Nice meeting? [Open]

[» Aline.]

Chloë dwaalde door de gangen met een stoffig, oud boek in haar handen. Ze had het uit de bibliotheek meegenomen, aangezien ze informatie nodig voor een of ander duf werkstuk dat ze zo lang mogelijk had uitgesteld. Nu moest ze er toch wel eens aan beginnen. Al lopend sloeg ze het boek open en bladerde naar de inhoudsopgave. Een aardige lading stof waaide op, waardoor Chloë twee keer achter elkaar moest niezen. Ze kwam tot stilstand en sloeg het boek weer dicht, en zodra ze opkeek, deed ze snel weer een stap achteruit. Ze was bijna tegen iemand op gelopen, maar gelukkig net op tijd stilgestaan. Een groepje leerlingen had zich in een kringetje verzameld. De aanleiding kon Chloë niet zien, maar zodra iemand opzij stapte en wegliep, zag ze een huilende eerstejaars op de grond liggen wiens boeken om haar heen gegooid waren door - Chloë keek omhoog - de klopgeest Foppe. Chloë mondhoeken krulden om in een enigszins valse glimlach. Die Foppe wist het ook altijd wel weer voor elkaar te krijgen.

Charlotte was het zat dat iedereen alleen maar naar het meisje zat te kijken zonder iets te doen. Ze stapte naar voren en schold Foppe de huid vol - die zich hier bar weinig van aantrok, maar zich snel uit de voeten maakte toen hij Vilder om de hoek zag komen - waarna ze het meisje overeind hielp en haar boeken opraapte. Ook het meisje ging er snel vandoor, waarna de andere leerlingen uiteen gingen en ieder een andere kant op liep. Charlotte haalde zuchtend even haar schouders op en ontspande ze daarna weer. Ze draaide zich om, waardoor ze ineens oog in oog stond met Chloë.
'Arkwright,' klonk de kille, sissende stem van Chloë.
'Chloë Sneep,' zei Charlotte op haar beurt, ze sprak de lettergrepen van haar naam uit alsof het afzonderlijke woorden waren.
Chloë kneep haar ogen even tot spleetjes en keek Charlotte woedend aan. De Barmhartige Samaritaan, ging er kort door haar heen. Altijd weer de held uithangen - maar Chloë zag alleen een vals, gemeen kreng voor zich staan. Er stond haar nog vers in het geheugen gegrift wat Charlotte met haar nichtje had gedaan. Chloë's hand lag op haar toverstok, die ze in de zak van haar gewaad opgeborgen hield.

[» Jasmijn «]

[/b] Riep hij boven het lawaai uit. Maar ook zij scheen zich niks van hem aan te trekken. Hij liep naar haar toe, maar zag dat ze iemand anders had gezien die ze blijkbaar niet zo mocht. Hij volgde haar blik en hij zag het meisje dat het kleine grifje had geholpen tegen Foppe. Hij liep naar Chloë en ging naast haar staan. "Hey Chloë." Zei hij nogeens en keek het andere meisje vuil aan. Hij kende haar niet, maar wist nu al dat hij haar niet mocht.

[sorry, nogal korte post vergeleken met die van jou, maar ben opeens beetje inspiloos. :\ ] [/ul]

[» Aline.]

Het leek wel alsof Chloë en Charlotte een staarwedstrijdje hielden. Ze wierpen elkaar allebei even vuile blikken toe, maar Charlotte keek het eerste weg toen ze een jongen zag naderen en zich bij Chloë voegen. Charlotte rolde met haar ogen en keek deze onbekende jongen - die ze vaag herkende als een Zwadje - uitdagend aan. Kon Chloë het soms zelf niet af? vroeg Charlotte zich in gedachten af.

Chloë zag dat Charlotte haar aandacht verplaatst en merkte toen pas Mike op. Ze keek hem aan en ontblootte haar tanden even in een goedbedoelde glimlach, die er toch vrij kwaadaardig uitzag vanwege haar woede jegens Charlotte. 'Hoi Mike,' zei ze. 'Mike Larkin, dit is Charlotte Arkwright,' zei ze, alsof het beide twee vrienden van haar waren die ze aan elkaar moest voorstellen. Ze liet echter achterwege om Charlotte aan Mike voor te stellen.

'Aangenaam kennis te maken,' zei Charlotte, al was het niet bepaald op een vriendelijke toon, eerder een sarcastische en enigszins kwade. Een vriend van Chloë, dat moest wel een vijand van haar zijn. Charlotte liet haar blik even over hem heen gaan en herkende hem ook als een van die jongens die om het huilende meisje heen had gestaan. Ze werd bijna misselijk van woede toen ze het beeld weer voor zich zag hoe hard hij erom had gelachen. Ze kon gewoon niet begrijpen hoe iemand zoiets grappig kon vinden. Maar het was dan ook niet voor niets een Zwadderaar, bedacht ze zich. Charlotte merkte dat ze, zonder dat ze het bewust door had gehad, ook haar toverstok had getrokken en deze losjes langs haar lichaam had hangen. Ze zag er Chloë - of anders die Mike wel - er voor aan om haar zomaar aan te vallen.

[» Jasmijn «]

[/b] Zei Mike sarcastisch. Mike bekeek het meisje, voorgestelt als Charlotte Arkwright, van top tot teen. Toen maakte hij een buiging voor haar, met een hand op zijn rug die naar zijn toverstok graaide. Toen hij weer overeind kwam en zijn toverstok op zijn rug had, begroette hij haar. "Het genoegen is geheel aan mijn kant." Zei Mike zo bekakt als hij maar kon nadoen. Hij bekeek Charlotte nog een keer. Ze zag er echt uit als een meisje die op kwam voor de zwakke. Iemand die denkt dat ze een held is en de hele wereld aan kan. Ze was een vijand van Chloë, een mede zwadje, dus moest ze ook wel een vijand van hem zijn, dat kon niet anders.

Hij keek haar nog een laatste keer vuil aan en keerde zich toen weer tot Chloë. Jullie lijken echt dikke vriendinnen, waar kennen jullie elkaar van?" Vroeg Mike en knipoogde naar haar. Ze moest we begrijpen dat hij dit niet zo bedoelde, maar hij was nu eenmaal in zo'n bui dat hij zich niet serieus kon gedrachen. "Of wilt u mij dat misschien vertellen, mevrouw.....Arkwright was het toch?" Vroeg hij terwijl hij zich weer tot Charlotte wende. Dit keer met een heel 'gemaakt' vriendelijk vragende blik. Zijn gedachten waren totaal anders. Haar kunnen James en ik goed gebruiken voor onze grap. Toen hij weer aan die dag in de slaapzaal moest denken kon hij zijn lachen maar moeilijk inhouden, maar het lukte hem. [/ul]

[» Aline.]

[/b] herhaalde ze, met een suikerzoete glimlach, die even snel weer verbleekte als hij op haar gezicht was verschenen. 'En ik denk dat je goede vriendin die vraag liever beantwoord. Ik laat jullie wel alleen, zodat jullie gezellig kunnen babbelen.' Charlotte voegde niet direct daad bij woord, maar keek eerst Chloë nog even dodelijk aan. Daarna draaide ze zich om, waardoor ze niet zag dat Chloë haar toverstok op haar rug richtte. Ze hoorde haar vijand echter wel naar haar schreeuwen.
'Lafaard! Ik - jij -' van woede kon Chloë nauwelijks meer uit haar woorden komen. Charlotte draaide zich op haar hakken om en keek haar met één opgetrokken wenkbrauw sarcastisch aan. 'Had je wat, Sneep?' siste ze vijandig.

Chloë hield haar toverstok nog steeds recht op Charlotte gericht, maar stond even in tweestrijd; als ze haar - hier, midden in de school - zou aanvallen zou ze vast problemen krijgen, maar ze kon de verleiding maar nauwelijks weerstaan. Langzaam, met een trillende arm, liet ze haar toverstok zakken, al verslapte haar strenge blik op Charlotte niet. Charlotte zelf liet haar blik even naar Mike toe gaan. 'Opvliegerige vriendin heb jij, zeg. Als ik jou was zou ik niet in haar buurt willen verkeren,' zei Charlotte, alsof ze Chloë nog niet langer kende dan vandaag.
[/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] Zei hij en knikte. "Oké, ik zal het haar zo wel vragen." Zei hij. Ondertussen was hij Charlotte zo goed als lukte aan het weg kijken. Blijkbaar werkte dat niet zo goed, want het duurde een tijdje voordat ze zich omdraaide.

Mike keerde zich weer naar Chloë om en zag dat ze haar toverstok op Charlotte richte. "Laat die maar weer zakken." Zei hij zacht. "Ze verdient de eer niet om in haar rug te worden vervloekt. Haar moet je in een echt gevecht verslaan." Zei hij en keek Charlotte nog een laatste keer vals aan. Zacht duwde hij Chloë's arm naar beneden. "Ach, als je weet hoe je er mee om moet gaan, is het nog best wel bruikbaar ook." Zei hij kalm tegen Charlotte. "En trouwens ben ik nog vééél liever bij haar in de buurt. Alles beter dan bij jou in de buurt moeten zijn." Dat laatste zei hij kil. Hierna keerde hij zich weer tot Chloë."Rustig, ze verdient het niet." Zei hij weer.
[/ul]

[» Aline.]

[/i] ging er even door haar hoofd. 'Ze verdient het wél!' riep ze woedend en richtte haar toverstok opnieuw op Charlotte's borst, die meteen een aantal stappen achteruit deinsde.
Het enige wat Chloë ervan weerhield haar hier en nu te vervloeken, waren de beelden van de rechtszaak tegen Ryanne die voor haar geestesoog voorbij trokken. Ze wilde niet hetzelfde eindigen als haar nichtje, al viel er op dit moment veel voor te zeggen om dat onderkruipsel aan te vallen. Chloë keek het Grifje met kille haat in haar ogen aan.

Charlotte liet zich echter niet zomaar bedreigen en pakte ook haar toverstok, die ze nu om de beurten op Chloë en op Mike richtte. 'Pas op, jullie allebei,' zei ze op een dreigende toon. 'Weet je niet meer wat er met je lieve nichtje gebeurd is?' siste ze vals naar Chloë. Charlotte keek Mike aan. 'Jij hebt vast geen idee waar we het over hebben. Maar ik zal het je eens vertellen.' Charlotte wierp even een blik op Chloë in afwachting van diens reactie, maar haar hatelijke blik was nog niets veranderd. Kennelijk vond ze het geen probleem als Mike de waarheid werd verteld. 'Haar nichtje Ryanne,' ze sprak de naam met een flinke portie haat uit, 'heeft twee van de drie onvergeeflijke vloeken op mij uitgeprobeerd, en de derde op een dier. Ik heb het overleefd, Ryanne jammer genoeg ook, al zullen we geen last meer van haar hebben. Ze is veroordeeld tot levenslang in Azkaban. Hopelijk rot ze er weg tot er niets meer van haar over is,' zei ze er achteloos achteraan, wat bij Chloë een kreet van ongeloof veroorzaakte. 'Expelliarmus!' riep Charlotte, net voordat Chloë haar kon vervloeken, en ving de toverstok zonder moeite op. Uitdagend keek ze beide Zwadjes aan.
[/ul]