[Jasmijn] What am I doing here? [Merel]

[Merel]

[» Jasmijn «]

[/b] Vroeg hij grinnikend. "Dat is een lolie, daar moet je niet mee gooien." Zei hij niet wachtend op antwoord. Hij verwachte niet dat ze dat echt zou geloven, maar een leuk grapje vond hij het wel.[/ul]

[Merel]

[/b] Zei ze met een lieve stem. Ze keek hem aan en hield haar hoofd iets schuin zodat haar haar leuk viel. "Een lollie? Waarom trilt het dan zo?? Hebben dreuzels trillende lollies?" Vroeg ze echt stomverbaast. Waarom zou je een trillende lollie maken? En waarom zag hij er zo onsmakelijk uit? "Wat voor smaak is het?" Vroeg ze aan Mike, als een sirieuze vraag. [/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] Zei hij vol overtuiging. Een goed verzonnen verhaaltje, al zei hij het zelf.

Welke smaak heeft het? Na deze vraag hield hij het bijna niet meer! Net optijd wist hij zijn lachen in bedwang te houden. "Dat kun je aan de kleur zien." Zei hij met een stalen gezicht. "Deze is rood, dus dat zal aardbei zijn. Er zijn ook blauwe, die smaken naar blauwe bessen, en er zijn paarse, die naar bosbessen smaken en zo zijn er nog een heleboel andere." Zei hij, zich afvragend of ze dit echt zou geloven of dat ze maar deed alsof ze zo dom was. Volgens hem klonk het nog best geloofwaardig, dus als ze echt niet wist wat het was, kon het in haar ogen best een lollie zijn. Welliswaar wel trillend, had het een beetje een rare vorm en moest het maken een beetje uit de hand zijn gelopen gezien de grootte, voor de rest leek het best wel een beetje op een lollie.[/ul]

[Merel]

[/b] Ze glimlachte en keek hem wat verleiderlijk aan.

"Maar goed.. Als jij het zó goed weet.. Kun je het dan even voordoen? Ik heb echt geen idee hoe dat 'ding' werkt." Dat ding zei ze wat bespottelijk. Ze liep langs hem heen en boog zich helemaal voorover om de trillende lollie op te pakken. Omdat ze dat deed zonder door haar knieën te gaan, kon je perfect onder haar jurkje kijken als je dat zou willen. Ze ging weer rechtop staan en keek naar de vibrator. Ze vond het maar een vaag ding en vond het nogal irritant. Ze reikte het ding aan naar hem, alsof hij het voor moest doen. [/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] Zei hij schouder ophalend. Ook haar glimlach was zo moeilijk te weerstaan. Hij glimlachte lief terug en wende daarna zijn blik af.

Haar volgende antwoord had hij niet verwacht. "Weet jij niet hoe je een lollie moet eten?" Vroeg hij gemaakt verbaast. "Sorry, ik kan het niet voordoen. Ik zou graag willen, maar helaas ben ik allergisch voor aardbeien. Probeer maar, het is lekker!" Nu was er toch een beetje walging op zijn gezicht te lezen. Hoe verlijdelijk zij ook was, een vibrator zou hij echt niet in zijn mond stoppen.

Toen Jennice voorover boog om de lollie/vibrator te pakken, deed Mike zijn ogen dicht. Hij wou niet in de verlijding komen. Bovendien, als Kaitlin er op de een op andere manier achter zou komen, zou hij nooit meer een kans bij haar maken. Toen hij dacht dat ze wel weer overeind was gekomen deed hij zijn ogen weer open. Tot zijn schrik stond ze al voor hem met dat ding in haar handen. Hij schudde zijn hoofd. "Sorry maar dat ga ik echt niet doen. Je wilt niet weten wat er gebeurt als ik ook maar iets van aardbei eet." Hij duwde de vibratorlollie van zich af. "Probeer zelf maar. Trouwens, je kunt het trillen ook uitzetten met dat knopje onderop/"[/ul]

[Merel]

[/color][/size]
Jennice keek Mike aan. "Weet jij zeker dat je niet zo'n jongen bent? Want met Zwadderaars weet je het maar nooit hé." Zei ze nadat ze een blik op zijn gewaad had geworpen en er achter was gekomen dat Mike uit Zwadderich kwam. Ze mocht dan Dom zijn, en vaak rare of vage dingen doen of zeggen, ze wist nog wel dat Zwadderaars meestal mensen uit andere Afdelingen moesten hebben, ze had er ervaring mee. Ze bekeek Mike nog eens en glimlachte vervolgens.

Ze liep langs hem heen weer naar het tafeltje toe waar ze eerst op had gezeten. Haar hakken hoorde je klikken op de grond. Toen ze bij het tafeltje was draaide ze zich om zodat ze weer naar Mike keek en leunde tegen het tafeltje aan. Ze ging er expres niet op zitten, dan zou ze zich zo klein voelen. "Nee ik weet niet zo goed hoe je een lollie moet eten. Kijk ik snoep niet zo vaak, te veel calorieën weet je. En dus eet ik eigenlijk ook nooit lollies. Los van dat feit, denk ik eerder dat dit Frambozen is. Aarbeien is veel roder van kleur. En ga niet zeggen dat je nu ook allergisch bent voor Frambozen schat." Zei Jennice uitdagend. Voor een keer gebruikte ze haar 'domheid' en haar meestal bijzondere opmerkingen in haar voordeel.

Toen hij zei dat er ook nog een uitknopje was, draaide ze het ding verbaast wat rond in haar hand en bestudeerde het wat. Toen ze er achter kwam dat er inderdaad een knopje was, drukte ze deze in. Ze moest glimlachen toen het trillen stopte en het ding stil in haar hand lag. "Nou Alsjeblieft.. Uh--uh.. hoe heet je eigenlijk?" Vroeg ze glimlachend terwijl ze hem het ding weer toereikte.


×× Kélian
Op deze laatste dag van de week had ook Kélian besloten zijn laatste uurtje over te slaan. Aangezien hij in dezelfde klas zat als Mike wist Kélian dat hij ergens moest rondhangen, al had hij hem tot nu toe nog niet gevonden. Maar goed, Kélian vond hoe dan ook dat hij een extra vrij uurtje wel had verdient, al had hij het echter al wel wat vaker gedaan. Hij had, om een voorbeeld te noemen, deze week geen Geschiedenis van de Toverkunst gevolgd, hoewel dat niet de eerste week was dat hij dat niet deed. Ook hij liep wat rond te dwalen door de gangen, echter was hij op zoek naar goede lokaties en goede spullen voor een nieuwe grap. Zo was hij op de 5e verdieping beland.

Toen Kélian net over de gang heen liep, hoorde hij een mannenstem die hem verdacht bekend voorkwam. Hij grijnsde toen hij de stem van Mike herkende. Net toen hij zijn naam wou roepen hoorde hij nog een andere stem. Dat van een vrouw. Hij luisterde en herkende ook haar stem wel duidelijk.. Dat was die Jennice ofzo.. Dom blondje, korte kleren. Hij had wel eens een leuke grap met haar uitgehaald, herinnerde hij zich nog goed. Hij luisterde even naar hun onderwerp van gesprek, en barste vervolgens bijna in lachen uit. Nog net wist hij zich in te houden en besloot er op af te lopen. Hij bleef bij de deurpost staan, zo om het hoekje dat hij net door de deuropening kon gluren als hij wou -hij had wel even vluchtig gekeken wat er gaande was- maar was verder alleen aandachtig aan het luisteren. [/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] Vroeg Mike gemaakt beledigt. Mike wist precies wi hij was, hij was één van die jongens die het leuk vinden om grappen uit te halen. Net als bij vele andere Zwadderaars wist je het maar nooit bij Mike. Je wist nooit wat hij van plan was. En dat hield hij het liefste zo.

Met zijn blik volgde hij Jennice toen ze weer naar het tafeltje toe liep. Ze moest wel spelen dat ze niet wist hoe je een lollie moet eten en anders is ze wel erg dom. Net zo dom als dat ze blond was. En dat was héél blond. Toen ze die vibratorlollie weer voor zijn neus hield duwde hij die weer weg. "Ik doe het wel voor met mijn eigen lollie, want anders is het niet zo fris." Zei hij. Hij pakte zijn toverstok en toverde een 'gewone' lollie tevoorschijn.
"Kijk," Zei hij en deed de lollie in zijn mond. "je kunt gewoon op een lollie zuigen" Het moest wel moeilijk te verstaan zijn met zijn mond vol, dus haalde hij de lollie weer uit zijn mond. "Maar je kunt er ook aan likken. Kijk zo." Ging hij verder en deed voor wat hij net gezegt had. Ze moest wel gek zijn om hem na te doen, maar het viel te proberen.
"Ken je me niet?" Zei hij wanhopig denkend over een andere naam, want hij ging natuurlijk niet zijn eigen naam gebruiken. Dat zou dom zijn, en dat was Mike niet. Tenminste niet zo dom als Jennice leek. "Ik ben Kélian." Zei hij zelfverzekerd.
Mike had niet door dat Kélian in de deuropening mee stond te luisteren en dat die nu wel heel raar moest opkijken.

[dit is de lollie die Mike tevoorschijn toverde:]
[/ul]

[Merel]

[/color][/size]
Jennice grinnikte en keek naar Mike, in haar ogen nu Kélian dan. "Tja Met sommige jongens weet je het echt maar nooit. Maar ik denk wel dat jij jezelf kent ja.. Tenminste dat hoop ik voor je dan, dat wordt voor jouzelf wel een stuk makkelijker." Vertelde ze bijna alsof ze een Psycoloog was. (of hoe je dat schrijft xD) Al zou ze dat nooit kunnen worden, daar was ze veel te dom voor, als ze überhaupt al wist wat het was dan.

Jennice keek aandachtig naar wat Mike allemaal aan het doen was. Dat wat Mike nu in zijn handen had, vond ze eigenlijk veel meer op een Lollie lijken dan dat ding dat zij in haar handen had. Ze keek naar hoe hij zijn lollie at en keek vervolgens naar dat ding dat ze vast had. Ze legde het op de hoek van de tafel en glimlachte naar Mike. "Weet je wat ik nou zo raar vind? 1 die lollie lijkt totaal niet op de mijne. 2 ik had er nog niks mee gedaan dus is het best fris, ofzo. en 3 daar zit toch ook aardbei in?" Vroeg ze en keek naar de Lollie van Mike die alle kleuren van de regenboog had. Ze trok een beetje een moeilijk kijkend gezicht, wat niet goed bij haar stond. "Oke dus om even na te doen, moet het dus zo." Zei ze. Zonder pardon pakte ze zijn lollie -die er in haar ogen lekkerder uit zag- en deed Mike zo ongeveer na. "Hij smaakt lekker." Zei ze glimlachend toen ze de lollie weer uit haar mond haalde. Zou dat andere ding ook zo lekker smaken?
Vervolgends keek ze weer naar Mike. "Heet jij Kélian? Maar ik dacht dat Kélian iemand anders was. Zo'n grote vent, aardig wat spieren, lelijk kapsel en hij doet altijd zó achterlijk! Met die domme grappen van hem en iedereen voor gek zetten. Maar ik denk dat ik dan de verkeerde voor me heb. Want die gast heeft ook 2 van die achterlijke sletten zusjes. Je weet wel, die Kyra en Kaitlin ofzo. Ach zal mij een zorg zijn." Zei ze wuivend. "Maar ik dacht dat hij Kélian heette. Maar goed als jij zo heet moet die gast anders heten. Weet jij hoe hij heet? Ik heet in iedergeval Jennice, aangenaam." Zei ze zoet glimlachend.

×× Kélian
Kélian moest geluidsloos lachen om Mike. Zo nu en dan keek hij even om het hoekje om te zien waar ze mee bezig waren. Hij had bijna echt gedacht dat ze dat ding in haar mond zou steken, maar helaas deed ze dat niet. Misschien kwam het nog, je weet maar nooit. Toen ze de lollie gewoon zo uit Mike zijn handen pakte drukte hij even zijn handen voor zijn mond om een lachsalvo te onderdrukken. Straks zouden ze hem nog horen, en dat was nou ook niet helemaal de bedoeling. Pas toen Mike zei dat hij Kélian heette hield hij op met lachen en keek hij wat verbaast. Pardon? Hoorde hij dat goed? En om Jennice haar reactie werd hij eigenlijk behoorlijk pissig. Vooral over hoe ze over zijn zusjes en over hem praatte. Hij had zijn toverstok al in de aanslag voor het geval ze nog een ding meer zei over hen.
[/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] Zei hij. Natuurlijk wist hij wel wie hij was. Maar Jennice wist niet dat hij Kélian niet was, maar Mike. Dat maakte het juist zo leuk.

Mike keek naar zijn lollie. Inderdaad, hij leek niet op haar 'lollie' en er zat ook nog eens rood in! Dat was wel heel erg dom. "1 Lollies zijn er in verschillende kleuren en vormen. 2 Ik bedoel dat als eerst ik eraan lik en daarna jij en 3" Shit hoe ging hij zich hieruit lullen? "Dat is gewoon kleurstof. Daar zit geen aardbei in. Dat heb ik in de winkel nog nagevraagt. Maar als ik straks neerval met een opgezette keel moet je me naar de ziekenzaal brengen, oké?" Ging hij verder. Dat had hij goed gedaan, als zij hij het zelf. Iets tevreden keek hij naar Jennice. Snel veegde hij die tevrede grijns van zijn gezicht en keek weer serieus. Nu maar hopen dat Jennice het niet had gezien. Mike had niet door dat zijn lollie weg was en bracht zijn hand naar zijn mond. Toen hij zag dat hij de lollie niet meer vast had keek hij naar Jennice en kwam hij tot de ontdekking dat zij hem in haar mond had. "Ja, zo moet het." Zei hij en keek watertandend naar zijn lollie. "Ik vond hem ook lekker ja!" Zei hij en pakte zijn lollie terug. Met een vies gezicht keek hij naar de lollie. Hij gaf het toch maar weer terug. Zo'n trek had hij nu ook niet meer.

Mike kromp ineen. Als de echte Kélian dit zou horen zou zij hier over een paar dagen niet meer staan. Hij keek haar zo gewoon mogelijk aan. "Dat had je dan fout, want ik ben Kélian. Hij heet Mike." Zei Mike, of eigenlijk Kélian. "Aangenaam." Zei hij en stak zijn hand uit.
[/ul]