Sebastian Aiden Porter

[Madjic]

» A B O U T . Y O U

[/b][/font]

[/b]
Madje
Leeftijd:
18
Hoe vond je ons:
Wil je dat nou nog echt weten?
Andere chars hier:
Carmen Rose Loir
Roc Key
Xander Loir
Saluka Lavos
Ty McManus
William Liam Daniëls
Zed Daniëls
June Heart
Extra:

HOGWARTS ROCKS THE SKIES!
[/size][/ul]

» A B O U T . Y O U R . C H A R

[/b][/font]

Sebastian Aiden Porter

[/color]
[/center]

[/b]
Sebastiaan Aiden Porter
Roepnaam:
Sebastian Porter
Bijnamen:
Bastiaan, Bastian, Aiden, Bas.
Leeftijd:
18
Geslacht:
M
Nationaliteit:
Brits

Geboorteplaats:
Stoke-on-Trent
Verjaardag:
19 Juni
Afdeling:
Huffelpuf
Geaardheid:
Hetero

PB:
Hugh Dancy
PB plaatje:

Uiterlijk beschrijving:
Sebastian heeft korte krulletjes haren die als ze lang worden juist heeft stijl worden, daarom houd hij het ook kort. Zijn ogen zijn intense bruin, soms misschien iets lichter als het licht er fel opschijnt. Het lijkt soms of hij recht tot in je ziel kijk, tot je ware aard met een wat dromerige blik.
Hij heeft een vaag zichbaar snorretje, maar die voel je eigenlijk totaal niet.
Zijn lichaam is goed getraind. En is lichtelijk bruin gekleurd, dit komt niet van de zon en is heel afwijkend van de rest van zijn gezien.

Naast zijn schooluniform draagt Sebastian wel eens merkkleding als zijn ouders die sturen, maar over het algemeen draagt hij kleding die zijn moeder en/of zus gemaakt hebben. Dat is hun manier van ontspannen. De kleding ziet er vaak wel uit alsof het echte merk kleding is, behalve het merkje wat er niet op staat. Hij heeft meestal best nette schoenen aan tenzij haar naar buiten gaat, dan draagt hij sportschoenen.

WOLF:
Sebastian is als een wolf een lichtbruine wolf met een lichtere streep over zijn buik. Hij heeft een litteken aan zijn rechterachterpoot die zijn vader heeft moet bijten om hem zodanig te verminken dat hij niet meer zo hard kon lopen die eerste paar keren.



Uiterlijk opvallendheden:
Hij heeft wat littekens op zijn rug die niet goed genezen van zijn eerste verandering toen zijn vader hem moest bedwingen om hem niet op te vreten. Hij zijn duidelijk de nagels van een wolf. Ook heeft hij soms last van zijn been waar hij gebeten is als wolf door zijn vader.


Karakter:
Familiemens.
Omdat hij uit een grote familie komt hecht hij veel waarde aan het hebben van vrienden voor wie hij zijn leven zou wagen, een soort van vervangende familie. Hij droomt zelf ook vaak genoeg van een gezinnetje zoals zijn zus nu heeft, maar dan beseft hij zich hoe jong is en dan zet hij het weer uit zijn hoofd. Stiekem is hij ook wel opzoek naar een meisje die hem echt heel erg dierbaar is, maar dit laat hij niet merken en zijn eisen zijn vaak ook zo hoog dat hij een meisje snel niet op zijn manier perfect.

Weerwolf/ agressief.
Zijn vollemaan nachten zijn voor hem vaak slopend omdat hij dan zeer de neiging heeft te doden, zoals hij altijd al gehad had. Daarom zorgt hij ervoor dat hij die nachten ook niet in de buurt is van mensen, zodat hij vrienden en onschuldige niets aan kan doen.
Maar naast die nachten heeft hij een wat agressief karakter dat hij niet altijd kan beheersen. Een uitdaging of een gevecht gaat hij niet uit de weg en je moet met sterke argumenten komen als je hem wilt overhalen het niet te doen. Als hij wel een gevecht aangaat kan hij genadeloos zijn en moet hij echt zijn best doen om niet te ver te gaan en dan weg te lopen.
Hij kan er totaal niet tegen als mensen andere mongool noemen vanwege zijn broer. Ook al heeft hij niets met de woordenwisseling te maken, kan hij flink uithalen en de eigenaar van het woord laten boeten voor het over zijn lippen laten komen van het woord. Ongeacht wat er om hem heen gebeurd en wie er allemaal zijn.

Meditatie.
Om zijn rust te vinden in de drukte rond de school en de mensen die erin leven, zoekt hij meerdere malen week de stilte op en vind de rust in hem zelf. Mediteren is eigenlijk wel zijn manier om die rust te behalen, al krijgt hij zijn geest nooit helemaal leeg. Altijd zal er die wolf zijn die op de loer ligt tegen gevaar en dreigingen. Na de meditatie is hij ook echt een tijdje rustig en zal niet snel zomaar boos worden. Dan is hij juist het tegenovergestelde van wat hij normaal is. Helaas word dit nog wel eens misbruikt.

IJverig/ geduld/ trouw.
De intelligentie die zijn vader hem zijn hoofd ingestampt heeft, heeft hem naar de huffelpufs geleid. Hij wil werken voor zijn school en de verwachtingen van zijn vader volbrengen.
Hij kan midden in een overvolle gang werken en opdrachten maken, terwijl hij zich totaal niet kan concentreren als het volledig stil is. Hij zoek dan ook de drukte op, terwijl hij dan vaak gek aangekeken word.
Op sommige vlakken is Sebastian totaal niet geduldig en op andere weer wel. Zoals eerder genoemd is hij met boze mensen of uitdagingen niet geduldig. Maar als hij moet wachten op iemand of iets heeft hij er wel geduld voor. Met het bouwen van een vriendschap of relatie heeft hij dit ook, hij doet het liever rustig aan dan dingen overhaast doen en dingen fout doen en vergeten.
Vriendschappen en relaties zijn ook erg belangrijk voor hem en hij verbreekt ze niet snel tenzij hij er een goede rede voor heeft. Een ander verraden of vreemd gaan doet hij niet snel, maar natuurlijk kan je niet verhelpen dat hij zo nu en dan problemen heeft met het zijn van een jongen.

Eerlijk.
Hij weet dat de waarheid soms hard aan kan komen en mensen kan kwetsen. Hij vermijd met vrienden of mensen die het niet verdienen liever en verbuigt dan liever de waarheid zodat het niet helemaal lullig overkomt. Maar over zijn gevoelens bij meisjes is hij aan de andere kant weer wel eerlijk. Hij wilt ze niet aan het lijntje houden en ze misbruiken. Dan breekt hij liever hun hart zodat ze vergaan met hun leven en hem met rust laten. Al heeft hij hier zelf wel pijn bij.
Een andere manier van eerlijkheid zijn eerlijk zijn richting leraren en hun regels. Daarin is hij juist wel en niet heel erg goed. Hij heeft een hekel als mensen hem vastbinden met regels, zoals hem thuis altijd overkwam. Daarom zoek hij naar loepen in de regels van de school en gebruikt ze dat hij geen straf kan krijgen en maar wel zijn zin. Als hij geen loep kan vinden, dan moet hij de regels maar breken, er zit dan niets anders op. En met liegen tegen de leraren heeft hij ook niet zoveel moeite als het hem uitkomt, want aan de andere kant vertelt hij ook net zo makkelijk hoe het werkelijk zit, ook al kan hij dan in de problemen komen.

Sportief.
Hij is niet zo zeer van het Zwerkbal of dreuzelsporten, maar meer van het hardlopen en het fitnessen. Hij wil zijn conditie goed houden zodat hij geen dikke wolf word en dan niet sterk genoeg is om zich te verdedigen in het verboden woud. En het is voor hem om zich gewoon moe te maken, hij is bang dat hij met volle energie stomme dingen kan gaan doen en dat wilt hij liever voorkomen.

Slechte eigenschappen:
-Agressief
-Rulebreaker/ender
-Niet altijd even eerlijk.
-Als wolf: moordlustig.
Goede kwaliteiten:
-Geduld
-Vertrouwen
-Intelligent
Likes:
-Kinderen.
-Grote dieren die hem eerder pijn kunnen doen dan hij hen.
-Winters en herfst.
-Wolf.
Dislikes:
-Kleine weerloze diertjes.
-Zijn wolfzijnde (soms).
-Ruziezoekende mensen.
-De kleur roze.
Beste vak:
Toverdranken
Slechtste vak:
Verzorging voor fabeldieren
Gemiddelde cijfer:
7,5

Familie:
Jonathan Porter – Vader – Weerwolf.
Meneer de filosoof verwachte veel van zijn zoons qua intelligentie en kreeg zijn zin nog ook, bijna tenminste. Van zijn drie zoons werd er een wat simpel en ook al had hij tovenaarsbloed in zich, hij kon niet naar zweinstein. Jonathan was woedend, maar zijn vrouw wist hem te tegen te houden hem haast te doden. Het weerwolvenbloed stroomde dan toch nog in zijn aderen.
Omdat Sebastian en zijn jongste dochter de enige zijn die zijn weerwolvenbloed geërfd hebben, heeft hij toch een soort voorkeur van hen maar ook extra hoge verwachtingen. Hij verwacht dat ze zullen stralen op Zweinstein en dat ze glansrijk zullen slagen.

Sarah Ileen Porter – Moeder
Sarah is een uitgeefster voor schrijver die nog niet zo heel groot zijn. Ze heeft een talent om nieuw talent snel te zien en te weten waarneer ze iemand moet aannemen. Ze geeft deze mensen een opstapje zodat ze later verkunnen bij een grote uitgeverij uiteindelijk aan kunnen kloppen. Ook al is ze zelf een Heks, ze houd ervan om in de buurt van Dreuzels te zijn. Ze zijn altijd vrij simpel ingesteld en ze vond dat die kleine schrijvers de prachtige glans van een droom in hun ogen hebben.
Vroeger hield Sarah totaal niet van kinderen en wilde ze er niet meer dan een, een klein inschatting foutje. Zodra haar eerste dochter geboren was en bijna verliefd op het kleinetje werd, was ze volledig omgekocht. Ze heeft niet echt een voorkeur aan een kind, ze houd van hun allen en probeert hen alle evenveel aandacht te geven.

Eva (+George) en Drew (+Iris) – Zus (+Schoonbroer) en broer (+schoonzus).
Beide zijn hebben ze magie in hun aderen, maar geen weerwolvenbloed van hun vader. Ze zijn beide ouder dan Sebastian. Eva is de oudste (30) van het gezin en is getrouwd met George. Zijn schoonbroer werkt bij het Ministerie van Toverkunst en samen met Eva hebben ze een zoontje van 4 jaar.
Drew (27 is verloofd, net een jaartje en is de op een na oudste van het gezien. Zijn verloofde is Iris, ze is hebben elkaar ontmoet doen Drew een soort van bandje wilde opzetten en Iris kwam als zangeres. Het duurde een tijdje voor ze beide durfde toe te geven dat ze elkaar mochten en na 4 jaar verloofde ze zich. Even was er de angst dat Iris zwanger zou zijn, maar dat was loos allarm.
Beide wonen niet meer thuis, maar ze zien hun familie elk weekend. De afspraak is dat iedereen het weekend thuis is.

Arthur (AKA Bird) – Broer.
Arthur (22) is ook een oudere broer van Bastian. Ook hij heeft tovenaarbloed, maar is nooit naar Zweinstein geweest. De jongen is niet helemaal honderd procent en kan zijn magie totaal niet onder controle houden. Daarom hebben Jonathan en Sarah de uitnodiging van Zweinstein afgewezen. De jongen woont nog wel thuis en help zo goed hij kan bij het huishouden. Magie helpt niet om zijn geest te genezen en hij wilt het ook niet.

Magda – Zusje – Weerwolfje
Magda (8) is de jongste van het stel. Ze komt een heel stuk achter Sebastian, maar dat kwam omdat Sarah een tijdje ernstig ziek geweest was. Eerst hadden ze niet verwacht dat Magda helemaal goed was vanwege die ziekte, maar wonder boven wonder was ze helemaal in orde en had ze het weerwolvenbloed van haar vader mee gekregen. Ze denken dat ze het daarom overleefd heeft, omdat ze door het bloed net iets sterker is. Ze is samen met haar broer het lievelingetje van haar vader omdat ze een weerwolf is, ook al vind ze het niet altijd even leuk. Ze heeft ook een speciale band met Sebastian omdat hij de enige is die snapt wat ze doormaakt, aangezien hij vroeger ook zo’n hekel had aan het weerwolfzijnde. Ze kan er niet met haar vader over praten omdat hij dan boos op haar word.

Achtergrond:
Na al drie kinderen, waaronder maar een meisje, kwam er nog een jongen. Drie op een rij, maar niet minder speciaal voor de moeder, maar specialer voor de vader. Hij werd geboren met scherpe nageltjes, die vrij snel weer verdwenen. Het tegen dat hij was als zijn vader, de eerste met wolvenbloed. Maar op die leeftijd was Sebastian zich er nog niet van bewust.
Op het begin kreeg hij net iets minder aandacht van zijn moeder omdat deze druk bezig was met het ontcijferen van Arthurs vreemde en stomme gedrag. Maar zijn vader nam de taak over als trotse vader en gaf hem juist net iets meer aandacht. Toen ze erachter waren wat er met zijn broer was werd de aandacht verdeling weer wat herstelt al bleef zijn vader altijd in zijn buurt.

Toen hij 6 was veranderde hij voor het eerst. Voor die tijd als hij al een opvliegerig mannetje en zocht hij vaak ruzie met zijn grote broer Drew. Hij wist namelijk dat hjij op zijn donder kreeg als hij iets zou doen tegen Arthur. Maar door zijn karakter vreesde zijn vader de eerste keer een beetje, wetend dat de jonge wolf dan niet voor rede vatbaar zou zijn. EN zo gebeurde het ook. De pijnlijke verandering zit nog in Sebastians geheugen gegrift, net als de woede die hij voelde. Eerst was hij verbaast, maar daarna stortte zich op zijn vader die inmiddels ook veranderd was. De oude wolf was natuurlijk wel sterker, maar wilde zijn zoon eigenlijk niets doen. Maar hij nog niet anders dan terugvechten. Uiteindelijk wist hij zijn zoon in zijn achterpoot te bijten. Uit schrik vluchtte Sebastian weg, denkend dat het zijn dood was als hij zou blijven.
De dag daarna moest hij naar het ziekenhuis gebracht worden voor de wonden op zijn rug en been. Zijn vader was niet van zijn zij te slaan en kon hem uitleggen wat er was gebeurd. Pas op zijn 11ste keer wist Sebastian zich min of meer te beheersen en zijn vader niet meer aan te vallen. Al ging hij op zoek naar andere dingen die hij kon doden.

Tussen de transformaties door werd wel steeds iets rustiger en kon hij vriendschap sluiten met zowel kinderen in de buurt als zijn broer die hij vroeger alleen maar lastig viel. Drew was eerst jaloers op zijn broertje, tot deze hem vertelde hoe het was en ineens was de oudste zoon genezen van de jaloersie.

Toen hij tien was kwam er ineens een zusje bij, deze had dezelfde nageltjes als hij vroeger had en hij merkte aan de reactie van zijn vader dat ze net als hem was. Vanaf dat moment probeerde hij zijn zusje te beschermen en toen ze oud genoeg was ook al voor te bereiden op het wolf zijn. Ook al was de kleine niet zo agressief als haar broer, haar reacties waren niet minder fel. Sebastian was ook bij haar eerste transformatie en werd aangevallen door haar. Het scheelde niet veel of hij had haar doodgebeten, maar zijn vader kwam tussenbeide en zorgde ervoor dat hij even verdween. De keren daarop was hij ook niet bij haar tijdens de volle manen, al was hij niet hij haar weg te slaan als het overdag was. Het meisje begreep dat ze echt hetzelfde en als ze bang was ging ze naar hem in plaats van naar haar ouders.
Het was voor hen beide een hel toen het bleek dat Sebastian naar Zweinstein moest en ze bleef maar zeggen dat ze met hem mee zou gaan. Helaas zat dat er niet in en moest ze achterblijven. Ze hebben wel veel contact met brieven en in de vakanties. Maar verder zijn ze te ver van elkaar weg om er echt voor elkaar te zijn.
Maar nu hij hier is moet hij maar het beste ervan maken.

Huisdieren:
Een rode kater, Wolf



Favoriete leraar:
Lupin
Favoriete vak:
Verwering tegen duistere krachten (ofzo)
Bekendheid:
Best wel, aangezien hij nog al een agressief persoon is.
Extra:
Hij is een weerwolf.

RPG-voorbeeld:

De bel ging en vol enthousiamse, zoals alleen jonge kinderen konden bezitten, rende de leerlingen van basisschool de Engellenburg naar buiten. Ze renden hun ouders tegemoet, die hen stonden op te wachten bij het hek.
Zo kwam ook een jongetje van tien, maar met duidelijk al een enorm zelfvertrouwen, de deur uit. Hij sprong van het verhoginkje af en bleef beneden even staan. De andere kinderen weken uit en liepen lang hem heen. Een jongentje keek hij boos aan en opende zijn mond. Maar hij snoof naar de jongen alsof het een irritante vlieg was en draaide zijn hoofd weg. Op dat moment viel er een enorme last op zijn schouders. Deze last was letterlijk een last in de vorm van een zevenjarig jongentje. "Ty!" Schreeuwde hij uitgelaten en bleef aan de rug van zijn broer hangen.
De oudere, Ty, slaakte een kreetje en begon als een idioot te rennen. Natuurlijk niet omdat hij geschrokken was, want dan zou hij niet zo'n grote grijns om zijn mond hebben. Het jongejte op zijn rug gierde het uit van de pret, zoals hij altijd deed als Ty zo deed.
Bij het hek bleef Ty staan en ging een beetje door zijn knieën, zodat zijn broertje veilig op de grond kon stappen. Pas toen het geval los had gelaten draaide hij zich om. "Ow Murph, je moet me niet zo laten schrikken. Straks waren we nog gevallen en had ik je naar het ziekenhuis moeten brengen." Zei hij duidelijk geacteerd.
Murphy lachte en gaf zijn broer een duwtje waarvan het ventje bijna zelf naar achter viel. "Doe niet zo gek! Jij kan me niet eens naar het ziekenhuis brengen en als dat wel moest, dan zou mama heeeeeeeeel boos zijn en jij voor eeuwig gevangen is huis." Het kinderlijke stemmetje deed Ty glimlachen. "Ja, dat weet ik. Maar ik moet je toch in veiligheid brengen."
Lachent liep het tweetal naar de poort toe en zochten naar de bekende gezichten van hun ouders. Maar toen ze deze niet zagen gingen ze rustig op de stoep zitten, elkaar voordurend plagend.

Langzamerhand verdwenen de ouders en kinderen. De mensen die hun honden uitlieten kwamen, maar verdwenen naloop van tijd ook. Het begon zelfs al een klein beetje donker te worden, want het was al halverwege de herfst. Maar de broertjes McManus zaten er nogsteeds. Inmiddels zat Murphy helemaal tegen zijn broer gedrukt en trilde van de koud en angst. Hij snikte zacht en wreef over zijn neus om te doen alsof hij niet huilde. "Waarom zijn ze er nog niet?" Vroeg hij voor de zoveelste keer aan zijn broer.
Ty had zijn armen om zijn broertje geslagen en tuurde de straat in. Hij haalde zijn schouders op. "Ik weet het niet...." Hij was even stil en keek toen naar Murphy, hij zag de traan over zijn wang bibberen. Hij glimlachte snel. "Weet je? Ik denk dat ze de tijd vergeten zijn, omdat ze cadeautjes voor ons aan het kopen zijn. Vergeet niet dat je al bijna jarig bent. En Sinterklaas komt binnekort weer hierheen. Misschien zijn ze ook wel aan het kijken of ze iets leuks zien om hem te vertellen dat hij dat moet kopen." Zei Ty om zijn broertje op te vrolijken. Zelf geloofte hij niet meer in sinterklaas en ook niet in zijn eigen leugen. Maar de ogen van zijn broertje werden wel weer wat vrolijker. "Ow ja!" Zei hij en kwam overeind. "Ow misschien kopen ze wel een robot voor me en is die te groot om in te pakken. Dus dan moeten ze heeeeel veeeeel papier gebruiken!" Murphy maakte met zijn armen een groot gebaar en daaide daarna rond. Vervolgens maakt hij bewegingen als een robot.
Ty kon niet helpen om te lachen om zijn broertje. "Ja, dat zal het zijn." Zei hij grinnikent en keek de straat weer in.
Het duurde een half uur voordat een auto die ze herkende de bocht om kwam rijden. De enorme mercedic van hun oom was konden ze gewoon niet missen, maar het was niet de auto die ze verwachtte. De jongens sprongen overeind en keken verbaast toe hoe de auto voor hen stopte. De deur werd opende gegooit en het gezicht van hun norse oom werd zichtbaar. "Stap in." De jongens konden niets anders doen dan dit bevel op te volgen. Hun oom was veel te eng.

Als een bom die zijn doel trof, kwam het nieuws bij de jongens aan. Het ongeluk was te zwaar geweest. Zij was overleden aan een autoonderdeel dat haar half had doorboord en hij had simpelweg te veel bloed verloren waardoor hij voor een deel verlamt was geraakt.
De jongens mochten niet naar hen toe omdat de doktoren nog met hen bezig waren. En daarna was het al te laat, de doktoren hadden niets meer kunnen doen. Hun handen leken aan elkaar vastgelijmt terwijl ze zagen dat er een dokter naar hun tante en oom kwam. Met een treurig gezegds vertelde de man iets en de blik op het gezicht van hun oom en tante werd steeds ernstiger. Maar de jongens durfte er niet overna te denken wat die meneer allemaal vertelde. Een kind verwacht niet dat hij zijn ouders niet meer zou zien.
Pas toen ze om de graven stonden leek het tot Ty door te dringen. Murphy was nog steeds verdooft en kon niets anders dan zwijgend huilen. Ty staarde naar het graf, met de kist erin. Een of andere man was allemaal dingen aan het vertellen, maar hij snapte er niets van. Wie was die god en wat had hij met zijn ouders te maken? Had die god hen dit aangedaan? Een nieuwe stroom van tranen glom op zijn wangen.En toen hij de woorden hoorde 'En nu nemen wij afscheid' brak hij. Ineens begon hij te schreeuwen en sloeg de armen van zijn schouders. Hij sprong naar voren en sprong bijna het graf van zijn moeder in. Hij bleef mama en papa roepen, alsof ze hem zouden horen. Maar hij werd tegen gehouden. Meerdere handen grepen hem vast en toen werd het donker voor zijn ogen.

De stemmen drongen vaag tot hem door. Hij opende zijn ogen en alles was eerst nog wazig. Langzaam werd het weer wat helderder. Hij hief zijn hoofd een beetje en keek om zich heen. Hij lag op zijn bed en Murphy lag naast hem, op de dekens. Duidelijk naar hem toegekomen. Opnieuw hoorde hij de stemmen beneden. Hij luisterde ingespannen om het te kunnen verstaan. En verstaan deed hij.
"Ik neem dat geval niet in huis! Die kleine is tenminste nog lief en niet volledig vergiftigd met haar ideen!" De schelle stem van zijn tante kwam er duidelijk bovenuit. "Wat wil je dan? Hem nar een weeshuis brengen? Dat laten ze nooit toe en pa zou omdraaien in zijn graf als we dat deden. Nee! Hij moet bij iemand in huis. Dan maar niet samen."
Tys maag trok samen en hij keek naar Murphy. Niet samen? Hij kon het niet opbrengen om boos te zijn dat ze het nu daarover hadden. Ze waren nu al aan het bedenken hoe de kinderen verdeelt werden. Maar hij kon niet geloven dat ze hem en Murphy uit elkaar wilde halen. Met een snik sloeg hij zijn armen om Murphy heen en trok hem naar zich toe. Nee, ze mochten hen niet uitelkaar halen. Dat mocht gewoon niet!

[/ul][/size]