A Normal Lesson..? [OPEN]

[Merel]

&& &&

Het was een wonder, en hoe ze het voor elkaar kregen was nogsteeds een goede vraag, maar Flora en Aylin waren beide optijd voor de les. Ze zochten een plaatsje redelijk achterin, waar ze eigenlijk altijd zaten, als het kon. Ze waren druk aan het praten, en omdat ze niet wouden dat iemand het verstond -of bijna niemand- spraken ze frans. Ze konden beiden inmiddels al stukken beter engels.. Maar het frans zouden ze nooit verleren. Ze haalde hun boeken tevoorschijn en dropte die op tafel. Hun toverstok hielden ze beide vast. Het zou vast wel weer een gezellige les worden.

Voor Kélian was het al helemaal een wonder dat hij optijd kwam -los van het feit dát hij überhaupt al kwam dan.. - Hij gooide de deur achter zich dicht en keek rond. Met een geïrriteerde blik liep hij vervolgens naar de achterkant van het lokaal, aan de andere kant dan waar Flora en Aylin zaten. Geen enkele Zwadderaar. Ja oké Aylin.. Maar daar ging hij alleen mee om als ze in de leerlingen kamer waren ofzo.. In iedergeval niet wanneer er andere -hij bedoelde Flora- bij waren. Hij smeet zijn tas neer, ging zitten en legde zijn voeten op tafel. De professor moest niet zeuren en al blij zijn dat hij kwam..

[greenlightning]

&&

Kalm werd de deur opnieuw geopend. Zonder de leraar een blik waardig te keuren, stapte Cameron de klas binnen. Zijn ogen zochten ongeinteresseerd de klas rond en trof daar Aylin aan. Haar zusje Flora kende hij, al kende zij hem niet. Hij voelde een glimalch opkomen, maar onderdrukte die. Hij nam plaats achter hen en liet zijn tas op de grond vallen.
'Goede morgen,' groette hij zijn mede Zwad. Zijn blik gleed licht over Flora. Jammer dat ze een vriend had, maar het zij zo. Ze was knap en een huf, maar ze miste de pit die hij graag wilde. Toch was ze om meerdere rednene interessant. Hij plaatste zijn armen op de tafel en liet zijn kin stuenen op zijn handen, vanwaar hij de rest van de klas waarnam.

Achter de jongen aan kwam eht kleine blonde meisje. Haar blauwe ogen vonden die van de leraar en ze glimalchte verontschuldigend. De leraar knikte alleen maar naar de klas en ze zocht een plaatsje. Eerst wilde ze naast Cameron gana zitten, maar toen viel haar blik op Kelian. Hij zat alleen. Nu nog wel. Het was een risico, maar ze besloot dat het het wel waard was, als ze eindelijk weer eens naast haar neef kon gaan zitten.
Ze hief haar tas dus was hoger op haar schoduer en liep naar achteren. Ze wierp de tas op de tafel en grijnsde naar hem.
'Hey Kay. Is het goed als ik heir kom zitten?' Ze verwachtte geena fwijzing, maar bij een Park wist je het maar nooit. Soms was het verstandiger om iets meer moeite te doen, dna emt een klap van je stoel afgeslagen te worden.

[» Aline.]

&&&&

Charlotte zuchtte even en sloeg haar armen over elkaar. Wonder boven wonder was ze een van de eersten geweest die in het lokaal was. Ze wierp even een blik naar achteren de klas door en zag een eindje verderop Aylin en Flora druk aan het praten. Vanaf die afstand kon Charlotte hen niet goed horen, maar ze vermoedde dat de twee in het Frans praatten. Charlotte pakte haar tas en liep op de Franse tweeling af, en nam plaats op de plaatsen voor hen. 'Hoi!' riep ze vrolijk. Inmiddels had ze gemerkt dat ze inderdaad in hun moedertaal aan het praten waren. Ze keek even langs hen heen naar de deuropening en zag daar twee bekende figuren opduiken.

Amber sleurde Chris aan zijn arm mee. 'Meekomen, Chrissie!' zei ze met een brede grijns op haar gezicht. Verweer tegen de Zwarte Kunsten was een van de weinige vakken waar Amber geen hekel aan had, aangezien het haar beste vak was. En bovendien vond ze het nog wel vrij leuk ook, met een redelijk aardige leraar. Chris daarentegen had, ook al had ook hij geen hekel aan het vak, absoluut geen zin vandaag. 'Toe... Laat me los...' zei hij wanhopig, al kwam dit niet helemaal zo over. Vlak daarna brak namelijk een brede glimlach door en rukte hij zijn hand los. Hij was inmiddels toch al in het lokaal, dus zocht hij het beste plaatsje op. Amber was hem voor; ze plantte haar tas op de tafels achter Aylin en Flora. 'Bonjour mon lieve madames!' riep ze uit, met opzet met een vreselijk Engels accent. Natuurlijk was ook Amber het Frans nog niet verleerd - ook al sprak ze het nog maar zelden - in de tijd dat ze in Engeland woonde.

[Merel]

"Bonjour Caméron." Zei Aylin toen ze zag dat Cameron erbij kwam zitten. Flora keek haar even vragend aan, maar met een knikje was duidelijk dat hij bij haar in de afdeling zat. Aylin glimlachte nog even naar hem maar ging toen verder met praten met Flora. Beiden trokken ze zich niks aan van de docent die inmiddels toch wel graag wou beginnen. "Heey Charlotte! 'Oe is 'et met jou?" Vroeg Flora toen ze Charlotte binnen zag komen en voor haar ging zitten.
"Bonjour Ambér! Bonjour Chries!" Zei Flora vrolijk en ze schoof meteen op zodat de anderen er ook bij konden komen zitten. "Ambér! Mon Cher!" Zei Aylin gelijk. De meiden vonden het altijd leuk om Amber weer te zien omdat ze ook frans praatte en ooit hun buurmeisje was geweest. Het bleef dus leuk om elkaar te zien, vooral omdat ze niet hadden verwacht haar ooit nog terug te zien. En Aylin had Chris ook al een tijdje niet meer gezien.


Kélian keek wat oninteressant naar de andere die binnen kwamen. Hij was wel goed bevriend met Cameron, en Aylin mocht hij opzich ook wel.. Maar naarmate Flora, Amber, Charlotte en vooral Chris binnen kwamen vond Kélian het ineens een stuk on-interessanter. Hij keek pas op toen er iemand wat tegen hem zei. "Hoi, ga je gang hoor." Zei hij en glimlachte even. Hij had toch niks te doen, en anders zat hij toch alleen, dus het maakte niet veel uit dat hij naast hem kwam zitten, was eerder gezellig.

[greenlightning]

Cameron reageerde niet op Charlotte. Ze was een oninteressant meisje en daarbij ook nog eens een grif. Ze ahd geen boeiende geheimpjes en dat ergerde Cameron. Hij zou nauwelijks wat hebben om haar mee te chanteren als eht er ooit op aan kwam en daar hield hij neit van. De tweeling was wat adners. Van hen wist hij genoeg, maar het tegen ze gebruiken was net eens mogelijk/ Hij gunde Aylin een lichte glimlach en een eits flauweren naar Flora en keek bijna opgewekt toen Amber naast hem plaatsnam. Als hij over iemand leuke nieuwtjes wist, dan was het over haar. Ze kon met een paar woorden zijn lsachtoffer worden, maar hij besloot dat hij eigenlijk niks tegen haar had en dus ook geen vijandigheid hoefde te tonen. Hij leit Chris maar voor wat het was. Aylin zou hem wel bezig houden. Hun relatie was geen geheim, l;aat staan voor hem.
'Amber Durain. Waarlijk een genoegen. Het spijt me van jouw situatie met het beertje. Ik hoop dat je je beter voelt?' Het was fijn om dit gevoel van macht te bezitten. Cameron wist van Amber en Joey en zelfs de gevoelens van beiden en wat er was gebeurd. Het kon geen kwaad om het haar te laten weten. Hij ging er vanuit dat Amber wel wist wie beertje was, aangezien Joey zich in de leelringekmamer in een beer had veranderd. Hij keek haar aan en dacht na over wat hij van haar wist. Genoeg. Ook dat ze een tweeling was, een van de eerste dingen die hem aan Aylin zo beviel, al wist vrijwel niemand dat hij zelf ook ooit een tweelingbroer had gehad.

Reena glimlachte opgelucht.
'Blij dat je eht neit erg vind. Met die vijandigheid van je zusjes weet ik tegenwoordig echt neit meer met wie ik wel en niet kan paten.' Ze was altijd eerlijk tegen Kelian geweest en zag geen reden waarom ze dat nu neit meer zou zijn. Ze liet zich op de stoel zakken en keek hem wat onzeker aan. Ze schuivelde met haar voeten over de grond.
'Is het waar dat... dat je..' Ze fluisterde en durfde bijna neit uit haar woorden te komen, maar ze moest weten of eht waar was. '... en Griof als vriendin hebt?'
Er klonk geen verwijt of veroordeling uit haar stem, enkel nieuwsgierigheid. Reena gaf niks om afdelingen en ze was verbsd dat Kelina dat blijkbaar ook neit deed.

[» Aline.]

Gehaast kwam Gabriella het lokaal binnen. De leraar knikte even naar haar ten teken dat ze mocht gaan zitten, hij was immers nog niet met de les begonnen, al stond hij wel op het punt om dat te doen. Gabby keek even om zich heen en zag geen lege plaatsen meer naast mensen die ze kende. Ze liep verder het lokaal in en passeerde hierbij Kélian. Ze keek opzij naar hem met een voorzichtige, maar warme glimlach op haar gezicht - ze wist niet wie het meisje naast hem was, dus deed ze niet al te uitbundig - en nam plaats achter de tafel voor Kélian.
Snel pakte ze haar spullen uit haar tas en wierp een blik over haar schouder naar Kélian, waarbij ze de kriebels in haar buik weer voelde opspelen. Ook liet ze haar blik kort over het blonde meisje naast hem gaan. Voordat het te opvallend werd, draaide ze zich weer om naar voren en keek de leraar aan.

Amber keek Aylin en Flora met een glimlach van oor tot oor op haar gezicht aan. 'Ma amies petites!' kirde ze, en ging grinnikend zitten. Ze pakte haar spullen uit haar tas en plantte deze met een behoorlijke knal op de tafel voor haar, voordat ze zich omdraaide naar de jongen die tegen haar was begonnen te praten. Het verbaasde haar enigszins dat de jongen haar naam kende - ze kende hem namelijk niet - maar vond het geen probleem. In slechts één oogopslag had ze hem al gekeurd en was tot de conclusie gekomen dat hij eigenlijk wel haar type was.
Ze wilde net vrolijk antwoord geven, toen ze zijn opmerking hoorde over het persoonlijke gebeuren tussen haar en Joey. Het was alsof ze een klap in haar gezicht keek en voor slechts een fractie van een seconde, keek ze hem stomverbaasd aan. Ze herstelde zich echter snel en trok haar gezicht weer in de plooi. Amber had geen idee hoe Cameron het kon weten en óf hij de situatie waar Amber aan dacht überhaupt wel bedoelde, maar kon geen andere verklaring vinden. Toch liet ze zich niet kennen en toverde een schaapachtige grijns op haar gezicht. Snel bedacht ze een manier om hem mee af te schepen, en dacht dat de beste methode was door gewoon te doen alsof ze absoluut niet wist waar Cameron eigenlijk op doelde. 'Ja hoor, zeker wel. Ik had die teddybeer al sinds ik twee was, maar ik ben er inmiddels wel overheen dat Chris 'm met één spreuk in duizend stukjes heeft geblazen,' blufte ze. Geen mogelijkheid dat ze met iemand die ze niet kende over Joey en haar diepste gevoelens ging praten, en liet het Cameron op deze omslachtige manier merken. Daarna wendde ze haar blik van hem af, alsof ze absoluut niet geïnteresseerd was - terwijl ze binnen brandde van nieuwsgierigheid om te weten hoe hij erachter gekomen was -, en knoopte een gesprekje aan met Flora.

Chris merkte niets van de korte woordenwisseling tussen Cameron en Amber, want hij was gefocust op Aylin. Met een brede glimlach op zijn gezicht keek hij haar aan. Hij boog zich over de tafel heen en gaf haar een vluchtige kus op haar wang. 'Hé schoonheid, ik heb je een tijd niet gezien!' zei hij vervolgens. 'Nog iets meegemaakt dat ik absoluut niet mag missen?' Hij keek even langs Aylin heen en zwaaide kort naar Charlotte, die breed naar hem grijnsde en zich daarna omdraaide naar de leraar, die inmiddels wel met de les wilde beginnnen.

[Merel]

Aylin was aan het denken gezet door Chris. Had ze de laatste tijd nog iets gedaan wat hij absoluut niet mocht missen? "Eigenlijk 'eb ick de laatste niet zo heel veel gedaan," antwoordde ze denkend. De laatste tijd was ze vooral naar de les toe geweest. "Ick ben wat bezig geweest met het oefenen van het engels. Zodat ick dat franse accent wat kwijt bien geraakt. Zo goed als dan," glimlachte ze. Ze had nog wat grappen van de drieling mee gemaakt, maar ze vroeg zich af of Chris dat had willen zien. Hij had dat waarschijnlijk liever wél willen missen, dus ging ze daar niet verder over in.. "No, niet dat ick zo snel weet.. En toi?" Vroeg ze terwijl ze hem nu een kus gaf, voor zover dat kon.

Flora had echter wel de snelle woordwisseling tussen Amber en Cameron opgemerkt. Flora boog zich naar Amber toe en vroeg haar in het frans: 'wat was er?' Ze keek even naar Cameron. Op zo'n manier mocht Flora hem meteen al niet. Ze trok een wenkbrauw op en keek weer naar Amber.

Kélian keek naar Reena. Hij glimlachte even naar haar. ”Pas op met wat je over mijn zusjes zegt hea,” zei hij met een glimlach en een verradelijke knipoog. Zijn zusjes aanraken was hem aanraken, ookal was het alleen met woorden. Vervolgens keek hij haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. ”Ja heb je er problemen mee?” vroeg hij aan haar, al kon je wel wat dreiging in zijn stem horen. Je moest hem niet kwaad maken daarmee. Verder was het niet boos bedoeld.
Hij keek op toen er nog iemand de klas in kwam en voor hem ging zitten. ”Heey meid van me,” Glimlachte Kélian tegen Gabby. Het kon hem niks schelen wat Reena er van dacht.

[greenlightning]

'En ik maar denken dat jij en de beer pas een half jaar bezig waren. Dan zal ik het wel over een andere beer hebben dan jij,' antwoordde hij genadeloos met een glimlach op zijn gezicht. Hij nam haar in zich op en besloot dat dit nog wel een erg leuke les kon worden, zolang ze niet te overgevoelig ging worden. Dat ze op deze manier zich van het onderwerp af probeerde te wenden bezorgde hem een lachkriebel die hij wist te onderdrukken. Hij wierp een blik op Aylin en Chris en besloot dat ze nog steeds wel een aardig stel waren. Hij was geen fan van romantiek en soft gedoe, maar als het ze dan gelukkig maakte... ach. Als het hem teveel werd.. zover was de wc niet weg.
Hij ging met zijn hand door zijn lange haren en keek naar Flora.
'Niks belangrijks,' antwoordde hij in niet al te vloeiend Frans. Zijn uitspraak was vreselijk, maar hij verstond toch wel grotendeels. Je ontkwam er niet aan als je een adellijke familie had, om af en toe wat franse woordjes mee te krijgen. Hij richtte zich weer tot Amber en vroeg haar in het Engels: 'Niks dat momenteel nog van belang is, toch? Soms moet je verder gaan metje leven en accepteren dat het soms niet aan jou is om te beslissen. Let it be.'
Hij nam zijn huiswerk uit zijn tas en liet het door de leraar sommeren. Hij rolde even met zijn schouders en keek toe hoe Gabriella langs hem heen schoot. Misschien dat hij haar en Kelian ook nog wel kon irriteren. Tenslotte, als je een relatie begon met een grif als zwad, en andersom, dan verdiende je het toch wel? Hij zou het uiteraard wel aan iemand anders overlaten. Alsof hij zichzelf het slachtoffer ging laten worden van een van Kelians stunts... Hij wist wel beter. Hij richtte zijn aandacht weer op het tweetal en gliamclhte poeslief.
' Sorry, had ik geen Frans mogen verstaan? Dan zal ik bij deze doen alsof ik er niks van hem verstaan. Je ne parle pas de Francaise.' {sorry, frans is niet mijn sterkste punt XD}

Reena kon Kelian alleen maar vragend aankijken bij zijn vraag en zeker bij zijn ondertoon van dreiging. Als er iemand niet gaf om afdelingen, dan was zij het. Dat wist Kelian toch, of niet? Was hij inmiddels zo door iedereen op zijn nek gezeten dat hij zelfs haar ervan verdacht om vooroordelen te hebben, in plaats van gewoon geïnteresseerd te zijn? Maar ze glimlachte alleen maar en schudde verontschuldigend haar hoofd, alsof ze inderdaad iets fout had gedaan, zoals ze in al die jaren had geleerd. Tenslotte deed ze altijd wel iets verkeerd.
'Natuurlijk niet, sorry. Ik was alleen nieuwsgierig.'
Toen op dat moment geluiden achter haar klonken, draaide ze zich om, zodat ze recht op haar stoel zat. Ze zag Gabriëlla en nam haar nieuwsgierig in zich op, maar toen Kelian haar een koosnaampje gaf, kon Reena een opgetrokken wenkbrauw niet onderdrukken. Ze kon het niet helpen om het gevoel te hebben dat hij dat speciaal zei om haar te ergeren en duidelijk te maken dat het hem niks kon schelen wat ze dacht. De gedachte stak, vooral omdat ze nooit iets slechts in de zin had gehad.
'Hoi,' zei ze dus maar tegen het onbekende meisje en draaide vervolgens haar hoofd af van Kelian, 'weet je, als jullie liever naast elkaar zitten, ga ik wel weg.'
Ze liet het klinken als een voorstel, maar zonder een antwoord af te wachten stond ze op en nam een rij verder plaats. Ze keek neit naast wie ze zat. Momenteel kon het haar niks schelen.

[» Aline.]

Amber stond net op het punt om te reageren op Flora's vraag, toen ze Cameron hoorde praten. Ze draaide zich half naar hem om en luisterde naar wat hij zei. Het was inderdaad niet de bedoeling dat hij ook Frans kon spreken - of in ieder geval verstaan, want van het spreken was Amber nog niet zo zeker - want dat was altijd de taal waarin ze sprak met haar Franse vriendinnen als ze niet wilden dat anderen het konden volgen.
'Oh, luister gerust, hoor. Als we op topsnelheid praten kun je het toch niet meer volgen. Dat kunnen de meeste mensen zelfs niet wanneer we gewoon Engels praten.' Met deze woorden draaide Amber zich weer om naar Flora. Ze begon zich een beetje te ergeren aan deze jongen die zich overal mee bemoeide, maar ergens vond ze het ook wel weer grappig. Natuurlijk, Amber was altijd blij met enige aandacht van jongens, maar in dit geval was het toch anders. Hij had een zekere uitstraling die Amber wel kon waarderen. Maar dat liet ze allerminst blijken.
'Dus, nog iets leuks meegemaakt de laatste tijd? Ik heb je al veel te lang niet meer gesproken!' ratelde ze nu in het Frans, waardoor ze er vrijwel zeker van was dat Cameron het niet zou kunnen verstaan. Althans, dat hoopte ze. Met deze jongen wist ze het niet zeker, gezien de eerdere onverwachte dingen die hij deze les al had gedaan.

Chris glimlachte breed naar Aylin en streek even met de rug van zijn hand over haar gezicht. 'Neu, ik heb ook niet echt iets belangrijks meegemaakt ofzo. Het leven is saai zonder jou,' zei hij theatraal, waarbij hij haar adorerend aankeek. 'Wanneer mogen we weer eens naar Zweinsveld? Of we moeten er gewoon eens tussenuit sneaken...' Chris sprong enthousiast een stukje overeind. 'Hé, da's eigenlijk best wel een goed idee! Waarom gaan we niet eens samen naar Zweinsveld? Ook al mogen we er nu niet komen?' Hij praatte zacht, zodat andere mensen het niet konden horen, maar dat deed geen afbreuk aan zijn enthousiasme. Met een brede glimlach en een verwachtingsvolle blik in zijn ogen keek hij Aylin aan.

Gabby glimlachte kort naar Kélian en Reena, maar haar glimlach werd veel breder toen ze Kélians begroeting hoorde. Ze had niet zeker geweten of hij wel zou willen dat iedereen het wist, maar dat hij haar 'schat' noemde klonk toch wel als een bevestiging van dat hij het wél bekend wilde hebben. Gabby luisterde half naar de woorden die Reena tegen Kélian zei en was even verbaasd toen ze haar spullen pakte en ergens anders ging zitten. Was ze boos om de een of andere reden? Gabby wilde niet meteen naast Kélian gaan zitten, alsof het inderdaad haar bedoeling was geweest de ander weg te jagen. Lichtelijk verbaasd keek ze Kélian aan. Het was zijn vriendin, dus hij kon het beste beslissen wat hij moest doen.

[Merel]

Flora keek even naar Cameron.
"Weet toi. Leuk dat je Frans kan.. Maar mensen afluisterien is onbeleefd. In welke taal dan ook. Dus laat ons nou maar gewoon pratien en bemoei jij je maar met je eigien dingen oké?" zei Flora terwijl ze zich weer omdraaide naar Amber. Niet dat het echt als vraag bedoeld was tegen Cameron, meer als mededeling.
"Nee inderdaad! Ik heb je ook veel te lang neit meer gesproken! We moeten écht eens wat vaker wat met elkaar afspreken meid! Of ik de laatste tijd iets heb beleefd? Eigenlijk niet echt helaas.. Jij wel dan?"

[/i] ratelde nu ook Flora in het Frans. Waarschijnlijk was dit wat te snel voor Cameron, omdat het voor de meesten mensen in het Engels al te snel was gegaan.

Aylin luisterde aandachtig naar Chris en er verscheen een brede grijns op haar gezicht. Ze zat nu volledig omgedraaid [hij zat toch achter haar?? =? ] en keek hem aan.
"Geweldieg idee! Ick weet niet of we binnenkort naar Zweinsveld mogien.. Maar anders zorgien we er zelf wel voor dat we er heen gaan toch?" zei Aylin zacht met een ondeugende knipoog.
"Wanneer gaan we?' vroeg ze al meteen omdat ze het liefst eigenlijk nu er al heen was gegaan.

Kélian trok een wenkbrauw op en stond op. Hij pakte Reena bij de achterkant van haar gewaad beet en trok haar terug op haar stoel.
"Jij gaat nergens heen. Ik kan prima met Gabby praten als ze achter me zit hoor," verzuchtte Kélian terwijl hij zich even naar Gabby omdraaide en even glimlachte naar haar.
"Sorry Reena, maar de laatste tijd loopt iedereen er zo over te zeuren dat ik het wat zat ben oké? " gaf hij als rede aan. Niet dat hij zich snel verontschuldigde,, maar het was niet alleen bedoeld tegenover Reena, maar ook een beetje tegen Gabby. Niet dat zij er wat aan kon doen..[/center]