|
|
Post by Madjic on Sept 13, 2008 16:44:05 GMT 2
Het kusje op haar voet kietelde een beetje en ze glimlachte onder haar hand. Ze sloot haar ogen en vergat op te letten wat Devon deed. Maar haar ogen sprongen daarna wijdopen en haar hand ging van haar mond af, terwijl haar andere hand het deken pakte als houvast. Haar lichaam stroomde vol met een warm gevoel en het besef van de werkelijke aanwezigheid van Devon.
Hlaf in shock keek ze naarde bovenkant van haar hemelbed. Pas toen ze Devons lippen, vertrouwt en ontspannend, ontwaakte ze en kwam zee terug op aarde. Even leek het alsof het weer even rustig ging, maar opnieuw werd ze herrinerd aan haar eigen onervarenheid. Ze kreunde luid toen hij met een vinger naar binnen ging en de hand die ze van haar mond had gehaalt pakte zijn shirt en trok hem naar zich toe. Maar het verhielp niet dat ze bioj elke vinger een geluidje niet kon onderdrukken.
Het onderbreken van de kus leek in haar ogen eerst een nachtmerrie, ze had hem nu nodig. Maar de blik in zijn ogen weerspiegelde de hare. Ze wist voor een enkele seconde niet of ze er klaar voor was, maar aan de andere kant wilde ze meer van het gevoel dat ze had. Ze beet op haar onderlip en onderdrukte het om te gaan schreeuwen. Ze knikte beheerst naar hem, wetend dat ze toch nog heel even zou moeten wachten.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 13, 2008 17:00:09 GMT 2
Devon voelde alle beheersing verdwijnen toen hij de instemming zag. Ergens was haar kalmte, hoe geveinsd ook, een reden voor hem om haar alles te laten voelen. Alles wat hij kon, maar zo liefdevol mogelijk. Hij streelde haar gezicht, voor hij zijn boxer uittrok. Zijn geslacht stond overeind, als een zwaard, klaar voor de stirjd. Hij voelde zich een ridder, maar dit was een gevecht dat hij pas kon winnen, als hij haar werkelijk voor zich wist te winnen.
Langzaam liet hij zich in haar komen en kon de kreun neit odnerdrukken. Hij moest zich werkelijk inhouden om zelf neit te schreeuwen. het was lang geleden dat hij iets vond, dat zo krap was als dat, en dat tegelijktojd zo geweldig voelde. Even was hij bang dat hij haar pijn deed, maar kon zijn lichaam neoit meer stoppen. Hij leit zich zacht op haar glijden met zijn onderlichaam, zacht in en uit gaande bewegingen makend, terwijl hij zijn lipen op de hare plaatste. zijn hart ging tekeer als een gek.
{en na jouw post mpoeten we wel ff gaan skippen XD}
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 13, 2008 17:23:30 GMT 2
June bleef zo stil mogelijk liggen, maar kon niet verhelpen dat ze met haar hand over over haar blote buik streek. Ze voelde zich op de een of andere manier enorm bevrijd zonder kleren.
Ze kneep haar ogen dicht en hield haar adem in toen hij in haar kwam. Ze kreeg het gevoel dat het niet paste en dat ze straks nog een wond ging krijgen daar, maar tegelijkertijd verdoofde het brande verlangen de pijn. De kreun die hij gaf maakte het geweldige gevoelk alleen maar groter. Ze liet de lucht weer uit en in haar longen lopen, even snel als dat haar hart ging.
Terwijl haar lippen opnieuw de zijne proefte gingen haar handen onder zijn shirt. Het ergerde haar dat die nog gewoon op zijn plek was. Ze trok hem omhoog terwijl haar handen over zijn ruf streelde.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 13, 2008 17:27:50 GMT 2
{skip}
Hijgend leit Devon zich naast June neerzakken. Zijn shirt lag inmiddels ergens verdwaald op de grond. Hij rilde van de inspanning en lag emt gesloten ogen in het matras. Hij kon zich neit bewegen. Nog neit althands. Hij luisterde naar Junes ademhaling en probeerde zijn adem terug te vinden. Langzaam maar zeker kwam het gevoel in zijn loichama terug, en niet enkel dat heerlijke tintelende gevoel in zijn geslacht. Hij draaide zich half om en keek naar haar, voor hij haar gezicht streelde. Dit was eht wel waard om op te wachten. Zacht fluisterde hij haar naam, terwijl hij iets dichter naar haar toe kroop en zijn arme om haar heen sloeg. Met de ander sommeerde hij de deken, wat de eerste keer mislukte. het bewoog wel, maar bereikte zijn ahnd niet. De tweede poging slaagde en hij dekte hen beiden toe, ondanks dat hij zijn armen en bovenlijf onbedekt hield. Hij had het veel te warm.
Hij vliedde zijn gezicht in haar haren en plaatste er zacht een kusje op. Nooit eerder, had hij van haar gehouden zoals nu.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 13, 2008 17:53:46 GMT 2
June had het gevoel dat ze in een droomwereld beland was. Het vage schijnsel van de kaasren schiepen vreemde schaduwen op haar bed en de doeken die overal hingen. Vaag kwam in haar op dat ze niet moest vergeten dit op te ruimen voor de andere terug zouden komen. Maar dat duurde vast nog heel lang, het feest was pas net begonnen... naar haar gevoel dan.
Ze sloot haar ogen toen hij haar gezicht streelde en glimlachte toen ze haar naam hoorde. Ze opende haar ogen en keek naar hem opzij. Ze was niet instaat om iets te zeggen. Ze kroop enkel tegen hem aan met een tevreden glimlach op haar mond.
Ze zloeg een arm over de deken en zorgde ervoor dat de deken zo haar borsten bedekte. Het voelde nu toch wel een beetje vreemd al was ze nog nooit zo gelukkig geweest. Ze schaapte haar keel en dwong zichzelf iets te zeggen, dus ze koos voor de woorden die het dichtst bij haar hart lagen. Dus 'ik hou van je' gleed over haar lippen heen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 13, 2008 22:50:30 GMT 2
Devon beantwoordde zacht haar woorden, zoals hi jal eerder had gedaan en wist dat hij het meende. Hij hield van haar, zoals hij nooit van iemand zou houden. Althans, dta geloofde hij nu. Misschien lachte hij hier om , over een jaar, maar voor nu geloofde hij dat ze de ware voor hem was. Voorlopig zou hij dat neit ahrdop uitspreken, maar eht voelen was genoeg. Ze was bijzonder. Ze was alles voor hem en dat zou ze blijven. dat kon neit anders. Wie anders zou er bestaan?
ZAcht streelde hij haar arm. Hij had moeite om zich te bewegen en bleef zo stil mogelijk liggen. ZIjn andere hand, onder de dekens, zocht haar hand en verstrengelde zijn vingers emt die van haar. Het voelde zoals eht ahd moeten voelen en zelfs nog beter.
'Dank je,' fluisterde hij zacht. 'Wat vond je ervan? Hopelijk heb ik je neit teleurgesteld voor je eerste keer?' Hij geloofde neit dat eht zo zou zijn, maar hij wilde graag horen dat ze ahd genoten. Erg graag.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 14, 2008 1:36:10 GMT 2
June sloot haar ogen. Ze kreeg het gevoel dat ze zo in slaap zou kunnen vallen, hier in Devons armen. Ze was zich sterker bewust van wie en wat hij was dan ooit. Hij had haar leven volledig veranderd en ze verwachtte niet dat ze ooit terug zou kunnen naar het meisje wat ze toen was. Toen had ze dit nog niet durven te denken zonder helemaal in paniek te raken, en zo heel lang was dat toch niet geleden?
Ze opende haar ogen en keek hem aan. "Je zou me nooit kunnen terleurstellen en dat was nu zeker ook niet het geval. Het was... perfect." Glimlachend sloot ze haar ogen opnieuw en kroop dichter tegen hem aan. "Het feest zou dit nooit kunnen toppen."
Ze voelde spijt dat ze dit nu pas gedaan hadden, ze wist dat ze hem de zomervakantie nu zou moeten missen en daar had ze helemaal geen zin in. De enige mogelijkheid was als ze samen op vakantie zouden gaan of dat ze naar een van hen huizen zouden gaan. Maar anders zou ze hem die tijd niet zien.
((Of doen we dat het geen vakantie is daarna.... want dat zou wel een beetje het idee in de war schoppen.. Als je het niet wilt moet je dat stuk maar vergeten ^^))
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 14, 2008 15:20:26 GMT 2
{vakantie is goed idee, maar hij zal nooit weggaan zonder ook naar zijn vriendne toe te gaan XD dus als je denkt dat je het aankan om Shirie, Joey, Myra en natasha in de buurt te hebben (A)}
Devon glimalchte en voelde de slaap hem alngzaam meesleuren. Hij knikte naar haar.
'Samen zijn met jou, is altijd het beste. Dat zal het altijd zijn. Het liefste zonder hinderlijke andere personen, zoals een hele zaal vol met mensen. Ik ben blij dat het... fijn voelde. Je hebt geen idee hoe gelukkig je me maakte door dit eindelijk te qillen en te durven. Het vgoelt alsof we eindelijk...'
Zijn stem werd steeds zachter en nog voor hij de zin had afgemaakt, was hij vertrokken. Zijn mond hing een klein beetje open en zijn adem deed het voorste warrige plukje heen en weer wiegen. Zijn arm lag nog steeds om haar middel, zijn vingers, die de hare vasthielden, ontspanden zich en bogen wat.
volledig samen zijn, ware de woorden die ontbraken, maar daar kon hij zioch nu geen zorgen meer over maken. Dit was... precies waar hij naar ahd verlangd.
{btw, zullen we na jouw post de andere raafjes binnen laten? (A) En sorry voor de korte post. heb weinig inspi als ik me ziek voel...}
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 14, 2008 20:56:02 GMT 2
Junbe opende even haar ogen, ze snapte niet warom hij de zin niet afmaakte. Ze vertedert glimlachte toen ze hem zag slapen. Hij zag er nu zo rustig uit, alsof hij nooit van zijn leven een vlieg kwaad zou doen.
Ze boog zich een beetje naar voren en gaf een zacht kusje in zijn mondhoek. Ze keek even voorzichtig of ze hem niet wakker gemaakt had, maar liet haar hoofd toen weer zakken. Ze voelde zich moe, maar voldaan.
Ze keek de kamer even rond wist dat ze eigenlijk moest opruimen, voor de andere kwamen. Het kwam niet in haar op dat Devon hier hier helemaal niet mocht zijn en als iemand erachter kwam, hij waarschijnlijk vanzelf een woedende William op zijn dak zou krijgen. Maar het idee kwam gewoon niet in haar op. Haar hoofd was enkel bezig met hoe fijn het was en ze sloot haar ogen weer. Langzaam nam de slaap ook haar over. Nog nooit was ze zo lekker in slaap gevallen.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Sept 14, 2008 21:20:14 GMT 2
Een paar uur later was het gala in de Grote Zaal afgelopen. Iedereen, moe maar voldaan van de gezellige en lange avond, keerde terug naar de slaapzalen om bij te komen van deze vermoeiende feestavond.
'Heb je die ene jongen uit Huffelpuf nog gezien? Ja, die uit de derde ofzo? Hij was echt zo grappig verkleed!' riep Amber vrolijk. Natasha stemde in door verwoed te knikken met een brede glimlach op haar gezicht. 'Inderdaad! Sowieso, was iedereen erg leuk verkleed,' zei ze, terwijl ze het touwtje van de bordeauxrode mantel die ze droeg, losknoopte en de mantel om haar arm vouwde. Ze keek even opzij naar Amber, die met grote stappen de trap naar de meisjesslaapzaal op klom. Het was verbazingwekkend, hoe snel er toch een vriendschap tussen deze twee was ontstaan. Ze hadden beiden een Franse achtergrond en spraken samen dan ook wel eens een woordje in hun moedertaal. Joey had helemaal gelijk gehad wat betreft Amber, bedacht Natasha. Bij de gedachte aan Joey maakte haar hart een sprongetje. Ze was natuurlijk de hele avond bij hem geweest, maar miste hem nu al weer. Ergens hoopte ze dat hij inderdaad naar de meisjesslaapzaal zou komen, zoals hij haar een tijdje geleden vaag had beloofd. Haar mondhoeken trokken zich op tot een glimlach terwijl ze ook de trap op liep.
'Poe! Wat ben ik moe, zeg!' riep Amber, toch nog met een flinke portie energie. Ze had inderdaad een geweldige avond gehad, al was ze dit keer dan niet een of ander leuk potentieel vriendje tegen het lijf gelopen. Met haar vrienden het ze het heel erg gezellig gemaakt.
Amber stapte de slaapzaal binnen en knipte het licht aan. De eerst in duisternis gehulde ruimte baadde ineens in het licht, en de blikken van de twee meisjes werden meteen getrokken door de lichte chaos van kledingstukken rondom het bed van June. Amber grijnsde even en schudde met haar hoofd toen ze Devons lichaam herkende. 'Ik vroeg me al af waar we hem vanavond aan zouden treffen...' zei ze met een brede grijns tegen Natasha.
'Tja... Echt weer iets voor hem. Ik vroeg me al af hoe lang hij het er zonder zou kunnen uithouden met haar,' zei Natasha lachend, en wendde haar blik af van de twee.
Natasha hoorde voetstappen op de trap en keek Amber veelbetekenend aan. 'Oeps.' Ze wist dat niet alle meisjes die hier sliepen, even rustig zouden reageren op de aanwezigheid van een jongen. En inderdaad. Het meisje begon, zodra ze boven was, te gillen en rende meteen weer weg. Amber trok een wenkbrauw op en haalde even haar schouders op. 'Zijn probleem,' zei ze vervolgens lachend, waarna ze richting haar bed liep en haar pyjama uit haar hutkoffer griste. Natasha volgde haar voorbeeld - ze was eigenlijk te moe om zich hier er druk over te maken, bovendien was ze er eigenlijk wel zeker van dat Devon zich uit deze situatie wist te redden.
|
|
