|
|
Post by Madjic on Nov 9, 2008 16:59:14 GMT 2
Achter zich hoorde hij de Beuenwilg zachtjes bewegen, blijkbaar was hij niet helemaal tevreden met Sebastians aanwezigheid. Maar de jongen zat uit de buurt van de takken en kon dus geen kwaad aangedaan worden. Hij keek even omhoog, de maan was nog net niet vol. Het zou nog enkele dagen duren, maar dan was het wel zover. Hij had een hekel aan die nachten, verschrikkelijk!
Zijn blik ging wat opzij naar de sterren. Veel minder gevaarlijk dan de grote maan en integenstelling tot het ronde geval kalmeerde ze hem juist. Hij was blij dat het helder was, al was het daardoor wel ontzettend koud en ademde hij stoomwolkjes uit.
Sebastian haalde zijn handen even uit zijn zakken en trok de kraag van zijn jas over zijn oren. Snel stopte hij zijn handen weer diep in de zakken, hij had geen zin in diepvriesmaaltijdhanden. Maar aan de andere kant had hij dan ook slimmer moeten zijn en een deken meenemen in plaats van zo op het vochtige en koude gras te gaan zitten. "Onthouden voor de volgende keer." Dacht hij hardop en glimlachte bij zichzelf.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 9, 2008 17:06:49 GMT 2
'Koud, koud, koud...' Chris wreef zijn handen tegen elkaar om er nog enigszins warmte in te krijgen, maar ze bleven nog steeds ijskoud. Zijn adem vormde wolkjes in de lucht. Terwijl hij hiernaar keek vroeg Chris zich af waarom hij eigenlijk de warme leerlingenkamer had verlaten. Hij stopte zijn handen in zijn broekzakken en slofte een eindje verder, terwijl hij naar zijn voeten keek.
Na een tijdje keek hij weer voor zich en merkte dat hij bij de beukwilg aangekomen was. Hij keek even om zich heen en zag dat de meeste leerlingen inderdaad zo verstandig waren geweest om binnen te blijven met deze kou. Maar even verderop zag hij toch iemand zitten. Van de achterkant kon Chris hem niet herkennen, dus liep hij op hem af, in de hoop dat het niet een of andere vijand uit Zwadderich zou zijn. Zodra hij dichtbij genoeg was, herkende hij Sebastiaan. 'Hé! Ook fijn aan het koukleumen?' riep hij, terwijl hij zijn pas versnelde en vervolgens naast Sebastiaan neerplofte. Chris liet zijn blik even over de jongen heen gaan en vroeg zich af wat er door hem heen ging, terwijl hij hier zo eenzaam zat.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 9, 2008 17:24:28 GMT 2
Sebastians ogen volgde de vormen van de grote en de kleine beer. Deze leidde hem opnieuw naar de maan en daarna naar de Zwaan. Hij keek even naar de beukenwilg toen deze dreigend zijn takken op de grond liet komen. Hij fronste zijn wenkbrauwen. "Waar heb jij nou helemaal last van? Ik ben toch echt te ver weg om te tenzij je zaden hebt die je kan afvuren. EN ik beloof je dat als je dat doen, ik je hoogstpersoonlijk omhak." Zei hij tegen de boom, maar deze was doof voor hem... buiten het feit dat het een boom was dan. Maar toen hij Chris hoorde en ook zag toen hij omkeek snapte hij waarom de boom boos deed, hij had gewoon geen zin in nog meer gezeldschap. Maar Sebastian aan de andere kant, kon het wel waarderen. "Maar natuurlijk, Christoffel. Alles om weg te zijn van luidruchtige en oersaaie mensen. Kou is niets vergeleken de verveling die kan ontstaan." Grinnikte hij en ontweek de neiging Chris opzij de duwen.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 11, 2008 17:51:01 GMT 2
Chris grijnsde breed en keek Sebastiaan aan. 'Ik moet zeggen dat je écht een talent hebt om mensen zich op hun gemak te laten voelen. Ik weet heus wel dat je mij bedoelt met 'luidruchtige mensen', hoor,' zei Chris gemaakt beledigd, en keek een andere kant op. 'Maar oersaai ben ik natuurlijk niet, hè. Integendeel.' Chris liet zich achterover vallen in het gras - waarbij hij wel oplette dat hij buiten bereik van de Beukwilg bleef - en vouwde zijn armen achter zijn hoofd. Starend naar de sterren begon hij zachtjes een liejde te neuriën. Na een tijdje keek hij opzij naar Sebastiaan. 'Wat spook jij hier eigenlijk uit, behalve je ergeren aan mij?' vroeg hij vervolgens. Eigenlijk wist hij zelf ook niet waarom hij naar buiten was gegaan, kennenlijk had hij - wonder boven wonder - ook behoefte gehad aan rust.
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 11, 2008 19:44:26 GMT 2
"Cute, maar nee ik bedoel jou niet. Want ik zei luidruchtige en vervelende mensen, dat betekend dat je dus beide eigenschappen moet hebben om tot die categorie te zitten. Anders had ik wel gezegd luidruchtige mensen en vervelende mensen en dan zou ik jou erbij gerekend hebben. Maar helaas, je bent enkel luidruchtig." Lachte Sebastian, hij wist niet of Chris zijn logica zou snappen, maar dat maakte niets uit.
Sebastian keek opnieuw naar de beukenwilg, hij schudde zijn hoofd. Vervolgens keek hij weer naar Chris en grinnikte. "Wat ik hier doe? Nou je kijkt er al naar." Hij gebaarde naar de sterren en de maan. "Het is erg... rust gevend en dat heb ik soms gewoon nodig. Dan hoef je je niet druk te maken om de mensen die er allemaal nog steeds op school zijn."
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 15, 2008 17:10:31 GMT 2
Chris grinnikte even en keek opzij naar Sebastiaan. 'Nou, ik weet in ieder geval dat je me niet vervelend vindt. Ik ben diep geroerd,' zei Chris plechtig, maar keek zonder enige emotie weer omhoog naar de sterren. Hij kon Sebastiaan geen ongelijk geven, het was heerlijk rustgevend om niets te hoeven en gewoon omhoog te kunnen kijken naar die duizenden lichtpuntjes aan de hemel. Hij slaakte even een diepe zucht en zonder de jongen naast hem aan te kijken zei hij: 'Eigenlijk best vreemd. Die sterren en andere planeten, bedoel ik. Wie weet ligt iemand een paar miljard lichtjaren verderop wel naar de aarde te staren en zich af te vragen wat de zin van het leven is.' Chris moest even lachen om zijn eigen opmerking, normaal zei hij nooit zulke serieuze dingen.
[sorry, inspigebrek -.-]
|
|
|
|
Post by Madjic on Nov 23, 2008 15:23:07 GMT 2
Sebastian grinnikte. "Mooi, want het is een hele eer om niet vervelend te zijn in mijn ogen hoor. Want als ik je vervelend zou vinden had je nu een probleem, want dan had je hier niet eens kunnen gaan zitten." Grinnikte hij en liet zich op zijn rug zakken met zijn ahnden onder zijn hoofd. Zijn hele rug weg zo vochtign en koud, maar het deerde hem eigenlijk niets. Misschien was hij merken dan zien, maar dat moest dan maar, hij had het er wel voor over.
Hij keek even opzij toen Chris zo filosophiesch deed. Hij grinnikte en knikte. "Eigenlijk is het wel zo. Het is alleen jammer dat we voorlopig nog niet kuinnen weten of het zo is. Tenzij zij ver genoeg ontwikkelt zijn om ons een teken te sturen. Maar de zin van het leven is niet zo makkelijk te onschrijven denk ik..." Hij dacht even na. "En ik denk dat dat voor iedereen verschillen is." Als hij het erg kort moest omschrijven hoe hijh waarschijnlijk zeggen dat je je dierbare moet liefhebben, of iets anders dat erop lijkt.
|
|
|
|
Post by » Aline. on Nov 24, 2008 19:02:35 GMT 2
Chris grinnikte even en knikte. 'Tja. Misschien zitten die buitenaardse figuren nog wel ergens in de steentijd. Wij maar bezig met allemaal codes de ruimte in zenden.' Hij moest even grijnzen om het idee van aliens in holen die tevergeefs een vuurtje probeerden te maken. Chris wendde zijn blik af van de sterrenhemel en keek opzij naar Sebastiaan. Op dat moment viel hem op dat de beukwilg hen nog steeds probeerde te raken, ook al lagen ze dan ver buiten zijn bereik. 'Volgens mij is onze grote vriend niet zo blij met onze aanwezigheid,' merkte Chris op, terwijl hij weer overeind kwam en in kleermakerszit naar de beukwilg toe gericht ging zitten. Plagerig stak hij zijn tong uit naar de boom en zwaaide naar hem. 'Pak me dan, als je kan, pak me dan, als je kan,' zei hij zachtjes op een irritant deuntje. Hij wierp even een blik opzij naar Sebastiaan. 'Let maar niet op mij. Ik hoor op dit tijdstip te slapen, en je weet dat kleine kinderen altijd vervelend worden als ze moe zijn,' legde hij bloedserieus uit, waarna hij weer doorging met de beukwilg irriteren.
|
|
