Are you here to study? {open}

[Manon]

{introduching Arthur}

Zacht gefluister kwam uit de bibliotheek. Ook al de meeste hier kwamen om te studeren, waren er ook die hier waren om te kletsen. Tussen de boekenkasten met de geschiedenis boeken zat een jongen verstopt. In zijn handen hield hij een boek over schouwers vast. Het zou is niet zo zijn, dachten de meeste gelijk.
De jongen genaamd Arthur zat meestal in zijn vrije uren in de bibliotheek. "Geweldig" mompelde Arthur in zichzelf. De bladzijde die hij aan het lezen was ging over de eerste schouwers. Één van zijn grootste interesses.
Met een klap ging het boek dicht en verdween weer in de boekenkast. Met zijn vinger gleed hij langs de andere boeken, opzoek naar iets wat hij nog niet gelezen had.

[Krista -]

"Hee, studiebol". Bridget was vlak achter haar afdelingsgenoot opgedoken en greep hem vast bij zijn schouders om hem te laten schrikken. Vandaag was de dag dat iedere keer als ze iemand tegenkwam ze haar komst niet onopmerkbaar voorbij zou laten gaan. "Ben je weer aan het lezen?". Ze fronstte haar wenkbrauwen even. Oké, hij zat in ravenklauw. Die hadden een verwachting vol te maken.. Maar Bridget vond dat dat geen reden was om constant, op ieder moment dat je de kans had, je een boek zou moeten pakken. Ze probeerde het naslagwerk over schouwers uit zijn handen t e plukken.

[Manon]

De eerste woorden die Bridget sprak leek hij niet eens te horen. Pas toen de hand op zijn schouder werd gelegd had hij door dat hij niet meer alleen was. "Wha" riep hij alleen, toen hij van de hand schrok. Snel schoot hij weg uit van schrik. Wonderbaarlijk had hij het boek nog steeds stevig vast. "Wil je dat nooit meer doen" zijn stem klonk hijgend alsof hij net een paar kilometer had gerend. Pas toen hij om keek had hij door dat het Bridget was, een Meisje uit zijn afdeling. "Nou, uhm, ja, tsja..." stotterde hij. Al sinds het begin dat hij op zweinstein kwam had hij al moeite met tegen meisjes praten. Dat telde ook voor Bridget, ondanks dat hij haar nu al zolang kende. Het boek dat hij nu had ging over beroemde zwerkbalspelers.

[Krista -]

Ze lachtte. Een vrolijke harde en aanstekelijke lach. Alleen was madame Rommela niet zo blij met Bridgets gegier in de bibliotheek. De strenge bibliothecaresse wierp een afgunstige blik op de twee ravenklauwers, schudde haar hoofd en vervolgde haar weg langs de boekenkasten. "Vooruit, ik beloof het' zei ze met een onschuldig stemmetje "Maar je weet hoe moeiljik dat is voor mij". Ze stak haar handen in haar zakken en wiegde heen en weer met haar heupen. Toen ze las wat er op de omslag stond lachtte ze. "Mieterssss" zei ze glimlachend "Moet wel héel interessant zijn als je er je vrije tijd voor wilt opofferen"

[Manon]

Bij de lach van Bridget keek Arthur gelijk om naar de kwade bibliothecaresse. Hij werd er liever niet door haar uit gegooid. Dat zou betekenen dat hij ergens anders moest studeren. Zwijgend staarde hij erna naar Bridget. Kort slikte hij voorbereidend op zijn antwoord. "Wat zou ik anders in mijn vrije tijd moeten doen?" de zin kwam snel uit zijn mond. Arthur leek wel opgelucht na zijn woorden. Normaal kwam er geen woord uit zijn mond. Met een klap ging dit boek ook weer dicht. Met Bridget over zijn schouder mee kijkend lukte lezen toch niet meer. Het boek verdween weer tussen de andere boeken. Waarschijnlijk was het door magie dat de boek netjes op volgorde bleven.

[Krista -]

"Wat zou je ánders in je vrije tijd kunnen doen?" papegaaide Bridget hem na en staarde hem ongelovig aan. Ze plofte op de tafel neer en zette haar bemodderde schoenen (ze was net buiten wezen voetballen) op een stoel. Als madame Rommela dit zou zien zou ze niet blij zijn. Dus was het maar goed voor Bridget dat laatstgenoemde even weg was om thee bij te schenken. "Hoor ik dat nou goed?". Grijnzend keek ze Arthur aan. "Cultuurbarbaar. Je zou net z o goed leuke dingen eme kunnen doen.. met mij en Josh". De gedachte aan Josh maakte haar week van binnen. Snel praatte ze verder Öf met andere mensen van de afdeling" maakte ze haar zin af.

[Manon]

Een nep glimlach verscheen bij Arthur op zijn gezicht toen Bridget zijn woorden na deed. Dit waren momenten dat hij hoopte dat hij beter met meisjes over weg kon. Met een slome pas volgde hij Bridget. Zelf ging hij op de stoel naast haar zitten. Het beviel hem niet helemaal om lager te zitten dan Bridget. Het voordeel was wel dat hij nu niet steeds recht in Bridgets gezicht hoefde te staren.
"Zou kunnen...wat doen?" zijn zin was nou niet bepaald normaal nederlands. Voor hem was dit toch wel het beste wat hij uit zich kon krijgen. Een warm gevoel schoot over zijn gezicht. Het was wel duidelijk dat hij bijna moest blozen. Waarschijnlijk kwam dit door het voorstel om wat te gaan doen met haar en andere afdelingsleden.

[Krista -]

Ze trok een wenkbrauw omhoog en grinnikte vrolijk. "Gewoon, hangen, leuke dingen doen. Lezen doe je nietin je vrije tijd. Nou ja.. alleen.. studiebollen doen dat". Ze keek hem even aan alsof ze ervan overtuigd was dat hijgeen studiebol was. MIsschien probeerde ze hem alleen maar te helpen. Erg duidelijk was het niet.
Toen ze haar been iets optidle bleef er een grote hoeveelheid modder op het zitvlak van de houten stoel achter. Ze beet nadenkend op haar onderlip, alsof ze beslootdat dit niet zo handig was. "Misschie moeten we maar gaan..".
Schuchter keek ze over haar schouder, bang dat madame Rommela achter haar rug zou opduiken.

[Manon]

"Hangen, leuke dingen doen" Herhaalde Arthur. In zijn stem klonk en vleugje intresse ervoor. Hij keek Bridget nog steeds niet aan. Het geblos op zijn gezicht begon net langzaam weer weg te trekken. Snel schoot Arthur overeind alsof hij de beslissing had genomen. Toen hij de woorden van Bridget hoorde knikte hij snel als antwoord. Voor een moment gleed zijn hand over zijn wang in de hoop dat het geblos weg was. Via zijn ooghoeken merkte hij op waarom Bridget plotseling zo snel weg wou. Madame Rommela was net de duivel als iemand maar iets vies maakte in haar bibliotheek. "Dan gaan we maar" mompelde hij voordat hij zijn rug naar Bridget keerde en richting de deur wandelde.

[Krista -]

"Prima" zei Bridget haastig en veerde overeind terwijl ze een steelse blik over haar schouder wierp om te zien of een moordlustige madame Rommela al hun richting op kwam stormen. "De kust is veilig.." mompelde ze in zichzelf terwijl ze een sprintje trok en Arthur weer inhaalde. Daarbij probeerde ze nogst eeds normaal te doen, alsof het de normaalste zaak van de wereld was zo snel de bibliotheek te verlaten. Normaal doen was voor Bridget vaak al een prestastie, aangezien ze ieder moment in een hysterische lachbui kon vallen.