And if you think you're alone.. [Open|Myron&Bella]

[Lisa ..]

Myron wist het echt niet meer. Iedere hoek van de leerlingenkamer had hij doorzocht, de Grote Zaal, zelfs de kerkers. Hij kon Reena gewoon niet vinden, hij moest en zou haar gewoon vinden, ze had ook nog niet gereageerd op zijn uil. De hoop was op buiten gevestigd, de kans dat hij iemand anders tegenkwam was veel groter maargoed.

Met zijn handen in zijn zakken en zijn favoriete sjaal om zijn nek geknoopt liep hij naar buiten. Het was hetzelfde weer als gisteren, eergisteren en de afgelopen week. Grijs, droog en koud. Hij haalde zijn schouders op. Als mensen buiten waren waren ze meestal bij het meer, de reden voor hem om naar het boothuis te gaan.

Daar aangekomen keek Myron om zich heen. Het zag er nogal verlaten uit. Hij opende de deur maar ook binnen was er niemand. Weer buiten zuchtte hij en baalde hij van binnen. Langzaam zakte hij tegen het muurtje neer, hij had ook gewoon geen zwadderaar tegengekomen die het zou kunnen weten. Alleen irritante eerstejaars. Zijn ogen gingen dicht en hij zakte langzaam weg.

'Muts!Muts! Bella rende al zo'n 10 minuten achter de kleine rat aan. De meeste keken raar op terwijl ze iemand Muts hoorde roepen. Het was dan ook niet echt een naam voor een rat. Maar Bella's rat was gewoon een muts. Ze glipte tussen de meeste mensen door om hem niet uit het oog te verliezen. In de hal zag de rat de kans om naar buiten te rennen. En die gebruikte hij ook.

Bella stond in de deuropening naar buiten. Ze zuchtte. Een vage kleine schim was naar rechts gegaan. En die kant rende ze dan op. Ze negeerde de kou, ze hield ervan maar warm had ze het nu niet. Ze had niet verwacht dat ze naar buiten zou moeten, dus een trui had ze echt niet bij zich. Na een paar minuten was ze bij het Boothuis aangekomen. Ze zag Myron eerst niet. 'Muts!?'

Myron hoorde wat gepiep en schrok wakker. Hij keek naast zich en mompelde iets van rotmuis. Daarna zag hij Bella aankomen rennen. Frustraties afvuren op een grif is nooit fout. Hij stond op en keek haar met iets dichtgeknepen ogen aan. 'Wie denk je wel dat je bent?' Hij wist dat Muts niet tegen hem was bedoeld maar het was een goede aanleiding.

[Merel]

[/color] & Flora Delacour.

Aylin en Flora hadden samen besloten om met z'n tweeën een theekransje in de hal te houden. Vandaar dat ze nu ook in het Frans stonden te kletsen. Het was al tijden geleden dat ze wat samen hadden gedaan. Dit was voornamenlijk omdat ze het druk hadden met school, en ze zaten dus ook in een andere Afdeling. En als ze dan eens tijd hadden, dan was Aylin vooral bezig met Chris. Of allebei met andere vrienden. Vandaar dat ze nu aan het bijpraten waren.

Op het moment dat ze druk in gesprek waren over enkele vriendinnen van ze, glipte er iets tussen Aylin haar benen door. Met een keiharde gil kwam deze tot de ontdekking dat het een rat was. Met een tweede gil werd duidelijk dat ook Flora dit door had. Opzich waren ze niet zó bang voor ratten en muizen, het waren nou eenmaal huisdieren van vele leerlingen. Maar als er zomaar eentje door de hal heen rende, tussen je benen door.. Was het tóch wel even schrikken!

Toen ze beiden op adem aan het komen waren, hoorde ze een maar al te bekende stem. 'Muts! Muts!' Toen ze beide doorhadden dat het Bella was die het riep, hadden ze ook door dat die rat dus van Bella was. En dat ze dus eigenlijk gegild hadden voor niks. Die rat was opzich nog niet zo eng. Tenminste, in een kooitje dan. Toen Bella aangerent kwam, wouden ze tegen haar zeggen dat ze Muts hadden gezien, maar blijkbaar had ze dat zelf al gezien want ze rende naar buiten toe. De tweeling keek elkaar aan, grijnsde en rende toen achter haar aan.
"Bella wacht éven!" riep Flora nog, maar blijkbaar was het niet meer te horen. Lachend rende de tweeling achter Bella aan.

"Weet toi sekier dat ze 'ier inging?"
"Oui, ga nou maar naar binnien!"
"Na jou!"
"Ow Florá kom op!" verzuchtte Aylin terwijl ze de deur van het boothuis en deze opendeed. Ze keek rond in de hoop Bella te zien, maar ze zag niet alleen Bella, Maar ook Myron, een aangename verassing.. Voor Aylin tenminste. Flora volgde haar op de voet.[/ul]

[Lisa ..]

Bella zag bij Myron's linkerbeen Muts verward om zich heen kijken. Die hoorde namelijk het water wat door het boothuis heenstroomde en dat maakte het beestje behoorlijk onzeker. Muts piepte en rende een paar rondjes om de benen van Myron heen. 'Rotmuis.' sisde Myron. Hij tilde zijn voet een paar keer en 'probeerde' op de rat te gaan staan. Het beestje was alleen te snel voor hem en daarom trok hij zijn toverstok en richtte deze op Bella. Hij was zijn opgekropte frustraties zat en die moest hij op iemand afreageren. En dan was het Bella's pech die ervoor zorgde dat zij de eerste was die hij tegenkwam. 'Depulso!' sprak hij duidelijk en met een snelle beweging van zijn toverstok vuurde hij de spreuk op Bella af.

Wie denk je wel dat je bent?' spookte er door Bella's hoofd. Ze stond stil, bewoog niet. Haar toverstok voelde ze in haar broek zitten. Ze wilde gewoon dat Muts niks overkwam, dat ze hier wegkon. De laatste persoon waar ze nu behoefte aan had was wel een Zwadderaar. Zeker een die zijn frustraties kwijt wilde. Bella staarde hem aan, meer deed ze niet. Ze zag dat hij zijn stok tevoorschijn haalde en uit een reflex schoot haar eigen hand naar haar broekzak.

Op het moment dat hij de spreuk uitsprak, had ze net haar stok in haar handen en viel achterover. Het water hoorde ze klotsen. Meteen krabbelde Bella weer overeind. Wat dacht die gozer welniet! Pesterijen kon ze wel hebben, maar geduld ging sneller op als iemand spreuken op je afvuurde. 'Expelliarmus' mompelde ze zachtjes. En net op dat moment rende Muts naar de deur die openging. Bella misde haar spreuk en keek verbaasd naar de deur en vooral wie er binnenkwam. Myron was ook even van zijn stuk gebracht maar wilde al weer misbruik maken van de situatie. Hij stopte echter door de twee in de deuropening.

[Merel]

[ik heb even een relatie tussen hen allen verzonnen =P hoop niet dat je het erg vindt, anders moet je het even zeggen hoor xD]

[/b]
Ze zeiden het bijna tegelijk.

Flora hield even haar adem in en keek van de een naar de ander. Daarna besloot ze toch om even naar Bella toe te lopen. Toen ze naast haar stond keek ze even opzij naar haar.
"Gaat 'et een beetje?" vroeg ze omdat ze niet zeker wist of Myron haar geraakt had of niet. Een hand gleed naar haar zak waar ze voor het geval dát toch haar toverstok omklemde. Ze liet het niet gebeuren dat Myron Bella ging vervloeken, of wat hij ook van plan was.

Aylin daar in tegen was eerst aan het rond kijken of ze toevalling niet ergens Muts zag. Daarom waren ze immers achter Bella aangehold. Toen ze deze zo gauw niet kon vinden liep ze wat verder het boothuisje in. Toen ze ergens een op z'n kopgekeerde boot zag ging ze hier op zitten. Met zo'n situatie wist ze nooit goed wat ze moest doen. Dit kwam omdat ze toch zeker voor haar vrienden of afdelingsgenoten was van Zwadderich. Dat altijd, zeker weten. Maar dat nam echter niet weg dat Aylin ook veel vrienden had in andere afdelingen. Wat niet echt normaal was voor een zwadderaar, maar alsnog. En al helemaal in deze situatie. Waar ze moest kiezen tussen een vriend -Myron- of een vriendin & tweelingzus -Bella & Flora-. Ze wou geen van beide vervloeken, dus bleef ze even zwijgzaam aan de kant zitten, niet wetend wat te doen. Toch hield ze voor het geval dát haar toverstok vast.[/ul]

[Lisa ..]

Het duurde even voordat Myron doorhad wat er allemaal gebeurde. Pas wanneer Aylin op de boot ging zitten kon hij weer een beetje helder denken. Hoewel de neiging bleef om Bella én desnoods Flora te vervloeken zwakte deze wel iets af. Waarschijnlijk puur omdat Aylin er was. Ze bleven ten slotte een tweeling. En als hij alleen Bella vervloekte, zou hij het zeker ook niet heelhuids overleven. Zijn toverstok zakte iets naar beneden maar hij staarde van Flora naar Bella en terug.

Bella stond nog steeds net zo als toen ze Myron wilde ontwapenen. Eindelijk kwam er iets van haar stokstijve houding in beweging. Hoewel ze er van overtuigd was dat ze niet van Myron zou verliezen was het idee dat er bekenden, vrienden hier ook waren erg goed. Ze keek opzij, Flora aan en glimlachde zwak. 'Ik kan wel wat hebben.' Ze wreef over haar bovenarm. Een korte flashback schoot door haar hoofd, het enige beeld dat ze daarvan had. Nee, bang was ze niet, nooit. Zeker niet voor iemand als Myron.

In de deuropening piepte Muts. Het water wat was gaan klotsen doordat Aylin op een van de omgekeerde boten was gaan zitten liet de rat schrikken. Nu pas herkende de kleine rat Bella en rende op haar af, tegen haar been aan klimmend. Bella ging een beetje door haar knieeën en zette de rat op haar schouder, hoewel ze Myron goed in de gaten hield.

Myron schudde heel zacht, onopvallend zijn hoofd. En hij keek naar Aylin. Het was de eerste keer dat hij haar kant opkeek. Hij voelde Bella's en ook Flora's ogen in de zijkant van zijn gezicht prikken. Maar zijn frustraties gierde nog wel door zijn lijf. In een snelle beweging richtte hij zijn stok op de achterste hoek van het boothuis, waar een oude boot lag. 'Gommibommi' mompelde hij. De oude boot schoot tegen de rand van het boothuis aan, wat aan alle kanten begon te kraken. Alsof er met een stel vingers voor zijn ogen werd geknipt knipperde hij met z'n ogen. Waar was hij mee bezig? Dadelijk stortte dit ding nog in!

[Merel]

[super hippe ava weetje xD]

[/b] antwoordde Flora op Bella haar reactie. Ze hield er niet zo van als vriendinnen van haar vervloekt werden, het kon er nog wel eens voor zorgen dat Flora over haar toeren ging en de meest bijzondere spreuken uit ging voeren. Meestal waren het gewoon dezelfde spreuken als die ze hier leerden.. Maar sommige hadden een andere Franse naam, waardoor ze nog wel eens menig mens had op doen schrikken omdat ze dachten dat het een nogal gevaarlijke toverspreuk was. Echter kende Flora weinig tot geen écht gevaarlijke spreuken. Enkel en alleen spreuken waarmee ze zich goed genoeg kon redden.

Toen de rat weer aan kwam lopen glimlachte Flora weer.
”Dat was eigienlijk de reden wat we je warien gevolgd.” gooide Flora er uiteindelijk toch maar uit. Ze was niet echt iemand die van stiltes hield. Nou opzich vond ze ze op sommige momenten wel fijn.. Maar op de meeste momenten begon ze toch automatisch weer te praten. Ze was echt een kwebbel tante, daar kon ze nou eenmaal niks aan doen.
Even liet ze haar blik nog over Myron en Aylin gaan, maar uiteindelijk werd haar blik toch weer gevangen door het kleine ratje. Het bleef toch best wel een schattig beest. Ondanks dat ze niet zo van ratten hield.

Aylin was inmiddels weer opgestaan en was van plan richting Myron te lopen toen deze een boot wegschoot. Ze schrok op en keek achterom om de schade te zien. Dit víel gelukkig mee, al was ze wel bang dat als Myron dat nog een aantal keer deed, het hele gebouw hier zonder enig probleem in zou storten. En om nou heel eerlijk te zeggen, daar had ze op dit moment geen zin in. Een van de redenen waarom ze Gedaanteverwisselingen het liefst meed, was dat het er meestal voor zorgde dat ze wel in de Ziekenzaal belande. En daar wou ze nou niet in haar vrije tijd belande. Uiteindelijk besloot ze toch om naar Myron te lopen en ze ging naast hem staan.
”Bonjour,” zei ze niet al te hard en ze glimlachte even naar hem. [/ul]

[Lisa ..]

[/b] fluisterde ze zacht, ze wilde eigenlijk niet dat de rest het hoorde.

Myron ademde nog wat diep na. Waar was hij mee bezig? Wilde hij het ding laten instorten? Het zou zeker niet moeilijk zijn maar bedacht hij niet dat hij er zelf ook inzat? Hij schudde zijn hoofd, nogmaals, waar was hij mee bezig. Met een geforceerde glimlach knikte hij naar Aylin. Zucht, waarom deed hij zo moeilijk. Hij kon niet vervelend tegen haar doen. Ze waren bevriend plus ze irriteerde zich niet aan het feit dat hij wat met Reena had. 'Hee.' mompelde hij droog. Ergens woeide er nog wat frustraties door hem heen, maar hij probeerde het weg te drukken. Een leeg klaslokaal was de volgende keer misschien beter geweest. 'Sorry.' mompelde Myron daarna. Hij wilde weg, maar dat waren Flora en Bella niet waard. Hij zou wel wachten tot ze weg waren, dan kon hij zijn frustraties op de boten africhten. Het enige wat hij nog moest bedenken wat hij met Aylin wilde doen. Misschien moest hij eens praten, in plaats van alles maar afreageren. Zijn schuldgevoel overviel hem, waarom moest hij nou zo doen als Aylin erbij was?


[/ul]