|
|
Post by melien on Nov 8, 2008 17:39:40 GMT 2
Even naar de drogist om nieuwe shampoo te halen. Het had zo makkelijk geleken. Shayla was ook naar de drogisterij gegaan, maar voordat ze bij de shampoo was moest ze eerst langs de tijdschriften. Daar was ze geschrokken blijven staan. Vol ongeloof had ze een van de tijdschriften opgepakt en hem nog gekocht ook. Daarna was ze zo snel mogelijk uit Zweinsveld weggelopen.
Pas toen ze in de bescherming van de bomen van het verboden bos - het niet verboden gedeelte dan - was, kwam ze tot stilstand. Terwijl ze het tijdschrift open deed en er door heen bladerde gleed ze rustig naar de grond toe, met haar rug tegen een boom. Toen ze het artikel had gevonden waarom ze uberhaupt het tijdschrift had gekocht begon ze in stilte te lezen. In eerste instantie leek het alleen over haar moeder te gaan. Een opgeluchte blik kwam in haar ogen, maar die verdween al snel weer toen ze het tussenkopje las.
Wat voor duister geheim laat haar dochter van de aardbodem verdwijnen? Op dat moment deed ze het tijdschrift dicht. Ze wilde niet weten wat ze nu weer schreven. Ze voelde een brok in haar keel opkomen, maar ze vertikte het om er ook maar enige emotie over te tonen. Zachtjes begon ze een liedje te zingen, in de hoop om de brok weg te krijgen.
|
|
|
|
Post by Ridje on Nov 8, 2008 18:15:43 GMT 2
Vrolijk wandelde Green door Zweinsveld en keek de winkeltjes in. Ze had zin om van alles te kopen wat ze juist niet nodig had. Ze grijnsde even en draaide een haarlok, haar haar was dit keer stijl en donkerblond en was lang tot net over haar schouders, om haar vinger. Ze dacht even na en besloot dan maar even goed inkopen te doen bij Zacharinus' Zoetwarenhuis. Ze had namelijk heel erge trek in snoepgoed. Of eigenlijk had ze zin en tijd om het te gaan halen gezien Green altijd wel trek had in snoep. Met een brede grijns liep ze dan ook richting de winkel toe. Na ongeveer een kwartier kwam ze eindelijk weer naar buiten met haar tas vol snoep. Met de brede grijns nog steeds op haar gezicht liep ze de straat weer op. Toen ze Shayla voorbij zag rennen keek Green wat verbaasd. "Shay!!" riep Green maar ze hoorde het blijkbaar niet gezien ze doorliep. Met een snelle pas probeerde Green haar vriendin in te halen wat niet erg goed lukte door de drukte. Toen ze eindelijk uit Zweinsveld was zag ze Shayla nog net richting het verboden bos lopen. Snel rende ze er ook heen en zocht haar vriendin. Toen ze haar eindelijk vond glimlachte ze. "Shay! Waarom zeggen we geen gedag meer?" vroeg Green dan vrolijk maar knielde al snel bij haar neer omdat ze zag dat er wat was. "Is er iets?" vroeg ze dan maar.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 8, 2008 18:26:07 GMT 2
Green had ze niet gehoord. Pas toen haar vriendin naast haar neerknielde drongen de woorden tot Shayla door. Ze glimlachte zwakjes naar Green. "Sorry, ik had je niet gezien." zei ze als antwoord op het feit dat ze geen gedag had gezegd. Eerst gaf ze geen antwoord op de tweede vraag. Eigenlijk wilde ze er ook geen antwoord op geven aangezien het in haar ogen alleen maar dom gedoe was dat ze zich er zoveel van aan trok. Uiteindelijk zocht ze echter wel weer het artikel op en gaf het tijdschrift aan Green. "Mijn moeder alleen is niet meer interessant genoeg." mompelde ze.
Opnieuw keek ze gewoon voor zich uit, maar de bomen tegenover haar zag ze niet echt. Het waren ruim drie jaar geweest sinds zij de laatste keer in zo'n artikel had gestaan. Het kon niet altijd zo blijven, dat wist ze wel. Maar ergens had ze toch wel gehoopt dat het nog een poosje zou duren. Het was juist lekker rustig. Een voordeel. Ze weten tenminste niet waar je bent...
|
|
|
|
Post by Ridje on Nov 8, 2008 18:48:51 GMT 2
Ze grijnsde "Dat weet ik toch liefje. Denk je nou echt dat ik geloof dat jij mij negeert." zei Green dan en pakte dan verbaasd het tijdschrift aan en las het artikel aandachtig door. Toen ze het had gelezen zei of deed ze even hellemaal niks dan rustig ademhalen. Ze moest de tekst even tot zich door laten dringen. "Maar Shay toch. Dat is toch niet erg." glimlachte ze dan naar haar vriendin en keek haar aan. "Jij bent interesanter dan je moeder, omdat ze alles van haar al weten. En zolang jij hier op Zweinstein bent kunnen ze niks doen. Perkamentus laat geen verslaggevers of interviewers op Zweinstein. En als ze toch zouden komen dan vervloek ik ze toch gewoon." grijnsde Green dan. "En daarbij. Ik denk niet dat dreuzel verslaggevers weten dat je hier bent. En als je weer thuis bent moet je gewoon zorgen dat je ze een paar foto's stuurt van jou in de sneeuw. Dan denken ze dat je op wintersport bent geweest." lachte ze dan. Green was trots op haar oplossing en keek Shayla dan ook vrolijk aan. "Dus het komt heus wel goed. Maak je daar maar niet druk over." zei ze dan en hield de zak met snoep voor haar neus. "Snoepje?" vroeg ze dan met een kort lachje waarna ze naast Shayla neer plofte en zelf al een ijsmuis uit de zak pakte.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 23, 2008 11:53:06 GMT 2
Het had niet uitgemaakt wat ze over haar hadden geschreven. Green had gelijk, en daarbij wist ze haar toch weer op te vrolijk. Shayla keek lachend naar Green. "Je hebt gelijk. Ik moet het me ook niet zo aantrekken." zei ze hoofdschuddend. Waarom ze er zo moeilijk over deed was niet belangrijk genoeg om erover na te denken. Ze knikte en pakte een snoepje uit de zak snoep en stopte deze in haar mond.
"Dus, wat deed jij in zweinsveld? Naast snoep in slaan dan." vroeg ze grijnzend. Een ander onderwerp was nu maar al te prettig. Rustig pakte ze echter ondertussen haar toverstaf en wees ermee naar het tijdschrift. Zachtjes mompelde ze een spreuk en even later was het in plaats van een tijdschrift alleen nog een heleboel aan elkaar vastgemaakte lege blaadjes.
|
|
|
|
Post by Ridje on Dec 9, 2008 14:20:35 GMT 2
Green grijnsde. "Zo mag ik het horen." ze lachte kort en omhelsde haar vriendin kort. "Ik namelijk altijd gelijk." lachte ze dan. Toen ze Shayla weer los liet keek ze haar even aan maar pakte al snel een chocokikker en opende het doosje. Met een handige beweging greep ze de kikker die al aanstalte maakte om weg te springen en beet zijn hoofd eraf. "Ze blijven leguber. Rare ideeen hebben we toch in de magische wereld, kom op zeg. Bewegende snoepkikkers." ze rilde even en keek naar de kikker zonder hoofd maar grijnsde dan al snel weer. "Niet nuttige dingen kopen." zei ze dan en draaide weer eens een haarlok rond haar vinger en keek naar Shayla. "En jij? Behalve dan weg rennen voor mij." grapte ze dan.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 9, 2008 21:20:22 GMT 2
"Het oorspronkelijke idee was shampoo kopen." zei Shayla met opgetrokken wenkbrauwen. Dat was ze helemaal vergeten, en nu had ze het alsnog niet. Misschien moest ze de volgende keer zich maar gewoon niet laten afleiden door wat dan ook. Ze schudde haar hoofd en vergat het maar weer meteen. "Dus dat wordt nog een keer terug lopen." verzuchtte ze. Niet dat het echt een heel groot drama was, maar daar ging het niet om.
"Ik blijf ze eng vinden. Chocola oké, in de vorm van kikkers, iets minder oké. Maar ze dan ook nog laten bewegen? Nou nee dank je. Mij vind je niet zo snel met zo'n beest. Kikkers zijn te lief om opgegeten te worden, zelfs al zijn ze van chocola." zei ze met een grijns op haar gezicht.
|
|
|
|
Post by Ridje on Dec 11, 2008 20:41:39 GMT 2
Green grijnsde en ging even door haar haar. Ze keek weer naar Shayla en grinnikte dan. "Correctie. Wij gaan zometeen terug lopen." zei ze dan vrolijk en pakte nog een snoepje. "We kunnen nou eenmaal niet zonder Shampoo." grijnsde ze dan. Ze knikte en keek even naar het doosje van de chocokikker. "Als ze niet zo lekker zouden zijn zou ik ze ook nooit nemen. Gellukig bewegen ze niet al te veel." ze rilde even. "De gedachten alleen al om zo'n beest in je mond te doen en dat ze dan nog bewegen." ze rilde nog eens en gilde zacht alsof het echt gebeurd was.
|
|
