''Use your inner eye!!'' x Open/Natasha&Amber

[» Aline.]

'Gebruik je innerlijke oog om de toekomst te voorzien! Voel... en zie! Concentreer je op de oog van je geest!'
Hoe vaak had ze dit al gehoord? Natasha kreeg het idee dat professor Zwamdrift iedere les een bandje van een paar jaar geleden opzette en dat afspeelde, zodat ze niets nieuws hoefde te verzinnen. Natasha slaakte een diepe zucht en zakte nog iets onderuit op de poef, terwijl ze met haar hoofd op haar arm steunde. Ze rolde met haar ogen toen ze voor de zoveelste keer de woorden ''innerlijk oog'' hoorde.

Ze draaide haar hoofd een kwartslag om, zodat ze Amber kon zien. Haar vrolijke vriendin volgde er duidelijk net zo weinig van - misschien nog wel minder, aangezien haar ogen dicht waren en ze met haar hoofd op haar armen lag. Natasha grinnikte even en gaf Amber een stomp tegen haar schouder. 'Hé, Yellow! Heb jij je innerlijke oog al gevonden?' fluisterde ze met een brede glimlach op haar gezicht.

Kreunend kwam Amber overeind en keek Natasha slaperig aan. 'Moest dat nou?' zei ze geïrriteerd, al stond er een vage glimlach op haar gezicht. 'Ik was me net zo goed aan het concentreren op m'n innerlijke ik...' mompelde ze op een bloedserieuze toon. Natasha glimlachte breed en duwde Amber nogmaals tegen haar schouder. 'Raar kind,' zei ze grinnikend, en ze draaide zich snel weer om toen Zwamdrift in hun richting kwam om te kijken wat voor vooruitgang ze boekten op het gebied van de toekomst voorspellen. Natasha keek filosofisch uit het raam, alsof ze heel druk bezig was zich te concentreren. Amber deed geen moeite en legde haar hoofd weer op de haar gekruiste armen, die op de tafel lagen.

[Madjic]

Het gebeurde niet vaak dat June niet oplette tijdens een les. Maar waarzeggerij was toch wel zo nep dat ze er geen aandacht aanbestede, niet meer tenmisnte. Sinds Zwamdrift had voorspelt dat het uit zou gaan met haar vriendje, nadat ze een week hadden, geloofde ze er echt niets meer van. Want dat binnekort van haar was inmiddelijk zo lang geleden.
Dus in plaats van de les, contectentreerde June zich op een tekening. Het was een poesje dat zijn kopje met gesloten ogen op zijn pootsjes liet rusten. Ze had de pootjes en het snoetje al, maar ze moest de oren en het hele lijf nog doen. Om nog maar te zwijgen over de achtergrond.

Ty loerde even naar Junes tekening, maar dat verveelde hem veels te snel. Zijn blik dwaalde af naar de rest van de klas. Niet echt veel mensen waren echt aan het opletten, viel hem op.
Toen hij richting Amber en Natasha zag, zag hij net dat Amber haar ogen opende. Hij grijnste en pakte een velletje papier van June en schreef: 'Goedemorgen madam. Had je vanacht soms iets beters te doen dan slapen ofzo? Wie was het? :-D Irish Coffee'. Daarna maakte hij er een propje van en gooide hem naar Amber toe.

[» Aline.]

'Hmm,' murmelde Amber toen Zwamdrift een aanmoediging naar haar riep om bezig te gaan. Als reactie hierop draaide ze haar hoofd de andere kant op en sloot haar ogen weer. Natasha schudde lachend haar hoofd en sloeg een paar bladzijden in het boek om, waardoor het eruitzag alsof ze druk bezig was. Zwamdrift zweefde verder naar andere tafels.

Een propje landde precies op Ambers hoofd, waardoor ze geïrriteerd opkeek naar Natasha. 'Moest dat nou weer?' zei ze tegen Natasha, die het propje ondertussen had gepakt en openvouwde. Ze grinnikte even toen ze de boodschap las en keek over haar schouder naar Ty. Amber griste het briefje uit Natasha handen en las het snel door. Haar mondhoeken trokken zich op in een glimlach en ze keek even in de richting van Ty. Daarna draaide ze het stukje perkament om, doopte haar veer in de inkt en schreef een korte boodschap op.

Ben je ons avontuurtje van vanacht nu alweer vergeten? Ik voel me diep beledigd.

Met een brede grijns op haar gezicht verfrommelde ze het stukje perkament weer tot een propje en gooide het in de richting van Ty. Zoals altijd had het propje een flinke afwijking en landde op de tekening van June.

[Madjic]

Ty keek geamuseert toe hoe zijn briefje zijn doel trof. Hij keek snel voor zich uit toen Zwamdrift bij hen stopte. De vrouw keek verbaast naar June. "Ow, ze is denkt dat ze in de tekening de toekomst kan voorspellen. De patronen van de vacht geven weer wat nog moet komen. Ze heeft geen innerlijk oog maar een innerlijke.... hand." Zei Ty zo dromerig mogelijk, bijna net zo erg als de lerares zelf. Maar het leek haar goed te keuren en ze liep verder. Het koste TY veel moeite om haar niet uit te lachen.
June keek niet eens op en rolde enkel even met haar ogen. Ze kon niet geloven dat die domme vrouw dat nou echt geloofde. Maar ja nu had ze er tenminsrte geen last meer van. Misschien toch niet zo heel erg om een keer samen met grote broer Ty les te hebben.

June keek schoot overeind toe het propje op har tekening lande. Haar concentratie was weg en ze keek naar het papiertje alsof het iets heel vreemds was. Niet dat het niet gek was als een propje ineens voor je neus verscheen.
Ze wilde het net oppakken voor Ty het net onder haar hand vandaag griste. "Sorry Flower, is voor mij. Amber heeft een beetje een afwijking naar jou hoofd, kan ze ook niets aandoen." Zei hij breed grijnzend en reageerde op haar boze blik door lief te glimlachen en er woorden aan toe te voegen. "Wie heeft net een van de beste smoezen ter wereld verzonnen voor jou?" Daarmee moest June maar genoegen nemen, want meer aandacht ging hij niet aan haar besteden.
Hij opende het propje en lachte hard. Hij zwaaide zonder op te kijken naar Zwamdrift die waarschijnlijk wel opgekeken had. Hij pakte ene nieuw stukje perkament en begon een antwoord te schrijven.

Ow, was jij dat?!?! Ja ik weet het niet zo goed meer want dat meisje ervoor had me een beetje dronken gevoert geloof ik. Ik moet naar de verkeerde... afdeling gegaan zijn. Stom van me zeg! Maar weet wel, ik weet nog wel dat het echt heerlijk was!

[» Aline.]

Natasha ving het propje van Ty uit de lucht en Amber keek haar even ongelovig aan. 'Sinds wanneer kun jij zo goed vangen?' zei ze, maar liet toe dat Natasha het briefje las. Ze trok even haar wenkbrauwen op maar had vrijwel meteen door dat de twee maar een beetje vreemd aan het doen waren. Met een brede glimlach op haar gezicht gaf ze het briefje aan Amber, die het uit haar handen scheurde. 'Tsss. Een beetje het privéleven van je vriendinnen bespieken, hè,' zei ze bloedserieus, waarna ze het berichtje las. Ze doopte haar veer weer in de inkt.

Liefdesles nummer één: laat een meisje altijd denken dat ze helemaal geweldig is. Zeg dus niet dat je haar vergeten bent.

Amber grinnikte even, vouwde het papiertje tot een propje en haalde haar toverstok uit haar zak. Ze mompelde een korte spreuk en uit het propje ontvouwden zich twee papieren vleugeltjes, die het briefje naar Ty toe vlogen en precies op zijn tafel lieten landen. Natasha keek het propje even na en richtte zich daarna weer op Amber. 'Hé, die spreuk wil ik ook leren!' riep ze meteen gretig. Altijd wanneer ze in de klas briefjes gooide naar Joey of Shirie of wie dan ook, landden ze ergens bij de leraar in de buurt. Niet helemaal de bedoeling, helemaal niet wanneer er belangrijke dingen op stonden.
Amber krabbelde de spreuk in een hoekje van haar boek van Waarzeggerij - ze ging niet zo zuinig met haar spullen om - en draaide het boek richting Natasha, die de spreuk las en hem in zich op nam. Ze probeerde het meteen uit op een propje dat ze had gemaakt van een hoekje afgescheurd perkament.

[Madjic]

June keek naar Ty toen ze de eneorme grijns op zijn gezicht zag. "Ik ben voor dat je niet oplet bij deze les, maar nu stoor je me zelf. Wat ben je in godsnaam aan het doen?" Vroeg ze totaal niet boos, maar wel erg nieuwsgierig.
Ty lachte en aaide Junes hoofd. "Well well, that's non of you buniss little sis." Lachte hij en wachte geduldig op het briefje. Toen deze voor hem belande was Juen hem dit keer voor. Ze opende hem en las het, Ty liet het maar gewoon gebeuren.
Het meisje trok een wenkbrauw op en gaf het briefje vervolgens aan Ty. "Sorry, I asked." Zei ze voor ze verder ging met tekenen.
Ty lachte en las het briefje. Hij tuitte zijn lippen en schreef een antwoord.

Je hebt het wel tegen de grote Ty he, ik heb geen liefdeslessen nodig. Ze komen allemaal naar mij toe, wat ik dan ook doe! Of het komt door mijn deo!

Hij wist niet of ze ooit wel eens naar de tv keek. Maar hij had ooit een of ander vreemd iets gezien dat een man deoderant opspoot en toen kwamen er allemaal vrouwen op hem af. Hij vond het wel grappig.
Hij vervrommelde het briefje weer en smeet hem terug naar AMber.