It's time {open}

[greenlightning]

Draconic stond al klaar. Hij had een enkele rode en een enkele witte roos in zijn handen. Ze waren allebei voor Rachanna natuurlijk. Hij had een stapeltje witte rozen voor zijn dateloze vriendinnetjes meegenomen, maar ook voor de meisjes die hoogstwaarschijnlijk wel een date hadden. Hij was in een bloemen bui, zoals hij in een kussen bui kon zijn. Hij zat op de bank, starend naar de grond tussen zijn benen in. Zijn vingers speelden met het plastic dat om de stengels zat. Hij wist neit goed hoe hij moest reageren. hij vroeg zich af of hij uberhaupt er wel over kon beginnen als hij haar zag. Als hij haar zag.
Draconic was geen onzekere jongen, maar ditmaal sloeg de angst hem om het hart. Wat als ze niet kwam? Wat als ze wegbleef? Wat als ze met een ander ging? Tranen brandde in zijn ogen en hij haalde diep adem om ze te verjagen. hij maakte zichzelf gek. Dat deed Rachanna niet. Niet tenzij hij vreselijk tekort zou schieten. Was dat zo?
Zijn blik gleed af naar Cameron, die evenmin in een echte feeststemming leek te zijn. Draconic vond dat het zijn eigen schuld was. Dan had hij het maar niet uit moeten maken. Als je nog om een meisje gaf en ze ging niet vreemd... waarom zou je het dan in vredesnaam uitmaken? Maar Cameron had daar nooit antwoord op gegeven. Wel had hij elk meisje dat hem had uitgenodigd afgewezen. Hij was altijd al kieskeurig geweest en graag op zichzelf... dus eigenlijk zei dat niet zoveel. Maar toch.

Cameron slaakte een lichte zucht en trok zijn jasje wat meer open. Hij had het warm. Zitten ging niet, maar dat kwam vooral doordat het suede zakje in zijn jaszak steeds zijn buik aanraakte als hij ging zitten. En dat wilde hij niet. Hij wilde hem nog steeds aan Rose geven, maar wist niet of hij het zou kunnen. Hij nam hem in elk geval mee. Voor het geval dat. Hij kon zijn vrienden niet uitleggen waarom het uit was. Hij wist het zelfs nauwelijks. Wat was zijn reden ook alweer geweest? Hij wist het al niet meer. Hij had het zelfs niet helemaal eerlijk tegen Rose gezegd. Iets tussen neus en lippen door. Nu had hij haar al in geen weken gezien. Hij verdween eenvoudig en ging op in de mensenmassa. Hij deed er alles aan om niet te weten wat ze deed. Dat wilde hij niet. Nog steeds niet.

Kyra had geen antwoord gegeven op de brief. Waarom zou ze ook? Zelfs al was het Tim, hij wachtte maar op haar. Ze wist dat hij zou wachten. Ze zou zelfs op hem wachten en dat wilde wel wat zeggen. Ze stond al een uur voor de spiegel om zichzelf te mooi te maken. Ze was altijd mooi, vond ze zelf, maar voor Tim wilde ze op har best zijn. Beter dan hij was er niet en beter dan zij ook niet. En dat mocht de hele wereld weten.
Op dat moment stond ze over de reling geleund en keek op iedereen neer. De rozen die Draconic voor zich had liggen wekte haar interesse op. Had hij die gekregen, of deelde hij ze uit? zou zij er een krijgen? Zou Tim jaloers zijn als ze een roos had? De gedachte stond haar wel aan. Lekker Tim plagen en zien dat hij haar helemaal voor zichzelf wilde. Vreemd dat sommige meisjes een jaloerse jongen naar vonden. Ze vond het geweldig! Al die aandacht voor haar alleen... Twee jongens die om haar vochten... Tim zou toch winnen. Altijd.
Ze lachte en liet haar hoofd op haar hand steunen. Ze leken nou niet echt vrolijk...

In een hoekje, met een vlak op haar arm, zat ze te wachten. haar hart klopte snel en haar wangen brandden vurig. Hij had haar uitgevraagd en ze wilde niks liever. Hoe had ze nee kunnen zeggen? Tenslotte draaide de wereld om hem. En een beetje om Draconic... en natuurlijk ook wel om haar anderen vrienden.. maar voor om hem. Myron... Ze kon niet wachten tot hij er zou zijn. Bij haar. Hier. Haar jurk was zo roze dat ze elke keer een lachstuip kreeg, maar Draconic vond dat het de perfecte kleur was. Ze was tenslotte zo zoet als alles dat roze was.
Reena giechelde en trappelde met haar benen als een klein kind. Ze lachte en probeerde zichzelf weer tot rust te manen. Ze was vijftien, geen zes. Maar waarom voelde ze zich dan als een kleuter die naar het circus ging? Ze haalde diep adem en streelde Flacon verder, om hem een kusje op zijn kopje te geven.
'Dit wordt geweldig, Falcon, dat weet ik zeker.'

[Lisa ..]

Meera
&

Myron: i514.photobucket.com/albums/t350/proboardspb/ed%20westwick/028.png

Myron keek nog een keer in de spiegel, prutste wat aan z'n bloemetje op z'n jasje en haalde diep adem. Vanavond kon maar een ding worden, perfect. Reena had niet geantwoord op zijn uil maar dat maakt niet uit, hij wist dat ze in de leerlingenkamer zat. Net toen hij de deur uit wilde gaan om naar de kamer te lopen kijk hij nog een keer rond. Het was wel goed zo. Hij had alles, had de beste date die er was en met een warm gevoel liep hij de leerlingenkamer binnen.

Een glimlach kwam meteen op zijn gezicht bij het binnenkomen, er waren al aardig wat mensen, de een hardstikke opgewonden en de ander wat minder. Zijn ogen schoten rond en zijn glimlach werd groter. Reena zat in een hoekje in een zoetroze jurk. Het had hem niet uitgemaakt wat ze aan had getrokken, al was ze in een versleten spijkerbroek geweest, maar dit stond haar geweldig. Hij liep naar haar toe, bleef een meter achter haar staan en probeerde zijn stem een beetje te verdraaien. 'Wacht je soms op iemand?' 5 seconden wachtte hij voor dat hij zijn armen om haar middel sloeg en haar rechtop tilde. 'Vanavond wordt van ons.' fluisterde hij zachtjes en keek haar blij aan.

Meera zuchtte. Ze wist niet of ze hier wel goed aan deed maar ze was het zat vandaag. Ze zou niet in het zwart gaan. Afwisseling was ook wel eens leuk. Ze streek het jurkje glad wat ze had aangetrokken. Okee, er zaten een paar zwarte strepen over maar het jurkje zelf was wit. Er zat een hoedje bij maar die deed ze maar niet op. Een laatste keer haalde ze haar hand door haar haar heen. Het was lang, ze was al een tijd niet meer naar de kapper geweest maar het viel goed. Een lichte slag zat er in. Op haar achterhoofd had ze wat plukken samen vastgezet maar het zou toch niet echt opvallen. Ach wat maakte het ook uit, ze was bij vrienden.

Ze liep de trap af naar de leerlingenkamer. Ze had lage zwarte pumps aan, hakken waren echt een hel voor haar. Hier kon ze zich nog wel op redden een avond. Het eerste wat ze straks zou doen was die schoenen uitsmijten maar dat was later. Ze glimlachde, iedereen zag er altijd zo leuk uit. Ze zag Draco zitten op de bank maar al snel kreeg ze door dat hij nou niet echt vrolijk was. 'He! Als je van plan was geen fun te hebben vanavond, vergeet het dan maar.' Ze duwde hem tegen zijn bovenarm aan en plofde daarna naast hem heen. 'Je ziet er trouwens goed uit.'

[Merel]

Rachanna stond boven aan de trap samen met Aylin. Je zou zeggen dat Aylin haar haar had geverft, maar eigenlijk was het juist zo dat ze van nature blond was, net als Flora, maar het eigenlijk altijd verfde. Maar nu besloot ze het eens blond te houden. Ze stonden boven aan de trap wat te smoezen toen Kélian aan kwam lopen. Deze sloeg een arm om de beide meiden heen -alsof hij ze beide mee wou nemen- en wou net wat zeggen toen hij twee handen tegen zijn mond gedrukt kreeg en twee giegels erachter aan. Kélian haalde zijn schouders op en vervolgde zijn weg naar beneden.

"Kyra meissie wat zie je er weer beeldschoon uit," zei hij tegen zijn zusje terwijl hij bij haar ging zitten. Hij negeerde Reena een béétje expres, niet dat ze normaal wel veel praatte, en keek ook niet in haar richting. Hij glimlachte naar Kyra terwijl hij in de spiegel keek of zijn hoed wel geod zat. Hij kon het niet laten dat ding ook op te doen, het zag er nou eenmaal zo grappig uit. Hij keek even om toen hij iemand op de trap zag komen, maar toen hij zag dat het Aylin was, keek hij weer in de spiegel.

Aylin liep vrolijk glimlachend naar beneden. Ze hield altijd van gala's dat was zeker.
"Bonjour allemaal," zei ze glimlachend tegen iedereen terwijl ze even naar Reena keek. Toen Myron eraan kwam had ze al zo'n gevoel dat die samen gingen. Het was een goed stel vond ze zelf. Daarom knipoogde ze alleen even naar Reena en liep toen naar Cameron die ook wel wat vrolijkheid kon gebruiken zag ze.
"A bonjour Camerón, Ça vas?" vroeg ze omdat ze wist dat er iets aan de hand was. Ze hoopte dat hij ook ántwoord zou geven.

Zachtjes.. Heeel zachtjes sloop Rachanna van de trap af. Ze keek de leerlingen kamer rond en toen ze Draconic zo zag zitten werd ze ineens erg boos op zichzelf. Hoe had ze hem ooit zó kunnen laten zitten? Ja school was druk, maar voortaan zou ze wat meer vrij nemen had ze besloten. Op haar tenen sloop ze naar de achterkant van de bank zonder dat Draconic haar kon zien. De ring blonk aan haar vinger, maar ze had nog iets anders vast.
Achter Draconic ging ze zachtjes op haar knieën zitten. Het pakje legde ze even op haar schoot. Haar handen gingen via Draconic zijn nek teder naar zijn ogen waar ze haar handen voor zijn ogen legde.
"Close your eyes," fluisterde ze heeeel zachtjes en teder in zijn oor. Haar handen gingen weer naar zijn nek die ze even masseerde en toen pakte ze het pakketje weer.
"Nobody gon love me better
I'ma stickwitu forever
Nobody gon take me higher
I'ma stickwitu
You know how to appreciate me
I'ma stickwitu, my baby
Nobody ever made me feel this way,
I'ma stickwitu"
Zacht zong ze het terwijl ze het pakketje openmaakte en er een kettinkje uit tevoorschijn haalde. Het was een gouden kettingkje met 'Draconic' in letters ertussen. Ze hing dit om zijn hals en zoende hem, aan het eind van het liedje in zijn hals.

[Krista -]

Kaitlin dartelde rond in de leerlingenkamer en draaide absurd veel rondjes, zodat de plooien van haar jurk telkens opwaaiden door haar beweging. Het was vreemd haar zo te zien, alsof ze het onschuldige kleine lieve meisje was. Niets was minder waar, maar ook Kaitlin had soms af en toe behoefte aan een vrolijke bui. Alhoewel ze niet duideljik een date had, was ze vastbesloten dat ze Mike wel zou tegenkomen en daar dan de hele avond mee zou kunnen dansen. Misschien was ze een beetje naiëf.

Ze ging naast haar zusje staan en voelde een steek van jaloezie. Zoals altijd was Kyra beter knapper en leuker dan Kaitlin. Ze probeerde het gevoel in haar maag te onderdrukken en leunde daarom tegen Kelian aan terwijl ze met de knopen van zijn beige jasje speelde. Dat zorgde er ook niet voor dat ze zich beter voelde, en daarom richtte ze maar haar aandacht op hun nichtje. Reena. Ze maakte een kotsend geluid toen Myron zijn armen om haar heen sloeg en stoote haar zus en broer aan. "Moet je kijken" zei ze met een hoofdknikje naar de twee "Om ziék van te worden. Vind je niet?"

Kaitlin lette niet op Thomas, die zich inmiddels ook bij de zwadderaars had gevoegd en nerveus aan de kraag van zijn blouse trok alsof hij meer lucht nodig had. Hij had geen stropdas of strikje, daardoor kreeg hij namelijk echt het idee dat hij gewurd werd.
Hij had het idee al laten varen dat Mara niet zou komen. Ze kwam wel. Dat moest ze. Anders zou hij gaan huilen.. Alhoewel. Hij was een man. Hij haalde diep adem en schudde even met zijn hoofd. Hij moest niet zulke rare dingen denken, het werd vast een fantastische avond.

Hij slenterde richting Meera en Draconic, aangezien hij behoefte had aan afleiding. En wat was geen betere afleiding dan praten met vrienden. Toen hij Draconic daar zo zag zitten maakte hij zich lichtelijk ongerust en keek hem aan. 'Dus.. Straks blijven we als enige zonder date" zei hij maar kon een zenuwachtig lachje niet onderdrukken. Het was trouwens ook niet eens grappig geweest. Zijn lach verdween langzaam toen hij Rachanna zag. Misschien bleefhij alleen over. Daar moest hi jniet aan denken.

[Ridje]

Met een grijns verscheen Tim in de opening van de leerlingenkamer. Hij bleef even staan en keek rond. Hij had net even een frisse neus gehaald en alvast gekeken hoe druk het was bij de ingang van de grote zaal. Met 1 hand in zijn broekzak, waar hij zijn vuist om het doosje had gevouwen, liep hij verder naar binnen. Hij grijnsde kort om Rachanna en Draconic maar kon het niet laten om zijn blik weer af te wenden toen hij Thomas zag. Dus grijnsde hij kort naar Cameron. Die zou vast verbaasd zijn om Tim zo geheimzinnig te zien grijnzen maar volgens Tim zou de jongen daar snel genoeg achter komen. Teyla was er namelijk nog niet. Hij moest kort lachen toen hij Kaitlin zag. Ze had er zin in zo te zien.

Toen hij Reena en Myron zag grijnsde hij. Toen hij Reena's blik vond keek hij haar indringend aan en knikte dan glimlachend als teken dat hij blij was voor haar, dit was wat ze verdiende een goede jongen, beter dan die kwal van een Hadis. Hij keek nog even naar Reena maar besloot dan dat hij zijn eigen date maar eens moest opzoeken. Toen hij Kaitlin volgde kwam hij uit op Kelian en Kyra en hij grijnsde tevreden, hoewel zijn adem kort stopte vanwege haar schoonheid. Toen hij op de 3 afliep hield hij zijn vrije hand kort achter zich en sommeerde een spreuk waarna hij een witte roos voor Kaitlin hield. "Een roos voor jou." grijnsde hij dan en keek naar Kelian en grijnsde naar hem. Hij haalde zijn andere hand uit zijn broek zak en hield hetDoosje voor Kyra. "En een verlaat Kerstkado voor jou." zei Tim dan waarna hij naast haar ging staan en zijn arm rond haar middel legde.

Teyla keek tevreden nog eens in de spiegel en grijnsde dan. Ze pakte haar toverstok en stak die tussen haar jurk, ze zou nergens heen gaan zonder dat ding. Waarna ze de deur van de slaapzaal opende en naar buiten liep. Ze keek even naar de Parks en Tim en kneep grijnzend in Tims kont die wat verbaasd omkeek maar met een grijns zuchte. Met een kort lachje liep ze de trap af en keek rond. Wat zag iedereen er weer goed uit. Ze wou net bij Draconic, Thomas en Meera gaan zitten toen ze Cameron zag. Met een grijns liep ze op hem af.Ze keek even naar Aylin. "Hoi Aylin." glimlachte ze dan waarna ze zich tegen Cameron drukte. "Waarom kijk je niet vrolijk?" vroeg ze dan en ze drukte haar voorhoofd tegen de zijne. "Het is feest Cammie, dus wordt vrolijk." zei ze dan en grijnsde.

[greenlightning]

Draconic werd opgeschrikt door Meera en hij kon het niet helpen om te lachen. Hij sleog een arm om haar heen en gaf haar een knuffel, eindigend met een kus op haar voorhoofd.
'Ik zou niet durven, Meer, dat weet je.' toch keerde de onzekerheid terug. Zijn blik viel op de rozen en hij grijnsde. Hij legde de rozen voor Rachanna neer en nam een witte van de stapel.
'Van mij, voor jou. Wit staat voor puur en hoop, want ik hoop dat het nieuwe jaar en alle volgende jaren je alle geluk en liefde mogen brengen.' Hij gaf haar de roos en zuchtte toen opnieuw. De woorden van Thomas deden hem rillen en hij knikte.
'Nu wel. Mara komt zo voor jou... maar ja.'
Voor hij opnieuw kon zuchten, plofte er iets op zijn schoot. Zijn blik ging omlaag. Een doosje? Haar handen herkende hij direct, evenals haar zachte aanraking en bijna leek het te mooi te zijn om waar te zijn. Waarom had hij gedacht dat ze niet zou komen? Ze was er altijd...
Hoe wist ze dat? ging het door hem heen. Precies de woorden die hij nodig had. Precies dat wat hij had willen horen, al zo'n lange tijd. I'm gonna stick with you forever... Hij voelde tranen opkomen. Haar handen verliet zijn ogen, maar hij had ze gesloten, zoals ze vroeg. Ze deed hem iets om, een kettinkje. Zodra hij de kus voelde draaide hij zich langzaam om. Hij legde zijn hand op haar wang en zoende haar. Hij zloot zijn ogen, maar te laat. Een enkele traan rolde over zijn wang, tot in zijn nek. De opluchting die hij voelde kon hij met geen woorden beschrijven. Voor hij de kus verbrak veegde hij de traan weg en ook de achtergelbeven tranen in zijn ogen. Hij glimalchte naar haar en herinnerde zich plotseling de rozen.
'Een rode, voor mijn oprechte en diepe liefde voor jou,' zei hij en reikte haar die aan,' en een witte voor mijn hoop dat je voor altijd bij me blijft en hopelijk de kleur waarin je met me zal gaan trouwen. Je ziet er pravchtig uit,' voegde hij er vervolgens aan toe. Hij draaide zich om en zag plotseling Aylin. Hij nam een witte roos en wierp haar die toe.
'Omdat ik hoop dat jij en Chris gelukkig zullen blijven samen, hoop op een lang en gelukkig leven.'
Hij wilde rachanna wel weer aankijken maar vresde voor nieuwe tranen. Dus keek hij naar Thomas en lachte even. Hij nam nog een roos, brak de stengel af en stopte de bloem in zijn haar.
'Ik hoop dat deze zo de hele avond blijft zitten.' Hij wist dat Thomas wel wist waar het om ging en wat zijn werkelijke hoop was voor zijn beste vriend, maar sentimenteel gezwets kon gewoon niet. Niet nu.
En toen waren zijn uitvluchten op. Hij draaide zich weer om naar Rachanna. Hij merkte neit eens dat er een roos achter hem langs vloog, richting Tim. Hij haalde diep adem en tikte met zijn vingers op de bank.
'Je.. hebt mijn briefje ontvangen?' Het was nauwelijks een vraag, meer iets om de stilte weer mee te breken. Zijn blik lag niet op zijn verloofde. Hij vreesde echt te gaan huilen. Dat zou hij niet doen. hij was de match man. Ongeacht of iedereen in de zaal als wist dat hij een watje was.

Cameron haalde diep adem en keek naar Aylin.
'In de eerste plaats zijn Rose en ik op een gala bij elkaar gekomen, ik had nog een cadeautje voor haar dat ik nog wil geven en ik krijg dit stomme ding niet goed!' Dat laatste schreeuwde hij, wat zeer ongewoon was voor hem. Hij haalde dan ook diep adem en herhaalde ditmaal op kalme toon: 'Ik krijg dit ding niet goed.' Het was een das. Hij rolde hem op en wierp hem weg. Hij stak zijn handen in zijn zakken. Zijn blik was somber en hij voelde zich eenzaam. Hij had het nooit uit moeten maken. Waarom ahd hij dat gedaan? Waarom?
Zijn hoofd was al gedaald, maar toen ook nog eens teyla's hoofd tegen de zijne aankwam, kon hij er niet omheen. haar decollote. Ze vroeg hem iets. Of was dat gehum maar verbeelding? Hij staarde ernaar en herinnerde zich hoe ze aanvoelden. Plotseling kreeg hij het toch wel erg warm. Hij kwam weer overeind en glimlachte naar haar.
'Vrolijk als maar kan,'antwoordde hij en kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Dat deed hij denkbeeldig ook. Hij beet op zijn lip en trok zijn hoofd wat schuin. Hij lachte om zichzelf en toen hij haar weer aankeek kon hij een alwetend lachje niet laten.
'Waarom zou ik net gelukkig zijn? Ik sta hier met twee bloedmooie meisjes, hoewel de een me zo gaat verlaten voor een ander' -hij keek naar Aylin en glimlachte ditmaal oprecht- 'En de ander die... heb je al iemand/ Anders reserveer ik jou voor vanavond. Voor het gala... of na het gala, het is me om het even. Ik sta al te lang droog... en met een mooi meisje zal zeker mijn gedachten afleiden.'

Kyra keek omlaag naar Kelian en grijnsde. Ze pakte zijn hoed af en zette die op. Ze bewonderde zichzelf nog eens in de spiegel en zette de hoed weer terug op het hoofd van haar broer.
'Loop jij maar lekker voor schut. Liever jij dan ik.' Ze grijnsde. 'En ja, wat dacht jij dan? ik blijf een park. Ik mag niet onder doen voor mijn broertje en zusje toch? Daarbij, ik heb een jongen die wel verdiend dat ik een beetje op mezelf let.'
Ze ging nog een emt haar handen door haar haren en perfectioneerde het, aangezien de hoed al haar werk weer ongedaan had gemaakt. Vanuit de spiegel keek ze naar haar broer.
'En ga jij nog naar je Grif sletje toe? of heb je inmiddels alweer hersens gekregen? Echt, ik snap niet wat er met je is gebeurd. het lijkt wel alsof je besmet bent met een dreuzel virus.'
Ze huppelde de trap af en negeerde hem verder. Ze keek naar Kaitlin en lachte.
'Ze zijn gewoon giftig. Tja, ieder zo zijn smaak. Zelfs onze familie is inmiddels besmet.'
Ze keek nu ook Kaitlin niet meer aan, hoewel ze nog wel even over haar schouder riep zei: 'Mooie jurk.'
Plotseling zag ze Tim en ze bleef staan om naar hem te kijken. dat hij eerst een roos gaf aan Kaitlin, voor hij haar iets gaf, kon ze niet uitstaan. Desondanks glimlachte ze en nam het cadeautje aan. Ze gaf hem geen kus, zoals ze normaal zou doen en treuzelde ook met het openen van het pakje.
'Drake heeft allemaal rozen,' zei ze vals en opende toen toch maar het pakje. Alle frustraties, zowel die over de roos, als over Kelian en zijn vriendin, als over Reena en Myron, verdwenen opslag. Nu was er alleen nog maar liefde voor Tim.
Haar juwelen kistje zat vol met diamanten in alle vormen en maten, maar nu trilde haar handen. Ze hapte licht naar adem en keek sprakeloos op.
'meen je dat?' vroeg ze hem ongelovig, terwijl haar hart koprollen maakte. Ze vleidde zich weer tegen hem aan en besloot dat rozen maar domme bloemen waren. Dioams are a girls best friend en Tim was Kyra's best friend en veel meer dan dat. Ze slooot het doosje, sloeg haar armen over elkaar en zoende hem, voor ze zich tegen hem aanvleide, gelukkig met hem. 'Dank je.'

Haar hart sloeg over toen ze zijn stem hoorde, want verdraait of niet, ze herkende hem wel. Toch bleef ze zitten zoals ze deed en sloot haar ogen, wachtend tot haar hart weer normaal zou slaan, maar toen tilde hij haar op. Zijn aanraking, zijn nabijheid, zijn warmte. Ze draaide zich lachend om en nam hem in zich op, met pak en al. Haar hart klopte nu zo snel dat ze er duizelig van werd. Ze lachte.
'Ik wachtte op een jongen die me een mysterieus briefje had gestuurd. hij wilde me bij het gala ontmoeten, maar daar was ik het niet mee eens.' Ze grijnsde en vroeg zich af hoe een jongen zoveel in haar los kon maken. Ze was Hadis vergeten. Compleet. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en knikte.
'Dat wordt het zeker. Alleen van ons. En misschien een beetje van hen.' Dat laatste voegde ze er lachend aan toe. Falcon hupte op en neer op haar schouder en fladderde vervolgens weg. Hij landde in het raamkozijn en keek de ruimte rond.

[Madjic]

Zed: img181.imageshack.us/img181/6365/zedoe9.jpg

Zed klakte met zijn tong toen hij de trap af liep. Hij rolde met zijn ogen bij het zien van de hoeveelheid mensen die zich hier al hadden verzamelt en zich ook al hadden gevoegd bij hun partners. Ergens irriteerde het hem een beetje, maar anderzijdes moest hij een beetje lachen om hoe iedereen anders deed als de ander erbij was. "Ach, moet je nou toch kijken wat lief. Wat zijn jullie allemaal toch schattige stelletjes." Gniffelde hij tegen eigenlijk vrijwel alle stelletje.
Hij had niet de moeite genomen om maar iemand een briefje te sturen. Maar hij hoopte dat hij iemand anders wel een deed kon verzorgen, al had hij het meisje geen broef gestuurd. Hij keek om toen hij het geluid op de trap hoorde en lachte zacht toen Mack, met een zwart strikje op de plaats waar de halsband hoorde te zitten. "Ow en jij ziet er ook prachtig uit. Nou nog hopen dat het bordermeisje komt he." Zei hij lachend tegen de hond. Ach, het was zo moeilijk om honden een brief te sturen, al had hij dat natuurlijk wel naar Myra kunnen doen. Maar hij was daar weer net iets te lui voor.

[Lisa ..]

Meera grijnsde, Draco zag er zo veel beter uit als hij gewoon lachde. Ze trok stemmingen van anderen vaak wat aan, ze kon moeilijk vrolijk gaan doen bij iemand die daar totaal geen zin in had. 'Het is je geraden ook, je gaat nameljik niet chagerijnig lopen doen op een nieuwjaarsfeest! En je bent niet de enige waar dat voor geldt.' Ze keek Thomas aan en grijnsde, Mara zou wel komen, daar was ze van overtuigd. Maar die twee moesten nou niet gaan doen alsof ze hier de hele avond zonder vriendin zouden zitten.
'Draco, dat had niet gehoeven.' Meera onthield zijn woorden en keek hem dankbaar aan terwijl ze de roos aannam. Daarna knuffelde ze hem, het ging niet persé om de roos, maar de gedachte daarachter vond ze al lief genoeg.

In een ooghoek had ze Rachanna aan zien komen. In haar ogen waren ze gewoon het perfecte stel. Meera richtte zich op Thomas. 'Komop, je moet niet doen alsof de wereld vergaat. Ze komt wel, dat weet ik zeker.' Ze glimlachde en gaf hem een klopje op zijn schouder. Ze zag de rest van bekende en vrienden naar beneden komen. Iedereen zag er even uitgedost uit en dat deed haar glimlachen. Zo waren ze weer die hechte Zwadderich groep. Ze stak haar hand op naar Zed, die net de trap afkwam.

Alle blikken en andere dingen richting hen gingen helemaal langs Myron heen. Er was maar 1 ding belangrijk nu, samen met Reena een geweldige avond hebben. Met een brede lach zette hij haar weer op de grond en nu stond hij eigenlijk te popelen om te gaan. 'Ik heb net wel een mafkees op de grond zien liggen, zou ik een goede vervanger kunnen zijn?' Hij grijnsde en voelde zich geweldig, niets kon tegen dit gevoel op. 'Alleen van ons, niemand die jou vanavond tegenhoudt om te genieten. Je verdiend het.' Hij wilde haar gewoon een avond zonder rare zorgen over Hadis of familie bezorgen. Dat ze nergens aan hoefde te denken. Hij was gelukkig als zij dat was.

[Merel]

[/b] vroeg Kélian plagend toen Kaitlin bij hen kwam staan. Hij ging voorzichtig met een hand door haar haar -zodat hij het niet zou verpesten- en keek haar grijnzend aan. Voordat hij nog iets kon zeggen kwam Kyra ertussen.
"Ik loop nóóít voor schud Kyra, Dat weet je toch, daar ben ik te mooi voor.. Maar dát zit in de familie," zei hij terwijl hij zijn hoed recht trok. Bij haar andere opmerking keek hij iets bozer. Hij keek even boos naar Kyra, en tilde haar zonder pardon, over zijn schouder. Hij nam haar een stukje mee tot ze weer naast Kaitlin stonden.
"Sorry hoor Kyra, Volgens mij hoorde ik je niet zo goed! Maar dat maakt niks uit, hou je mond maar gewoon," zei hij plagend en knipoogde naar Kaitlin. Vervolgens zette hij Kyra toch maar weer op de grond neer.

"A bonjour Teyla, Trés bon Robe," complimenteerde Aylin Teyla. Ze had inderdaad een leuke jurk aan, en het stond haar goed.
Aylin giegelde om Cameron zijn reactie over zijn stropdas om vervolgens haar hoofd te schudden. Zachtjes duwde ze Teyla wat aan de kant.
"Un Moment," knipoogde ze. Ze pakte de stropdas van Cameron beet en maakte deze eerst los, om hem vervolgens op de goede manier weer om te doen. Tja, dat kreeg je als je een oudere broer had die het ook niet kon.
"Zó, klaar," glimlachte ze en ze zette Teyla weer op de plek waar ze stond.
Ook ving ze nog de Roos die Draconic haar toe gooide.
"Merci Dracónic, En bedankt" glimlachte ze terwijl ze hem in haar haar deed.

Rachanna glimlachte alleen terwijl dat ze zich bedroefd en boos voelde, en dan wel op zichzelf. Om Draconic zo te zien, terwijl hij zo lief was altijd. Dat had ze niet kunnen maken.
Toen ze de rozen kreeg grijnsde ze breed en zoende hem nog even, maar toen hij even de rozen aan de andere gaf, stond ze op en liep ze om de bank heen. Ze knipoogde even naar Meera.
"Meer meis, wat zie je er weer prachtig uit," complimenteerde ze haar vriendin, en ze meende het ook. Daarna ging ze voorzichtig bij Draconic op schoot zitten en sloeg haar armen om hem heen.
"Ja die heb ik gekregen," antwoordde ze, maar in plaats van te antwoordden, was ze meteen naar Zweinsveld gegaan om het kettinkje te laten maken.
"En het spijt me zóóóóóó erg dat het zo lang geleden is dat we wat hebben gedaan, echt waar. Het spijt me, wil je het me vergeven?" ze zei het zacht en in zijn oor, omdat opzich niemand anders het hoefde te horen dan Draconic. Niet dat ze zich schaamde, nee in de verste verte niet. Maar het was omdat het zo persoonlijk was.[/ul]

[Krista -]

"Vooruit" zei ze met een grijns en liet Kelian met rust, terwijl ze over de reling van de trap leunde en een raar gezicht trok naar Myron en Kyra. Ze zagen het toch niet, en als ze het zagen vond ze het zelf niet erg. Ze mochten best weten dat ze Kaitlin misselijk maakten. "Ik hóop dat het een virus is," zei ze, meer in zichzelf, want Kyra was inmiddels al weg. Ze keek haar zus na en glimlachtte, blij met zichzelf dat ze ook iets anders kon doen dan jaloers zijn. Ze wendde zich tot Kelian en keek hem aan. "Wat bedoelde ze daarmee" zei ze, doelend op de opmerking van het meisje uit Griffoendor "Heb je eigenlijk een date dan?". Ze ging even met haar hand door haar haren en stak een pluk achter haar oor. Ze moest even haar aandacht van Myron en Reena weghebben. Straks kreeg ze nog moordneigingen.
Toen ze een roos van Tim aangeboden kreeg leek ze even verbaasd maar grijnsde dan naar hem. "Bedankt"zei ze vrolijk en schonk hem een van haar zeldzame glimlachen.

Hij werd opgeschrokt uit zijn sluimeringen toen Draconic een roos in zijn haar deed. Verbaasd, en uit reflex, schoot zijn hand naar zijn oor en hij voelde de blaadjes van de bloem. "Bedankt.. denk ik" zei hij met een vreemde blik. "Het staat vast heel charmant. Mara vind het vast leuk als ik er de hele avond zo bij blijf lopen". Enige emotionele problemen had hij bij Draconic wel vaag gemerkt, maar zoals gewoonlijk was hij niet goed in al dat dramatische gezwets over gevoelens. Hij keek naar Meera en knikte zwak. "weet ik" zei hij plotseling, alsof hij wakker was geworden. "Ik stel me aan..". Hij haalde diep adem en ploftte naast Meera op de bank. Het vreemde gesprek tussen Teyla en Cameron ving hij vaag op en hij trok een raar gezicht, waarna hij zijn aandacht weer op Meera richtte. "Dan blijf ik nog maar wachten" concludeerde hij en rekte zich uit en onderdrukte een gaap.