Be my princess {Kaitlin/Miquel} 2 years ago

[greenlightning]

Het geklak van hoeven op de stenen werd overstemd door het schreeuwen en juichen van het volk. Politie en schouwers in vermomming stonden aan de hekken om de mensen buiten te houden. Vanuit de koest zwaaide de koning en zijn koningin naar de menigte. Achter hen reden zijn kinderen. Als de kroonprins die hij was, reed Michalangalo junior op zijn witte paard. Hij keek enkel hooghartig op de mensen neer en zijn blik was duister van ongenoegen. Waarom moest hij op dagen als deze meerijden? Waarom op een paard? Hij had een hekel aan alle soorten beesten en paarden al helemaal. Al even humeurig stapte zijn paard voort, alsof het niks liever deed dan zijn koninklijke berijder afwerpen. Die schande werd echter voorkomen door de aanwezigheid van de jongere prins: prins Michael. Officieel had hij geen aanspraak op de troon, maar hij bleef de zoon van de koning. Hij zorgde voor de paarden in zijn vrije tijd en wist zo Elegance genoeg te kalmeren om de kroonprins een nat en smerig pak te besparen, want zoals Engeland nat was, zo ook regende het vaak en veel in Ierland.
Nu leek het echter droog te blijven, hoewel de straten glibberig waren en gesierd werden door plassen.

Helemaal achteraan reed het bekendste tweetal. Ze waren geliefd door velen en niet zonder reden. Hoewel ze beiden niet onaangenaam waren om te zien, was het vooral de vijftienjarige prins Miquel die de aandacht van vele dames lokte. Zelfs de oudere die eigenlijk buiten zijn bereik behoorden te vallen smolten weg voor de prins. Al, verklaarde zijn zuster, dat hoogstwaarschijnlijk kwam door zijn onbereikbaarheid als prins. Het kon Miquel echter niet schelen waarom hij aandacht kreeg. Elke blik werd dankbaar beantwoord met een mysterieus lachje die de harten deed smelten.
Naast hem rolde Tyra met haar ogen. Haar kracht en toch lieve en bescheiden uitstraling maakte haar tot het geliefde icon van de mensen. Ze was niet zo knap als haar broer, en stond niet aangeschreven bij de knapste meisjes van het land, maar er waren er genoeg die haar mooi zouden noemen. Tyra hield zich echter niet bezig met jongens en wenste dan ook dat haar vriendin nu bij haar was, maar als doodgewoon inburger, en niet eens van haar land. Dus het was streng verboden om haar mee te nemen. Dus was ze hier, opgescheept met haar broers, de menigte en de spotlight, waar ze het liefste uit ontsnapte.

[Krista -]

"Écht, wat een onzin" klonk de scherpe stem van niemand minder dan Kaitlin Park boven het gejuich van de toeschouwers uit. Ook al was ze nog vrij jong, ze had nu al een enórme arrogante air van zichzelf en voelde zich dan ook duizend keer beter dan deze hele koninklijke stoet bij elkaar. "Ik bedoel" vervolgde ze tegen haar vriendin die naast haar stond en haar armen over elkaar had geslagen, om Kaitlins tirade over het koningshuis aan te horen "Het slaat toch helemaal nergens op? Een beetje op zo'n dikke pony lopen te verkondigen hoe geweldig je wel niet bent. Lekker egocentrisch". Ze plaatste haar dunne arm op haar al even dunne heup en zuchtte geïrriteerd. "Ik had net zo goed thuis kunnen blijven".

Het was niet duidelijk waarom ze hier zo slecht tegenkon. Haar argumenten waren immers rampzalig slecht onderbouwd. Misschien kon ze er niet tegen dat er mensen meer in de aandacht stonden dan zij zelf. Inmiddels was achter haar een ontzettend gedrang ontstaan, waardoor Kaitlin, die sowieso al niet zo stevig was en een matig gevoel voor evenwicht had, op straat werd geduwd.
Ze slaakte een gil en had de neiging te vloeken, toen ze recht in de neusgaten van het paard van Tyra keek. "Jezus" bracht ze uit en sperde haar ogen open, terwijl het paard onrustig hinnikte.

(hehe flutpost nou jij weer)

[greenlightning]

Net op tijd wist Tyra de teugels van haar paard strak te trekken, waardoor deze het meisje niet omver liep dat dwars over de straat liep, ondanks dat deze was afgebakend. Haar blik gleed een moment over de hekken, de beveiliging, en toen op het meisje. Haar nekharen rezen en haar gezicht vertrok. Dit meisje zat bij haar op school! Ze zou haar herkennen en weten wie ze was! Dan zou straks iedereen op school dat weten! Haar ogen zochten naar de rest van de drieling, want Tyra was geen onbekende met de Parks. Zelfs in hun eerste jaar hadden ze het nodig gevonden om haar lastig te vallen. Ze had Kelian laten weten wie ze was, maar de twee zusjes... Ze zocht naar hulp bij haar broer, maar vrijwel direct verstrakte haar gezicht.

Want de prins had direct het meisje opgemerkt. Op school was hij meestal met oudere meisjes bezig geweest en zeker niet met Zwadjes. Tenslotte was hij een grif, maar nu was het alsof de bliksem insloeg. Ze was dun, maar toch zo elegant. Ze was mooi en die blik was vreemd genoeg onweerstaanbaar, zelfs al was afgunst en irritatie het meest van haar gezicht af te lezen.
Tegen alle voorschriften in stapte hij van zijn paard af om het meisje te kalmeren.
'Mijn excuses vrouwe, maar wist u dat u hier niet behoord te zijn? Meestal worden we aan de zijlijn bewonderd. Wilt u zo graag bij mij zijn dat u deze hindernissen onderneemt, of is het slechts toeval dat ik u hier mag treffen?'
Op haar paard maakte Tyra een walgend geluidje en rolde met haar ogen.
'We gaan, Mik,' sprak ze en leidde haar paard om Kaitlin heen en reed kalm weg, zodat Miquel haar kon inhalen, maar deze leek haar niet eens gehoord te hebben. Zijn blik lag op het meisje die hij volledig zag als zijn nieuwe... wat ze ook zou worden.

[Krista -]

"Hou die knol van je bij je" mompelde ze koeltjes tegen Tyra en fronsde haar wenkbrauwen. Juist toen ze tot de conclusie kwam dat het meisje in Ravenklauw zat, een jaar boven haar, en dat net tegen haar wou zeggen, werd ze onderbroken door Miquel. Dat was nou niet echt het slimste wat je kon doen, maar Kaitlin was zo verbaasd door zijn verschijning dat ze zweeg. Waarschijnlijk kwam het ook door het feit dat haar (drie minuten) oudere zusje meestal alle jongens kreeg en Kaitlin er als mager scharminkel bij hing. Dat was nu blijkbaar niet het geval. Hij leek, (alhoewel Kaitlin niet heel veel ervaring had met flirten), toch duidelijk geïnteresseerd. Ook door zijn vreemde, bijna bizarre manier van praten. Ze snapte het niet echt.
"Sorry?" bracht ze uiteindelijk uit. Ze was niet heel goed in dat oud'engelse gepraat. Uiteindelijk drong de betekenis van de zin tot haar door. "Ik werd geduwd" verduidelijkte ze. "Niet dat ik jullie optocht, of wat het dan ook was, wou verstoren ofzo". Uiteindelijk, omdat ze nerveus werd van de aandacht van Miquel, maar ook door de aandacht van andere mensen om haar heen, stak ze haar handen in haar zakken. Daar stuiten haar vingers op haar toverstok, maar die liet ze daar maar zitten.

[greenlightning]

Miquel keek oprecht geschokt. Zijn blik gleed langzaam over de menigte en hij snoof.
'Beleefdheid wordt bij het normale volk nog weleens vergeten. Ik verontschuldig me dan maar voor mijn onderdanen, aangezien ik niet verwacht dat de persoon in kwestie daar het fatsoen voor heeft.'
En inderdaad liep er iemand een stukje naar achter, maar de rest negeerde hem volledig. De jonge prins zuchtte en haalde zijn schouders op. Hij keerde zich weer tot het meisje en glimlachte.
' Het is niet echt mijn stijl om een jonkvrouwe die zo is behandeld zomaar achter te laten. Kan ik u aanbieden om mee te rijden? Ik kan wel wat prettig gezelschap gebruiken, zeker nu mijn zus zo slecht gehumeur blijkt te zijn.' Zijn grijns werd breder en nog charmanter. ' En een mooie vrouw aan mijn zijde kan nooit kwaad. Als prins word er toch wat van je verwacht. Dus... zou je prinses voor het moment willen zijn? Als je het tenminste niet erg vind dat duizenden mensen naar je staren en toejuichen en je benijden...'
Het was maar een ingeving, maar hij had geen idee hoe goed hij haar waarschijnlijk had ingeschat.

[Krista -]

Ze trok een wenkbrauw op, als teken van onbegrip, een beweging waar de spieren in haar voorhoofd de laatste jaren heel erg handig mee waren geworden. Want bij de betkenis van het niet begrijpen, ging er nog een tweede betekenis gepaard: namelijk dat je onzin uitkraamde en Kaitlin haar wenkbrauw optrok waarna ze zich uit de voeten maakte. Gelukkig voor Miquel was die tweede betekenis niet op hem van toepassing.
Even leek ze te aarzelen, en keek om zich heen alsof ze verwachtte dat Kelian of Kyra haar mee zou sleuren. Maar hoe zou dat komen? Ze was hier gekomen met Holy, die ze al vrij snel had achter gelaten. Ze beet op haar onderlip en knikte uiteindelijk. "Ik heb toch niks beters te doen" mompelde ze zwakjes alsof ze zichzelf een excuses wou geven, maar de glimlach was niet van haar gezicht weg te slaan. Ze liep vrij standvastig naar het paard toe maar toen ze daar eenmaal was sloeg de twijfel weer toe. Hoe kwam ze in hemels naam op dat beest? Zo lenig of sterk was ze nou ook weer niet.

[greenlightning]

'Dan ben ik trots uw vermaak voor de dag te mogen zijn,' antwoordde Miquel even koninklijk als altijd en bood haar zijn hand aan. Ze was zo licht dat hij haar zo op het paard kon tillen, maar dat zou er weinig gracieus uitzien en de eer van het meisje lag hem hoog. Zo tussen de menigte, met zijn prinselijke outfit en gevolg, was hij tot in de puntjes verfijnd.
Zijn ogen zochten de omgeving over, opzoek naar herrieschoppers, die er eigenlijk altijd wel waren, Het was waarschijnlijk ook geen toeval geweest dat Kaitlin was geduwd. Het gebeurde elk jaar. Stiekem kon hij het ze ook niet kwalijk nemen. De verjaardag van de "koningin" kon hem ook gestolen worden. Maar goed, wat was hij voor stiefzoon als hij er niet bij was?
Toen richtte hij zijn aandacht weer op Kaitlin. Gelukkig was Princess een heel rustig paard en zou ze wel blijven staan als kaitlin erop zou klimmen.

[Krista -]

"Ik.. wat" begon Kaitlin aarzelend en schudde even met haar hoofd. Als haar vadder haar zo zou zien zou hij diep geschokt zijn. Kelian en Kyra zouden waarschijnlijk alleen maar heel hard lachen. Het was ook wel een beetje dom. Het was nou niet iets voor een Park om zo met je mond vol tanden te staan. Zeker niet voor Kaitlin. Maar de uiterlijke verschijning en het geflirt van Miquel hadden haar zo in de war gebracht dat logisch nadenken niet meer van toepassing was. Anders had ze misschien ook wel vraagtekens gezet bij het feit of hij wel van volbloed was. Ze glimlachtte schaapachtig en pakte uiteindelijk, na een tijdje te hebben geaarzeld, zijn hand vast.
Haar blik ging even naar het paard. Ze had het vaak genoeg gezien dat zo'n beest op hol sloeg (soms was het ook haar schuld, als tijdsverdrijf). "Ik wil wel mee" bracht ze nog uit, alhoewel het niet echt verstaanbaar was.