei hij. Toen hij het meisje net zag had hij niet verwacht dat hij zo'n gesprek met haar zou hebben. Maar wat bleek? Nooit iemand op zijn uiterlijk inschatten, want misschien is die gene wel heel iemand anders. Zoals Hannah.

"Wat ik na Zweinstein wil? Jeetje, daar moet ik nog ff over nadenken. Dat antwoord hou je nog te goed, oké?" Zei hij en ging een beetje onderuit zitten, met zijn rug tegen de rugleuning. Daar vroeg ze wat, zeg. Daar had hij zelf nog niet over nagedacht. Schouwer leek hem wel leuk, maar of hij er zelf één zou willen worden wist hij niet. "Wat wil jij dan na Zweinstein?" Vroeg hij.
[/ul]

[summerstruck]

"Hij wist altijd wel piepend mijn aandacht te krijgen," zei Hannah op Mike's vraag. "En hij liep altijd achter me aan als ik geen les had. Ik ben hem volgens mij maar drie keer kwijt geweest." En die laatste keer was hem fataal geworden. Hannah voelde haar ogen branden maar besloot de tranen te bewaren voor later, als ze buiten Mike's gezichtsveld was.

Hoe kon hij zo zorgeloos vertellen dat hij nog geen idee had voor de toekomst? Wat was zijn geheim? Hij was een jaar ouder dan haar en zij maakte zich al grote zorgen over de toekomst. "Ik weet het ook nog niet. Ze zeggen dat alles in de toekomst ligt... Maar ik zie helemaal niks voor mezelf na Zweinstein. Het voelt alsof ik alleen hier thuishoor, hoewel dat ook niet helemaal klopt..." Door haar gedachtes hardop uit te spreken raakte Hannah alleen nog maar meer in de war. Wat wou ze nou eigenlijk zeggen? En waarom kwam dit er allemaal uit bij Mike?

[OOC: sorry voor de crap post, inspiratie daalt ><]

[» Jasmijn «]

[/b] Zei hij en hij zuchte. Terwijl hij weer even naar de lucht keek, dacht hij aan al die keren dan hij Victory kwijt was geweest. En altijd als hij niet meer nodig was, kwam hij een keer aankakken. Het is een lief beest hoor, daar niet van, maar soms... Zul je zien, nu Mike hem niet nodig had was Victory hier ergens in de buurt opzoek naar een lekker muisje.

Nu keek Mike Hannah weer aan. "Waarom wordt je dan geen leraar? Je zal er vast goed in zijn, als je kijkt hoe makkelijk je nu met mij zit te praten zal het je voor de klas ook wel goed af gaan." Zei hij glimlachend en dacht na over de toekomst. "En in de toekomst heb ik nooit kunnen kijken. Zo goed ben ik niet in Waarzeggerij. Het is een flutvak en de lerares al helemaal. Die Zwamdrift kan een eind weg zwammen met haar zogenaamde voorspellingen." Grinnikte hij en haalde vervolgens zijn schouders op.[/ul]