Post by Madjic on Aug 31, 2008 19:12:11 GMT 2
William lachte. "Nee, ik verwacht noiet van je dat je je hele liefdesleven aan me gaat vertellen. Maar ik bedoel dat het misschien helpt als je je moeder laat zien hoe ze van iemand moet houden. Maar als ze getrouwt is, dan weet ze dat als. Het spijt me, ik heb denk ik veel te lang niet meer goed met je gepraat en naar je geluisterd."
Hij richtte zijn blik naar het veld. De mist begon op te trekken en alles werd veel duidelijker.
Hij glimlachte, het werd inderdaad duidelijker. Hij had zich de laatste tijd veel te veel zorgen gemaakt over Teresia om tijd te hebben voor andere die hen eigenlijk net zo dierbaar waren. Zijn vrienden, brieven naar familie en Shirie. Het verbaasde hem niets dat zijn hoofd haar niet tot vrienden beschouwde, want daar was ze allang voorbij. Hij wist wel beter dan dat te ontkennen, daarvoor had hij het liedje met teveel liefde gezongen en zag hij haar gezicht veel te vaak in zijn dromen.
"Op de een of andere manier vind ik het nog altijd moeilijk om me voor te stellen dat iemand het zou wagen om niet, op wat voor manier, van jou te houden." Hij bleef naar het veld staren, waardoor zijn stem zacht en serieus klonk. "Je bent veel te gevaarlijk daarvoor. Stel je voor wat je wel niet zou doen bij hen die jou niet mogen. En dan zou je niet eens je stok hoeven te gebruiken." Nu brak er een grijns door op zijn gezicht, terwijl zijn stem uitdagend klonk. Hij wierp een zijdelings blik op haar. "En ik weet hoe het voelt, de pijn zonder een stok."
Hij richtte zijn blik naar het veld. De mist begon op te trekken en alles werd veel duidelijker.
Hij glimlachte, het werd inderdaad duidelijker. Hij had zich de laatste tijd veel te veel zorgen gemaakt over Teresia om tijd te hebben voor andere die hen eigenlijk net zo dierbaar waren. Zijn vrienden, brieven naar familie en Shirie. Het verbaasde hem niets dat zijn hoofd haar niet tot vrienden beschouwde, want daar was ze allang voorbij. Hij wist wel beter dan dat te ontkennen, daarvoor had hij het liedje met teveel liefde gezongen en zag hij haar gezicht veel te vaak in zijn dromen.
"Op de een of andere manier vind ik het nog altijd moeilijk om me voor te stellen dat iemand het zou wagen om niet, op wat voor manier, van jou te houden." Hij bleef naar het veld staren, waardoor zijn stem zacht en serieus klonk. "Je bent veel te gevaarlijk daarvoor. Stel je voor wat je wel niet zou doen bij hen die jou niet mogen. En dan zou je niet eens je stok hoeven te gebruiken." Nu brak er een grijns door op zijn gezicht, terwijl zijn stem uitdagend klonk. Hij wierp een zijdelings blik op haar. "En ik weet hoe het voelt, de pijn zonder een stok."
