They must know better! | Macy | Open

[Lisa ..]

Een van de eerste plekken die haar waren opgevallen toen ze door de grote deuren van Zweinstein naar buiten was gegaan. Ze wilde niet weer standaard bij het meer zitten, op het grasveld of in de kruidentuin. En ze had geen behoefte aan heel veel mensen, die haar ieder moment konden storen. Dat was juist de reden dat ze naar een plek ging waar bekende haar niet zouden zoeken, alleen als ze die per ongeluk tegen zou komen hier.

Macy plofde vlak naast de bezemopslagplek neer in het gras en bekeek haar handen. Daarin lag een pakketje, verpakt in het saaiste bruin pakpapier met een opgerold vel perkament eraan gebonden. Met een blauwgekleurde strik. De uil had verraden van wie de brief was en over de inhoud van het pakketje had ze zo haar vermoedens. Vol verwachting haalde ze de brief los en scheurde het pakketje open. Daarin lagen alleen niet wat ze verwacht had. Een berg Smekkies in alle smaken lag in het midden van het saaie papier waarvan de helft nu in haar schoot en op het gras lag. 'Leren ze het dan nooit!' zei Macy hardop, half lachend maar ook geirriteerd. Haar ouders hadden vast onder invloed van Sin haar deze snoepjes gestuurd. Maar zij was gek op Chocokikkers en haatte de Smekies. En bij hem was het andersom. De rest van de Smekkies die nog in de verpakking zaten legde ze naast zich neer en ging daarna op haar rug liggen, met de brief in haar handen.

Eenmaal uitgerold begon ze met lezen, ze hield de brief zo dat de zon niet meer in haar ogen scheen, maar waardoor ze ook niemand zou zien aankomen. Haar ogen schoten over de regels terwijl langzaam tot haar doordrong wat er ongeveer instond.

[Madjic]

Eindelijk, het warme zonnejte schoon weer eens lekker. Stevie was al de hele dag buiten, het was in het kasteel veels te koud en vochtig. Haar bloed koelde veel te hard af. De cowboyhoed had ze op haar hoofd zodat de zon haar niet verblinde, al was hij zwak met wat ze gewend was, vooral zo na de vakantie.
Ze keek naar Eagle die bokkensprongen vrolijk achter een stel insecten aanzat. Ze hapte er blaffend naar en bleef ze zo nu en dan staan om de beesten in haar mond door te slikken. Stevie kon merken dat de pup ook van het weer genoot, ook die moest de warmte missen.
Ze zuchtte even terwijl haar gedachtes naar huis gingen. Toen ze vertrok toen de vakantie afgelopen was, had ze een enorme ruzie gehad met haar broer. Hij was boos omdat hij vond dat Hogwarts maar onzin was en ze beter thuis kon blijven, waar ze nodig was. Stevie was het daar uiteraard niet mee eens geweest en was er vol tegenin gegaan. De conclusie was dat Riley woedent was weggestormt en ze hem daarna niet meer had gezien. Ze had meteen na haar aankomst op school geprobeerd een brief te schrijven, maar het lukte haar niet. Ze was niet zo goed in zich uitdrukken op papier. Ze zei het liever gewoon.

In gedachte verzonken merkte ze niet dat Eagle ondertussen opgehouden was de insecten te plagen en haar neus tegen de grond gedrukt had. Ze liep nu stapvoets vooruit richting iets dat op een mens leek.
Toen de geur erg sterk werd bleef ze staan en keek op. Ze zag het meisje zitten en blafte. Maar ze kwma niet dichterbij. Wie weet vond het meisje haar eng en zou ze wegrennen. En ze had van haar baasje geleerd lief te zijn, anders moest ze buiten slapen. Dus ze bleef kwispelend staan en wachtte tot het meisje op haar reageerde. Ze keek niet om naar haar baasje, die zou wel roepen als ze haar nodig had en daar leek het nu niet op.