|
|
Post by melien on Nov 30, 2008 19:34:56 GMT 2
Het was al na middernacht toen Mara wakker werd. Waarom ze wakker was geworden wist ze niet. Buiten mocht het dan wel koud zijn, maar binnen was het lekker warm. Toch krabbelde ze uit bed en pakte een dikke warme trui en een trainingsbroek. Als ze zich niet vergiste had ze gisteren haar schoenen beneden laten staan bij het haardvuur omdat ze helemaal doorweekt waren geweest. Stilletjes sloop ze naar beneden en deed daar pas haar warme kleren aan. Daarna liep ze naar het haardvuur, en ja hoor, daar waren haar schoenen.
Zonder al te veel geluid te maken was ze de leerlingen kamer uitgelopen. Waarom wist ze wel is waar niet, maar ze was naar een van de tientallen bruggen gelopen. Op het moment dat ze halverwege was begon het te sneeuwen en bleef ze staan. Een glimlach maakte zich breed op haar gezicht en ze liep naar de rand toe. Voorzichtig ging ze op de reling zitten en keek naar de sneeuwvlokken die rustig naar beneden dwarrelden. Eerst waren het er maar een paar, maar langzamerhand werden het er steeds meer.
|
|
|
|
Post by Krista - on Nov 30, 2008 19:41:58 GMT 2
Het was meer een protest geweest, aangezien hij gewoon écht niet kon slapen. Hij was gewoon klaarwakker. Daarbij was een poging tot slapen doen in zijn slaapzaal toch zinloos, omdat een paar mensen (hij wou liever geen namen noemen, maar deed het wel) ,w aaronder draconic en Cameron het voor elkaar kregen om heel erg te snurken. Thomas wist niet of ze het expres deden voor de rest, maar vervelend was het wel. Dus was hij naar buiten gegaan en trok de kraag van zijn jas ver over zijn oren en stak zijn handen in zijn zakken terwijl hij standvastig doorliep over het schoolterein. Toen de eerste sneeuwvlokken naar beneden kwamen dwarrelen vanuit de donkere hemel vloekte hij zachtjes. Het silhouet van Mara dat op de brug te zien was, zag hij niet.
|
|
|
|
Post by melien on Nov 30, 2008 19:50:50 GMT 2
Mara had alles verwacht behalve dat nog iemand anders hier liep. Toen ze echter voet stappen hoorde keek ze om zich heen. Verbaasd keek ze naar degene die haar kant op kwam lopen. Het duurde even voordat ze Thomas herkende. Vrolijk sprong ze van de reling af. "Thomas!" riep ze. Op haar gemak begon ze naar hem toe te lopen. Nog steeds niet helemaal zeker hoe zij zich moest gedragen, laat staan hoe hij zich zou gedragen. Die ene keer dat ze over het hele gedoe met Tim hadden gepraat was nou niet echt lang of uitgebreid geweest. Misschien zat het hem nog steeds dwars. In stilte vroeg ze zich toch wel af wat hij buiten deed.
|
|
|
|
Post by Krista - on Nov 30, 2008 23:09:38 GMT 2
Thomas had geconcentreerd naar de halve maan in de donkere nachthemel gekeken terwijl de sneeuwvlokken zijn oogleden raakten. Toen hij zijn naam hoorde van een wel heel erg bekende stem knipperde hij een paar keer met zijn ogen om zichzelf ervan bewust te worden dat er iemand was. Verbaasd draaide hij zich om en lachtte toen hij het meisje herkende. Hij begon ook op haar af te lopen en sloeg zijn armen om haar heen toen hij haar bereikt had. Hij snoof de geur van haar zwarte haar op en glimlachtte, terwijl er nog steeds sneeuwvlokken in zijn gezicht waaiden.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 1, 2008 8:00:16 GMT 2
Even verbaasde de begroeting Mara maar eigenlijk was dat nogal onzin. Ze sloeg haar armen om hem heen en gaf hem een zoen. "Wat doe jij nou hier midden in de nacht?" vroeg ze alsof het erg raar was dat hij er was maar dat het wel het normaalste op de wereld was dat zij er was. Erg vond ze het niet, daar was haar humeur veel te goed voor. De sneeuw maakte haar vrolijke bui alleen maar erger. Van plan om wat afstand tussen hen te creeëren was ze niet, aangezien ze hem veel te lang niet meer had gezien naar haar mening. Een glimlach speelde om haar lippen terwijl ze hem aan keek.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 1, 2008 10:08:01 GMT 2
"Ik kon niet slapen" gaf Thomas toe en grijnsde "Door een aantal types die verkouden zijn. Van verkouden komt snurken, dus daarom". Misschien voelde hij ook wel vaag aan dat Mara buiten was. Dat zou best wel eens kunnen. Een tante van hem was helemaal 'into' het zweverige gebeuren van Zwamdrift. Die geloofde niet meer in toeval. Thomas nog wel, maar soms was hetgewoon heel erg toevallig.
"En jij dan?" kaatste hij de vraag weer naar haar en kneep zijn ogen even dicht voor een voorbij dwarrelende sneeuwvlok. Thomas hield niet zo van de winter.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 1, 2008 18:42:31 GMT 2
Mara haalde haar schouders op. "Ik werd ineens wakker. Waarom weet ik niet, maar ik ben er wel blij om. De eerste sneeuw van het jaar had ik voor geen goud willen missen." zei ze grijnzend. In tegenstelling tot Thomas keek ze vrolijk naar de voorbij dwarrelende vlokjes. En toch was ze tegelijkertijd ook erg blij dat Thomas er was aangezien de kans dat ze het nu koud zou krijgen alleen maar kleiner was geworden. Op dat moment realiseerde ze zich dat hij nog gewoon even veel - als zelfs niet meer - vlinders bij haar opriep als eerst. Glimlachend keek ze naar hem. "Ben je nog steeds boos?" vroeg ze plotseling. Het was niet echt een onderwerp waar ze naar toe wilde, maar ze moest het wel weten. Ze wilde niet dat hij boos was of jaloers. Het hoefde tenslotte geen van beiden.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 1, 2008 22:20:56 GMT 2
"Is er tenminste iemand blij met de winter" zei Thomas met een vage glimlach en aaide over Mara's haar terwijl hij voor zich uitstaarde, alsof hij diep in gedachten was. Waar hij nou helemaal aan dacht, wist hij zelf ook niet. Zwijgend staarde hij naar de donkere avondlucht en de witte sneeuwvlokken die erin oplichtten in het schijnsel van de maan.
Doordat hij zo gebiologeerd naar de sneeuw had staan staren was Mara's vraag een beetjte onverwacht gekomen. Verbijsterd keek hij haar aan en schudde uiteindelijk zijn hoofd. "Niet op jou in ieder geval" zei hij en glimlachtte even. "Ik.. ik vind Tim gewoon.. niet zo heel erg aardig. Maar je mag van mij best met hem omgaan hoor!". Er stond even een geschrokken blik op zijn gezicht. Hij wou niet dat Mara dacht dat hij hier het jaloerse vriendje zou gaan uithangen.
|
|
|
|
Post by melien on Dec 1, 2008 23:00:24 GMT 2
"Waarom jij de winter niet leuk vindt snap ik nog steeds niet. Er bestaat toch niks leukers dan wakker worden en dan uitkijken op een witte wereld? Al is het maar om vervolgens een sneeuwballen gevecht te houden." zei ze glimlachend. Het klopte toch nog wel aardig. Alhoewel ze het wat zonde vond om het de mooie gladde deken die over het landschap viel te verkreukelen door dingen te doen met de sneeuw. "En dan is er na afloop altijd nog een lekker warm haardvuur en warme chocolademelk om je weer heerlijk op te warmen." voegde ze er nog aan toe.
Pas toen hij reageerde en zij haar adem opgelucht liet ontsnappen merkte ze überhaupt dat ze haar adem had ingehouden. "Je hoeft hem ook niet te mogen. Ik heb alleen geen zin in wat voor soort situaties dan ook omdat je teveel achter een situatie zoekt." bekende ze. Het was weliswaar moeilijk om het te zeggen om de een of andere reden, maar ze wilde het voor eens en altijd uit de weg hebben. Kiezen was namelijk wel het laatste wat ze kon, vooral in dit geval. De ene was als haar broer en de ander was gewoon diegene die ze absoluut niet kwijt wilde.
|
|
|
|
Post by Krista - on Dec 3, 2008 11:12:08 GMT 2
"Dat klinkt allemaal ook heel leuk" reageerde hij en glimlachtte flauwtjes "Maar het feit dat het zo koud is vind ik geweoon wat minder. Dan wil ik het liefst binnenblijven". Het was g ewoon zo dat Thomas een ontzettende koukleum was. Daar was momenteel niets aan te veranderen. Hij kon gewoon niet zo goed tegen temperaturen die onder de tien graden kwamen. Daar werd hij soms ook nog chagerijnig van en was dan weer dolblij dat de lente uiteindelijk toch nog was aangebroken.
Hij glimlachtte zwak naar haar en knikte met zijn hoofd "Ik wil ook niet tussen jullie inzitten. En jaloers zijn". Hij zweeg even terwijl hij naar woorden zocht "Ik beloof het echt, Mara' vervolgde hij dan serieus "Dat er nóoit meer zoiets zal gebeuren"
|
|
