|
|
Post by melien on Aug 15, 2008 21:24:04 GMT 2
Cameron had ze sinds de confrontatie in de leerlingenkamer niet meer gezien of gesproken. De pijn wilde echter niet verdwijnen. Het was midden in de nacht, alweer. Wandelend door de school nam ze onbewust dezelfde weg van die ene avond. De avond waarop ze Cameron voor de tweede keer was tegen gekomen. Pas toen ze bij de trap van de astronomie toren kwam schoot het haar weer binnen. Opnieuw voelde ze tranen opkomen. Rustig liep ze de trap op. Half met tegen zin, en toch wilde ze het ook wel.
Stilletjes duwde ze de deur open. Een leeg en donker lokaal was wat ze aantrof. Ergens was ze opgelucht, maar toch ook teleurgesteld dat niet Cameron er was. Haar voeten brachten haar naar een van de ramen toe waar ze op het brede raamkozijn ging zitten. Er hoefde nu alleen nog maar iemand binnen te sluipen en haar een zetje te geven en ze zou vallen. Want ze had zich niet beveiligd. Haar blik staarde in de verte terwijl haar gedachten wisselden tussen verschillende herinneringen. De tranen liet ze de vrije loop, er was tenslotte niemand.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 15, 2008 21:54:20 GMT 2
Het was laat, maar de slaap leit op zich wachten. Zachtjes stapte hij de trappen op, tree voor tree, langzaam en genietend van elke beweging. 's Nachts leek hij op de bloeien, op de zeldzame moemnten dat hij dan nog wakker was. De toren was zijn fafourite plek geworden om 's nachts te zijn. Hij miste zijn vriendin, erger dan hij kon uitleggen, maar niemand die het begreep. Niemand die hij ervoor in vertrouwen nam. Zelfs Reena niet.
Met Snake in zijn armen, zacht spinnend en vertrouwd, opende hij de deur, aan eht einde van de trap. Hij haalde diep adem en genoot van de muffe geur die er hing. cameron wilde hier nog weleens zitten, maar hij was zichzelf niet. Draconic ahd zijn vriend al een tijdje neit meer gezien. Het maakte hem bezorgd. Misschien was hij bij Rose...
De gedachte deed zijn mondhoeken krullen. Hij vond eht leuk dat die twee iets samen hadden. Ze waren leif samen. Ze waren...
Het geluid van zacht gesnik deed hem opkijken. Er was geen cameron, maar wel een Rose. verbasd liet hij zijn blik op het meisje hangen, voor hij verder naar binnen stapte en de deur achter zich sloot. Langzaam liep hij naar haar toe en liet zich tegen de muur aan steuenen.
'Wat is er nou emt jou?' vrpeg hij met zachte, en vriendelijke stem, die normaal gesproken alleen voor zijn vreindin in Zwaderoch was bestemd.
|
|
|
|
Post by melien on Aug 15, 2008 22:15:20 GMT 2
Draconic had ze niet aan horen komen, maar de deur hoorde ze wel. Opkijken deed ze echter niet. Ze wilde niet weten wie er binnen kwam. Even sloot ze haar ogen, maar uiteindelijk schrok ze toch op door Draconic. Ze opende haar ogen en keek hem aan. Moeite om haar pijn te verbergen deed ze niet. Het was een zwadderaar, ja. Maar waarschijnlijk wist hij ook net zo goed dingen over Cameron. Wat hij hier kwam doen wist ze niet, maar energie om iets lulligs tegen hem te zeggen had ze niet.
"Dat kun je beter aan Cameron vragen." zei ze op fluistertoon. Haar stem trilde, en haar blik had ze alweer op de nachtelijke hemel gericht. "Hij is tenslotte degene die er een spelletje, nee een grapje, van heeft gemaakt.." voegde ze er nog amper hoorbaar aantoe. Ze wist niet wat meer pijn deed. Het verhaal dat Green haar had verteld, of het feit dat ze Cameron kwijt was. Hij betekende veel te veel voor haar, alleen wist ze niet of hij dat wel besefte.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 15, 2008 22:30:27 GMT 2
'Spelletje?' Draconic brak zijn hersens over waar ze eht in hemels naam over kon hebben. hij zocht zijn geheugen af naar alles wat een spelletje had kunnen zijn. Had hij hun relatie een spelletje gevonen? Nee, hij herinnerde zich nog wel eht moment dat cameron die jongens ahd aangevallen. De meest geweldloze persoon die hij kende... had hij een spelletje met haar vreinden gespeelt? Nee, dat was meer iets voor draconic zelf.
Hij krabte zich met zijn vrij arm in zijn nek. Snake mauwde zacht en loerde naar Rose, met zijn grote gele oogjes. Hij kende de waarheid net zomin als zijn baasje en dat beviel hem niet. Rose huilde en Cameron ook, dat wist hij. Althans, hij had gehuild. Hij sliep nu inmiddels, voelde Snake aan zijn band met de jongen. Hij mauwde oipnieuw, maar spinde niet. Er viel niks te spinnen.
'Ik heb echt geen idee waar je eht over hebt. Het spijt me, maar je moet iets specifieker zijn. Spelletje? waarover heeft hij een spelletje gespeelt? Heeft hij je vreindinnen iets aangedaan? Roddels verspreid? Je weet dat dat gewoon is wat hij doet. Het betekend verder niks. Of heeft hij ontkent dat jullie eits hebben? Ik bedoel.. dat zal hij dna doen voor jouw bestwil. Zodat niemand je pest of wat dan ook...' Hij deed zo zijn best om iets te bedenken wat Cameron in haar ogen fout had gedaan, maar dat kon zoveel zijn. Andere afdelingen begrepen de zwadjes gewoon niet...
|
|
|
|
Post by melien on Aug 15, 2008 22:42:27 GMT 2
Rose had haar blik nog steeds op de nachtelijke hemel. De sterren en de maan waren ver te zoeken, maar dat viel haar niet eens op. Ze sloeg haar armen om haar knieën heen. Haar blik ging even naar het kleine katje, maar Draconics onwetendheid trok haar aandacht. Het kwam haar toch wel raar voor. Bij de voorstellen die Draconic maakte over wat het was schudde ze telkens weer hoofd. "Green.." begon ze, maar ze haakte weer af. Haar stem wilde niet meespelen. Even haalde ze rustig adem voordat ze een nieuwe poging begon.
"Green vertelde dat.. dat.. dat hij en een meisje in zwadderich het plan hadden om.." Het deed toch behoorlijk wat pijn om het te vertellen, en het feit dat de tranen er waren maakte het er niet makkelijker op. "..anderen te pesten door te doen alsof hij van hen hield.." maakte ze de zin amper hoorbaar af. Het beangstigde haar dat ze het zo makkelijk tegen Draconic kon zeggen, terwijl ze alleen maar was uitgevallen tegenover Cameron. Nu twijfelde ze ineens eraan of het wel waar was, maar het klonk als iets wat hij zonder schuldgevoel zou doen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 15, 2008 22:47:45 GMT 2
Draconic stopte zijn poging om iets te bedenken en knikte langzaam toen ze begon te praten. Hij kende eht meisje neit waar ze eht over had, maar knikte begrijpend. Hij glimalchte en haalde zijn schoduers op, knikte nog een laatste maal en zei: 'Grote onzin. Dat is niks voor cameron. Dat zie ik mezelf nog wel doen, en misschien nog wel een stel anderen, maar dat is veel te veel werk. trouwens, Cameron houdt er niet van om zich in te spanenn voor dingen, zeker niet in samenwerking emt iemand anders, laat staan een meisje. Ik snap niet waar deze onzin vandaan komt. Zelfs Cam zou dit niet zomaar verspreiden. Daarbij.. heeft hij gezegd dat hij van je houdt? Dat zou echt een mijlpaal zijn. Ik geloof neit dat hij dat ooit gezegd heeft tegen iemand.. hooguit zijn oduers en tegen mij voor de grap maar... of Reena misschien.'
Hij dacht opnieuw diep na, terwijl Snake, zo goed als een kat dat kon, met zijn oogjes rolde. Hij wrong zich los en sprong bij Rose opschoot. hij spinde niet, maar liep half tegen haar buik op en kek haar recht in de oogjes. Hij wilde haar vertellen dat ze een fout had begaan, maar kon de woorden niet uitspreken. Alleen haar aankijken, met die oogjes.
|
|
|
|
Post by melien on Aug 15, 2008 22:55:47 GMT 2
Draconics woorden stelden haar enigszins gerust, maar tegelijkertijd voelde ze zich wel heel erg stom. Waarom had ze het ook niet eerst gevraagd? Juist ja, omdat het van een vriendin kwam. "Maar.. ze zou het niet hebben gezegd als ze geen goede reden had om het zelf te geloven." mompelde ze. Het liefste zou ze de tijd nu wel degelijk terug willen draaien, maar dat ging niet. Ze had er eerder over moeten nadenken. Het beeld van Cameron die huilde drong zich weer aan haar op. Waarom had ze hem niet tegen gehouden?
Haar blik ging naar het katje, maar ze begreep niet wat Snake van haar wilde. Ze wist nog steeds niet wat ze moest geloven. Haar gedachten gingen weer naar het gesprek. Wat had Green gezegd? Dat ze het had gehoord, maar niet 100 procent zeker wist of het wel waar was. Waarom dacht ze daar nu pas aan? "Waarom?" vroeg ze bijna geruisloos aan het katje op haar schoot.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 15, 2008 23:00:31 GMT 2
Snake begon nu te spinnen en kroelde met zijn zachte kopje langs haar gezicht. Draconic keek naar het diertje en vervolgens naar Rose. Hij liet zich emt zijn arm tegen de muur aan zakken en keek haar vervolgens glimalchend aan.
'En wat hebben we hier nu van geleerd? Nooit zomaar op roddels afgaan. Eerst vragen naar de bron, of vragen aan de persoon waar het over gaat. Ik begrijp nu eindelijk waarom hij zich zo vreemd gedraagt. Je hebt wel een hoop goed te maken. Als hij zich over zijn trots heen weet te zetten, neem ik aan dat het wel goed komt. Maar, misschien moet je er niet te lang mee wachten.'
Er was niks beschuldigends in zijn stem. Hij wist hoe zwaar het moest zijn om een relatie te hebben emt een zwad en al helemala emt Cameron. Niet alleen omdat hij dat zelf kon bedenken, maa rook omdat Cameron het er met hem over had gehad. Hij had het geheim willen houden, juist zodat er geen roddels kwamen.
"Er zijn teveel meiden die interesse in me hebben om te accepteren dat ik een relatie heb. Teveel kans op gestook in de relatie. Sommige dingen moet je gewoon verzwijgen."
Hij besefte nu dat Cameron gelijk ahd gehad.
|
|
|
|
Post by melien on Aug 15, 2008 23:10:54 GMT 2
Rose aaide het katje even zachtjes. Ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan. "Wat als..?" De vraag durfde ze niet eens af te maken. Ze sloot haar ogen, ineens leek alles duidelijk. Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan, maar dat had al helemaal geen nut. Haar blik dwaalde weer af naar buiten. Plotseling werd ze zich bewust van het tijdstip. Waarom had ze er niet even over na gedacht?
"Voor het eerst in m'n leven luister ik naar zoiets zonder het na te gaan, en dan moet er natuurlijk zoiets gebeuren." ze zei het meer tegen zichzelf, maar dat maakte het er niet minder waar of de situatie minder erg op. Haar blik ging weer naar Draconic, hulpzoekend. Er moest een uitweg zijn. Dat kon gewoon niet anders.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 15, 2008 23:14:52 GMT 2
Draconic glimalchte nog steeds en sloeg zichzelf met zijn vrije hand voor zijn hoofd.
'Lieve, leive Rose,' zei hij, hoofdschuddend, zonder zijn hand weg te halen. 'Denk eens na. Wat doen wij normaal gesproken als we een fout hebben begaan en dat willen goed maken? Dan...' Hij keek haar nu aan en grijnsde breed. Hij keek naar Snake, die hem even opgewekt terug keek.
'Misschien moet je maar nu meteen gaan. Je weet wel. Nu.'
Hij liet de muur weer los en stak zijn armen uit. In de ene ving hij Snake op, maar de ander was een uitgerijkte hand, niet alleen om haar te helpen opstaan, maar ook een aanbod van vriendschap. Zeldzaam, en niet veel vaker gebeurd bij iemand van een andere afdeling.
|
|
