Post by Madjic on Aug 24, 2008 22:40:24 GMT 2
Zondag 14 augustus 2008, tussen 10 en 11 s'avonds
De tekst van een stom liedje dreint door mijn hoofd, alsof ze me willen vertellen dat ik dat moet doen. Maar dat doe ik toch al? Maar een beperkt aantal mensen weten wat er op dit moment door mijn hoofd spookt.
Nee, ik zeg het verkeerd. Maar een persoon weet dat, de rest kan enkel raden. Shirie weet het bijna allemaal, Lily weet iets en verder... ik ben de enige die alles weet en zo hoort het ook.
Dus waarom zeurt dat lied dan zo? Mijn diepste gedachtes die deel ik met niemand. Dat doe ik toch ook? Ik heb niemand vertelt dat ik me omringt met vrienden het meest alleen voel. Ik heb niemand vertelt dat er maar een persoon is die dat weet weg te nemen. Ik heb niemand vertelt wat dat meisje met me doet. Ik heb niemand vertelt hoe ik wou dat die regenachtige avond in het verboden bos voor altijd had geduurt toen we in elkaars ogen keken. Maar het kan niet. Nu niet. Het is allemaal nog te vers, voor ons beide.
Vanacht kwam de droom weer terug, de droom waarin ik vergeten ben. Alleen op een wereld met zoveel mensen die erop rond lopen. Als een onzichtbaar persoon wandel ik langs hen heen. En hoe hard ik ook schreeuw, ze lijken me niet te horen. Sommige kijken me wel even aan, maar dat gaan ze weer door.
Ik weet niet of het allemaal een betekenis heeft. Ik ben niet een persoon die daar veel over nadenkt, maar nu... ik kan het niet laten dat er iets achterschuilt.
Voor de afsluiting van deze dag, iets dat ik niet moet vergeten te zeggen. Als ik en ook zij er klaar voor ben, heb ik een nummer voor, over haar. Het is wat ik eigenlijk niet mag denken, maar toch is het er. Voorbij
