{SKIP}First plce in hide and seek goes to...{SKIP}

[Ridje]

Kwaad liep ze door de gangen en keek kort achter zich voordat ze de leerlingenkamer in stapte. Ze plofte even in een stoel neer om haar schoenen uit te doen waarna ze haar haar verkorte tot net boven haar oren, de krullen verdwenen ook, waarna ze er even doorheen streek. Snel pakte ze haar schoenen op en liep de trap op terwijl ze met haar andere hand de leren arm beschermers los knoopte. ZE was nog steeds behoorlijk pissig. Niet omdat het geen leuke avond was geweest het tegen deel juist, ze had zich prima vermaakt. Het had haar ook niks uit gemaakt dat ze er alleen heen was gegaan, ze was door niemand meegevraagd, ze had toch een leuke jongen ontmoet en fijn en gezellig met hem gedanst en geflirt. Maar wat haar echt zo pissig maakte was dat ze geen van haar zussen had gezien. Ze had wel verwacht dat ze ze zou aantreffen maar ze hadden waarschijnlijk wel andere dingen te doen gehad dan hun zus op te zoeken.

Green zuchte en keek dan verbaasd op van het gegil en werd haast omver gelopen door 1 van haar mede raafje, die de trap af kwam gestormd. Terwijl ze Green voorbij stormde ging ze ook nog eens per ongeluk op diens voet staan wat bij Green ook een gil opleverde. "AUWAUWAUW." kreet ze uit en wreef over haar voet terwijl de tranen in haar ogen sprongen. Met moeite hinkte ze de laatste treden op en keek dan de slaapzaal in. Snel hinkte ze Amber en Natasha voorbij en plofte op haar bed neer waar ze haar schoenen naast gooide. "Wat was er met haar?" vroeg ze dan verbaasd en dan pas viel haar de kledingstukken op. Verbaasd keek ze naar Natasha en Amber duidelijk kenbaar makend dat ze uitleg wou.

[greenlightning]

Tyra was het meisje gevolgd en keek haar verbijsterd na. Ze ahd een heerlijke avond emt Tristan achter de rug en verlangde eigenlijk naar hem, in plaats van haar koude bed... tot ze Devon zag. Ze sloeg een ahnd voor haar mond en sprintte weg, tot haar eigen bed. Ze kroop onder de dekens, met kelding en al, trok de grodijnen dicht en barste in kachen uit. Ze had zo'n ongelovelijke lol, dat ze met haar voeten tegen de dichte gordijnen schopte, voor ze haar hoofd ertussen door stak om opnieuw te kijken naar de leive, verlegen June, die nu naast een nakte jongen lag, hoogstwaarschijnlijk zelf ook naakt. Ze glimalchte en keek opgewekt toe, dromend over die ancht dat ze bij Tristan ahd geslapen.

Devon kroop nog dichter naar haar toe in zijn slaap en mompelde iets, voor hij haar bijna platdrukte tegen zijn lichaam, om vervolges weer te ontspannen. Hij maakte ene zacht geluidje en een klein snurkje, en was toen weer voleldig roerloos. Hij bewog wel vaker in zijn slaap en je kon hele gesprekken hebben emthem in zijn slaap, waar hij zich later niks meer van kon herinneren.
Zijn slaap was diep en prettig, maar werd ruw verstoord door gegil. Slaadronken kwam hij overiend, waarbij het de deken grotendeels meenam. Hij keek verdwaasd om zich heen, wreef zijn ogen uit, en bedekte June maar weer. Hij glimaclhte toen hij het zich weer ehrinnerde. Hij grinnikte en plotseling viel hem de mensne op.
'Oh.. hoi,' zei hij, teriwjl zijn blik over de meisjes ging. Zijn blik viel op Amber, waardoor er herinenreingne van ene vervolgen tijd bij hem bovenkwmane en toen op Natasha. Hij grijsnde naar haar.
'Verkeede slaapzaal?' vroeg hij grappend, alsof er niks aand e hand was, en hij niet poedeplnaakt in bed lag, met enkel een dunne deken die behalve zijn rechterbeen en zijn schaamgedeelte, vrij weinig bedekte. Hij had zich onzeker kunnen voielen, maar daarvoor was hij Devon. Devon was nooit onzeker.

Als een schaduw schoot hij achter de meisjes langs. Hij had geen idee welke kant zijn vreindin sliep, maar ahd ook weinig kans om het te beoordelen. Hij had maar een kans en schoot een kant op. Hij herkende dat stel benen en dat kontje... maar zonder dat het tot hem doordrong dat Amber en Natsha qua onderlichaam erg vele op elkaar leken, dook hij onder de dekens en trok Amber tegen zich aan. Hij grijsnde triomfantelijk, tot hij haar herkende en een gil slaakte.
'Ho.. jij bent de verkeerde,' zei hij, terwijl hij naar het half naakte {toch?} meisje keek en om zich heen zocht naar zij neigen vriendin. Dit was.. ene grote blunder.

[Madjic]

June glimlachte in haar slaap, de stemmen drongen vaag haar slaap binnen. Ze paste echter totaal niet in de droom die ze had en werd daardoor half wakker. Pas bij de gil schoten haar ogen wijd open. Ze voelde onmiddelijk dat dit niet goed was en met Devons actie om de deken een stuk weg te trekken werd het niet beter. Ze greep de deken die Devon inmiddels weer eenbeetje op haar had gelegd en trok deze op tot haar kin. Haar knalrode wangen en geschrokken ogen staken er boven uit.
Ze slikte en maakte en snel gebaar met haar hand maakte. De kaarsen doofte en de dekens vlogen netjes opgevouwen op een stapeltje.
Voor de rest bleef ze maar doodstil liggen, alsof ze hoopte dat de andere dan zonder iets zeggen gingen slapen, zodat zij dat ook konden doen. Maar ze wistr dat die kans klein was.

[» Aline.]

Amber had, afgezien van haar ondergoed, alleen een veel te groot, slobberig shirt aangetrokken. Ze kroop onder de dekens en trok ze op tot onder haar kin - ze was zo moe, dat ze vrijwel meteen wegdoezelde. Ze merkte nog vaag dat Green en Tyra binnenkwamen.

Natasha glimlachte breed naar Green en Tyra. 'Leuke avond gehad?' vroeg ze hen, terwijl ze zich omkleedde in haar paarse nachthemd, dat tot net boven haar knieën reikte. Ze keek om toen ze Devon wakker hoorde worden. 'Verkeerde bed ook, misschien?' zei Natasha grijnzend op zijn opmerking over de verkeerde slaapzaal. Ze lachte even - het was ook typisch Devon om het de normaalste zaak van de wereld te vinden om op een meisjesslaapzaal van Ravenklauw naakt bij iemand in bed te liggen. Natasha kroop in bed en sloeg de dekens over zich heen.

Amber was al half in slaap gevallen toen ze plotseling voelde hoe iemand op haar bed sprong, onder de dekens dook en haar naar zich toe trok. Amber begon als een gek te spartelen en slaakte een hoge kreet, terwijl ze zich omdraaide en tegelijk overeind sprong. Ze keek recht in Joey's gezicht en hoorde hem zeggen dat hij bij de verkeerde in bed gesprongen was. Ondanks dat ze enigszins beledigd was, en natuurlijk heel erg geschrokken, barstte ze in lachen uit. 'Viespeuk! Wie denk je wel niet dat je bent, om midden in de nacht bij wildvreemden in bed te kruipen!' schreeuwde ze, al verried de brede lach op haar gezicht dat ze het niet zo erg vond als ze deed.
Natasha was door Ambers gekrijs ook overeind geschoten en herkende haar vriendje, die bij een ander in bed lag. Aangezien ze wel wist dat Joey haar nooit zou bedriegen, begreep ze meteen dat het een fout was. Ook zij barstte in lachen uit, waarna ze haar dekens omhoog hield zodat het matras zichtbaar werd. 'Kom naar je hok!' riep ze lachend naar Joey, en ze keek toe hij Amber inmiddels begonnen was om Joey door middel van duwen en kietelen haar bed uit te werken.

Ondertussen merkten Natasha en Amber allebei de stem van het meisje van Ravenklauw niet op, die de trap op kwam met professor Banning, die ze gehaald had nadat ze Devon had betrapt.

[Ridje]

Voor Green was het allemaal een grote chaos. Meiden die binnenkwamen, waarvan Tyra ook nog eens in lachen uitbarste, en Joey die ook de enige onrust veroorzaakte. Het het maakte haar humeur er niet beter op. "Ook hoi terug." zei ze dan automatisch richting Devon waarna ze zich met een verbaasde blik naar June's bed draaide. "Wat doe jij nou weer hier?" het was een domme vraag gezien ze allebei naakt waren, haar blik veranderde van verbazing in een grijns. "Oew Junie. Het feest stopte niet toen jullie de grote zaal verlieten zie ik." lachte ze dan plagend. Handig trok ze de vetters los van haar arm beschermers, die ze had voor het boogschieten, en gooide die in de la van haar kastje waarna ze haar shirtje uit deed meteen gevolgd door haar leren broek die ze beide op haar hutkoffer gooide. Met een opgeluchte zucht liet ze zich onder haar dekens glijden waar ze met haar bovenlichaam overeind bleef om de anderen nog te zien.

Haar blik ging naar Amber en Joey toen die ook wat geluid maakte. "Oew we hebben een viezerik die kleine onschuldige meisjes verleid." lachte ze dan zacht voordat haar blik naar de deur ging. "De Professor komt eraan." zei ze dan meer naar Joey en Devon dan de anderen meiden. Die waren niet illegaal hier.

[greenlightning]

Devon keek om zich heen en grijnsde breed naar Natasha.
'Ik ben nog nooit in een bed geweest dat beter was dan deze. Al kan eht ook komen door mijn bedgezellin. 'Hij draaide zich naar haar om, toen eht plotseling doker werd.
'Zo kan ik je niet meer zien!' protesteerde devon en stak het licht weer aan, voor hij grijnzend opkeek naar het gegil. Hij rolde zelf bijna uit bed van eht alchen toen hij Joey ontdekte. Hij rolde zich heen en weer in het bed, waardoor het deken bijna vollediog van hem afgleed. net optijd ontdekte hij dat en kroop dichter naar June toe, voor hij verder lachte. ZIjn blik lag op Joey en hij probeerde zich voor te stellen hoe die hier binnenwas gekomen.

'Sorry, sorry!' lachte Joey, die al kronkelend door Ambers gekieteld nog verder over de grond rolde. 'Genade! Ik ben al weg. Ik ben alw eg!' Hij stond op, sprong over een bed heen en moest zijn vaart inhouden. om te zeggen dat hij oog in oog stond emt Banning zou een verkeerde omschrijving zijn, maar het kleine mannetje keek hem zo kwaad aan dat hij toch verstijfde. Joey, bijna drie keer zo groot, grijnsde enkel.
'Ook een hele fijna avond, professor. Heeft u genoten van het feest?' zei hij, alsof hij neit voleldig verdwaald was, met enkel een broek aan. Zijn shirt had hij al een hele tijd neit emer aan. Hij was hem ergens op eht feest kwijt geraakt, aangezien het daar zo heet was geweest en hij hem ahd uitgetrokken. Hij schaamde zich ook neit voor zijn buik. Waarom zou hij? Hij was alng neit zo gespierd als devon, maar bezat toch enigzins een wasbordje en bezat geen grammetje vet. Toch was eht niet zijbn buik waar de ogen van Balling op gefixeerd waren, wel de brede grijns waar de jongen hem mee aankeek. Hij schraapte zijn keel en piepte vervolgens: 'Dit is zeer ongepast. Een man op de vrowuelijke slaapzaal is verboden en zeker een die van een andere afdeling komt. Je bent buitengewoon brutaal.'
HIj keek boos en Joey moest werkelijk stoppen emt grijnzen, om neit in alchen uit te barsten.
'Dat hoor ik vaker. Maar asltubleift, voor u me wegstuurd, mag ik eerst even naar mijn vriendin toe? Ik lag namelijk ent in het verkeerde bed.'
Terwijl Joey wegschoot, balling naar adem happend achterlatend, barstte devon opnieuw in lachen uit, luid en heftib. Hij hield zijn buik vast, tot de ogen van de professor zich op hem richtte.
Hij stond plotseling op het bed, tussen Devons benen in, die ze snel optrok en licht grijnsde, met een blik van; shit, betrapt! De woede was werkelijk nog groter bij de professor, aangezien deze wel van zijn afdeling was.
'Wat zou je vader heirvan zeggen, david?' vroeg het mannetje met ingehouden adem. 'Wat zou hij voor straf geven?' Het was algemeen bekend dat devons vader een professor en afdelingshoofd was op Devons oude school en een sterke tucht voerde. Devon keek hem een moment aan.
'Ik geloof.. dat ik me zou moeten aankleden en zou maken dat ik wegkwam.'

Joey ahd zich ondertusse bij Natasha gevoegd en haar tegen zich aangetrokken. de deken viel achter hem neer en hij ging op haar liggen. Hij zoende haar zacht.
'Ik geen hondje, ik beertje,' zei hij tegen haar, glilachend en gelukkig. het ahd erg vreemd gevoeled om bij Amber in bed te liggen, vooral omdat hij nu zeker wist dat dat niet was wat hij wilde, hoe leuk en lief die ook was. Er ging niks boven zijn eigen meisje. Hij was dankbaar dat Devon de aandachty op zich had gevestigd en vond eht ook niet nodig om dat te vernaderen. Hij fluisterde dat hij van haar hield en zoende haar opnieuw, lief en zacht.

[Madjic]

June lachte en schudde haar hoofd. "Ik heb liever dat we niet gezien worden eigenlijk. Alleen ik wil je kunnen zien nu." Fluisterde ze en bedekte haar ogen even tegen het licht. Ze wilde weer gaan slapen, maar dankzij Joey lukte dat dus echt niet. Ze keek boos naar de jongen en kwam een beetje overeind terwijl ze de deken tegen zich aan hield. "Joey, kun je niet stil binnen sluipen ofzo? Dat voorkomt misschien dat je te snel gesnapt word." Ze rolde met haar ogen. "EN met jij bedoel ik eigenlijk jou en Devon."
Ze volgde Joey met haar ogen en kreunde zacht toen ze Banning zag. Snel sommeerde haar eigen kleren en die van Devon. Ze was blij dat Devon de leraar nog niet was opgevallen, maar wist dat dat niet lang meer ging duren dankzij zijn lachbui. Ze gaf hem zacht een mep en legde haar vinger op haar lippen, in de hoop dat hij alsnog niet gezien houd worden. Helaas uiteraard.
De leraar was sneller dan ze kon zien bij hen en ze slikte. Een helft van haar wilde weer het stille verlegen meisje zijn die haar mond niet ging openen. Maar ze wilde niet dat Devon ging en wilde blijven wat ze was geworden.
"Proffesor toe, kunt u niet een uitzondering maken? Het is een van de laatste dagen voor de vakantie en hierna zie ik hem een hele tijd niet meer. Mag hij niet een avondje hier blijven?" Ze keek hem met smekende ogen aan, ze leek bijna in huilen uit te barsten. "Alstublieft. Ik heb nog nooit iets fout gegaan en u nog nooit om zoiets gevraagd." Haar stem was nog nooit zo geweest tegen een leraar. Zo zoet, lief en smekend, maar vooral onschuldig. Want dat was ze notabene ook.

[» Aline.]

Amber lag nog steeds half in de slappe lach, en de droge opmerkingen van Joey tegen professor Banning hielpen daar niet bepaald tegen. Ze lag helemaal dubbel van het lachen op haar bed en toen Devon ook nog een betrapt werd door Banning kon ze haar lol al helemaal niet op. Ze keek even naar de andere twee meisjes in de slaapzaal, Tyra en Green, en vroeg zich voor een kort moment af wat die wel niet zouden denken van wat er allemaal om hen heen gebeurde. Haar aandacht werd echter al snel weer afgeleid door June, die Banning probeerde over te halen om Devon te laten blijven. Amber verbaasde zich hier enigszins over, omdat ze June altijd gekend had als een erg verlegen, rustig meisje.

Natasha sloeg de dekens over hen heen en kuste Joey vol passie terug. 'Gek. Je hebt de hele slaapzaal op de kop gezet, en die arme Banning uit z'n bed laten halen,' zei Natasha met een brede lach op haar gezicht. Dit was tenminste weer eens echt zoals het altijd op Dragonshelter was geweest, met die rare streken van de Elemental Five en Joey met z'n grappige, droge opmerkingen. Natasha legde haar handen in zijn nek en plaatste haar lippen weer op de zijne, terwijl ze de opwinding door haar hele lijf voelde gieren. Natasha onderbrak de kus voorzichtig en werkte zich iets omhoog in de kussens waar ze met haar rug tegen aan lag. 'Gelukkig is Devon er om de aandacht af te leiden,' zei ze, met een blik op hun vriend, die streng werd toegesproken door het kleine mannetje. Natasha keek weer om naar Joey. Op haar onderarmen leunend keek ze Joey aan met een uitdagende blik in haar ogen en één mondhoek opgetrokken in een ondeugende glimlach.

Ambers blik dwaalde even af naar het verliefde stelletje en ze kon een steek van jaloezie even niet onderdrukken. Eigenlijk had ze het helemaal niet zo erg gevonden dat Joey bij haar in bed was gesprongen, al kon het natuurlijk ook niet anders zijn dan dat hij op zoek was geweest naar Natasha. Amber wendde snel haar blik af en de glimlach keerde al snel terug op haar gezicht toen ze weer zag hoe Devon bestookt werd door de kleine professor.

[greenlightning]

'Ik deed helemaal niks,' grijnsde Joey en zoende haar leifdevol, voor hij haa weer aankeek. 'het was devons schuld. ik wist neit eens dat hij hier was! Ik had het kunnen verwachten, toen ik hem en June neit meer zag, maar wist ik veel? Ik kwam hier gewoon voor jou. Dat kostte trouwens ook veel moeite!'
Hij lachte en vleide zich lekker op haar schouder. Hij was groter dan zij, maar als hi jzich oprolde tot een balletje, dan kon hij precie sgoed liggen. Hij was voor ene jongen vrij licht, vanwege gebrek aan vet en de niet al te grote hoeveelheid aan spieren.
Hij sloot zijn ogen en genoot. Gewoon van eht samen zijn. Hij had haar meer gemist dan hij kon zeggen en dat teriwjl hij het huilend had gezegd. Vreemd. Hij toonde voor ene jongen vele emoties, maar als het bij haar was, dan gaf het niet. Hij wist dat ze hem niet zwak vond. Alleen eerlijk en daar kon hij mee leven.

'Omdat u nooit iets heeft misdaad, mevrouw Heart,' zei Banning tegen haar,' zal ik u dit neit in rekeing brengen. U komt er voor deze keer mee weg. heer Shadows, ik vrees dat wat u noemde wel eht minste is wat kan verwachten. Kleedt u aan, en komt u dan mee.'
Hij draaide zich om en zicht Joey. Hij was de jongen niet vergeten. Hij keek naar de hobbel in Natasha's bed, die hij als de jongne ehrkende.
'Meneer Stone, u gaat direct met mij mee. U overtreed zoveel regels, dat ik niet eens weet waar ik mee zou moeten ebginnen.'
Devon, grijnzend omdat hij weer ontsnapt was, draaide zich om naar June en zoende haar zacht en teder. De deken bedekte hem maar voor ene gedeelte, en helaas neit meer zijn bilpartij, al kon het hem niet minder uitmaken. Door eht rollen viel de kleine professor Banning van het bed af. Devon merkte het niet op. Hij was te druk bezet emt June, maar Joey, die geergerd ahd opgekeken, barstte opnieuw in lachen uit.
'Straks professor, straks. gaat u nou maar zelf lekekr slapen. U zult ook wel moe zijn. Morgen ochtend ben ik weg. Of misshcien ook niet. Zorgen voor morgen.'
Hij draaide zich weer naar zijn meisje om. Als hij zich bewust was geweest van de gevoelens van Amber, dan zou hij msischien niet zo zijn geweest als nu. Misschien wat atctvoller.

[Madjic]

June kreunde zacht. "Maar dat zegt niets over mijn andere argument." Zei ze een beetje boos en een beetje teleurgestelt. Maar het voelde alsof niet meer aan de hand was toen Devon haar weer zoende. Ze glimlachte en legte een hand op zijn wang. Ze wou dat hij niet weg hoefte, maar mist niet hoe ze de leraar anders kon overtuigen. Ze wist wel een spreuk om hem in slaap te sussen en heel misschien zou hij naderhand denken dat hij het gedroomt had, maar als hij dat niet deed hadden ze nog een veel groter probleem.
Ze onderbrak de kus en keek Devon aan. "Kun je niet terug komen als iedereen slaapt?" Vroeg ze met een poeslief stemmetje. "Want anders moet ik nog iets doen wat de regels overtreed en gelieve wil ik dat niet doen. Maar ik wil ook niet in een koud en leeg bed slapen vanavond." Ze keek hem aan alsof ze de onschuld zelf was.