|
|
Post by lola on Sept 26, 2008 14:36:41 GMT 2
Wat begon als een verkenning van een gebouw voor de nieuwe Zwadderaar op Zweinstein, eindigde in een verdwaling...
Gefrustreerd volgde het meisje de bruggen. Ze zocht een weg naar binnen. Helaas voor haar schenen alle deuren dicht te zitten. Nu maakte het haar niet zo heel veel uit dat ze voorlopig buiten moest blijven, ze werd hier alleen niet zo graag betrapt. Kathy hield zich liever gedeisd. Rust, geen strafwerk... Zo kon ze al haar energie steken in het behalen van goede resultaten. Hoewel ook dat haar eigenlijk niet interesseerde.
Boos sloeg ze met haar vuist tegen de deur tegenover haar. Ze liet haar hoofd ertegen vallen en stond daar een tijdje, tot ze zich omdraaide en een nieuwe weg naar binnen ging zoeken. Ze keek even over de leuning van de brug naar beneden, springen was nu ook niet bepaald de beste optie...
Het 15-jarige meisje dacht een silhouet te zien in de verte. Het was te donker om te kunnen zien wie het was, ze bleef even staan en hield het iets goed in de gaten. Haar hand hield ze klaar om haar toverstok te grijpen zodra er ook maar één verdachte beweging kwam...
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 26, 2008 15:10:25 GMT 2
Met zijn ogen gesloten zat Zed op de grond, met zijn rug leunend op de leuning van de brug. Hij leek te slapen, maar hij was gewoon nog wakker. Maar de hond die zoals altijd onafscheidelijk aan zijn zij lag, was wel in slaap gesukkelt. De buik van de border collie ging langzaam op en neer.
Zed opende een oog en keek naar de hond. Hij glimlachte, blij dat hij Mack eindelijk rustig had gekregen, het was lang geleden dat de hond eerder in slaap was gevallen dan zijn baasje.
Zed bewoog langzaam zijn hand en wreef over zijn arm. Hij had het een beetje koud en de klammige lucht was ook niet zo bevordelijk. Het zorgde er ook nog eens voor dat de wond op zijn arm begon te prikken van het vocht. De hond had hem in al zijn enthousiasme, enkele uren geleden, in zijn arm gebeten. Maar had natiuurlijk niet in de gaten gehad dat hij zo hard beet.
Hij keek op toen hij een plof hoorde, nu opende hij ook zijn andere oog. Hij was even bang dat er een leraar aankwam en fronste zijn wenkbrauwen, hij zag wel iemand maar het leek te klein om Anderling te zijn en weer tegroot voor Banning. Hij bllef stil zitten en tuurde het donker in.
|
|
|
|
Post by lola on Sept 26, 2008 16:13:48 GMT 2
Hetgeen wat ze had gezien scheen niet dichterbij te komen. Langzaam liep ze verder vooruit, steeds meer op haar hoede. Haar schoenen maakten amper geluid op de stenen brug, iets wat maakte dat ze haar oren beter kon gebruiken. Ze schonk geen aandacht aan de plukken losgeraakt haar die voor haar gezicht bungelden door de wind.
'Hallo...' zei ze zacht, toch goed hoorbaar.
Ze liep nog iets dichterbij en kon nu zien dat het silhouet zat. Er was echter nog een iets bij. Een iets dat iets meer bewoog dan het andere iets. Ze bleef weer stilstaan, de twee dingen goed in de gaten houdend, je wist maar nooit...
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 26, 2008 17:55:41 GMT 2
'Een meisje.' Zeds gedachtes kalmeerde een beetje en glimlachte zwak. "Hoi." Antwoorde hij droog en legde zijn hand zacht op Macks kop. De hond was namelijk wakker geworden en keek met nog slaperige oogjes om zich heen. Zed wilde voorkomen dat hij het meisje straks nog ging bespingen, waardoor ze bang werd of iets in die trant.
"Je hoeft niet bang te zijn ofzo, hier ook alleen maar een leerling." Zei hij en keek toe hoe ze hem naderde. Even dacht hij dat hij beter zijn stok kon pakken om wat ligt op zichzelf te werpen, maar bedacht zich. Hij had eigenlijk helemaal geen zin om verblind te worden door het felle.
|
|
|
|
Post by lola on Sept 26, 2008 19:31:36 GMT 2
Ze liep nog wat verder, maar kon nog altijd niet het gezicht van de jongen onderscheiden. Kathy pakte haar toverstok.
'Accio...' mompelde ze haast onverstaanbaar.
Ze knipperde even met haar ogen. Het licht was fel. Eigenlijk vond ze het vrij stom van zichzelf dat ze niet eerder hieraan gedacht had.
Een lief lachje sierde haar gezicht toen ze de jongen bekeek. Ze keek naar het wezentje ernaast, althans... wezentje...? Een hond was zijn gezelschap. Nu was Kathy niet bepaald een hondenmens, meer een kattenmens, maar zelfs dat niet helemaal. Toch zag de hond er lief, ergens gevaarlijk, uit.
'Hoe heet hij?' vroeg ze, kijkend naar de hond, om toch maar íéts te zeggen.
Eigenlijk wist ze niet eens zeker of het wel een hij was, het kon evengoed een zij zijn, maar Kathy was nu niet bepaald zo erg thuis in die wezens dat ze dat zo kon raden of weten.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 27, 2008 11:30:35 GMT 2
ZOdra hij de spreuk hoorde wierp hij zijn hand voor zijn ogen, nog niet optijd om niet geheel verblind te worden. Mack schrok er echter van en sprong blaffend overeind. Hij wilde bijna naar Kathy rennen, maar Mack hield hem nog net tegen. "Rustig vent." Zei hij op ferme toon, waardoor de hond met tegenzin weer ging liggen.
Zed keek opnieuw naar het meisje en glimlachte zwak. "Hij heet Mack. Wat je hier zo laat nog, muisje? Hoor je niet allang op bed te liggen?" Hij grinnikte zachtjes, hij had een hekel om ergens om heen draaien, liever recht voor zijn raap.
|
|
|
|
Post by lola on Sept 27, 2008 13:45:41 GMT 2
Nu wilde ze wel eerlijk zeggen dat ze de weg kwijt was, maar dat lag niet in haar aard. Een lachje verscheen op haar gezicht.
'Datzelfde kan ik aan jou vragen.'
Een ontzettend cliché antwoord, maar ach, wat boeide het. Het maakte haar niet eens uit wat hij hier deed. De hond werd goed in de gaten gehouden, ze was daarnet al bijna geschrokken achteruit gesprongen, maar had zich weten te beheersen. Ze hoefde niet te laten zien dat ze dat wezen eng vond. Het was dan ook niet echt te zien geweest, tenzij je haar ogen goed had kunnen zien.
'Nu weet ik wel de naam van je hond, maar ik kan je moeilijk de hele schoolperiode 'Macks baas' blijven noemen.'
Of nouja, zo moeilijk was dat niet. Het was alleen dat ze zelf wel een naam voor hem zou invullen als hij de zijne niet wilde vertellen. Of hij dat nou leuk zou vinden of niet (waarschijnlijk deed het hem niet eens iets), het was al beter dan continu het voorgenoemde te zeggen.
Kathy vroeg zich af of hij haar naam al wel had horen vallen. Ze hoopte van niet, maar het probleem met later op een school verschijnen was dat je opviel. Men ging over je praten 'heb je die nieuwe al gezien?!'... Het was niet heel moeilijk om de 'nieuwe' ergens uit te vissen...
De zwadderaar vroeg zich af of de jongen die op de grond zat slim genoeg was om haar hint te snappen. Vast wel, of je moest wel héél dom zijn. Ze hield het al zo simpel mogelijk voor hem.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 27, 2008 14:13:40 GMT 2
((XD je hoeft niet telkens een nieuwe alinea te maken als ze iets zegt hoor XD ))
"Ja je zou me het inderdaad kunnen zeggwen. Maar zo te zien ben ik wat ouders, dus vind ik dat ik meer recht heb." Grinnikte Zed en legde zijn hoofd tegen de stenen aan. "Maar het zou best ene verbetertig zijn om me het baasje van Mack te noemen, word ook alle de dogman genoemt of doggiedude, dus het maakt niet uit. Maar men noent mij dan toch meestal Zed, aangezien enkel mijn grootouders en moeder als ze heel boos is, me Zedoric noemt." Zei hij grinnikent en trok zich overeind zodat hij zoveel lager was dan het meisje. "En wat is jou naam muisje? Want anders zal ik je elke keer dat ik je zie muisje gaan noemen." Hij vertelde maar niet dat hij hoe waarschijnlijk toch wel muisje zou gaan noemen, aangezien hij zo alle meisjes noemde die jonger waren dan hem zelf.
|
|
|
|
Post by lola on Sept 27, 2008 16:54:54 GMT 2
«« Ja, weetik xD Maar ik vind het zelf duidelijker... ^^ »»
'Wie het meest recht heeft op iets wordt niet bepaald door ouderdom,' was haar iets te geïrriteerde antwoord.
Ze kon het niet hebben dat sommige tovenaars of heksen alles maar over die boeg gooiden, in een écht duel zou blijken wie het recht op iets zou hebben. Niet dat ze nu een duel met die jongen wilde. Er was nog tijd zat voor dat soort dingen.
'Kathy,' was haar antwoord.
De naam voluit was onbelangrijk.
'Wie zijn jouw grootouders?'
Dát was dan weer wel belangrijk. De familie kon al verraden aan welke kant iemand stond. Hoewel het meisje zich nog zo voorgenomen had om aardig te blijven, had ze nu al een kilte in haar ogen. Haar mond was nog een klein glimlachje, iets wat een rare en verwarrende indruk achterliet.
'En je ouders?'
Ook dát was belangrijk. Eigenlijk wilde ze het liefst meteen een hele stamboom.
|
|
|
|
Post by Madjic on Sept 29, 2008 14:17:14 GMT 2
Zed trok verbaast zijn wenkbrauw op. "Nou Kathy, dat gaat je geen zier aan. Als je over je familie wil pronken of wat dan ook, dan kun je maar beter een andere kant oplopen. Want je ouders maken nog niet of je iemand bent van belang, dat doe je zelf." Zijn stem was wat dreigend en duidelijk geirriteerd.
Hoe vaak hij deze discussie al wel niet met andere zwads had gehad en dan met name met Xander. De toon van het meisje beviel hem helemaal niets. Hij had nog nooit zo snel een afkeur voor iemand gekregen.
Zijn familie was geen dooddoener of mensen van belang. Zijn ouders en grootouders waren gewoon maar mensen. Misschien wa feller in gedrag en gedachtegang, maar verder waren ze normaal.
Mack gromde zacht. Hij voelde dat zijn baasje ook niet helemaal vrolijk was en zijn gedrag was daar een weerspiegeling van.
|
|
