Nice stars and a perfect Girl. (Ty//Teyla,Open)

[Ridje]

"U bent altijd perfect mevrouw waar u ook bent en op welk tijdstip. Maar vanavond vind Betty dat u in deze sterretjes er nog mooier uit ziet dan normaal." het gepiep van de kleine huiself klonk door de stilte van de avond. Op de astronomie toren stond het kleine wezentje naar haar jonge meesteres te kijken. Teyla keek even naar de elf en knikte dan vriendelijk waarna ze ging zitten op de rand van de toren en keek naar de sterren. "Je hebt gelijk. In deze sterren zie ik er nog mooier uit." klonk Teyla dan arrogant en ze grijnsde waarna ze haar ogen even sloot. Toen ze ze weer opende en de sterren zag glimlachte ze. "Het is een mooie heldere nacht Betty. Jammer dat er niemand is om hem mee te delen." klonk het meisje dan en ze zuchtte eens. "Betty begrijpt de jonge mevrouw. Betty wou dat ze beter gezelschap kon zijn." piepte de huiself en schudde met haar hoofd waardoor haar vleermuisachtige oren heen en weer zwiepten. "Dat geeft niet Betty. Je bent beter gezelschap dan sommige jongens." zei Teyla en klopte haar huiself even op haar hoofdje waarna ze weer naar de sterren keek. Betty keek naar Teyla en kreeg haast tranen in haar ogen van blijdschap. "U bent te goed mevrouw. Te goed voor Betty." piepte het wezentje dan. "Ik weet het Betty. Ik weet het." gaapte Teyla terug en keek dan naar de trap die naar beneden leidden. Ze dacht dat ze wat gehoord had.

[Madjic]

"Maak je nou maar geen zorgen, het is hier heust niet eng." Ty keek vrolijk naar het blonde meisje dat bij hem was. Ze was de hele tijd aan het zeuren dat de toren eng was en dat het er spookte door de dingen die Zwamdrift deed. Maar hij was koppig genoeg om haar te overtuigen om toch mee te komen. Maar nu ze hier waren werd ze een beetje vervelend. "Weet je het zeker?" Zei ze met een stem die Ty nog geirriteerder maakte. Maar hij had deze moeite niet gedaan om uiteindelijk boos op haar te worden en dan nog eens niet te krijgen wat hij wilde.
Hij had hier echter niemand verwacht en de stemmen die hij hoorde waren dan ook niet welkom. Hij wist wel beter dan te denken dat het spoken waren, maar zijn gezeldschap niet. Deze versteef en keek nog banger dan net naar Ty. "Hoor je dat? Dat is een geestendame met haar dode dienaar." Siste ze en begon te beven. "Wel nee, dat zijn gewoon andere mensen die hier zijn. EN die mensen leven nog gewoon. En trouwens, er zijn hier genoeg spoken op school en geen van hen doen iets." Pas naderhand bedacht hij zich hoe stom het was dat te zeggen. Hij moest namelijk toekijken hoe het meisje even bevroor en daarna zich omdraaide en met een zachte gil wegrende.
"Godver...." Vloekte Ty woedend en schopte een krukje dat voor hem stond weg. Waarom moest net dat ene meisje zo'n angsthaas zijn? En waarom moest er net vanavond iemand hier zijn? "Ok, wie is daar die mijn avond zojuist heeft vergalt?!" Riep hij de ruimte rond.

[Ridje]

Net toen ze weer weg wou kijken van de trap hoorde ze de gil en nog meer geluid, wat het krukje was die Ty weg schopte. Verbaasd stapte ze van de rand van de toren en liep naar de bovenste tree van de trap en keek de duisternis in. Toen haar ogen aan de duisternis gewend waren en ze Ty zag grijnsde ze, sloeg haar hand voor haar mond met haar palm naar voren en lachtte dan kill en gemeen. "Sorry liefje. Maar zo te zien heb ik je juist gered van een saaie avond spoken jagen." grijnsde ze dan. "Mevrouw moet niet met tuig als hij praten. Mevrouw zou nog gewond kunnen raken. U bent veel te goed voor de jongen." klonk Betty vanachter Teyla terwijl ze Ty onderzocht. Haar grote ronde ogen versmalde zich en keken Ty waarschuwend aan. "Ik weet het Betty. Maar we mogen sommige toch wel een kans geven." grijnsde Teyla en keek naar Ty. "Ik zou je kunnen vergeven voor je gemene woorden. Teyla Candy vergalt namelijk geen avonden, ze maakt ze juist leuker en...interesanter." grijnsde ze dan speels en giegelde zacht.

[Madjic]

Normaal gesproken had Ty hiervan genoten en de kans aangenomen die zij aanbood. Maar hij had er nu geen zin in. Hij had niet een half uur een meisje zitten over te halen om haar weg te laten jagen... of weggejaagd te laten worden. "Het was niet saai geweest als ze had begrepen dat hier geen spoken waren. Dan zou ze zich niet eens herinnerd hebben dat ze uberhaupt bang was." Zei hij geirriteerd. Haar huiself en haar reactie op het beest maakte hem nog knorriger. "En dat te horen van een klein knechtje dat geen andere schoonheid kent dan dat haar meesteres haar opdringt." Zei hij met een wat verbitterde toon. Hij had altijd al een hekel aan huiselven gehad en de manier dat ze gebruikt werden. Eigenlijk werd de mens er alleen maar lui van, lui en verwaand. Als ze een bediende hadden waar ze zich op konden uitleven kregen ze vanzelf wel een eigendunk van hier tot in Afrika.
Hij sloeg zijn armen over elkaar en hield zijn hoofd schuin. Hij leek wat afgekoelt en kon wat beter op haar reagere nu. "Je zou het me kunnen vergeven ja. Maar dan zou je een lief meisje zijn en om eerlijk te zijn betwijfel ik me dat, want dan zou je niet zo praten. Dus je kan het me ook niet vergeven en in gedachte hadden dat ik ook gemeen ben. Daarbij komt dat je mijn avond op dit moment wel hebt vergalt. Een deel ervan tenminste. Dus tot je het tegendeel kan bewijzen, en niet alleen berust op wat je denkt en hoe je uiterlijk andere kan beinvloeden, ben je een avondvergaller." Het was had hij het allemaal niet heel goed kon zien in het duister, waarschijnlijk had hij bij meer licht heel anders bepiept. Maar helaas voor hem was er nu niet genoeg licht.

[Ridje]

Ze lachtte weer, kill en zoals alleen een arrogant Zwaddje kon doen. "Bang voor spoken. Wat een grap. Dom kind. Er zijn meer dan genoeg spoken op Zweinstein en de enige plek waar ze waarschijnlijk nooit komen is de astronomie toren." Teyla zweeg even en onderzocht Ty kort waarna ze naar de steren keek. "Maar goed liefje. Ik dring Betty niks op. Ze heeft, in tegenstelling tot andere huiselven, een eigen mening. En dat die nou toevallig mij goed ligt. Is toeval." zei Teyla. Ze duwde Betty wat naar achter die eigenlijk al richting Ty had willen springen. Ze vond zijn woorden niet vriendelijk en al hellemaal niet gepast naar haar jonge meesteres. "Betty ik heb je vanavond niet meer nodig. Vertrek maar weer." zei Teyla en keek Ty doordringend maar met een speelse glimlach aan. Betty keek nog even naar Ty maar knikte dan. "Wat de jonge mevrouw wilt. Betty doet dat." zei de elf dan en verdween met een kleine plof. Teyla keek weg van Ty toen de elf verdween en keek rond. Haar blik stond op angstig en opgelucht te gelijk. Toen ze zag dat de elf echt weg was stapte ze op Ty af en drukte zich tegen hem aan met haar gezicht tegen zijn borst. "Natuurlijk vergeef ik het je." snikte ze dan. De tranen rolde over haar wangen waarna ze in Ty's shirt verdwenen gezien Teyla's hoofd nog steeds op zijn borst gedrukt zat. "Ikben lief. Echt waar. Het is die elf. Ze houdt me in de gaten voor mijn moeder. Ik ben nie zoals al die anderen, maar mijn moeder wil het." Ze bleef snikken, hoewel ze in gedachten hevig lachte. Ze keek op naar de jongen en keek hem aan met betraande ogen. "Sorry dat ik je avond heb verpest. Het was niet de bedoeling. Kan ik het goed maken? Zeg maar hoe. ik doe alles. Ik....zou...haar..plaats in kunnen nemen." snikte ze dan en ze glimlachte wat flauwtjes.

[Madjic]

Ty rolde met zijn ogen. "Dat hoef je mij niet te vertellen hoor. Maar het is opzich wel wat. Een meisje dat zichzelf niet het einde vind, die door de jongen het einde gevonden kan worden. Ookal is het te sterk uitgedrukt." Zei hij vuil. Hij schudde zijn hoofd om de huiself en vroeg zich af waarom hij niet gewoon weg ging. Hij had hier niets meer te zoeken en die twee werkte hem alleen maar de zenuwen. Vooral haar geblaat over haar huiself. "Dat zou elke eigenaar zeggen, dus je woorden maken niet erg veel verschil." Toen het beestje verdween kreeg hij een naar gevoel, een die hij niet erg goed kon omschrijven. Het klopte niet dat ze de huiself wegstuurde, dat kon alleen betekenen dat ze iets van hem wilde.
Door deze gedachte kwam haar hoduing en actie als een totale verrassing. Hij deed bijna een stapje naar achteren van schrik, maar kon het niet ook al wilde hij het wel. Hij wilde eigenlijk weglopen, maar kon het niet. Hij merkte dat wat ze zei hem veel te bekent in de oren klonk, geen persoonlijke ervaring dit keer, maar een die veel te dicht bij kwam.
Hij legde zijn handen licht op haar schouders en keek haar wat wantrouwend aan. "Het geeft niet... denk ik. Je kan je ouders niet kiezen, ermee leren leven is dan het enige wat je kan doen." Mompelde hij half en keek even om zich heen. Hij wist niet goed of hij het moest vertrouwen of dat hij haar nu moest gaan troosten.
Hij schrok van haar laatste zin. "Nee, dat hoeft niet. Je hoeft niets goed te maken, echt niet. Het is... het is wel goed, je kon er niets aandoen." Zei hij troostend, ook al twijfelde hij aan zijn eigen woorden.

[Ridje]

Ze keek nog even op met de tranen nog op haar wangen. Ze moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Toen hij zijn handen op haar schouders legde glimlachte ze weer lichtjes naar hem, ze wist dat ze hem nu op de plaats had waar ze wou dat hij was. Toen ze weer naar hem keek ging er echter een schok door haar heen. Waarom deed ze dit? Dat vroeg ze zich nu ook af de jongen leek haar wel aardig hoewel ze hem redelijk zou gaan kwetsen als ze had wat ze wou. Ze schudde even haar hoofd en probeerde de gedachten weg te dringen, dit was niks voor haar om daar over na te denken. Ze keek even weg van Ty maar toen ze hem weer aankeek kon ze het niet laten om zich nog meer tegen hem aan te drukken. Ze snikte weer. "Ik wou dat ik mijn vader kende, ik weet gewoon dat hij wel een lieve man is. Mijn moeder is kil en gemeen, en zo ben ik gewoon niet hoewel ze wel wil dat ik ook zo ben." snikte ze dan en er rolde nog wat tranen over haar wangen. "Ik sta erop. Ik moet en zal het goed maken." zei ze dan en glimlachte liefjes en kwam met haar gezicht wat dichter bij de zijne waarbij ze hem diep in zijn ogen aankeek. "Ik denk dat ik veel meer plezier kan geven aan je avond dan dat meisje van net" giegelde ze dan liefjes en onschuldig.

[Madjic]

Ty begon zich redelijk ongemakkelijk te voelen, maar liet het uit niets blijken. Het was gewoon dat hij niet gewend was dat iemand haar hart uitstorte zomaar ineens.
"Weet je, je bent niet de enige. Met ouders die iets van je verwachten. Ik weet dat het niet zo prettig is, maar op zich kun je je tegen haar verzetten door vooral dingen te doen die ze niet wilt dat je doet." Hij bedacht iets, eerst wilde hij het voor zich houden, maar dat was niets voor hem. "Maar ja, de sorteerhoud heeft je bij Zwadderich ingedeelt dus ergens moet je toch op haar lijken lijkt mij zo." Hij keek even naar haar met een half oog. Hij wist niet helemaal zeker of ze in Zwadderich zat, maar als zij het meisje van wat hij al wel gehoort had dan was er te betwijfelen tot hoeverre hij haar moest geloven.
Toen ze zo dichtbij kwam met haar hoofd kreeg hij bijna de neiging om achteruit te lopen. "Nou, je hoeft het niet te doen om het goed te maken." Zei hij met een stem die langzamerhand wat minderkracht begon te bevatten. "Maar stel... het was niet om het goed te maken, as het was zonder druk erachter..." Hij kneep een oog dicht, half omdat hij niet kon geloven hoe snel hij toegaf.

[Ridje]

Teyla grijnsde kort en bleef hem aankijken. Ze negeerde zijn eerste woorden even, dat kwam zo wel. "Klopt. Maar ik zit alleen bij Zwadderich omdat ik Volbloed ben. Ik ben te dom voor de Raafjes, te laf voor Griffjes en ik weet eigenlijk niet wat je moet kunnen om bij de Puffjes te komen." zei Teyla dan en dacht even na. "Dus ik kan ook gewoon wat doen, zonder dat het voor goed maken is? Dat is nieuw.Maar niet minder leuk." ze glimlachte. "Zonder druk? Zet ik je onder druk?" ze zweeg even en leek na te denken. "Je had gelijk. Ik moet vooral dingen gaan doen die mijn moeder niet wil dat ik doe." Ze keek hem weer diep aan. "1 van die dingen is..." ze plaatste haar lippen kort op de zijne in een korte kus, toen ze weer afstand maakte glimlachte ze liefjes. "Niet aanpappen met Griffjes." ze zweeg weer waarna ze haar lippen opnieuw op de zijne plaatste dit keer langer.

[Madjic]

Ty hield zijn hoofd schuin. Hij kende wel meer volbloeds die niet bij Zwadderich zaten, dus hij twijfelde of hij dezelfde logica zag als zij. Maar hij had zich nog nooit echt druk gemaakt over met wie hij omging, waarom deed hij dan nu zo moeilijk? Ok, het was vrij slecht vor zijn reputatie als hij geplayed werd door een meisje in plaats van andersom, maar eigenlijk kon zijn reputatie hem niet echt heel veel schelen.
Hij zuchte licht en grijnste toen. "Een meisje als jij zet iedereen onder druk, of in ieder geval iedere jongen." Onder haar blik voelde hij zich onrustig en ongedurig worden, hij kon er niets aan doen. De eerste aanraking van haar lippen was als een lang verwacht moment, iets wat hij eerst wilde en nu eigenlijk kon pakken. Het duurde even voordat het tot hem doordrong dat hij een grifje was en onwillig kwam er een klein rijnsje om zijn mond, vooral toen ze opn eiwue dichterbij kwam. Zijn handen gleden over haar heupen naar haar kont.