Sick Flower in the toilet. {Open}

[Madjic]

Normaal gesproken zou June niet zomaar van een les gevlucht zijn. Maar de laatste dagen voelde ze zich al niet echt geweldig en angst was haar net iets te veel aan het worden. Ze voelde zich al ziek toen ze opstond, maar ze had gedacht dat ze het wel aankon, dat de misselijkheid vanzelf wel zou verdwijnen. Maar ze had ongelijk, want met een korte vraag of ze naar de wc mocht was ze weggevlucht. Vrijwel meteen had ze het magere ontbijtje wat ze die morgen gegeten had eruit gegooit. De misselijkheid was nu wel wat verdwenen, maar nog niet helemaal.
Lijkbleek, nat van het zweet en rillent van top tot teen zat ze op de vieze en koele vloer van de meisjeswc's. Haar handen lagen plat op de grond, want zoals het bij koorts hoort had ze het zowel ijskoud als snikheet. Een verschikkelijke combinatie die ze nu totaal niet kon hebben.

[Ridje]

Vrolijk liep Sasha in de richting van de wc's en glimlachte naar een jongen die naar haar knikte omdat hij haar kende. Het was een wonder dat Sasha eens normaal rond liep zonder te dromen. Maar ze moest dan ook nodig naar de wc. Toen ze de wc in was gelopen hoorde ze wel dat er nog iemand was maar ze had niet door dat het iemand was die ook nog eens ziek was. Pas nadat ze haar blaas had geleegd en bij de wasbak stond hoorde ze dat er iets goed mis was. Verbaasd en bezorgd als ze was waste ze snel haar handen, droogde ze af en liep naar het hokje waar ze June hoorde. "Gaat het? Kan ik helpen? Moet ik iemand erbij halen? Of zal ik je een glas water geven. " zoals vaak als ze bezorgd was kwamen er weer veel te veel vragen uit Sasha's mond. Ze kende June dan wel niet, ze wist alleen uit welke afdeling ze was, ze wou toch graag helpen, ze vond dat iedereen hulp verdiende.

[Madjic]

June was doof voor alle andere geluiden behalve die van haar. Pas toen ze een stem vlak bij haar hoorde werd ze wakker uit haar paniek. Ze kwam een beetje omhoog en schudde haar hoofd. Het duurde even voor ze bedacht dat het meisje dat niet kon zien. "Nee, maar wel bedankt." Zei ze met een schorre stem en wende haar hoofd af. "Het gaat wel." Mee ze eht zei voelde ze een nieuwe vraag gal omhoog komen en deed ze haaar hand voor haar mond alsof dat het zou tegenhouden. Het ging eigenlijk totaal niet, maar ze wilde niet dat iemand het te weten ging komen. De kans dat of WIlliam of Devon het hoorde, was haar veel te groot. En als Devon het hoorde dan werd ze al helemaal ziek! En WIlliam hoorde, zou Devon het snel genoeg horen omdat William hem dan zou vermoorden.
Ze hoeste even in de hoop dat het misschien wegging. Eerst leek het verder omhoog te kiomen, maar daarna zakte het toch. Ze zuchte opgelucht en veegte het zweet van haar voorhoofd.

[Ridje]

"Geen dank. Hoewel ik niks kan doen dus je hoeft me niet te bedanken. Als ik nou wat zou hebben gedaan dan zou het ook niet uit maken omdat ik graag iemand help die hulp nodig heeft, en ik praat weer te veel." ze lachte kort om haar eigen drukte. Als Sasha niet wist wat ze moest doen ging ze meestal zoveel zeggen, meestal was ze in dromenland maar als ze dan eindelijk is haar gedachtes ergens bij had dan wou ze graag helpen als dat kon. "Het klinkt niet alsof het gaat. Weet je het echt zeker? Ik ben niet zo'n bemoeizuchtig Zwadje hoor dus ik help echt graag." de drukte nam niet af. Ze opende haar groene schouder tas even en zocht erin. Na even zoeken tussen al de rommel haalde ze een klein pakje uit de tas en schoof een strip eruit. "Als je wilt. Ik heb iets tegen misselijkheid." zei ze nu wat rustiger en wachte geduldig af. Ze zou echt niet weg gaan voordat ze zeker wist dat June in orde was.

[Madjic]

June keek naar de deur, alsof ze er doorheen kon kijken. "Je praat inderdaad veel." Mompelde ze zacht en glimlachte zwak. Dat was dus het tegenovergestelde van zichzelf, die zei tenminste iets als haar iets dwars zat. En dat terwijl June niet eens kon toegeven als ze zich niet goed voelde.
"Het gaat... wel wat beter. En ik denk niet dat het tegen deze misselijkheid helpt, daarvoor is het te on..." Ze zuchtte en schudde haar hoofd. Ze moest haar mond misschien gewoon maar houden, misschien dat Sasha dan gewoon wegging. Ze keek naar de strip en liet haar wang tegen het plastice muurtje komen. Ze voelde de koelte eerst even op haar warme wangen, maar al snel was de warmte ook over gegaan naar dat ene stukje. Ze kon haar hoofd bewegen, maar wilde dat niet. Ze wende haar ogen naar het slot, ze had het deurtje niet eens dicht gedaan. Ze had er ook niet op gelet toen ze naar binnen was gerent. Misschien moest ze hem alsnog opslot doen.
Ze wilde haar hand optillen, maar deze voelde zo zwaar toen ze hem een stukje had opgelicht, dat ze hem meteen weer liet vallen. "Ik blijf hier wel even liggen." Mompelde ze zacht tegen zichzelf.

[Ridje]

Sasha grijnsde en schudde haar hoofd eens omdat ze zich een beetje schaamde, gezien ze nogal veel zei. "Ja sorry. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik wil je graag helpen maar als je me niet laat helpen dan kan ik niks doen." zei ze dan en zuchte eens. Toen ze June's woorden hoorde keek ze wat verbaasd en keek dan even rond alsof ze iets zocht waarmee ze June plots kon helpen ofzo. "Te on.. wat? Probeer het nou gewoon. Ik wil niet weggaan als ik weet dat je misschien wel ziek op de grond licht." mompelde ze dan, maar wel goed hoorbaar. Toen June zei dat ze wel bleef liggen zuchte ze nog eens. "Ik denk niet dat dat goed is voor je. Zo wordt je alleen maar zieker. De vloer is nou niet echt heel schoon." zei ze dan. Ze keek even naar de deur voor haar die nog steeds dicht was maar besloot dat ze niet naar binnen moest gaan gezien June ook recht op Privatie had.

[Madjic]

"Te ongewoon." Mompelde ze en zuchtte. "Het geeft ook niets, het is niet alsof ik dood ga, ik ben gewoon niet gewend om ziek te zijn." Over het algemeen was June het voorbeeld van een gezonde meid, ze was haast nooit ziek. Maar helaas, als ze het wel was dan had ze het gevoel dat ze wel haast dood ging. Maar dit was anders. Dit was meer ziek van stress en paniek dan van een virus of bacterie.
"Het geeft niet dat je veel praat. Iedereen zijn eigen ding." Ze duwde zich een beetje omhoog, dat ging nog wel redelijk. Ze deed echter nog steeds geen moeite de pilletjes te pakken, het ging toch niet helpen. Er zat niets meer in haar maag dat ze eruit kon gooien. Ze keek even naar de grond. Hij was inderdaad niet heel schoon, maar het kon er wel mee door. Maar ja, echt hier blijven liggen had toch geen zin. "Het is hier in ieder geval schoner dan in de jongenswc's, neem ik aan. Dus liever hier waar het in ieder geval rustig is en dan in de leerlingenkamer of de gang of wat dan ook waar ik door iedereen gestoord kan worden... en waar hij straks nog veel te bezorgt gaat doen." Ze beet even op haar lip. Zou ze tegen hem kunnen verzwijgen wat er was? Ze schudde haar hoofd, aan vervelende en onnodige gedachtes had ze nu niet.