Frozen lake (Open)

[Madjic]

In de zomer kun je zwemmen, maar wat doe je met dat vervloekte meer als er een hele laag ijs op ligt? "Schaatsen!" Met een bulderende stem schoof Ty het ijs op. Zijn broertje had hem als kerstcadeau een stel schaatsen gegeven, aangezien hij er vanuit ging dat tovenaren die niet gebruikte. Ty, nog altijd een halve dreuzel, was maar wat blij met het cadeau en het ijs. Het was de beste herinnering die hij van zijn vader had, samen schaatsen op de vijver twee straten verderop.
Soepel schaatste hij een stuk en maakte toen een mooie halve draai. Hij keek naar June die wat gammel, maar wel rechtop op haar schaatsen stond. Ze had het ooit wel eens gedaan toen ze klein was, maar of ze het echt nog kon was een vraag. Het zelfde gelde voor Saluka. William en Zed aan de andere kant was weer een echte tovenaar en stonden nogsteeds aan de kant. Ze hadden wel eens op ijs gestaan, maar nog nooit met de schaatsen aan. En aangezien ze nog steeds best een hekel aan elkaar hadden, wilde ze elkaar wel overtroeven. Het was enkel voor June dat ze er allebei waren. "Kom op stelletje slowpokes! Het ijs ligt er niet het hele jaar hoor!" Riep Ty vrolijk en schaatste weg in de wetenschap dat ze toch wel zouden komen.
June grinnikte zacht. "Kom op, Luka! We gaan hem zooo inmaken." Ze zette zich af en kwam nog best aardig vooruit, vrij snel had ze de slag te pakken. "Hem in halen? Het is Ty, die gooit ons op de grond zodra we in de buurt komen." Zei Saluka weer hoofdschuddend, maar volgde de Ravenklauwer toen wel. De halfbroers op de kant achtergelaten waren er nog steeds niet echt overuit of ze hier mee doorgingen.

[» Aline.]

Met een brede grijns op zijn gezicht keek Chris de twee meisjes aan. 'Ik zal jullie eens wat laten zien!' riep hij uit de hoogte, waarna deze houding hem snel afgeleerd werd door Amber. Ze gaf hem een trap tegen zijn achterste, waardoor Chris bijna voorover viel en snel een stukje voor de twee meisjes ging lopen, buiten bereik.
Amber keek opzij naar Natasha en trok haar wenkbrauwen op. 'Jongens, hè? Willen altijd de beste zijn. Volgens mij kan hij helemaal niet schaatsen.' Dit werd echter gehoord door Chris, die al lopend sneeuw in zijn hand schepte en deze vervolgens heel nonchalant over zijn schouder op Amber gooide. Amber proestte de sneeuw uit en moest toch wel lachen. Natasha lachte vrolijk mee, terwijl ze haar handen tegen elkaar aan wreef om een beetje warm te blijven. Ze sloeg de lange, blauwe sjaal nogmaals om haar nek, in de hoop iets van warmte eruit te kunnen halen. 'Ik heb het toch niet zo op de winter... het is zó koud!' mopperde ze. Chris zag mogelijkheden en gooide Natasha ook nog eens onder met sneeuw, die gierend van het lachen de andere kant op rende. Met een brede, zelfvoldane grijns op zijn gezicht liep Chris verder richting het meer. Plotseling merkte hij dat er meer mensen op het idee waren gekomen om een rondje te schaatsen. Hij zwaaide enthousiast naar de anderen, ook al wist hij nog niet eens wie het waren.

[Madjic]

William keek om bij het geluid dat hij hoorde. Het geluid van stemmen welliswaar, maar het was geluid. Hij glimlachte toen hij de bekende gezichten van Amber en Natasha zag. Chris meende hij ook te herkennen, maar de naam en ervaring bij de jongen kon hij niet goed plaatsen. Hij stak zijn hand uit naar de andere en glimlachte vrolijk. "Ook maar een poging wagen om je te begeven op glad ijs?" Hij kon het niet helpen dat er zo'n flauw grapje uitkwam, het was min of meer het eerste wat er in zijn hoofd op kwam.
Zed keek even om, maar reageerde niet echt op ze. "Ik geloof dat ik hier geen andere Zwads hoef te verwachten of wel?" Vroeg hij een beetje in het algemeen. William keek alleen even om en knikte. "Ik vrees dat je er alleen voor staat." Zed reageerde ook daar maar niet op.

Een heel eindje bij de andere vandaan besloot Ty om even te remmen. Hij liet zich eerst even uitglijden en maakte daarna een mooie halve draai om zo tot stilstand te komen. Hij zag sde mensen die kwamen en riep hard naar ze dat zo ook op het ijs moesten komen als ze dat nog niet van plan waren. Op het meer voelde hij zich nog uitlatener dan dat hij zich normaal al voelde en kreeg daardoor nog maar enerfie en de behoefte mensen uit te dagen en te pesten. Misschien dat een van hen wel goed kon sachaatsen en hem wie weet wel kon overtreffen, maar op dit moment ging hij ervanuit dat tovernaars bagger waren op het ijs. Ook al kwam June steeds dichterbij, Saluka was afgehaalt om even achterom te kijken.

[Merel]

[/color] & Thobias Goodkind & Kélian Park & Rachanna Breack

Het was duidelijk zichtbaar dat Aylin niet tegen de kou kon. Naast haar gewone winter kleren van deze school, had ze ook haar blauwe bontmantel van Beauxbaton aan. Ze had het ijskoud. Ze ging met haar met handschoen bedekte hand door haar blonde haar. Ze had het niet laten verfen, nee dit was haar normale kleur. Thobias kon het daarom ook niet laten er een opmerking over te maken. Die twee kende elkaar nog van een tijdje terug. Maar toen Thobias Saluka op het ijs in het oog kreeg, zei hij dag tegen Aylin en liep richting het ijs.
Niet ver achter hen liepen Rachanna en Kélian. Zijn waren van plan Aylin hoe dan ook op het ijs te krijgen, aangezien ze zo vaak had gezegt dat ze niet op dat ijs ging. Voor hun dús de reden om haar erop te slepen.


Thobias liep naar het rand van het meer toe. Hij grijnsde al de heletijd breed. Dit was zijn ding, winter. Hij liep ook met zijn Klammfels mantel om. Hij keek naar de mensen die op het ijs stonden, vooral naar Saluka, en toverde toen wat schaatsen tevoorschijn. Hij had ze al een tijdje, maar niet altijd bij zich.. Dus vandaar.
Hij had ze al snel aangetrokken, en op hoge snelheid schaatste Thobias naar Saluka toe. Vlak voor haar neus stopte hij.
"Goede Middag schone Dame, hoe is het ermee?'" Vroeg hij met een glimlach.

Aylin stond ondertussen tussen de bomen met haar blonde haren te spelen. Ze had niet in de gaten dat Kélian en Rachanna haar nu van achteren beslopen. Het enige wat te horen was was het knerpen van hun larzen in de sneeuw. En toen plots, grepen ze Aylin vast en begonnen haar naar het meer te sleuren. Aylin vond dit echter niet zo'n leuk idee en gilde zo hard als ze kon.
"LAAT ME LOS IK WIL NIET, NEEEEE!!!" gilde Aylin zodat eigenlijk iedereen haar wel moest horen. Rachanna en Kélian wierpen een pijnlijke blik naar elkaar, maar trokken gewoon verder richting het meer. Al probeerde Aylin dit zo goed mogelijk te voorkomen. Kélian keek ondertussen rond voor wat hulp. Niet dat Aylin zo sterk was, maar het bleef leuk. Toen hij Zed zag staan begon hij te grijnzen.
"Hey Zed, ZED! Kun je even helpen?" riep Kélian doodleuk naar Zed terwijl hij de tegenspartelende Aylin vast probeerde te houden. Rachanna gleed enkele keren bijna uit, maar wist haar evenwicht te bewaren. Aylin daar in tegen hoopte dat ze snel hulp kreeg van iemand, want ze wou dat ijs níet op! Hoopvol ging haar blik over de schaatsende mensen. Toen viel haar blik op Chris, Amber en Natasha. Een grijns verscheen op haar gezicht.
"Chris! Amber! Natasha-Aaah!" Haar roep eindigde in een kreet toen Kélian sneeuw in haar mond stopte. [/ul]

[» Aline.]

Chris grijnsde breed naar de anderen die zich rond of op het meer bevonden. Hij keek om toen William iets tegen hem zei en lachte even, waarna hij wees naar Amber en Natasha. 'Ja, ik zal wel moeten. Die twee daar geloven niet dat ik goed kan schaatsen.' Hij draaide de twee meisjes de rug toe en sloeg amicaal een arm om Williams schouder heen, alsof hij hem al jaren kende. 'Eigenlijk heb ik natuurlijk weer te veel gezegd, want ik zou niet eens weten hoe ik die dingen aan moet krijgen. Heb vijf jaar geleden eens een poging gewaagd en toen ging het wel aardig, maar nu... Nouja, we zien wel.' Met een brede grijns op zijn gezicht keek hij William aan. 'Mondje dicht, hè?' zei hij, en wierp over zijn schouder even een blik richting Natasha en Amber, die gearmd door de sneeuw liepen en allang geen aandacht voor Chris meer leken te hebben.

Amber zag verderop nog een aantal mensen aankomen. Natasha ratelde ondertussen door over haar outfit voor het nieuwjaarsbal. Steeds wanneer Joey's naam viel, voelde Amber een lichte steek van jaloezie. Ze liet hier echter niets van merken en praatte enthousiast mee. Toen het gesprek even stilviel, zei ze: 'Goh, het is hier ineens wel populair bij het meer.' Ze knikte naar de aankomende zwadderaars en Natasha volgde haar blik. Beiden waren ze niet ontzettend blij met de komst van zwadjes, maar aan de andere kant hadden ze ook geen reden om nu weer in conflict te komen - wat Amber toch nogal vaak overkwam met Zwadderaars. Pas op dat moment herkende ze Aylin. Met een brede grijns op haar gezicht riep ze de naam van haar Franse vriendin. Ze grinnikte even en keek Natasha aan. Aylin was in gezelschap van een aantal mensen waar Amber het, zacht gezegd, wat minder goed mee kon vinden, dus rende ze maar niet te enthousiast op hen af. In plaats daarvan begon zij nu aan Natasha te vertellen wat ze precies aan ging doen naar het bal.

Chris ging op een steen zitten en trok zijn een schoen uit, waarna hij zijn voet in de schaats wist te wurmen. Na enig geworstel floepte zijn voet erin en hij bond de veters vast. Op dat moment hoorde hij een bekende stem zijn naam roepen. Chris keek op en zag een eind van hem vandaan een tafereel dat verdacht veel leek op de moord op Aylin. Ze werd in de houdgreep gehouden door Rachanna en Kélian, die haar bruut de mond snoerde toen ze om hulp riep. Natuurlijk wist Chris wel dat ze maar aan het stoeien waren, maar toch voelde hij zich geroepen om zijn vriendin te komen helpen. 'Aylin!! Ik kom!!' brulde hij, waarna hij voorzichtig opstond, en bedacht dat hij één schoen en één schaats droeg. Twijfelend keek hij naar beneden naar zijn schoeisel, haalde toen zijn schouders op en liep het ijs op. Hij maaide wild met zijn armen in het rond om zijn evenwicht te bewaren, maar zodra hij deze hervonden had, zette hij koers naar Aylin. Dit ging echter een beetje moeilijk op slechts één schaats, maar Chris wist het zo voor elkaar te krijgen dat hij steeds op het ijzer van de schaats bleef staan en met zijn andere voet stepte. 'Ik kom!' schreeuwde hij nogmaals, al kon hij zijn lach bijna niet meer inhouden. Hiermee brak hij zijn concentratie, zette een verkeerde stap, kwam met zijn benen in de knoop en viel voorover op het ijs.

[Madjic]

Toenn ze ineens Thobias voor zich zag verschijnen schrok Saluka een beetje, maar ze herstelde zich snel. "Hey, jij hier." Grinnikte ze en wenste ineens dat ze niet kon schaatsen. "Het ging eerst niet zo geweldig omdat Ty weer eens een onuitstaanbare uitslover is. Maar het ziet ernaaruit dat het toch nog leuk gaat worden." Zei ze grijnzend. "En met jou? Blij dat het meer bevroren is?"

"Ach, dus zo zit het. Misschien moet je devolgende keer even oefenen voor je besluit om op te scheppen over iets wat je niet zo goed kan." Zei hij lachend en keek opzijnaar Chris. "Maar goed, als je zo nodig de uitslover wilt uithangen, dan moet je je maar bij Ty voegen. Wie weet krijgen jullie die twee dan nog plat ook." Maar meer de kans om meer dan dat te zeggen kreeg hij niet omdat Chris al weg was. Hij trok een pijnlijk gezicht toen de jongen viel, maar liet hem maar voor wat hij was.
Hij draaide zich om naar de meisjes en glimlachte. "Goedemiddag, dames. Geen behoefte om de heer Chris te volgen en een dame in nood te redden? Ik neem jullie niets kwalijk hoor, hij heeft het natuurlijk zo geweldig onder controle."

Zed keek om toen hij Kelians ineens hoorde. Hij lachte om hun doelloze actie en schudde zijn hoofd. "Het ziet ernaaruit dat ik toch nog wat versterking ga krijgen hier." Zei hij en wierp een blik op WIlliam, maar deze werd op het moment bezig gehouden door Chris. Hij deed eigenlijk geen moeite om Rachanne en Kelian te gaan helpen, tot Chris besloot om hem aan een oor doof te maken. Geirriteerd keek hij toe hoe de jongen zich naar voorbewoog en lachte. "Damn, zelfs ik kan nog beter schaatsen. Hij besloot zich dan toch maar over te geven aan het ijs en schaatste op zijn gemakje langs Chris heen, niet te snel want zo goed was hij nou ook weer niet. "Een mooie snoekerduik, doe je ook feestjes?" Vroeg hij grijnzend toen hij even achterom keek.
"EN wat zijn jullie twee rebellen nou weer aan het doen? Laat het arme meisje met rust, je ziet toch dat ze hulpeloos is?" Vroeg hij toen hij dichtbij genoeg was voor Rachanna en Kelian om hem te horen. Het was meer een uitdaging voor Aylin om nu boos te worden omdat hij haar hulpeloos noemde, maar hij wist niet zeker of ze er gevoelig voor was.

Ty hield zijn hoofd schuin en schaatste lang June en daarna langs het stelletje heen om naar Chris te komen. "Man, wat doe je allemaal? Ik denk niet dat je er ver komt." Hij pakte zijn stok en weer naar de andere schaats, die vrij wel meteen naar hun toe kwam. "Nou kom op." Hij stak grijnzend zijn hand uit. "Zo score je niet bij de dames vrees ik."

[Merel]

Jan 5, 2009 22:58:59 GMT 2 Madjic said:

"Een mooie snoekerduik, doe je ook feestjes?"

[wooii die vind ik zó ownen xD ]

[/b] stelde hij glimlachend voor. Het meer was immers behoorlijk groot, en Thobias was er al achter gekomen dat het gehele meer bevroren was, en dat het overal stevig genoeg was om te schaatsen.
"Ja, ik ben érg blij met sneeuw en ijs en de kou. Ach maar ik ben er ook gewoon aan gewent. Hou jij er eigenlijk van? Of heb je toch liever de zon?" vroeg hij. Het was eigenljk ook wel logisch dat hij zo van kou hield, als je Bulgarije gewend was...

Rachanna en Kélian hielden op met het proberen Aylin op het ijs te krijgen, en ook Aylin hield even haar mond om te kijken wat Chris ging proberen om haar te redden. Het zag er wat wankel uit moesten ze toegeven, maar hij probeerde het wel -dat was al een ding-. Maar toen Chris een volle snoekduik maakte, konden Rachanna en Kélian het niet láten om in lachen uit te barsten. En ook Aylin moest om hem lachen.
"Lin, Wat is jou vriendje een héld zeg," wist Kélian onder het lachen uit te brengen.
"Een held op Sokken.. Nouja, Schoen-Schaats .. zeg!" vulde Rachanna hem lachend aan.
Aylin daar in tegen liep lachend richting het ijs - vrijwillig. Ze keek eerst Zed nog even aan.
"Ick weet 'et. Ick ben zó 'ulpeloos dat mijn Grote 'Eld mij moest komen redden, omdat jij het niet deed," giegelde Aylin met een knikje richting Chris toen ze over haar grote held sprak. Ze knipoogde nog even naar Zed, en ging toen proberen het ijs op te komen.

Voetje voor voetje schuivelde Aylin over het ijs richting Chris. Onderweg bleef ze nog even twee tellen staan om naar Amber, Natasha en volgens haar ook William, te zwaaien, om vervolgens weer heel voorzichtig verder te gaan.
Toen ze bij Chris aankwam knielde ze even neer op het ijs. Ze rilde een paar keer maar negeerde het.
"Gaat 'et een beetje Mon Cherie?" vroeg ze een klein beetje bezorgd. Al wist ze dat Chris vaker zulke toeren uithaalde dus dat het meestal wel weer goed met hem ging.. En als er iets ergs was, was ze er meestal zelf bij betrokken. Ze dacht even terug aan die keer dat Zij en Chris samen met Florian, Flora én Chantal in St. Holisto waren beland. Ach als je het zo bekeek vielen de meesten dingen best mee...

Ondertussen stonden Rachanna en Kélian verontwaardigd aan de kant.
"Noujá zeg! En toen liep ze ineens zó het ijs op!" brulde Kélian terwijl hij zijn armen over elkaar sloeg. Hij kreeg een por van Rachanna die nogsteeds stond te grinniken.
"Ach, we krijgen haar nog wel," zei ze met een knipoog en ze liep naar Zed toe.
"En hoe is het met jou? Je staat al aardig stevig op die ijzers," glimlachte Rachanna terwijl ze Zed speels een duw gaf.[/ul]