|
|
Post by \\ Jess' on Sept 12, 2008 22:06:25 GMT 2
Een boek lag voor haar open, achter het boek zat een blond meisje, die lijkbleek zag, met grote wallen onder haar ogen. Naast haar boek zat een wit konijn. Haar konijn. Carrot was de naam. Teresia had aan weer de andere kant van het boek een pak met koekjes open liggen. Maar deze was nog niet eens open. Haar blik was gericht op het boek, maar hoe ze ook wou ze kon zich niet concentreren. Een zachte zucht verliet haar lippen. Haar gammele lijfje stond op het punt van instorten, letterlijk. In haar hoofd was het een warboel. En ze moest het weer rechtzetten. Ze moest alles wat in haar hoofd zat eruit halen. Al wist ze niet hoe. Ze wou vele dingen vergeten, zoals haar verleden, haar broer en de liefde. Ze wou gewoon zijn als de anderen. Vrolijk, vrij en zorgeloos. Ze moest een punt achter alles zetten. En ze stond dus ook op het punt om dat te doen. Al had ze een steunpunt nodig. Maar ze vertrouwde op dit moment helemaal niemand.
Ze zag Carrot in haar gezichtsveld naar haar kijken. En Teresia pakte haar op om haar op schoot te zetten. Uit haar zak haalde ze een worteltje, om deze aan haar konijn te geven. Carrot was hier blij mee, want het was zijn lievelingsmaaltje. Vandaar dus ook de naam. Teresia keek de bieb door. Het was er verlaten, stil en koud. Ze had iemand nodig waar ze tegenaan kon praten. Niet over wat er was gebeurt. Maar over wat er zoal op school gaande was. Iets wat haar niet deed denken aan vroeger. Ze keek dus weer haar boek in. Deze ging over geschiedenis van de toverkunst. Iets wat haar altijd had geboeit. Maar waar ze nu geen zin in had. Ze keek weer omhoog, en voelde de leegte in haar meester worden.
|
|
|
|
Post by Ridje on Sept 12, 2008 22:32:35 GMT 2
 Snel en vrolijk kroop het kleine katje onder de boekenkast vandaan en schoot dan speels voorbij de tafels en stoelen terwijl ze een lang geel lint mee trok. Voor een van de tafels (waar Teresia zit) stopte het katje en beet vrolijk op het lint en liet het dan op de grond vallen waar ze er met haar pootje naar sloeg. Toen het katje Teresia zag voelde ze het meisje haar verdriet zoals veel dieren dat konden voelen. Snel pakte ze het lint weer en sprong lenig op tafel en keek met haar kleine oogjes naar Teresia en ging op haar boek zitten terwijl ze smekend keek om een aai te krijgen. "Snow geef mijn lint terug, waar ben je?" Green's stem klonk helder en geiriteerd, maar vriendelijk. Haar haar was donker blond met gele plukjes erdoor heen. Ze had het een leuk idee gevonden om er ook een lint in te dragen maar voordat ze dat had kunnen doen was Snow er al mee vandoor gegaan en weg gevlucht de bieb in. Verbaasd bleef Green staan en keek naar Teresia. "Ter wat is er?" vroeg ze dan bezorgd en liep snel naar haar toe en ging op de stoel tegenover Teresia zitten en keek haar aandachtig aan. |
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 12, 2008 22:56:25 GMT 2
'Notice you, noticing me,
from across the room I can see you
and I can't stop myself from looking.
Noticing you, noticing me.
Watch out I 've seen the type before.
This girl is so dangerous,
this girl is so dangerous,
this girl is a bad girl.'
Met een enkel oortje in zijn oor, de I-pod in zijn broekzak en een mouwloos zwart shirt dat om zijn borstkas zat, stonmd Miquel met de muziek mee te belren. Het was neit zo luid als eht woord aanduidde, maar dat was de term die madame rommella gebruikte toen ze Miquel erop aansprak. Deze negeerde haar, alsof hij haar niet hoorde en verdween achter een boekerek, ongestoord verder zingend. Hij zocht een beok. Een bijzonder boek, waarvan hij de titel en de auteur niet kende, wat het zoeken dus maakte als een speld in een hooiberg. maar Miquel ahd de tijd en gaf neit snel op. Hij danste met het ritme van de muziek mee, waarbij zijn donekre krullen meebewogen. Hij draaide zich om, om twee dames te ontdekken. Hij herkende ze vagelijk als een groepje waarbij zijn zusje weleens meeliep, maar daar bleef het bij.
Hij gl;imalchte naar hen en trok het tweede dopje ook uit zijn oor, om het bij het andere te voegen, dat in de hals van zijn shirt hing.
'Goede middag dames. Waarom zo'n sip gezicht?'
{sorry, inspi is neit zo groots aanwezig momenteel XD}
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Sept 13, 2008 10:50:23 GMT 2
OOC: Schattige pussycattt  IC: Tereia was nu weer bezig met het witte konijntje. Ze aaide deze. Ze schrok toen er een kat bovenop de tafel sprong. Waarbij ze bijna achterover viel. Toen ze pas goed keek zag ze dat het katje heel schattig was. Deze keek haar dan ook mekend aan. Ze grijnsde eventjes licht en stak toen haar hand uit om de kat een aai te geven. Ze zette uiteindelijk Carrot naast het katje neer. Toen ze achter zich een stem hoorde grijnsde ze weer even. De herkende ze stem wel. Deze behoorde bij Green. Toen Green zag dat het niet zo goed ging met Green en vroeg wat er met haar was haalde ze haar schouders op. "Ingestort, moe, slap, duf en whatever.." Reageerde ze. Ze keek green aan toen deze tegenover haar ging zitten. Haar blik ging op naar iemand die aan eht dansen was, en erbij aan het zingen was. Daar was mevrouw Romella het volgens mij niet mee eens. Maar dat maakte niet zoveel uit. Toen de jongen hn kant op kwam en vroeg wat er met haar aan de hand was gebaarde ze dat hij wel mocht komen zitten. Ze begon al te praten voor hij zat. "Ben ingestort enzo, moe duf slap en alles wat ermee te maken heeft" Kwam er uit. Het was gewoon iets wat mensen best mochten weten. Het maakte haar ook niet echt meer uit. Meerdere mensen vroegen hoe het met haar ging. Ze was er dan ook opener over dan over haar verleden. |
|
|
|
Post by Ridje on Sept 13, 2008 12:15:48 GMT 2
Tevreden keek Snow naar de hand van Teresia en gaf er een paar kopjes tegen, toen het meisje echter geen aanstalte maakte om haar te gaan aaien gaf ze een zachte en speelse beet in haar vinger en mauwde dan liefjes. De kleine om aandacht vragende oogjes bleven naar Teresia kijken terwijl ze het gele lint los met haar pootje vasthield.
Green keek bezorgd naar Teresia en stond net op het punt om haar een knuffel te geven toen ze Miquel hoorde zingen. Verbaasd keek ze om en keek naar de jongen. "Het is nog steeds een bieb hoor, ik zou maar niet hard zingen al wil je studerende leerlingen niet irriteren." grapte ze dan en grijnsde. Ze onderzocht de jongen kort en glimlachte dan naar hem en keek weer naar Teresia. "En hoe komt dat?" vroeg ze dan.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Sept 13, 2008 13:17:42 GMT 2
'Is dit de bieb?' antwoordde Miquel gemaakt verbaasd, op een heel wat zachtere toon,' vandaar al die boeken. Nu snap ik het.' Hij glimalchte naar Green en vervolgens draaide hij zijn blik naar Teresia, terwijl hij zich op zijn hurken liet zakken en over de tafelrand nar haar keek. Hij ging net zitten als iemand hem dat toestemde. hij zat wanneer hij dat wilde, een kwaal die zijn prinsenbestaan hem wel ahd geleerd. Toch was hij niet minder geinteresseerd en ook lang niet zo verrast als Green. Hij knikte langzaam en legde zacht zijn hand op haar arm.
'Het spijt me van jou en William. Uit elkaar gaan doet pijn.' Hij kon het weten. Negen van de tien relaties hield geen stand en hij ahd er toch wel al tien gehad in zijn korte leven.
Zij nblik gleed ovfer Green. Hij probeerde zich te herinenren of hij haar al ergens van kende, behalve misschien uren van staren en kwijlen. Ze was eht soort meisje waar hij, voor Carmen, stapel gek op zou zijn geweest. Teresia was knap, zoals veel meisjes knap waren, maar die ogen van green... Hij had moeite om zich er vanaf te wenden.
Dit was de eerste keer dat hij, sinds Elvira, weer naar een meisje had gekeken. Echt gekeken. Elvira ahd een vriend, dus dat was vrij snel opgelost. Maar dit meisje....
|
|
|
|
Post by \\ Jess' on Sept 15, 2008 15:09:38 GMT 2
Ze had haar hoofd ten ruste op haar handen gelegd. En keek beide aan. Ze kon niet lachen, maar huilen ook niet. Ze haalde een keer diep adem en keek weer naar het katje wat voor haar zat. Toen deze in haar hand beet trok ze haar hand terug en grijnsde gemaakt. Carrot haar konijn vond het katje ook leuk en hopte ernaartoe. Ze keek weer naar Miquel en zuchtte. "Het is mijn schuld weetje. Mijn ouders zijn toen ik klein was overleden. ik mag mijn broer niet zien. En mijn pleegouders kunnen de leegte ook nier vervangen. En toen ik hem ontmoet had, was alles anders, of dat dacht ik. Maar uiteindelijk bleef er niks van mij over. En ook William had er moeite mee. Hij kwam in mijn verhaal terecht. Terwijl hij zijn eigen moest schrijven. En vrienden waren op zijn tijd ook niet goed genoeg meer. Omdat ze me niet meer begrepen" Ze ratelde door, maar in haar stem voelde je de emotie. Ze praatte zacht, maar de woorden kwamen dan weer hard aan. Ze keek even weg en toen weer terug. "Die leegte moet ik zelf gaan opvullen, ik moet een punt achter mijn verleden zetten en opnieuw beginnen. Maar dat is moeilijk, en ik weet niet hoe" Eindigde ze haar verhaal terwijl ze de tranen weer voelde branden. Ze was een wrak en dat wist ze. Maar ze wist niet hoe ze het zou moeten verdelgen.
Toen ze weer was gekalmeerd kon ze nieuwe woorden bedenken. "Maar hoe is het met jullie?" Vroeg ze koeltjes. Ze keek beide aan. Al had Miquel geen oog meer voor haar maar voor Green. Ze zuchtte, ze waren allen hetzelfde, ook al hadden ze een vriendin.
|
|
|
|
Post by Ridje on Sept 16, 2008 17:28:40 GMT 2
"Inderdaad dat heb je soms wel eens he in een bieb, boeken. Niet altijd hoor, maar als je de goede in loopt hebben ze meestal wel wat boeken." grijnsde ze vriendelijk en keek Miquel even aan. Ze keek weer naar Teresia en keek wat bedroefd toen ze haar hoorde. Haar blik viel weer op Miquel en ze bloosde wat toen ze zag dat hij haar aangaapte. "Wat is er? Zit er wat in mijn haar?" vroeg ze dan en ging met haar hand door haar haar en liet het van blond met gele plukjes veranderen in raven zwart met donkerblauwe plukjes waarna ze weer naar Miquel keek. "Zo beter?" vroeg ze dan en glimlachte weer.
Teleurgesteld keek het katje naar Teresia en wou op haar af springen om alsnog geaaid te worden. Toen het konijn in Snows gezichts veld kwam keek ze vrolijk naar het beestje. Geintereseerd rook ze aan Carrot en gaf het beestje een kopje en mauwde liefjes.
Green stond op en liep naar Teresia die ze stevig omhelsde. "Met mij gaat het wel goed. Maar dat doet er nu niet toe." zei ze dan zacht. Ze hield Teresia stevig vast om te laten merken dat ze over haar in zat.
|
|
