Post by Madjic on Nov 5, 2008 18:26:47 GMT 2
In de stilte van de bieb lezen was normaal niet een van haar normale bezigheden, maar ditmaal had ze de koele stoelen en volle boekenkasten toch op gezocht. Met haar neus in een boek over een kasteelliefde, zat Saluka aan een tafeltje bij het raam. Haar ogen flitste over de regels en soms kreeg ze kippenvel op haar armen. De woorden die ze tegenelkaar zeiden waren zo zoet dat ze er normaal haast misselijk van zou worden. Die onbenullige vrouwen die maar deze wat de man van hen verwachtte. Dom, onwetend en kwetsbaar! Precies zoals zij nooit was geweest, maar nu ineens wel.
Ze had altijd gevonden dat je moest doen alsof de man de baas was, daar was je een vrouw voor. Maar deze gevoelens die in haar woelde deden haar andere dingen denken en verwarde haar. Ze had de boeken opgezocht zowel uit plezier, als om iets meer te weten te komen. Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen... Ze wist het wel, maar het voelde vreemd, het voelde alsof ze het verkeerd deed. Het was een vervelend gevoel die ze liever kwijt dan rijk was. Maar ze kon niet voorkomen dat dat gevoel opkwam elke keer dat ze maar aan Thobias dacht. Maar het hele idee was niet wie ze was of wie ze vroeger was.
Met een zucht sloeg ze de laatste bladzijde om en las nog over het verdriet die de vrouw voelde voor haar man die was overleden en een stukje verderop over haar kinderen die verdriet hadden ove rhet verlies van hun ouders. Ze klapte het boek dicht en liet het met een klap op tafel vallen. Haar hand ging over de kaft. Een vrouw met donkere haren een een rode jurk. Ze zou er haast jaloers van worden, maar het deerde haar op het moment niet veel. Ze staarde er elk naar zonder werkelijk iets te zien, de voorkant kon ze zo onderhand dromen.
Ze had altijd gevonden dat je moest doen alsof de man de baas was, daar was je een vrouw voor. Maar deze gevoelens die in haar woelde deden haar andere dingen denken en verwarde haar. Ze had de boeken opgezocht zowel uit plezier, als om iets meer te weten te komen. Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen... Ze wist het wel, maar het voelde vreemd, het voelde alsof ze het verkeerd deed. Het was een vervelend gevoel die ze liever kwijt dan rijk was. Maar ze kon niet voorkomen dat dat gevoel opkwam elke keer dat ze maar aan Thobias dacht. Maar het hele idee was niet wie ze was of wie ze vroeger was.
Met een zucht sloeg ze de laatste bladzijde om en las nog over het verdriet die de vrouw voelde voor haar man die was overleden en een stukje verderop over haar kinderen die verdriet hadden ove rhet verlies van hun ouders. Ze klapte het boek dicht en liet het met een klap op tafel vallen. Haar hand ging over de kaft. Een vrouw met donkere haren een een rode jurk. Ze zou er haast jaloers van worden, maar het deerde haar op het moment niet veel. Ze staarde er elk naar zonder werkelijk iets te zien, de voorkant kon ze zo onderhand dromen.
