I AM a prince! {open +Miquel/Tyra}

[greenlightning]

Miquel was erger op zijn ego getrapt dan hij wilde toegeven. De woorden van Kyra, maar vooral die van Kaitlin hadden hem gekwetst. Hij had geen fijne herinneringen aan Kaitlin, vooral omdat mevrouw het nodig vond om iedereen te vertellen dat ze met een prins had gehad. Het ergerde hem, want hij wilde veel meer zijn dan een prins. Bijna niemand die het op school had geweten. Daarom voelde hij zich zo fijn bij zijn vrienden en de liefjes die hij had gehad. Ze hadden om hem gegeven, Kaitlin niet. Althans, dat geloofde hij.
Kwaad zat hij met zijn armen over elkaar. Hij ving geen woord op van wat Lupin zei, net zomin als wat de vrienden en leerlingen om hem heen zeiden. Hij kookte van woede om Kyra's woorden. Hij was hier geen prins... hij was altijd een prins! Haar prins dan.. en die van Ty... Hij dacht aan de reactie die Ty zou hebben en voelde een lach opkomen, ondanks zijn woede. Misschien ahd hij inderdaad wat overdreven. Tenslotte, sinds wanneer wilde hij als prins gezien worden? Erg kidnerachtig eigenlijk... Toch ergerde dat van kaitlin hem. Hij bleef boos, maar opende toch zijn oren voor de gesprekken om hem heen.

'Maar er moet een maneir zijn om de orlog te stoppen. Ik vind eht zo vervelnd dat er altijd amar weer wordt gedreigd en er telekns ruzies ontstaan, waar dan ook.'
Een meisje knikte heftig om Tyra's woorden. Zoals ze daar zat, met rechte rug, opgeheven neus, en autoritaire houding leek ze de prinses die ze neit wilde zijn. Het was grappig hoe veel koninklijks ze had, zonder het te willen bezitten. Ze sprak met het meisje alsof dat een van haar volgelingen was, ne neit gewoon een vriendin.
'Dat grifjes en Zwadjes altijd ruzie hebben, dat is al zo sinds de oprichting, maar sinds wanneer hebben wij raafjes daar mee te maken? Ik bedoel, we zijn toch neit zoals zij? Wij houden van leren, intelligente gesprekken en socializen. Dit is niet wat wij doen.'
Opnieuw geknik. Ze sprak als de woordvoerder van de de Raafjes, waarschijnlijk nog zonder het zelf door te hebben, bedacht Miquel en voelde een lichte, trotse grijns op zijn gezicht komen. Ze was ook wel een koningin in de dop...

[Madjic]

"De raafjes zijn nou eenmaal de verstandigste, die worden geacht het op te lossen. En omdat ze de studiebollen want word er van andere geacht daar gebruik van te maken. Dat is de wet van de natuur." Zed leunde achterover en keek glimlachent naar Tyra. "Dus of je moet maar van school gaan, of je moet ermee leren leven. Want het spijt me, prinses, je kunt er niet veel aan veranderen."
"Ow, dus je zegd dat jij niet verstandig bent? Heb je het nou eindelijk in de gaten?" June schreef met glinsterende ogen een paar woorden op haar perkament. "Of ben jij de uitzondering op het hele verhaal?"
Zed keek opzij. "Stop er een sok in, muisje." Zei hij grijnzend en keek weer even een seconde naar Lupos.
June tuitte haar lippen en hield haar hoofd schuin. "Doe nou eens een keertje aardig. Daniëls." Zijn acternaam zei ze met ingevette nadruk en keek hem uitdagend aan. "Want jij en Will bewezen zo te verschillen. En Will is als een raaf verstandig, dus wat ben jij dan he?"
Ze dhield zijn mond, maar keek June even dodelijk aan. Ze hadden inderdaad beweert dat ze zoveel verschilde, maar nu werd dat wel even enorm in zijn nadeel gegooit en daar hield hij niet van.

[\\ Jess']

Tatyanna had naar haar perkament gekeken die er nog wit bij lag. Lupos zei weer wat en Tatyanna schreef het maar op. Ze ving half het gesprek van Tyra, June en Zed op en moest lachen. "Zwadderaars zijn slim, maar niet op onze manier. Wij hebben hersens, en hun. Tja wat hebben hun. En raafjes zijn betweters. Omdat we álles weten en het beter denken te weten" Bemoeide ze zich er meteen mee. Ze keek naar Tyra, en toen naar Zed en June.
Daarna keek ze weer naar Lupos die weer wat zei. Ze voelde zich verplicht alles op te schrijven wat hij zei. Ze had zich weer ergens mee bemoeit. Waar ze niks mee te maken had. "Sorry voor het bemoeien, het moest even" Glimlachte ze vriendelijk naar de drie. Daarna verdween haar glimlach in een serieuze blik. Waarna ze weer iets opschreef. Het was niet intressant, maar handig om te weten. "Hoe is het met jullie eigenlijk verder?" Vroeg ze toen maar aan hen. Lupos ging gewoon verder met zijn lange verhaal. Tatyanna was met alles tegelijk bezig weer. Zoals altijd. Ze doopte haar veer in de inktpot en schreef weer wat op.