Sending a couple of owls // Brian&&Tatyanna

[\\ Jess']

Het geluid van scheurende papier verstoorde de rust in de uilenvleugel. Nouja de rust, de uilen waren rustig.. Maar door het gescheur was iedereen weer bij de les. Brian had een nieuw stuk perkament gepakt en geschreven. En ook Tatyanna was bezig. Alleen bij Tatyanna lukte het niet echt. "Lukt het?" Vroeg Brian, Tatyanna knikte.. Maar schudde daarna haar hoofd. Uit het niets kwamen er tranen in haar ogen. Brian wist nu dat hij haar niet alleen kon laten zitten. "Je moet je er echt overheen zetten, ik weet dat het moeilijk is.." Hij stond op en ging naast haar zitten. Hij legde zijn perkament en veer weg. Om uiteindelijk een arm om haar heen te slaan.
Er rolde een traan over de wang van Tatyanna die opzij keek. "Ik kan het gewoon niet.. Het is gewoon niet zo makkelijk als het lijkt" Haar zachte stem deed Brian doen inzien dat ze eigenlijk wel gelijk had. Brian pakte haar hand vast om aan te geven dat hij er was voor haar. "En weet je wat het ergste is, ik ben er een wrak door.." Ze kneep zacht in de hand van Brian. "Kom op, het lukt wel.." Moedigde Brian haar aan. "Gewoon schrijven naar huis, en vertellen hoe je je voelt. Of zoiets.." Brian was hier niet echt goed in. Maar hij probeerde het. En dat was misschien al genoeg voor haar.

[CherryOnTop]

Giegelend rende Daiya richting de uilenvleugel, met het perkament dat van de persoon was die duidelijk achter haar aan rende. "DAIYA!" Hij zuchtte terwijl hij tevens probeerde het perkament terug te grissen, het was persoonlijk wat erop stond en Daiya wist blijkbaar niet wat het woord persoonlijk betekende. Niet als het ging om iets dat van Alex was althans. "Daiya! Stop hiermee!" Daiya stond stil, grijnzend met haar rug richting de twee die in de uilenvleugel waren. Blijkbaar had ze het niet gemerkt. "Uhm..Daiya, met je gedrag op dit moment ben je twee mensen nogal persoonlijk aan het storen, geef dat terug" Daiya zuchtte, gaf het perkament terug voordat ze zich omdraaien en snel achter mekaar een stuk of 10 keer.

Het was absoluut duidelijk dat ze niet wist wat ze aan het veroorzaken was. Alex raakte geirriteerd en de twee personen die er waren zouden haar vast en zeker aanstaren alsof ze wezenloos gestoord was. "Sorry!" mompelde Daiya nogmaals tegen de twee die ze niet kende. Wel, hun zouden haar ook niet kennen. Alex stopte het perkament snel weg voordat hij een lichte glimlach gaf tegen de twee die er waren. Hij herkende er eentje meteen, Tatyanna.

[\\ Jess']

Het moment waarop Brian net op wou staan werd verstoord door een naam die werd geroepen. Hij stond half toen er iemand tegen hem aanstootte. Hij draaide zich om en stapte over Tatyanna heen. Hij tikte haar iets aan waardoor hij haast viel. Hij kon zich nog maar net staande houden aan een muur. Zijn gezicht stond wat geschrokken. En ook Tatyanna was omhoog gekomen. Ze was net klaar met de laatste zin, had het ondertekend en in een envelop gedaan. Toch krabbelde ze geschrokken omhoog. Ze wist niet wie het meisje was, maar de stem kwam haar duidelijk bekend voor. Brian kon wel lachen om het meisje, Tatyanna keek wat geschrokken, en geirriteerd. Toch was ze overeind gekomen.

Tatyanna staarde de jongen aan en toverde een glimlach op haar gezicht. Het was Alex, en als hij er was, werd ze van binnen weer vrolijk. Hij had haar geholpen toen ze het moeilijk had, daar was ze hem dankbaar voor. En ze hoopte dat hij haar vrolijk kon blijven maken. Bij hem had ze haar gedachten van Davis kunnen afzetten, en waren haar gedachtes de hele tijd bij Alex.
Ze schudde haar hoofd om erbij te blijven. Brian had even naar de twee gekeken. "Hoi" Groette hij vriendelijk. Tatyanna glimlachte vriendelijk. "Heey.." Begroette ze de twee.

[CherryOnTop]

"Sorry, sorry!" mompelde Daiya nogmaals en omdat ze kleiner was dan Alex legde hij zijn hand op haar hoofd om haar tot zwijgen te brengen. "Ik geloof dat de boodschap duidelijk is" mompelde hij tegen haar. Hij keek op naar Brian en Tatyanna. "Sorry voor het storen.. Daiya is in de mood om van alles te doen wat nogal buiten de regels kan vallen" Alex glimlachtte voordat hij een vraag aan Tatyanna stelde. "Hoe is het met je?" Daiya staarde van Alex naar het meisje en haalde haar schouders op. Toen keek ze richting de jongen en stak haar hand vrolijk uit. "Daiya!" stelde ze zichzelf voor.

Alex zuchtte zachtjes terwijl hij een zeer geirriteerde blik wierp op Daiya. "Ik geloof dat ik haar maar eens vast moet binden aan een stoel en dan haar eens wat manieren moet bijbrengen" Al mompelde hij dit meer tegen zichzelf, Daiya hoorde het toch niet. Die was te druk met nieuwsgierige blikken te werpen op Brian en op Tatyanna.

[\\ Jess']

Brian had nu al lol om het meisje. Maar hield zich op de achtergrond. Tatyanna glimlachte om het meisje. "Nee geeft niet, dat kan gebeuren. En het is leuk, zo is zij denk ik" Brian knikte na de woorden van Tatyanna. Op de vraag van Alex knikte ze. "Het gaat zijn gangetje" Loog ze. Brian grijnsde naar Daiya. "Brian, en dat is Tatyanna" Zei hij tegen haar. Tatyanna's ogen glinsterden. Haar blik bleef op Alex hangen. Maar uiteindelijk wendde ze die ook af.

Tatyanna moest lachen om de opmerking van Alex, ze had hem wel degelijk gehoord. Brian was te druk bezig met Daiya.. Hij vond haar intressant. Misschien wel iets té. Ze was zo vrolijk. Brian keek even naar een uil die fladderde. Dat was ook wel leuk. Tatyanna keek naar Alex, alweer. "Met jouw.. Ik heb je lang niet gezien" Grijnsde ze. Ze keek hem vragend aan.

[CherryOnTop]

"Het gaat redelijk met mij, sinds zij hier is neemt ze de neiging alles wat persoonlijk is te jatten als een spelletje, of ze verstopt ze.." antwoorde Alex. Daiya glimlachtte vrolijk en onschuldig, soms had ze een kinderlijke mood maar was meestal serieus. En omdat ze even niet wou storen tussen het gesprek van Alex en Tatyanna probeerde ze een uil te grijpen om een boek te versturen. "Hier!! Stom beest! Kom hier!' Blijkbaar wist ze niet hoe een uil werkte. Je kon ze simpel naar je lokken door je hand uit te steken. Uiteindelijk gaf ze het op en plofte ze neer op de grond terwijl ze naar Brian keek. Ze vondt hem ineens interesant, veel leuker dan een uil die absoluut niet luisterde.

Daiya had in haar handen een zwart boek ingepakt met zwarte kaft en wat touwtjes om het bijeen te houden. Hopelijk zou de uil niet neerstoren door het pakketje, als ze er een te pakken kreeg. "uh.." Alex keek naar Daiya, die absoluut gestoord naar Brian zat te staren. Dat deed ze altijd bij nieuwe mensen, mensen die ze niet kende. Haar blik gleed naar Tatyanna, die ze nieuwsgierig bekeek. Ze leek vrolijk, voor haar woorden. "Hoe werkt een uil..?' vroeg ze uiteindelijk. Normaal liet ze altijd Alex of Shinami haar spullen versturen.

[\\ Jess']

Tatyanna knikte en glimlachte. "Tja, iedereen is anders.." Ze keek naar Daiya die nu tegen een uil aan het schreeuwen was. Brian schudde zijn hoofd terwijl een glimlach zich op zijn gezicht verspreidde van oor tot oor.
Toen Brian intressant werd schrok hij van haar reactie. Hij trok zijn wenkbrauw op maar grijnsde wel. Tatyanna keek nu alweer naar Alex. "Uhmm, tja. Ik heb je best wel gemist eigenlijk.." Zei ze tegen Alex terwijl ze daarna wat verlegen naar beneden keek.

Brian was teveel bezig met Daiya dus die hoorde niet veel meer. Toen Daiya vroeg hoe een uil werkte keek Brian naar de uil. "Kom, ik zal het wel voordoen" Hij liep naar een uil toe en stak zijn hand uit. De uil pikte er eerst naar maar ging er toen opzitten. "Ze zijn heel vriendelijk, maar kunnen ook chagerijnig zijn. Je moet zelf ook vriendelijk overkomen." Vertelde Brian Daiya. Tatyanna keek even naar de uil en toen weer naar Alex.

[CherryOnTop]

Alex keek naar Tatyanna, had hij het goed gehoord? Tuurlijk, hij was niet doof. Hij glimlachtte eventjes en zei uiteindelijk "Ik jou ook wel hoor, we hebben mekaar lang niet gesproken" Kort haalde hij een hand door zijn haren "Een ding, moet je niet iets versturen?" Hij vroeg het vriendelijk met het gebaar op het perkament dat ze had toen hij achter Daiya aan naar binnen was gekomen.

"Oh.." mompelde Daiya toen het heel gemakkelijk leek toen Brian een uil naar hem lokte. "En storten ze niet neer als je ze een zwaar pakketje geeft?' Ze was opgestaan en keek van de uil naar het zwarte pakketje in haar handen. Er zat om kleur te geven een groot zilver lint omheen. "Hopelijk niet.. maar dat zien we toch wel, toch?"

[\\ Jess']

Ze kwame r pas later achter dat ze wel een rare opmerking had gemaakt. Of raar, ze had iets gedacht en het meteen gezegt. Ze kreeg kleur en grinnikte. "Ik bedoel, ach laat maar.." Ze keek even naar de brief die ze in haar handen had. "Ohja.." Ze draaide zich zo dat ze een uil te pakken had, bond de brief eraan vast en liet de uil los. "Zo. dat is weg.." Ze draaide zich om en keek weer naar Alex.

Brian grinnikte. "Dan moet je een grotere uil hebben denk ik, ik weet ook niet hoe ze het voor elkaar krijgen." Hij zette de uil weer terug en deed een stapje achteruit zodat Daiya een uil kon pakken. "Kies er maar één uit.." Zei hij terwijl hij zijn armen over elkaar deed.

[CherryOnTop]

Alex grijnsde eventjes "Wat maakt het uit?" vroeg hij daarna. Hij keek even naar Daiya die aandachtig luisterde naar wat Brian zat te vertellen of eerder deels uit te leggen aan Daiya. Daarna richtte hij zijn blik weer op Tatyanna "Hopelijk kan iemand haar leren kalm te blijven en rustig, want ze heeft van die kinderlijke momenten"

Daiya knikte en keek rond tot ze een mooie grijze uil vondt die groot genoeg was voor het pakje. Ze strekte haar arm uit en wachtte tot de uil erop was geland. 'Yay!" Terwijl ze uil op haar hand zat probeerde ze het pakketje te geven, die de uil uiteindelijk beet had met zijn pootjes. "Naar Ikuto!" De uil vloog op van haar arm en uit het raam. "Hoe weten de uilen eigenlijk waar ze moeten wezen? Wie weet weet die uil niet eens wie Ikuto is!"