all alone -Closed- Madje Hierkomuh!!

[ruka]

Hunter's knal roze dr. martins lieten het sneeuw onder de schoenen knarsen. In de verte zag hij het oude vervallen krot wat er al jaren stond. "Af en toe heb ik het idee dat ik net zo gebroken ben als jou" Toch grijnsde hij toen hij dit zei en even schudde hij zijn hoofd en hij liep verder. Hij had geen jas aan en in zijn broek zaten gaten. Zijn jas had hij niet aan omdat hij hem vergeten was en het enige wat hij er onder aan had was een dun shirtje.
De wind die op zijn blote huid kwam leek in hem te prikken als kleine mesjes. Alsof ze hem wouden zeggen dat hij niet naar het krot moest gaan.
Misschien had hij er nu spijt van dat hij tegen Uruha had gezegd dat hij alleen wou zijn, want misschien verlangde hij wel naar een beetje gezelschap op dit moment. Ja, hij vond het erg dat hij Uruha daar had gelaten. Hij was vaak bij Uruha, omdat hij hem altijd leek te brijpen. Hij deed in ieder geval alsof hij het altijd begreep. Toen hij dichter bij kwam zag hij de deur door de wind op en neer waaien.
Toen hij eindelijk bij de deur was aangekomen liep hij naar binnen. Ook al was het binnen zo koud, het waaide een stuk minder hard. Hij bleef rustig in de deuropening staan en keek naar binnen. Het zag er oud en versleten uit en het leek alsof het elk moment uit elkaar zou kunnen vallen. Maar het gaf iets moois, hij bleef staan en bekeek elk klein ding wat hij zag. Elke scheur, elk blaadje en de rest van de troep die er allemaal in lag.

[Madjic]

Een gil scheurde door de wind heen. Maar het was geen gil van angst, maar juist een hele vrolijk. Een tweede gil volgte, deze keer van een ander meisje. "Bas! Hou op." June kreeg een een sneeuwbal tegen haar arm terwijl ze lachend wegrende van de huffelpuffer die er erg voor lol in had de meisjes te bekogellen met sneeuwballen. Natuurlijk niet hard, maar dat maakte niet dat ze wegrende.
"Flower, we moeten hem echt even terugpakken." Carmen ontweek een sneeuwbal en gooide er een terug, deze miste net zijn hoofd, maar het maakte de lol niet minder erg. Ze lachte en rende weer door. Ze was al helemaal doorweekt van de hoeveelheid sneeuw die hij al had mogen ontvangen en niet te vergeten te val party. Ze was blij met haar handschoenen, ookal maakte deze de sneeuwballen net iets minder stevig. "Je gaat er zo aan!" Riep ze toen ze een nieuwe sneeuwbal gooide, tegelijkertijd met June.
De twee rende schreeuwende naar de jongen toe en hen met een schijnbeweging ontweek en naar het krot rende. Hij zag niet dat de deur net dicht ging en ook niet de voetsporen die er al waren. "You will never get me, do you hear me you witches!" Riep hij over zijn schouder en duwde de deur al rennend open. Maar zodra hij hunter zag versteef hij. "Euh... doei." Zei hij een beetje radeloos en deed snel zijn stappen terug en gooide de deur weer dicht, net optijd om sneeuw in zijn nek te krijgen. "Wel wel, vond je het toch een beetje eng." Carmen grijnste achter hem en klopte de sneeuw van haar handschoenen.

[ruka]

Hunter keek op van de gil die hij hoorde en kon alleen maar glimlachen om het feit dat mensen wel lol konden hebben. Toen hij hoorde dat er iemand aan kwam draaide hij zich om. Degene die naar binnen wou komen was weer snel weg. "Dat krijg je met zo'n vader" gromde hij zachtjes tegen zichzelf en hij ging op de kapote bank zitten. Hij pakte zijn teken spullen uit zijn schoudertas en opende zijn tekenblok. Hij bladerde langs tekeningen die hij al had gemaakt. De meeste waren om bang van de worden, maar af en toe kwam er ook eentje langs met veel kleuren. Hij begon met tekenen, en als je goed keek zag je dat het een man werd. Geen enge man, maar een normale man. Netjes gekleed en hij stond in een nette houding. Hij had maar een snelle schets gemaakt, want daarna zou hij aan het echte werk beginnen. Onder de man had hij met grote letters 'Vader' geschreven.
Hij wou gewoon een nette vader, waar hij niet bang voor hoefde te zijn.
Het gescheur van de pagina was te horen toen hij het blaadje eruit scheurde en hij legde het op de grond voor hem zodat hij het nu mooier kon tekenen.

(had hij een schoudertas? Ja nu wel;))