ALVIN, simon

[lilya]

» A B O U T . Y O U

[/b][/font]

[/b] Anique
Leeftijd: 19
Hoe vond je ons: Props voor de hyves xD
Andere chars hier: None
Extra: "There's more behind the reality. "
[/size][/ul]

» A B O U T . Y O U R . C H A R

[/b][/font]

Simon Patrick Alvin

[/color]
[/center]

[/b] Simon Patrick Alvin
Roepnaam: Simon
Bijnamen: Si, redhead
Leeftijd: 17
Geslacht: M
Nationaliteit: Iers
Geboorteplaats: Thuis, Alvin estate
Verjaardag: 5 december
Afdeling: Zwadderich (Dat is Slytherin, toch?)
Geaardheid: Over het algemeen Hetero
PB: Bartek Borowiec
PB plaatje:
Uiterlijk beschrijving: Lang, dun en fel rood haar. Dat zijn wel de eerste dingen die je opvallen aan deze Ierse jongen. Echter, als je verder zou kijken dan dit zouden zijn bleke huid en groene ogen ook eingszins opvallend zijn voor eenieder die geen Ierse looks gewend zijn.
Al heeft Simon een klein beetje ondergewicht, dit komt zeker niet door te weinig eten, dit komt toch vooral door zijn lengte, iets wat hij zelf af en toe vervloekt. Maar, om een klein beetje op te maken voor het feit dat hij een lichtgewicht is, traint hij af en toe met gewichten en houdt hij met volle maan regelmatig mockfights met dode bomen, die dat toch vaak moeten bezuren.
Wat gezegd moet worden van deze jongeman, is dat hij erg trots is op zijn haar en hierdoor langer voor de spiegel staat dan menig meisje. Lange tijd heeft hij het kortgeschoren, tot hij het eindelijk zat werd en besloot het lang te laten groeien. 's Nachts heeft hij zijn haar ook in een vlecht om overmatige klitten tegen te gaan.
Uiterlijk opvallendheden: Littekens op z'n handen en polsen van contact met zilver. Op sommige van z'n vingers is dit zelfs zo verregaand dat er geen vingerafdrukken meer zichtbaar zijn. Ook op z'n benen en onderlijf heeft hij enkele littekens van beten.
Karakter: Simon is, on the whole, not the balanced person he seems to be from the outside. Even though he usually seems to let everything pass him by with a pleasant smile, you’ll notice that behind his face there’s a lot more going on. It is not sure whether this is his werewolf nature, or whether he is just that way, but this Irish lad has his temper problems, even though he is good at concealing it, when he gets alone, he usually outs his frustrations or anger on a boxing ball that hangs in his dorm room. Would he let these emotions out in public, it would probably not end well for the object of his anger or frustration.

However, not all his emotions are negative, when he is at ease, he will be the easiest guy to hang around with, random, and upbeat. He’s always up for a game or two and again, even though he doesn’t show it, he’s a sore loser. He’s not the one who thinks it’s his opponent’s fault he lost, but rather his own. He can drink quite a lot and would use these means to drown his thoughts rather than admit them.

If he were to fall in love, he’s one to just walk up to the girl and start talking to her than, seeing whether there is a click, than watching from afar, wasting away over some girl he could never get, to his opinion, there's lots of other fish in the sea.

Slechte eigenschappen: eigenwijs, soms enigszins aggresief, moederlijk over zijn roedel, temper, afstandelijk
Goede kwaliteiten: assertief, kalm, eigenwijs, supportive, leert snel, goed zelfbeeld, goede zintuigen, geneest snel
Likes: volle maan, chocolade, rennen, het bos, zijn roedel, de wereld, vrij zijn, weg van huis zijn, reizen, koken, gevechtssporten, rugby, dreuzel kleding, muziek, basgitaar, boeken, rauw vlees (rare implies dangerously cooked. When I say rare, I mean, let it stare at the oven in terror, and bring it out to me), jagen, z'n haar, z'n vrienden
Dislikes: volle maan, wolfsbane drank, ballonnen, de meeste andere roedels, andere alpha mannetjes, mensen die doen alsof zij beter zijn dan hij, kalmte, z'n ouders, huiselfen, te gaar vlees, beoordeeld worden op uiterlijk, mensen die denken dat weerwolven een spuitje moeten, gestoord worden, de vrandering, Japans eten, de meeste Dreuzel horror films, alles wat ook maar lijkt op wiskunde, nummers, discalculie, honden, kleine ruimtes
Beste vak: Verzorging van Fabeldieren, toverdranken
Slechtste vak: Voorspellend rekenen
Gemiddelde cijfer: 7
Familie: Christopher Alvin, 56, werkt bij het Ierse ministerie voor Magie
Simons relatie met zijn vader, of, beter gezegd, met zijn beide ouders is niet bijzonder goed. Hij geeft hen de schuld van zijn toestand. Als zij meer aandacht hadden besteed aan hun kinderen had dit nooit gebeurd. Daar komt dan ook nog eens bij dat Christopher ooit eens gestemd heeft voor een wet die weerwolven schaadde. En een klein incidentje met betrekking tot een zilveren kooi.
Susan Alvin, 54, huisvrouw
Simons relatie met zijn moeder, of, beter gezegd, met zijn beide ouders is niet bijzonder goed. Hij geeft hen de schuld van zijn toestand. Als zij meer aandacht hadden besteed aan hun kinderen had dit nooit gebeurd. En dan is er nog een klein incidentje met betrekking tot een zilveren kooi.
Robin Alvin, broer, 20, verpleger bij Holisto's
Simon en Robin zijn altijd goede vrienden geweest, al zaten ze in verschillende afdeling, al hadden ze soms hun meningsverschillen. Robin heeft Simon altijd gesteund met zijn probleem, en Simon heeft Robin altijd gesteund sinds hij weet dat zijn grote broer de grootste nicht in de hele familie is.
Emma Alvin, sister, 14
Emma is eigenlijk Simons oogappeltje. Zijn op gedeelde eerste plek favoriete familielid. Hij kan bij tijd en wijle erg beschermend over haar zijn, omdat hij haar, al is ze niet zoals hij, als deel van zijn roedel ziet en al die kleine jongetje net iets vaker dan hem lief is naar zijn kleine zusje kijken.
Sean Alvin, broer van z'n vader, 60, ongetrouwd
De lichtelijk geschifte oude oom, het voormalige zwarte schaap van de familie (op dit moment zit Robin op die ereplek). Altijd een goed woord, altijd een vriendelijk ontvangst en altijd een plaats om chocolade te eten. Dat zijn de dingen die Sean Alvin definiëren en ook de redenen waarom dit Simons vluchtplaats is.
William MacKenzie, 56, petevader
Hannah Mackenzie, 55, petemoei
Over Simons peetouders valt weinig te zeggen, anders dan dat zij degenen zijn die verantwoordelijk voor hem zijn als zijn ouders voor zijn 17e zouden sterven. Ze zijn aardige mensen, maar Simon ziet ze niet vaak.
Achtergrond: Simon Patrick Alvin werd op vijf December geboren, als tweede zoon van twee Puurbloed ouders, Christopher en Susan Alvin. Het had de hele nacht gesneeuwd en de wegen waren glad, maar binnen was het heerlijk warm. Het was een thuisbevalling, net zoals bij zijn oudere broer, omdat zijn moeder liever thuis was dan in een ziekenhuis, hoe goed de reputatie ook was. Het duurde die avond niet lang voor Christopher en Susan een tweede jongetje in hun armen hielden, als toevoeging op hun kleine gezinnetje, dat bestond uit hen en de drie-jarige Robin. Op dat moment waren ze een gelukkig gezinnetje, maar dit veranderde toen Christopher een belangrijke baan kreeg op het Ierse Ministerie van Magie en beide ouders het drukker kregen, hij met werk en zij met teaparties, socializen en winkelen in de een of andere drukke winkelstraat, terwijl Simon en zijn broer gebabysit werden door huiselfen.

Op vierjarige leeftijd ging het mis. Simon had een manier gevonden om aan z'n nanny te ontsnappen en hij werd gebeten door een weerwolf, geïnfecteerd met het gif, om voortaan door het leven te moeten gaan als weerwolf. Een tijd lang was het zwaar voor hem, maar tegenwoordig is hij eraan gewend. Toen hij gebeten werd werden hij en zijn broer eindelijk weer opgemerkt door hun ouders, die voortaan verstandiger waren dan hun jongens achter te laten bij huiselfen.

Drie jaar later werd Susan weer zwanger en dit maal schonk ze het leven aan een klein meisje, Emma. De broertjes vonden haar geweldig en, alhoewel zij natuurlijk bezig waren met hun jongensdingen, boompje klimmen, autootjes en andere dingen, betrokken ze haar vaak bij hun spelletjes. Het leven ging z'n gangetje. Elke maand had Simon de volle maan te verduren en toen hij eindelijk elf werd kreeg hij dan de verlossende brief, een geldige reden om van huis te gaan.

Hij was geacepteerd op Zweinstein. Hij had natuurlijk van Robin al verhalen gehoord over hoe geweldig het er was, dat het eten heerlijk was en de lessen, alhoewel soms wat bizar, kei vet en dat Griffoendor toch wel de beste was. Toen Simon mocht kon hij moeilijk geloven hoe mooi het er was en, trillend van de zenuwen nam hij plaats op de kruk, een te grote hoed over z'n koppie, die, na een kort praatje besloot dat hij toch maar in Zwadderich hoorde. Was dit om wat hij was? Misschien, of misschien zag de Hoed iets in hem dat na een paar jaar verdween. Hoe dan ook, Simon kwam er achter dat zijn broer gelijk had. Het was geweldig en de jongen genoot dan ook van elk moment, net zoals nu.


Huisdieren: Geen
Favoriete leraar: *kent geen leraren hier* waarschijnlijk Hagrid.
Favoriete vak: Verzorging van Fabeldieren for the win!
Bekendheid: ?
Extra: Kan hij een weerwolf zijn? Is dat mogelijk? *looks up at admin with puppydogeyes*
RPG-voorbeeld: Zou dit in het engels mogen? Indien ja...

In the middle of the gardens, a boy was spinning around, his arms flung out, his head twisting as to not feeldizzy do soon, the same image seen over and over again, focusing on a big tree. A big grin was on his face, sometimes he just plain enjoyed acting like a little child, and this sunny afternoon was perfect for it. He had once heard a theory that spinning around counterclockwise would slow down the angular momentum of the earth, making time slow down the tiniest bit, and a terribly complicated formula had accompanied it, but he hadn't remembered it. Numbers weren't his biggest strength, but it had been a nice thought. This day deserved being lengthened.
Finally, after some time he fell over, even after he had stopped spinning, but he did not mind much. The grass was relatively soft under his back, and the ground was pretty warm from the afternoon sun. There could hardly be anything wrong with the world on a day like this. He stared up at the sky, his hand on his brow. The sun had already dropped a lot, but temperature was still agreeable, no need for a coat yet. When he had been at Hogwarts this had been different. Up in the Highlands the temperature dropped quickly when summer was at it's end. When he thought about Hogwarts he was suddenly slightly worried.
The castle had been nearly destroyed only a month or so back, but at least Voldemort was now gone. He frowned. He had never quite understood why he had wanted all non Purebloods gone, they had hardly ever harmed anyone, the few nutters aside. He shook his head, banishing the thought and rolled over to grab his bag. He had just remembered there was still a big bar of chocolate in there, and the young man had grown hungry.

[/ul][/size]