As the world turns {William & Angelina}

[Madjic]

Het cafe was erg leeg, er waren eigenlijk voornamelijk de stampgasten. Het maakte niet veel verscheen dat de blimsem uit de hemel schoten.
William vond het helemaal niet erg, hoe minder mensen, hoe beter hij het vond. Hij was hier juist voor de rust en de leegde. Ook het gebrek aan licht in dit gebouwtje ergerde hem totaal niet, het paste nu wel even bij hem.
Voor hem lag een rol ongeschreven perkament, mt een veer en inkt ernaast.Will staarde ernaar terwijl hij een slok van zijn net onvangen boterbier nam. Hij wist niet zeker wat hij zou doen. Een brief naar Teresia of een naar Shirie. Hoeveel hij ook voor Shirie begon te voeren, hij miste de aanwezigheid van iemand aan zijn zij. Hij zonderde zich veel af van zijn vrienden en Shirie zag hij ook steeds minder. En op de een of andere manier kreeg hij steeds meer behoefte zijn ex te spreken, maar alles in hem hield hem tegen. En Shirie, ja het was niet echt een vraag waarom hij behoefte had om haar te spreken.

Hij zette zijn glas neer en pakte de veer op. Maar schrijven deed hij nog niet. Hij tikte er alleen maar mee op de tafel en keek het cafe rond. Niemand die hij kende, het leek ook alsof er totaal geen leerlingen waren hier.

[Merel]

Onweer. Als er nou íéts was waar Angelina een grote hekel aan had, was het onweer. Vooral omdat ze nog buiten door zweinsveld liep toen het begon te onweren. En helaas niet veel later kwam het ook met bákken uit de hemel zetten. Met haar handen boven haar hoofd rende ze zo snel mogelijk naar de Zweinskop. Daar was het naar haar mening altijd net wat rustiger. En op dit moment had ze daar wel zin in, rust. Met haar rug opende ze de deur naar de zweinskop. Rillend bleven ze in de hal staan. Haar mantel deed ze uit, maar ze hing hem niet op. Even ging ze met haar hand door haar haar. Oké een Bad-Hairday had ze nu dus officeel. Ze liep iets verder terwijl ze nogal stond te druppen. Geirriteerd pakte ze haar toverstok en droogde zo haar kleren, maar haar haar kreeg ze niet voor elkaar. Ze zuchte nogmaals en stopte haar toverstok weer weg. Ze keek rond of ze nog een bekende zag. En tot haar verbazing, zag ze inderdaad een bekende. Ze liep naar William toe en hing haar jas aan een stoel tegenover hem. "Vind je het erg als ik erbij kom zitten?" Vroeg ze en ze glimlachte even naar hem.

[Madjic]

William begon in het hout van de tafel te krassen met zijn veer. Het was niet veel meer dan de W, maar er kwam vast nog wel meer als hij doorging met piekeren. Hij hoorde de deur open en dicht gaan, mar keek er niet van op. Het zou vast wel een weer halve dronke zijn die uit alle andere cafes geschropt was. Die kwamen wel vaker als laatste oplossing hierheen.
Daarom keek hij ook stomverbaasd op toen hij dicht bij hem een vrouwenstem hoorde. Hij keek op en merkte toen pas dat het tegen hem was. "Euh, ja natuulijk." En pas toen hij dat gezegd had besefte hij werkelijk dat hij dit persoon kende. "Ook maar dekking gezocht?" Vroeg hij nu glimlachend en misschien een beetje gelogen, aangezien hij hier al wel wat langer zat dan het omweer. Hij legde de veer weer neer en keek haar vriendelijk aan. Ach, misschien was het wel goed om gezeldschap te hebben nu.

[Merel]

Angelina Glimlachte terwijl ze ging zitten en haar stoel aanschoof. Voorzichtig -om de papieren van William niet nat te maken- Haalde ze haar haar uit de staart waar het in zat en probeerde het boven de grond wat uit te knijpen zonder al te veel spetters te maken boven tafel. Ze knikte als antwoord op zijn vraag. "Ja. Ik ben niet zo erg dol op onweer. Vooral niet als het dan ook nog gaat regenen." Zei Angelina doelend op haar haar. Ze rilde even omdat ze het nogsteeds wel wat koud had. "Maar eigenlijk ook omdat het hier wat rustiger is.. Ik denk dat jij daarvoor ook bent gekomen? Of was je net voor de regenbui binnen?" Vervolgde ze rustig. Er speelde een glimlach rond haar lippen en ze keek nu naar William. Haar haar was zo droog als ze het zonder magie, en op dit moment, kon krijgen. Daarom liet ze het naar achteren hangen, wat behoorlijk koud was, en wreef wat met haar handen.

[Madjic]

William glimlachte en draaide zich half. Hij haalde zijn droge jas tevoorschijn en reek deze haar aan. "Ik was nog net op tijd binnen, al was dat puur geluk. Ik had de bui niet eens zien aankomen, gewoon op weg hier heen." Hij rolde zijn perkament op en legde het aan de kant. Hij had niet echt de behoefte om een brief te gaan schrijven als er iemand bij was. Ook omdat het niet erg sociaal was, maar ook omdat het nou niet zomaar een briefje was, het was toch wel een beetje persoonlijk.
"Wil je misschien iets drinken? Daar warm je vast ook wel van op." Hij gebaarde naar zijn boterbier en deed een poging de aandacht van de chagereinige barman te trekken, iets dat niet meteen goed ging. Misschien deed hij ook wel alsof hij de twee leerlingen niet zag. Hij nam in ieder geval niet de moeite om op te kijken.

(Ok Will toch wel happy XD maar weet jij hoe het komt dat ik niet meer normaal naar 'Jij woont in mijn hart' van tarzan kan luisteren? )

[Merel]

Heel erg dankbaar pakte Angelina de jas aan en sloeg die om zich heen. Ze moest toegeven dat dat behoorlijk hielp. Ze rilde al een stuk minder en hield haar handen nu tussen haar benen, dan werden je handen ook snel opgewarmd. "Erg bedankt. Dan heb je het trouwens precies goed gepland. Zo tussen de buien door." Zei ze met een glimlach. Met haar blik volgde ze een beetje wat hij deed. Zijn perkament opruimen en aan de kant leggen. Pas toen hij weer sprak keek ze hem aan. "Oo ja heerlijk." Zei ze grijnzend. "Dat is toch het voordeel van Zweinsveld. Je hebt hier erg lekkere drankjes enzo." Zei ze terwijl ze er even over na dacht. Misschien kwam dat juist ook omdat ze hier niet zo vaak kwamen, en bijna altijd op Zweinstein zelf waren.

[Uuh.. Ik zou het écht niet weten hoor (A) ]

[Madjic]

"Nou eerder stom toeval hoor." Lachte William en stond op. "Moment, ben zo terug. Ik geloof dat hij geen zin heeft om moeite te doen voor zijn geld." Zei hij met een knipoog en liep naar de bar. Hij zei eerst een beetje boos dat de man hen best mocht helpen, maar bestelde toen een boterbier toen de man dreigte hem buiten te zetten als hij een grote mond ging hebben. Daarna kwam hij terug en zette het drinken voor haar neer. "Tja, waarschijnlijk willen ze ons 'gezond' houden met pompoensap. En hebben ze geen zin in dronke leerlingen in de les." Zei hij lachend toen hij weer zat.
Hij zag al voor zich hoe Devon en Shirie al wankelend op hun benen een les binnen stapte en vervolgens alleslei vreemde dingen deden. "Nee, ik denk dat ikwat dat betreft blij ben dat we het alleen hier kunnen krijgen. EN trouwems. dat maakt de bezoeken hierheen alleen maar leuker toch?"