Happy New Year

[Krista -]

Bridget mompelde zacht een dreuzelvloek in zichzelf toen ze voor de zoveelste keer net niet onderuit was gegaan. Hakken waren een slecht idee. Daarbij waren ze hoogstwaarschijnlijk héel slecht voor je voeten. En ze liepen niet lekker, ze voelde zich een reus en was doodsbang dat ze aan het einde van de avond met een aantal botbreuken naar de ziekenzaal moest gaan. Maar ze stónden gewoon zo leuk. En deze avond met Josh moest speciaal worden. Tenminste, dat was het doel.
Ze haalde diep adem, sloot haar ogen even en probeerde alle mogelijke problemen van zich af te zetten. Ze was hier met Josh, het moest léuk worden. Perfect lukte toch niet. Niks lukte perfect als Bridget in de buurt rond stormde. In ieder geval gaf ze het een grote kans dat het leuk werd. Ze zuchtte even, opende haar ogen en grijnsde.
"Nee," antwoorde ze, vastberadender dan ze eigenlijk had verwacht "Laten we gaan dansen ofzo.. rondlopen. ". Ze had een enorme hoeveelheid energie die ze nú kwijt moest.

Braaf liep Thomas achter Meera aan. Hij hoopte dat ze gelijk had, dat Mara hier inderdaad al was. Misschien reageerde hij overdreven, maar als ze er niet was en ergens anders rond hing was hij bang dat hij misschien rare dingen zou g aan doen. Zoals het vernielen van iets. Thomas was van nature totaal niet agressief ingesteld, maar op het moment waren rare dingen in zijn gedachten opgekomen. Of hij het ook ging doen was maar de vraag.
Toen ze langs myron en Reena liepen stak hij even zijn hand op en glimlachtte wat schaapachtig, maar drentelde achter Meera aan terwijl hij om zich heen keek om een vlaag van Mara op te kunnen vangen. Hij dwong zichzelf te glimlachen alhoewel het makkelijker ging met de gedachte aan Mara "Tuurlijk. Ik ga hier niet een beetje de sfeer lopen verpesten".

[melien]

Haar aandacht was zo op de mensen gericht in de grote zaal dat Mara niet eens merkte dat Thomas binnen kwam. Pas toen ze eigenlijk met een zucht had besloten om wat te gaan drinken viel haar blik op haar vriendje. Meteen verscheen een brede glimlach op haar gezicht en liep ze naar hem toe. Het feit dat hij met zijn rug naar haar toe stond maakte het alleen maar leuker.
Zonder een woord te zeggen ging ze rustig achter hem staan en deed haar handen voor zijn ogen. "Missed me?" fluisterde ze in zijn oor voordat ze haar handen weghaalde voor zijn ogen en haar armen om hem heen sloeg en haar kin op zijn schouder plaatste. Soms kwamen hakken toch wel heel erg van pas. Daarna merkte ze pas echt Meera op. "Heey Meera." zei ze vrolijk. Ze kon maar met moeite bedenken hoe de avond niet geweldig zou kunnen zijn, en dus verspilde ze er ook maar geen moeite aan. "Sinds wanneer duurt het bij jongens eigenlijk zo lang om ergens heen te komen?" vroeg ze daarna plagend aan Thomas.

Het duurde even voordat Cassandra enigszins gekalmeerd was. Hoe durfde hij haar zo mee te sleuren? Als het Scorpius was geweest had ze er misschien nog wel om kunnen lachen. Bij de gedachte aan Scorpius vergat ze echter meteen wat er zojuist was gebeurt en keek ze hoopvol door de grote zaal heen. Haar ogen vonden echter niet degene waar ze naar op zoek was. Een lichtelijk treurige blik verscheen even in haar ogen, maar die toverde ze al snel genoeg weer weg. Scorpius zou vast wel komen opdagen. En anders zou ze hem alsnog gaan halen. Ondertussen zou ze nog wel even wachten aangezien er niet echt veel mensen waren uit haar afdeling. Diegenen die er wel waren had ze geen zin in.
Plotseling viel haar blik op Casey en verscheen er een grijns op haar gezicht. Het gesprek in de noorder toren herinnerde ze zich maar al te goed. Dat het een raafje was maakte haar even niet uit. Het was oud en nieuw. Het nieuwe jaar kon ze wel weer haar voornemens in de prullenbak gooien. Nu zou ze toch echt eerst even haar best doen om lief te doen tegen alle afdelingen. Met uitzondering van een aantal mensen dan. Bijna huppelend liep ze naar Cassie en Casey toe. Toen ze echter merkte dat ze bijna huppelde hield ze daar ook maar meteen mee op.
"Ik had nou niet echt gedacht dat jij het soort jongen bent dat naar het gala gaat." zei ze grijnzend toen ze voor zijn neus stond. Waar ze het vandaan haalde was voor haarzelf een raadsel aangezien ze er niet eens echt over na had gedacht. Het floepte er maar gewoon uit. "Hoi persoon die ik nog niet ken." zei ze vervolgens vrolijk tegen Cassie. De woede van daarnet was verdwenen als sneeuw voor de zon.

Samen met het afdwalen van haar gedachten lette Elvira niet meer op haar omgeving. Afwezig keek ze naar de grond voor haar voeten terwijl ze haar gedachten de vrije loop liet. Op een gegeven moment besloop haar echter het gevoel alsof iemand naar haar keek. Op het moment dat ze opkeek om te kijken wie er nu weer stond te kijken vond haar blik Roc. Rustig bekeek ze zijn reactie voordat ze in beweging kwam en naar hem toe liep.
"Je mag je mond weer dicht doen hoor." zei ze glimlachend toen ze bij hem stond. Aan de ene kant was het wel degelijk ongemakkelijk om zo bekeken te worden, maar aan de andere kant voelde het ook wel goed dat ze Roc toch nog een beetje had kunnen verrassen. Hoewel het niet echt op die manier was die ze eignelijk wilde.
De hele tijd had ze al de neiging om aan haar jurk te gaan plukken, maar ze deed het niet. En ook nu lukte het wel degelijk, ook al voelde ze zich alleen maar ongemakkelijker door het feit dat ze bekeken werd. Uiteindelijk zette ze het maar van zich af. Of tenminste probeerde ze dat maar gewoon. Wat had het ook voor nut? Ze sloeg haar armen om hem heen en gaf hem een kus voordat ze toch nog een keer de zaal door keek door over zijn schouder te kijken. Of veel meer er langs aangezien hij toch groter bleef.

Lily probeerde het nog onopvallend te doen, maar blijkbaar slaagde ze er niet in aangezien Rose meteen doorhad dat mevrouw naar William op zoek was. "Je kan toch wel even vijf minuutjes wachten totdat je hem ziet? Het is niet alsof hij je vriendje is." zei Rose plagend tegen Lily. Ergens was het toch wel schattig. En benieuwd naar hoe het af zou lopen met die twee was ze toch wel. De bedoeling was geweest om gewoon even de zaal door te kijken, maar een van de eerste mensen die ze herkende was toch wel degelijk William. Lachend schudde ze haar hoofd voordat ze Lily beet pakte en haar zachtjes mee trok.
"Ha-ha. Erg grappig. Het is niet alsof..." verder kwam Lily echter niet omdat Rose haar mee trok. "What on earth??" vroeg ze verbaasd. Waar ging dit nou weer over? Pas toen ze keek waar Rose heen liep zag ze William en moest ze lachen. "Jij bent handig als date-vinder." merkte ze rustig op. Ze maakte zich los uit Rose haar greep en liep naar William toe. "Waar sta jij naar te zoeken?" vroeg ze terwijl ze naast hem ging staan. "Of moet ik vragen naar wie?" voegde ze er nog aan toe.

[Mies]

Fallen zat in de leerlingen kamer van Huffelpuf, nog even met iemand te praten over het gala. Het nieuwjaarsgala deze keer. Zelf was ze al helemaal klaar en was het enige wat ze hoefde te doen, op te staan en naar de grote zaal te lopen. Iets waar ze op dit momend niet heel veel zin in had. Alleen de grote zaal betreden, was toch iets minder, voor haar doen dan. Fallen hield er gewoon niet van om dingen alleen te doen. Dat ze nou net alleen naar de wc ging was al bijzonder. Dus zat ze nu in een grote stoel, met haar rechterbeen over haar linker, tijd te rekken. Zelf was ze gekleed in een wit jurkje, dat vanaf de taile iets wijder liep. Het jurkje kwam ongeveer tot haar knieeën en liep schuin om haar hals, zoals het vast zat. Om haar jurkje had ze een blauwe riem, die op haar taille vastgegespt zat. Fallen had witte schoenen aan, die het om de één of andere mannier lukte om er ook iets blauws in terug te brengen, want de gesp van haar schoenen was blauw. Verder had Fallen een blauwe haarband in en een ketting om. Van erg veel sieraden hield ze nou ook weer niet en eigenlijk zag ze er al veel te lieflijk uit voor haar doen.

Uiteindelijk besefte Fallen, dat ze dan toch maar naar het Gala moest gaan. Ze was heel erg op tijd, ze hoefde ook niet persé te gaan. Maar opeens had ze zin gekregen om weg te gaan. Vrolijk zei ze dag tegen het meisje waar ze mee gepraat had en stond op, strook haar jurkje glad en liep de leerlingenkamer uit. Waarschijnlijk werd het gala of heel saai of geweldig leuk, of iets ertussen in. Meer opties kon Fallen ook niet bedenken, want die waren er volgens haar niet. Normaal vond ze de gala's op Hogwarts ook altijd heel leuk en waarom ze nu zo treuzelde, had ze zelf ook niet helemaal door. Ergens diep in haar, zou er wel een persoontje zijn die vandaag eens een hele chagerijnige dag had en helemaal geen zin had om heel gezellig te gaan doen op een gala. Fallen besloot dat dat het moest zijn en wandelde toen de laatste trap af. In de grote zaal was het versierd naar de kleuren die ook de dresscode waren; wit en blauw, dat was ook het eerste wat Fallen echt opviel toen ze de grote zaal instapte. Het had van haar wel wat kleuriger mogen zijn, want nieuw jaar was toch ook kleurrijk? Wel als zij er aan dacht tenminste. Zoekend keek Fallen rond, opzoek naar tenminste één persoon die ze kende, maar dat bleek niet al te makkelijk te zijn. De meeste mensen kende ze dan wel van gezicht, maar daar had ze nog nooit mee gepraat. Fijn, dan was dit dus de avond om dat te doen. Maar eerst ging ze wat te drinken halen.

[» Aline.]

Breed glimlachend kwam Gabby de Grote Zaal inlopen, op de voet gevolgd door Charlotte. Ze hadden er samen uren over gedaan om zich helemaal klaar te maken voor het feest, maar waren nu dan ook zeker tevreden. Gabby glimlachte even naar haar vriendin. Zij en Charlotte konden goed met elkaar overweg, maar het liefste was Gabby samen met Kélian of Fallen naar het feest gegaan. Omdat ze nu zo vroeg was, kon het nog wel tijden duren voordat die twee er ook waren. Jammer dat ze allebei in andere afdelingen zaten, dacht Gabby voor de zoveelste keer. Charlotte stootte Gabby tegen haar arm en wees haar op de prachtige versieringen van de Zaal. 'Prachtig!' riep Gabby met een brede glimlach. 'Zullen we even kijken of er al bekenden zijn?' zei Gabby en keek Charlotte afwachtend aan, die meteen gretig knikte. De twee meisjes liepen meteen richting de bar, waar de meeste mensen stonden. Al van een hele afstand herkende Gabby haar. 'Fallen!' riep ze enthousiast, en ze versnelde haar pas om eerder bij haar vriendin te zijn. Ze was razend benieuwd naar haar outfit, al hadden de twee vriendinnen hun kleding natuurlijk al uitvoerig met elkaar besproken.

Vlak na Gabby en Charlotte liep Amber de Grote Zaal in. Ook al was ze altijd blij op een feest, leek ze dit keer iets minder vrolijk. De reden hiervoor was dat ze stiekem nog steeds een oogje op haar vriend Joey had. Maar aan de andere kant wenste ze hem en Natasha alle goeds toe... Ze begreep niet goed meer hoe ze zichzelf nu eigenlijk voelde.
Ze had echter besloten niet op de twee tortelduifjes te wachten. Misschien vroegen ze zich af waar zij gebleven was, maar misschien hadden ze ook wel alleen oog voor elkaar... Amber schudde alle gedachten aan hen van zich af - voor zover dat ging - en probeerde een beetje enthousiasme voor dit feest, waar ze weken naar had uitgekeken, op te wekken.

[LAURA ?!]

Dat een pak een mens er een stuk volwassener uit zou kunnen laten zien was voor Ruben een raadsel geweest, tot nu. Hij had zich voor het nieuwjaarsbal in een heus pak gehesen en hij zag er een stuk ouder en vooral volwassener uit. HIj voelde zich er niet zo heel erg in thuis, maar het was maar voor één avond dus hij zou het er voor over moeten hebben en hij kon niet in zijn gewone dagelijkse kleding komen opdagen, grote kans dat hij niet eens werd binnengelaten. Niet dat Ruben daar heel erg mee zou zitten, hij ging alleen heen om zijn vrienden en geliefden -meteen schoten zijn gedachten naar Bella- te zien. Anders had hij echt weg gebleven.

Hij glimlachtte terwijl hij over de gangen liep. Het was aardig druk op de gangen en dus wist Ruben zeker dat hij tenminste niet te vroeg of te laat zou komen. Een beetje een fatsoenlijke tijd had hij uitgekozen om zijn entree te maken. Hij glimlachtte tegen niemand in het algemeen en wandelde op zijn gemak in zijn eentje naar de grote zaal waar de gelegenheid -zoals gewoonlijk- zou plaatsvinden. Hij streek de uiteinden van zijn mouwen even glad en besloot dat hij er fatsoenlijk genoeg uit zag voor de avond. Rustig bekeek hij de deur van de grote zaal die alsmaar groter werd naarmate Ruben dichterbij kwam. Toen hij eenmaal de ingang had bereikt liep hij met een grote stap naar binnen en snoof de sfeer op die er hing. Nogmaals glimlachtte hij en keek rond, zoekend naar een aantal personen in het bijzonder.

- - - - - - - - - - - -

Waar Kanye wel het laatste behoefte had was aan aandacht en in de belangstelling staan. Maar ze kon het niet helpen, ze was dol op felle kleuren en was verliefd geworden op de paarse jurk die ze droeg. Ze beet op haar onderlip terwijl ze onrustig door de ingang van de grote zaal schuifelde op haar lage, leren laarsjes die heel schattig leken onder haar jurkje. Ze murmelde wat in zichzelf, het was al een wonder geweest dat ze alleen al naar het bal ging. Alleen ze was niet zo zeker of de avond nou wel een succes zou worden of niet. Echt veel vrienden had ze niet en dus werd ze een beetje onzeker. Ze hield er echt niet van om als 'de freak' te worden beschouwd.

Ze schuifelde snel langs de mensenmassa voor de ingang en liet zich langs de muur van de grote zaal naar een wat rustiger hoekje brengen en zocht daar een beetje beschutting, of in ieder geval iemand waarmee ze kon praten, maar of dat zou lukken betwijfelde ze. Ze beet voor de zoveelste keer op haar onderlip terwijl ze onzeker van haar ene voet op haar andere voet neer hupte.

- - - - - - - - - - - -

Hyperactief als hij soms kon zijn rende Edward door de gangen van het kasteel. Hij was enthousiast en kon niet wachten tot hij eindelijk de deuren van de grote zaal had berijkt. Hij had niet echt getwijfeld over zijn outfit. Hij had simpelweg geen nette kleding dus hij koos een beetje casual en donkere kleding uit zodat het tenminste niet al te veel zou opvallen.

Met een brede grijs nam hij zijn entree aan de grote zaal. Toen hij de muziek hoorde werd zijn ''looppasje'' verranderd in een ander looppasje waar hij bij stond te wiebelen alsof hij aan het dansen was. Hij grijnsde nogmaals vrijwel meteen nadat zijn grijns was verdwenen. Hij prikte een aantal willekeurige mensen in hun zij, hij wist niet of hij ze kende of niet, maar dat interreseerde hem weinig. Hij vluchtte snel weer door de mensenmassa toen hij een boos gezicht in zijn rug voelde prikken. Hij zocht hulpeloos naar wast bekenden, opeens voelde hij zich nogal vriendloos, maar dat deerde hem eigenlijk niet. Hij was hier voor de lol.

[diimplezx]

Cassie had Casey ondertussen meegesleurd naar een tafel waar punch op stond. Ze pakte de glas en de lepel en schonk zichzelf wat van de rode drank in. “Wil je ook?” vroeg ze over haar schouder. Toen ze geen antwoord kreeg draaide ze zich om. “Hey, Case? Hallo?” ze trok haar wenkbrauwen op en volgde de starende blik van haar vriend. Ze kende het meisje niet waar hij zo naar keek, ze was een aantal jaar jonger. Cassie besloot om maar even niet te onderbreken en nam grijnzend een teug van haar drinken. Van schrik spuugde ze het bijna weer uit. Iemand had er alcohol in gedaan. Ze slikte snel de punch door en schraapte haar keel om een hoestbui te onderdrukken. Vast het werk van een oudere Zwadderaar. Ze fronsde even maar nam toen nog een slok. Best lekker, jammer alleen dat dit waarschijnlijk niet het werk was van iemand van haar afdeling. Ze draaide zich weer naar de tafel met eten en drinken om bij te vullen.


Casey had zich mee laten sleuren door Cassie en stond nu een beetje verloren naast een tafel met eten. Dit was helemaal niet zijn idee van een fijne avond. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek geërgerd naar de paar mensen die het zo vroeg op de avond al waagde om te dansen. Daar zou hij zich dus deze avond absoluut niet aan wagen. Verveeld keek hij verder de zaal rond en zag toen Cassandra. Zijn mond viel bijna open, zo stom geslagen was hij. Ze zag er geweldig uit in die jurk, hij kon zijn ogen niet van haar afhouden. Pas toen hij haar helemaal in zich op had genomen merkte hij op dat hij Scorpius nog niet had gezien. Toen ze zijn kant opkeek draaide hij iets te snel om. Uit zijn ooghoek zag hij Cassie’s geamuseerde gezicht en hij voelde dat hij rood aan begon te lopen. Om maar iets te doen te hebben pakte hij een glas en vulde die met punch. Hij hoorde Cassie nog iets gehaast zeggen voordat hij het glas naar zijn mond bracht, en toen die zijn lippen raakte hoorde hij haar stem achter zich. Hij schrok, draaide zich om maar was tegelijkertijd nog bezig met drinken, dus toen hij merkte dat het drankje niet zo onschuldig was als dat het eruitzag spuugde hij het bijna meteen weer uit. Met moeite slikte hij het door en een hoestaanval begon.


Cassie pakte haastig haar toverstok uit haar tasje en het glas uit Casey’s handen, vulde het glas met behulp van een spreuk met water en duwde het glas toen weer terug in zijn handen. “Beetje sterke punch.” grijnsde ze naar het meisje dat Casey zo van streek had gemaakt. Of was het misschien toch de punch? “Ik ben Cassie,” knikte ze het meisje toe na diens begroeting. “Casey houdt inderdaad niet zo van gala’s maar nu hij mij al heeft beloofd om te dansen kan hij niet zomaar weg.” ze klopte behulpzaam de hoestende Casey op zijn rug. Zolang hij even buiten werking was zou zij wel het werk voor hem doen. Ze had wel door dat haar vriend last had van opspelende hormonen. En dit meisje had ze daarnet even deze kant op zien huppelen. Dit had mogelijk wel potentie…

[\\ Jess']

[/url] had zó geen zin om naar het bal te gaan. Er waren téveel jongens. En misschien moest ze ook nog eens gaan dansen. Ze sloot haar ogen even voor een seconde terwijl ze daarna weer even om haar heen keek. Ze kuchte zacht en liep toen verder naar beneden. Onder aan de trap zag ze Scorpius staan die er heel schattig uitzag in zijn smoking. Ze grinnikte en ging naast hem staan. "Sta je al langte wachten?" Ze keek hem vragend aan en haakte haar arm door de zijne. Scorpius schudde zijn hoofd. "ik was weer eens bijna te laat" Grinnikte hij, al stond zijn hoofd er niet echt naar. Hij moest en zou Cassandra zien, al was dat misschien al te laat. Omdat hij zo bot tegen haar had gedaan. Hij haalde diep adem. "Gaat mijn dame mee?" Vroeg hij terwijl hij haar met een grote glimlach aankeek. Serenity knikte en sleurde hem half mee de grote zaal in. Daar aangekomen keek ze rond. Ze zou gaan zitten en de hele dag niet meer van haar stoel afkomen. Ze knikte, ja dat zou ze doen. Al snel nam ze afscheid en ging aan een tafel zitten. Scorpius keek om zich heen, zoekend naar Cassandra.[/ul]

[Mies]

Terwijl Fallen richting een tafel liep, waar drinken op stond, keek ze alsnog rond. Ze vond het toch niet helemaal geweldig dat ze hier alleen was en een bekende tegenkomen was nu haar levenslust. Maar ze deed alsof ze zich prima op haar gemak voelde in haar eentje en wandelde rustig naar de tafel. Hij was lang en sommige dingen zweefde erop, andere stonden gewoon. Ookal was Fallen nu wel gewend aan tovernarij, toch verbaasde het haar dat het zwééfde als het gewoon kon staan. Dat was toch overbodig? Fallen was het er net met haarzelf over eens dat het waarschijnlijk zweefde omdat het decoratie was, toen ze een stem hoorde die haar naam riep, of dat dacht ze tenminste te horen.

Éindelijk een bekende! Met een ruk draaide Fallen zich om en zag Gabby staan. Die herkende ze ook meteen en als dat niet zo was geweest wist Fallen niet meer waar ze mee bezig was! Gelukkig herkende ze Gabby wel die in een blauwe jurk gehuld was. "Gabby!" riep ze vrolijk en liep op haar vriendin af, die samen met Charlotte was. "Je ziet er echt héél mooi uit!" riep Fallen daarna naar haar vriendin, ookal stond deze op nog geen meter afstand en gaf haar een knuffel. Fallen loog ook niet, want ze vond dat Gabby er echt heel mooi uit zag, maar dit snapte ze wel, aangezien Kélian er ook zou zijn. "Hai!" antwoorde Fallen daarna tegen Charlotte. Het was ook zo sneu om alle aandacht op haar beste vriendin te richten en Charlotte te vergeten. En al kende Fallen haar niet, het kon altijd tijd zijn voor nieuwe vrienden was het niet? En het zou natuurlijk ook kunnen dat Charlotte niet aardig was, ookal leek dat Fallen niet omdat Charlotte er erg aardig uit zag. Vond zij tenminste.

[Madjic]

Pas toen ze het zei sloot Roc zijn mond ook echt. Hij grijnste breed en keek haar met glinsterende ogen aan. "Ow sorry mevrouw. Maar zou je me kunnen vertellen wie je bent en wat je met mijn vriendin hebt gedaan? Want je stem is hetzelfde en ergens doe je me aan haar denken. Maar om de een of andere rede zijn jullie toch een beetje anders." Zei hij plagend.
Hij beantwoorde de kus en sloeg zijn armen om haar middel om te verkomen dat ze daarna afstand van hem zou nemen. "Je ziet er mooier dan beeldschoon uit. Er zijn geen woorden voor." Zei hij zacht. De palgende blik maakte snel plaast voor een trotse blik. Zijn vriendin zag er zo mooi uit! En ze was van hem!'

Hij had haar nog maar nauwelijks gezien voor ze voor hem stond. "Ik zoek...." Hij dacht snel na, hij had zich nou niet echt voorbereid op wat hij moest zeggen als hij haar eindelijk zag en sprak. "Ik zoek een meisje met iwe ik afgesproken had hier te zijn. Heb jij haar toevallig gezien?" Vroeg hij rustig alsof hij meende, al verried de glinstering in zijn ogen dat hij blij was haar te zien.

[Krista -]

Zijn eerste reactie op de handen die voor zijn ogen waren geplaatst, was stokstijf stil blijven staan als een dier dat belaagd werd door zijn aanvaller. Pas toen hij de stem van de aanvaller herkende glimlachtte hij en probeerde zich om te draaien, wat niet erg makkelijk ging als je naging dat zijn beeld was afgeschermd.Hij wierp een blik op haar schoenen en grijnsde 'Je bent gegroeid, zie ik. Doe me een lol en ga er vanavond niet mee op mijn voeten staan" hij trok een pijnljk gezicht en frunnikte wat aan Mara's haar, waarna hij nadacht over het antwoord dat hij zou geven op de vraag van haar. Hij twijfelde tussen de keuze liegen en de waarheid vertellen. "Ik dacht eigenlijk dat jij nog moest komen.. in de leerlingenkamer" gaf hij dan uiteindelijk schaapachtig toe.

Aarzelend liep Lewis de grote zaal in en staarde het eerste moment alleen maar bewonderend naar de verlichting en de versiering, totdat hij tot het inzicht kwam en besloot dat het leuker zou zijn, hiér, als hij mensen zou tegenkomen waar hij ook daadwerkelijk mee zou praten. Gelukkig werd zijn wens vrij snel ingewilligd, toen hij Gabby en Fallen verderop zag staan praten. Even overwoog hij de consequenties tegen elkaar af en vroeg zich af of ze het leuk zouden vinden als hij het gesprek zou onderbreken, maar besloot uiteindelijk dat hem dat niet zo veel kon schelen.
”Hooi” bracht hij uiteindelijk uit, nog een tikkeltje onzeker maar met een brede grijns op zijn gezicht ”ik dacht al, hoe lang gaat het duren voordat ik iemand van de afdeling vond. Maar gelukkig niet zo lang..”. Hij bracht er uiteindelijk het zwijgen toe, alsof hij zich wél als een binnendringer voelde.