|
|
Post by greenlightning on Aug 27, 2008 21:32:36 GMT 2
De deur sloeg met een klap achter hem dicht. Joey sloot zijn ogen door de dreun en grijnsde vervolgens breed. Hij stak zijn handen nonchalant in zijn broekzakken, waardoor hij nog iets lager zakte en de helft van zijn boxer toonde. Het kom hem allemala net schelen. Ze hadden geen bewijs gehad!
Hij kon zijn lol neit op. Hij had alle talefs en stoelen uit de lokalen op de twede verdieping verplaats naar de derde verdieping en vatgelijmd. Ze waren uren bezig geweest om het los te krijgen en weer op hun plek te zetten. Hij was trots op zijn eigen lijm, die hij geheel per ongeluk bij een van de toverdrank lessen had gemaakt. Als je zoeits creeerde, dan moest je er gebruikv an maken, toch? Daardoor werd hij ook gesnapt. Maar ondanks dat het zijn lijm was, was het nog neit zijn schuld. Leraren waren te simpel. Dat ze zelfs dit pikten...
Achter hem werd hij nagekeken en zelfs nagefloten. Bij dat laatste keek hij op. Meiden die floten waren leuk. Hij grijsnde breed naar een van de dames, nam zelfs de moeite om zijn hand uit zijn zak te halen en te zwaaien, voor hij hem weer terug stak en verder liep. ZIjn loopje was zijn trots en ondanks dat al zijn vrienden hem uitlachten erom, trok het genoeg aandacht. Het was neit macho, maar wel stoer en nonchalant tegelijk.
Zijn haren zaten warriger dan ooit. Joey Verdacht Sneep ervan dat het vanwegen diens geschreeuw kwam. Hoe konden mensen zeggen dat Sneep zo stil was? Hij had zijn longen uit zijn lijf geschreeuwd. Was dat hoe Shirie hem kende? Joey wist eht niet, maar grappig was het wel.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 28, 2008 20:23:08 GMT 2
Natasha liep door de gangen van Zweinstein en hoorde een eindje verderop een meisje fluiten naar een jongen. Natasha grinnikte even en keek op om te zien naar wie het meisje gefloten had. Die rug herkende ze natuurlijk uit duizenden - het was haar Joey, en ze zag liever niet dat andere meisjes naar hem floten. Toch kon ze een lichte glimlach niet onderdrukken. Ze wierp de meisjes even een boze blik toe, die haar niet-begrijpend aankeken, maar zonder verdere uitleg versnelde Natasha haar pas en volgde Joey.
Ze zorgde ervoor dat hij haar nog niet kon zien door achter hem te gaan lopen. Zodra ze binnen handbereik was, deed ze haar vingers door de lusjes voor de riem die aan zijn broek zaten [hoe noem je die rotdingen o.O] en trok zijn broek omhoog, terwijl er een brede grijns op haar gezicht stond. Ze liet zijn broek weer los en stak haar arm door die van Joey. 'Trek je broek eens op. Je wil toch niet dat ik jaloers wordt op die fluitende meisjes?' zei ze, quasi-verontwaardigd. Alsof ze dacht dat Joey haar ooit zou inruilen voor zo'n meisje dat hem alleen maar nafloot. Integendeel, Natasha wist wel dat Joey gek op haar was - net zo gek als zij op hem was.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 28, 2008 20:42:50 GMT 2
Joey stapte op zijn gemak voort, genioetend van het Joey-zijn, tot zijn broek plotseling omhoog werd gehesen. Hij pikte veel, maar als meisjes aan hem gingen zitten...
Beledigd draaide hij zich om, om in het grijnzende gezicht van zijn vriendin te kijken en bij haar woorden barstte hij in alchen uit.
'Je moet vreselijk zorgen maken. Wat denk jij? Jij hebt me nog nooit nagefloten en laat nou los.'
Lachend trok hij zijn broek weer voor een stuk omlaag, tot hij op de juiste hoogte hing en grijnsde naar haar.
'En wat brengt mijn oh zo brave meisje naar deze kamer? Moet je de leraren vertellen hoe goed ze hun lessen geven?'
Hij deed niks liever dan haar plagen. Net zoals zij hem altijd pestte met het halen van beroerde cijfers, vooral omdat de meesten wisten dat hij best slim was. Veel mensen wisten dat, behalve hijzelf.
ZIjn blik gloeed over de meisjes die nog steeds naar Natasha keken en emt de seconde chagrijniger werden. Joey kon een gemene grijns neit odnerdrukken en sloeg zijn ene arm om haar middel, om met zijn andere de haren uit haar gezicht te strelen, voor hij zijn lieppen op de hare plaatste en zijn ogen sloot. Ongeacht de toeschouwers, zou hij het toch wel hebben gedaan. Dit bracht echter nog een extra bevrediging. Hij ging ervanuit dat ze eht wel wist en adners hoefde ze het niet te weten. Hij zoende haar om haar, maar meisje jaloers maken ws grappig. Dan gingen ze voor hem vechten en er was niks leukers dan wanhopige meisjes af te wijzen.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 28, 2008 21:18:43 GMT 2
Natasha glimlachte even voordat Joey zijn lippen op de hare plaatste. Ze legde haar armen om zijn nek. Voorzichtig opende ze haar mond en ze beet even speels maar zachtjes op Joey's onderlip. Daarna liet ze hem weer los en keek even diep in zijn ogen, voordat ze in lachen uitbarstte en in de richting van de meisjes keek. Die keken beteuterd naar hen, waarna ze langzaam wegliepen. Met een brede glimlach op haar gezicht keek ze Joey weer aan.
'Jij bent mijn jongetje, die laat ik niet afpakken door zulke domme meisjes. Ik beloof dat ik zal fluiten, de volgende keer als je langskomt,' zei ze met een brede grijns. Ze liet haar handen afzakken tot ze ergens op Joey's heupen lagen en trok met een snelle beweging zijn broek weer omhoog. Ze wist toch wel dat hij straks zijn broek weer omlaag zou trekken, maar wanneer hij haar plaagde, deed zij hetzelfde.
'En nee, ik kom hier niet om de leraren te vertellen dat ze zo goed lesgeven - maar wat deed jij hier eigenlijk? Ben je weer stout geweest?' Ze was benieuwd wat Joey nu weer voor iets had uitgehaald, dat hij bij Sneep moest komen - ze had hem namelijk zijn kantoortje wel uit zien komen. Het moest vast een goede grap zijn, dacht ze, en een brede grijns verscheen al op haar gezicht. 'Biecht maar op.'
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 28, 2008 21:25:01 GMT 2
Hoe goed bedoeld haar woorden ook waren, Joey staarde haar met open mond en vol afgrijzen aan.
'Je jongetje? Pardon? Ik mag je mannetje zijn, je man en je vriendje, maar ik ben geen jongejte!' Hij was oprecht gepikeerd en stak zijn ahnden in zijn zakken, afstand nemend van haar, zonder weg te stappen. Ze moest eht goedmaken en hij wist dat ze dat ook wel zou doen. Zijn blik gleed over de meisjes die wegliepen en ergens was hij teleurgesteld. Dat was veel te weinig gepest... Dat kon wel beter.
Toen ze zijn broek omhoog trok gromde hij en trok hem weer omlaag, terwijl hij een glimlach probeerde te odnerdrukken. Hij kon neit boos op haar zijn, zelfs doen aslof ging eht moelijk af. Ze was te.... te erg van hem. Ze wist hoie ze met hem om moest gaan, kende al zijn zwakke plekken, maar hij ook van haar. Om haar vraag moest hij lachen.
'Heb je eht neit gehoord? Ik schijn de tafels en steoeln van de tweede verdieping vastgeplakt te hebben emt de lijm die ik maakte bij toverdranken. Dat ze me daarvan verdnekn! E#cht, ik ben nog steeds verdrietig.'
Hij grijnsde breed en het kon neit anders dan dat ze het wist, maar hij hoopte dat ze het neit hardop ging zeggen. Hij voelde de ogen van Sneep praktisch in zijn rug prikken.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 28, 2008 21:38:18 GMT 2
Natasha lachte even toen Joey zo beledigd deed over het feit dat ze hem 'mijn jongetje' genoemd had. 'Grapjas. Jij bent m'n grote vent, dat beter?' zei ze lachend. 'Na al die jaren moet je toch wel weten dat ik niet alles meen wat ik zeg. Net zoals ik weet dat je toch niet echt boos op me bent, maar alleen maar doet alsof.' Ze deed weer een stap naar hem toe en sloeg haar armen om zijn middel heen. 'Ik heb in de wandelgangen inderdaad iets van die actie opgevangen. Ik had natuurlijk kunnen weten dat jij de dader was,' zei ze met een brede grijns op haar gezicht. 'Of in ieder geval, ervan verdacht werd,' voegde ze er aan toe, met een blik op de deur van Sneeps kantoortje. 'Belachelijk idee natuurlijk, want jij bent altijd zo'n brave en perfecte leerling,' zei ze plagend.
Voordat Joey antwoord zou kunnen geven, ging ze weer wat dichter tegen hem aan staan en kuste hem opnieuw. Het maakte haar eigenlijk niets uit dat ze zo, midden in de gang, stonden en er verscheidene mensen naar hen keken in het voorbijgaan. Integendeel - wat Natasha betreft mocht de hele school weten dat Joey háár jongetje was, en dat al een paar jaar. Ze kon zich nauwelijks meer een leven zonder Joey voorstellen. Had ze eigenlijk wel een leven voordat ze Joey ontmoette? Het stelde in ieder geval nog niet zoveel voor.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Aug 31, 2008 19:47:10 GMT 2
Joey alchte alleen maar en tilde haar op, om haar weer neer te zetten. Hij vond het gewoon heerlijk om haar zo dicht mogelijk tegen zich aan te hebben. Ze was gemeen en pesterg, ze was vals en een flirt, maar ze was van hem en hij hield zielsveel van haar. Hij hield van haar gemeen zijn en het feit dat ze alle jongens kwijlend achterliet. Het maakt ehem trots dat ze de zijne was, ondanks dat zelfs hij af en toe wel eens jaleors was. Grijnzend keek hij haar aan en tikte even met zijn vinger op haar neus.
'Vent, wat is dat nou voor woord? Maar het inderdaad beter. En hoezo doen alsof? Ik ben vréselijk boos op jou. dat je dat niet ziet is niet mijn schuld. Moet je nagaan hoe slecht je me kent.'
Dat alles zei hij met een grijsnv an oor tot oor maar bij haar oprmerking over de streek, week hij schuin achteruit, weg bij de deur.
'Sst, niet zo hard,' grijsnde hij tegen haar en toen er waarachtig voetstappen en stemmen richting de deur kwamen, nam Joey haar ahnd en trokj haar me, teriwjl hij een sprint inzette.
{Pwat een waaaaaaaardeloze post...}
|
|
|
|
Post by » Aline. on Aug 31, 2008 20:38:32 GMT 2
Natasha grinnikte even en stond op het punt om Joey weer een kus te geven, toen hij plotseling haar hand greep en haar meesleurde. 'Hé! Vind je het soms normaal om zo om te gaan met een vrouw?' riep ze lachend, al wist ze natuurlijk wel waarom Joey dit deed. Ze wierp even een blik over haar schouder en zag Sneep zijn kantoortje uit komen lopen. Hij keek precies de andere kant op, zodat hij Natasha en Joey niet opmerkte. Natasha keek net op tijd weer voor zich om een verbaasd persoon te ontwijken.
Toen ze een heel eind bij Sneep vandaan waren, pakte Natasha met haar vrije hand de arm van Joey en bracht hem tot stilstand door gewoonweg zelf op te houden met lopen. 'En stel dat je toch met een hoop strafwerk wordt opgezadeld - wat je natuurlijk meer dan verdiend hebt,' - dat laatste stukje fluisterde ze lachend - 'dan bedenken we met Shin, Devon en Myra wel weer een goede grap om hem terug te pakken.' Ze verheugde zich er nu al op, moest ze eerlijk zeggen. Het was altijd geweldig om met de Elemental Five weer een geniale grap te bedenken.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 6, 2008 18:59:59 GMT 2
Joey alchte teriwjl hij Natasha voortsleepte en knikte overtussen grijnzend.
'Ik behandel mijn vrouw altijd zo. Alsof je daa rnu pas achter komt. Ik moet je toch beschermen? Je bent inmiddels medeplichtig.'
Hij keek achterom naar haar en barstte in aclhen uit, eenmaal achter het muurtje. Hoofdschuddend sleog hij zijn arm om haar heen en plaatse een lieve kus op haar voorhoofd.
'Ik zie jou veel te weinig,' glimalchte hij en haalde vervolgens zijn schouders op.
'Alsof David me helpt, Myra het niet te druk heeft met haar nieuwe leifde en Shirie.. die zal wel helpen en me uitlachen tegelijk.' Opnieuw een kus, ditmaal op haar neus.
'Maar een streek komt wel goed. Trouwens! Ik ken een meisje die je vast wel zal mogen. Ze is ook Frans, heet Amber, en ik wilde haar graag in onze groep intrioduceren. Shirie vond eht goed, maar van de rest weet ik het nog niet. Dus, wat vind je?'
Zijn gevoelens voor Amber, die hij tegenover zaichzelf ontkende, staken licht de kop op, maar zodra zijn hand haar gezicht raakte, waren ze alweer verdwenen. Hij wachtte niet eens haar antwoord af toen hij haar op haar mond zoende. Het was alsof hij neit van haar af kon blijven. WEigenlijk, kon hij neit van haar afblijven.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Sept 7, 2008 20:37:15 GMT 2
Natasha wilde Joey net antwoord geven op zijn verzoek om Amber toe te laten in hun groepje, toen hij haar zoende. Natasha sloeg haar armen om hem heen en liet zich door hem zoenen, maar na een tijdje maakte ze zich voorzichtig van hem los en keek hem aan, een lichte glimlach stond op haar gezicht. 'Als jij denkt dat ze ons waardig is,' ze lachte even, 'dan heb je vast gelijk. Ik wil haar graag wel eens ontmoeten,' zei ze instemmend. Ze was wel benieuwd, als Shirie dit Franse meisje ook wel mocht, dan was het vast wel een aardig iemand.
Ze tikte met haar vinger even Joey's neus aan. 'We zijn elkaar inderdaad veel te weinig... Waarom moet je ook zo nodig in een andere afdeling zitten?' zei ze, op een toon alsof ze het als een grapje bedoelde, maar eigenlijk was dit niet zo. Soms betrapte ze zich er zelfs op dat ze enigszins jaloers was op Shirie en Myra, omdat die in de leerlingenkamer altijd in de buurt van Joey konden zijn, en zij niet. Gelukkig zat ze tenminste nog bij Devon in dezelfde afdeling, al zag ze die ook een stuk minder dan ze verwacht had toen ze naar deze school kwam. 'We moeten nodig weer eens wat afspreken, ook met Shin en Myra en Devon... Ik heb laatst gehoord dat er binnenkort weer een uitstapje naar Zweinsveld gepland staat...' zei ze, en keek Joey verwachtingsvol aan. In de korte tijd dat ze nog maar hier op Zweinstein zat, was ze toch al een aantal keren in Zweinsveld geweest en ze keek er erg naar uit om er weer eens heen te gaan, vooral als het samen met haar vrienden was.
|
|
