Peacefull day, silent morning. ((Open))

[Ridje]

De zon stond hoog, de lucht was blauw en er was geen wolkje aan de lucht. De zonnestralen schitterde door het dak van de grote zaal en dat plus het vrolijke gekwebel dat de leerlingen maakten zorgde ervoor dat er een vrolijke sfeer hing in de zaal. De uilen waren net geweest dus de meeste leerlingen hadden net hun post gehad of praatte gewoon over wat ze nog niet vertelt hadden. Tim zat rustig aan de tafel van Zwadderich en las de ochtendprofeet. Hij had net wat toast op en zat nu met een kop thee de profeet door te nemen. Hij had al wat fruit neer gelegd om straks mee te nemen. "Hmmm, alweer niks interesants." mompelde hij zacht en keek dan even over zijn krant heen. Hij zocht even naar Kyra, hij had haar al een tijdje niet meer gezien. Na hun avontuur in het water om precies te zijn. En raar genoeg miste hij haar. Hij lachte kort en in zichzelf, hij had nog maar net officieel een relatie met haar en hij miste haar nu al al ze elkaar een paar dagen niet zagen. Hij zuchte eens toen hij haar niet zag en richtte zich weer tot de krant terwijl hij een slok thee nam.

Sasha gaapte eens waarna ze een hap brood nam. Ze had niet zo heel erg lekker geslapen gezien ze een nachtmerrie had gehad. Ze keek even naar het meisje tegenover zich die haar post doornam. Ze keek zelf ook even naar haar bord waar alleen de ochtendprofeet op lag. Ze bleef zolang ernaar kijken dat het leek alsof het wat interesants was maar degeen die Sasha kende wiste dat ze weer eens aan het dromen was.

Green lachte kort om de grap en trok Vincent tegen zich aan die blozend wat mompelde. Toen Green hem weer los liet ging hij snel weer rechtop zitten en keek naar zijn handen. "Komop Vinnie niet zo nerveus, ik knuffelde je alleen maar." grinnikte Green en keek dan weg van Vincent. Vincent glimlachte flauwtjes en keek de tafel af op zoek naar dat enne meisje, degeen die hij nog niet zo lang kende maar die hem zo'n goed gevoel gaf dat hij haar had aangekeken. Green grinikte weer toen ze zag dat Vincent met zijn gedachten ergens anders zat. Ze keek even om en zocht naar Rose die ze zo snel niet zag. "Nouja wat een gezelligheid hierzo." zei ze toen ze een stelletje hevig zag zoenen aan de Huffelpuf tafel. Zij zelf zat, met Vincent, aan de tafel van Rafenklauw. Ze zuchte eens waarna ze haar haar van Licht geel naar donker groen veranderde en van stijl een krul erin liet komen. "Zo dat vind ik beter staan, wat vind jij Vinnie?" vroeg ze lachend maar zag al in dat ze geen antwoord zou krijgen van de onzekere jongen.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Verstrooid, dat was Illias om maar het minste te zeggen. Al talloze personen, deuren en objecten had hij nog maar op het laatste nippertje kunnen ontwijken. Zijn gedachten stonden steevast bij Shirie. Hij maakte zich zorgen, érge zorgen. Hij wilde het niet toegeven maar hij maakte zich meer zorgen om haar dan om zijn eigen zusje, iets dat volgens hem nooit zou gebeuren.
Zoals gewoonlijk kon hij nog maar net opzij stappen toen hij de Grote Zaal inliep om de deur te vermijden. Hij zuchtte diep en schudde met zijn hoofd. "Concentreer je, Illias! Er is vast niets ergs met haar aan de hand... Anders zou Perkamentus zich er wel mee moeien, niet?" fluisterde hij zichzelf toe, hij was er enkel niet geheel zeker van.
Hij liep net langs Green en Vincent en door zijn drukke gedachten had hij niet door dat ze haar haar zo drastisch veranderd had. Slechts even wierp hij een blik rond zich waardoor hij Green zag staan. Hij sprong bijna de lucht in van de plotse verandering en greep naar zijn hart. "In hemelsnaam!" mompelde hij. "Mejuffrouw Green! Vanwaar deze drastische verandering?" Hij ademde nog wat jachtig en greep zich wat vaster rond zijn borst, proberend om de stekende pijn in zijn long te negeren, iets dat wel vaker de kop op stak als hij jachtig moest ademhalen.
Daarbij hield de jonge ravenklauwer niet van groen, al zeker niet sinds hij Kyra en Tim had ontmoet. Hij liet zijn ogen op een schuchtere manier naar die tafel gaan en voelde hoe de nekhaartjes van hem al omhoog rezen van pure walging en zelfs een lichte angst.

Op dat moment ging de deur weerom open. Niemand keek op gezien dat wel enkele keren gebeurde tijdens de maaltijden. Een meisje met blond haar en een arrogante blik in haar ogen stapte naar binnen. "In hemelsnaam... Wat is die stank?" mompelde ze terwijl ze haar hand op een bekakte manier voor haar gezicht wuifde. "Het stinkt naar modder... Oh ja, die vuile modderbloedjes zitten hier nog overal." zuchtte ze diep. "Wanneer gaat die seniele man eens zien dat enkel wíj het waardig zijn om hier te zitten?" De blondine wierp haar lange lokken weerom in haar nek voordat ze naar haar afdelingstafel liep, welke anders kon dat zijn dan die van Zwadderich?
Ze grijnsde naar wat jongens en salueerde deze op een fladderige manier. Ze boog zich daarop even over Tim heen en probeerde de krant uit diens handen te grijpen. "Kyra nog gezien?" vroeg ze om allereerst het te weten te komen en ten tweede om Tim misschien wat af te leiden zodat ze de krant kon nemen.

ooc; inspiloos maar hopelijk heb je er wat aan (A) :3

[Ridje]

Rustig ging Green door haar haar en keek naar Vincent die nog steeds de tafel af keek en nadacht. "Heb je een meisje Vinnie?" vroeg ze plagend en stak haar tong uit toen Vincent snel naar haar opkeek, "Nee." zei hij dan kortaf. "Nou vertel me dan wat je vind. Groen? Geel? Blauw?" terwijl ze de kleuren noemde veranderde haar haar mee, tot Illias zijn woorden tot Green doordrongen. Verbaasd keek ze de jongen aan en grijnsde dan uitdagend terwijl ze opstond en Illias omhelsde. "Illiiii!!!!!" riep ze dan blij. "Ze is in een knuffel bui vandaag." mompelde Vincent zacht maar zeker hoorbaar voor Illias. "Dus?" vroeg Green nadat ze Illias weer los had gelaten. "Het is niet dat dat erg is toch? En trouwens Illi. Wat is er mis met mijn drastische veranderingen?" vroeg ze dan verbaasd waarna haar haar alle kleuren van de regenboog af ging voordat het stopte op zwart met blauwe plukken erin. De krullen verdwenen weer en haar haar werdt ook wat langer. Vincent grijnsde kort en meer voor zichzelf dan voor de andere 2. Hij keek even op naar Illias, natuurlijk zonder hem aan te kijken, en grijnsde dan. "Kijk maar uit. Straks knuffelt ze je dood." zei hij dan. Green schudde haar hoofd om Vincent en draaide zich weer naar Illias en glimlachte dan. "Sorry als ik je heb laten schrikken. Maar," ze keek wat bedenkelijk en onderzocht Illias dan. "Er is iets. Wat is er? Heb ik iets gedaan? Wat is er gebeurt?" afwachtend keek Green hem aan en trok dan een bezorgd gezicht en keek hem doordringend aan. Ze zag dat er iets met hem was, dat het zijn bezorgdheid voor Shirie was wist ze natuurlijk niet.

Tim keek op naar Barbara terwijl hij de krant uit haar bereik hield. Hij grijnsde kort en schudde dan zijn hoofd. "Nee nog niet gezien." zei hij dan naar waarheid en bracht de krant dan nog wat verder weg van haar en keek er weer in. "Wacht maar even. Je mag hem zometeen hebben als ik klaar ben. En als je het aardig vraagt." zei hij dan en glimlachte. "En daarbij moet ik ook toegeven dat die, 'seniele man' zoals je hem zo goed beschrijft, inderdaad erg lang doet over wat wij allang hebben bedacht. Weg met de modderbloedjes." grinikte hij dan en keek haar weer even aan maar richte zich al snel weer op zijn krant.

[Flegmatisch Dinkske°-]

Toen Green zo plotsklaps opvloog van haar tafel om Illias te omhelzen had de jonge ravenklauwer zich even moeten inhouden om niet uit schrik te schreeuwen maar dat had hij nog nét kunnen inhouden. Wat bedeesd glimlachtte de Engelsman en omhelsde het meisje op zijn beurt, hoewel het wat onhandig overkwam.
"Dat merkte ik al, Vincent. Toch bedankt voor de waarschuwing." grinnikte hij voordat hij weer wat afstand nam van het hyperactieve meisje. "Er is niets mis met die veranderingen. U blijft altijd mooi, Miss Green." fleemde hij daarna met zijn typerende charmante blik.
Het bleef een tijdje stil aan Illias' kant terwijl hij, lichtjes onder de indruk, de verschillende kapsels van zijn afdelingsgenoot bekeek. "Moeilijke keuze, zoals altijd, miss Green." Zijn glimlach verdween echter toen Green ongerust begon te worden over hem. Hij zuchtte diep en schudde met zijn hoofd. "Een meisje dat ik ken heeft wat ernstige problemen... Ik kan het niet meteen van me afzetten." mompelde hij daarop. "Het is niet iets waar jullie je zorgen om moeten maken. En je hebt niets verkeerds gedaan, Green... Hoewel je wel iets minder kracht achter je knuffels mag zetten." zei Illias daarop met een flauwe glimlach.

"Phe, flauwerik." mompelde Baby toen Tim de krant uit haar bereik hield. Ze vernauwe haar ogen eventjes voordat ze weer stralend glimlachte. Ze streek hem wat ruw over zijn hoofd en omhelsde hem wat onhandig door halvelinge op hem te hangen. "Mag ik de Profeet alsjeblieeeeft even lenen als jij klaar bent?" vroeg ze op een manier waar zelfs een kitten jaloers op kon worden. Ze knipperde wat overdreven maar toch schattig met haar ogen voordat ze naar de krant keek die nog steeds uit haar bereik was.
Daarop keek ze even in de richting van de lerarentafel waar Perkamentus zat, zoals gewoonlijk. "Het is niet meer verantwoordelijk dat hij hier de lakens uitdeelt. Wat zou je denken van Proffesor Firefly? Of Professor Ford..." opperde ze dan met een samenzweerderige glimlach. Daarop liet ze de zwadderaar weer los en keek rond in de zaal. "Kom, Kyrakat, Kyrakat, Kyrakat..." bracht ze haar variant op het katten-lok-versje. "Hoe is het trouwens met jullie twee? Nooit gedacht dat Kyrakatje ooit voor een jongen zou vallen... Toch niet zoals met jou. Ze is écht stapel op je. Hoe doe je dat toch maar, meiden zo rond je vinger winden?" vroeg ze met een oprecht, geïnteresseerd gezicht. "Ik wil een afweersysteem ontwikkelen. Ik mag er niet aan denken... Gebonden zijn aan een jongen... Maar Kyra en jij zijn wel een schattig koppeltje, ja." Ze glimlachte vriendelijk naar de jongen voor haar waarna ze haar blik weer even liet ronddwalen, zoekend naar iemand die ze nog kende.

[Ridje]

Green keek even naar Illias maar keek al snel even naar Vincent en gelijk weer terug naar Illias. Vincent grijnsde wat. "Geen dank. Ik denk ik meld het even." zei hij dan. Green schudde haar hoofd en keek Illias doordringend aan. Ze glimlachte kort en begon dan zacht te lachen. "Illias. Wat ben je toch een charmeur. Je weet ook wel hoe je meisjes blij moet maken." lachte ze dan en omhelsde hem dan weer. Toen ze hem weer los liet schudde ze haar hoofd eens waarna haar haar in minder dan een seconden weer veranderde. Dit keer was het zwart, half lang en stijl haar. Ze glimlachte naar Illias en haakte haar arm in de zijne en ging naast hem staan terwijl ze Vincent aankeek. "En? Zijn we nou niet net broer en zus?" vroeg ze dan met een glimlach aan Vin die met zijn hoofd schudde en weer naar de tafel terug draaide. Green grijnsde en keek dan weer naar Illias. Haar grijns verdween en ze liet hem weer los terwijl ze hem doordringend aankeek. "Waarom ben je dan bij ons? Ga haar helpen. Je moet haar steunen als ze problemen heeft." zei ze dan serieus.

Tim grijnsde en keek naar Baby. Hij lachte eens om haar acties om de Profeet te krijgen en las dan het laatste stukje af van de Profeet waarna hij hem opvouwde en voor Barbara hield. "Alsjeblieft Mevrouw Firefly." grijnsde hij dan. Hij keek ook even naar Perkamentus. "Nah. Hoe graag ik ook wil dat hij verdwijnt, ik zou het niet willen inruilen voor mijn eigen vrijheid. Het lijkt me echt zo saai om hier als Professor te moeten werken. Misschien dat we iemand anders zouden kunnen vinden. Eentje die slim genoeg is om Modderbloedjes uit te sluiten en de Zwadderaars hogerop te halen." zei Tim dan en grijnsde naar Baby. Hij lachte om haar versje en keek even rond alsof hij Kyra ieder moment ergens zou verwachten. "Hoe het is met ons? Perfect. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld. En ik ben ook stapel op haar." glimlachte Tim en keek even voor zich uit. "Geen idee. Het gebeurt gewoon. Maar hoe weet je zeker dat Kyra mij niet om haar vinger heeft gewonden?" lachte hij dan en keek haar even aan. "Geen zorgen Bar. Het went vanzelf." lachte Tim dan en keek haar nog even aan.