A Song. [Saluka & Thobias]

[Merel]

[/b] zei hij plagend en liep toen weer in de richting van zijn gitaar. Voor de tweede keer die avond pakte hij zijn gitaar op en zette de boxen weer aan met zijn toverstok. Hij keek even of alles nog goed stond, en toen dat zo was ging hij naast Saluka zitten.
"Dit nummer, Tja ik weet niet zo goed. Ik moest aan jou denken toen ik het schreef. Of ik schreef het dankzij jou.. Of beide.. Dus. Nouja, ik laat het je wel horen. Ik hoop dat hij in een keer lukt," glimlachte hij richting haar.
Voor de tweede keer die avond begon Thobias het nummer. En zodra hij er zeker van was, begon hij met het couplet, en zong erbij.

"Would you dance,
if I asked you to dance?
Would you run,
and never look back?
Would you cry,
if you saw me crying?
And would you save my soul, tonight?

Would you tremble,
if I touched your lips?
Would you laugh?
Oh please tell me this.
Now would you die,
for the one you love?
Hold me in your arms, tonight."

Onder het zingen en spelen keek hij zo nu en dan richting Saluka om haar reactie te zien.[/ul]

[Madjic]

Saluak lachte zacht en maakte het zich gemakkelijk twijfel hij bezig was. Ze trok besloot van de gelegenheid gebruik te maken om haar schoenen uit te doen en haar benen daarna op te trekken. Ze sloeg haar armen om haar benen heen en leunde niet tegen het glas, maar tegen de muur die erlangs stond. Op kon ze naar Thobias kijken zonder haar hoofd helemaal te hoeven draaien.
Toen hij naast haar kwam zitten en zijn uitleg kwam glimlachte ze zacht. Ze voelde hoe haar hart een ander en sneller ritme aan nam en ze knikte licht. "Ik ben benieuwd." Flusiterde ze. Stel hij zou nu een verschrikkelijk nummer spelen, wat ze niet verwachtte maar het ging om de gedachte, dan zou ze waarschijnlijk net zo gevleid zijn als waarneer het van wereldbekentnummer capaciteit zou zijn.
Ze voelde de neiging om antwoord te geven op de vragen, maar kon niets uitbrengen zelfs al wilde ze het echt doen. Elke keer dat hij naar haar keek glimlachte ze en kwam er een glinster in haar ogen.

[Merel]

[/i]

Hij glimlachte terwijl hij doorging met spelen, alleen nu zachter. Hij herhaalde het zelfde riedeltje, maar stopte met zingen. Zijn gitaar kon hij zonder problemen bedienen. Het was iets wat hij al zó lang deed, dat hij het eingelijk niet meer weg kón denken. Het was zo'n beetje z'n tweede liefde.. Na Saluka dan.. Hij keek haar aan. Vervolgens kon hij het niet laten om te grijnzen, en die grijns had geen zin meer om van zijn gezicht af te komen. Tenminste zolang ze niet gestoord werden dan. Door Foppe niet, of enig ander wezen. Hij was erg tevreden over het nummer, en vond het ook helemaal toepasselijk.
"Dit heb ik tot nu toe met de goede muziek eronder," zei hij terwijl hij door bleef spelen, en haar ondertussen aankeek. Het spelen kon hij inmiddels zonder nog naar zijn handen te kijken, en daarom keek hij naar Saluka, waar hij toch veel liever heen keek. Hij hoopte verder dat zijn nummer in zekere zin ook waar was. Dat hij haar 'held' mocht zijn, op een bepaalde manier. Hij bleef haar aankijken in de hoop op een reactie. Natuurlijk zag hij wel de glinstering in haar ogen, dat zorgde ervoor dat zijn hart nog niet iets sneller ging slaan. Maar toch zou hij het graag nog van haar willen horen.[/ul]

[Madjic]

Saluka bleef even stil en keek hem gewoon maar aan. Ze vond het heerlijk om gewoon maar in zijn ogen te staren en niet te hoeven denken aan andere dingen dan enkel hem. Ook toen hij weer wat zei was ze nog even stil. "Ik vind het prachtig." Zei ze zacht en beet eventjes op haar lip. "Ik zou op elke vraag antwoord willen geven en ik denk dat ik het zou kunnen. Maar ik zou op een echt antwoord willen geven." Ze merkte dat ze steeds zachter begon te praten. "Maar ook zonder dat ik toezeg doe het jet al, aangezien je Foppe net al weggejaagd hebt." Ze legde haar hoofd op haar knieen en bleef hem aankijken. Ze konhaar ogen gewoon niet van hem afwenden, dat was gewoon onmogelijk.

[Merel]

[/b] antwoordde hij, en eigenlijk volkomen automatisch ging hij ook wat zachter praten. Niet zozeer omdat hij bang was dat Foppe of een Professor langs kwam, meer omdat zij het ook deed, en zo had het wat magisch.. Hij bleef haar ook aankijken.
”Tja, ik kon het gewoon niet aanzien dat Foppe je pestte. Tuurlijk kan je wel voor jezelf opkomen, je bent een sterke meid.. Maar toch, tja ik weet niet zo goed..” mompelde hij terwijl hij al snel weer een klein beetje rood werd. Hij wou haar niet beledigen, maar hij kreeg gewoon al snel een beschermend gevoel als het ging om iemand om wie hij gaf. En Saluka kon hij dan zeker aan dat rijtje toevoegen, bedacht hij zich.
[/ul]

[Madjic]

Saluka hield haar hoofd een beetje schuin. "Ik wil graag antwoord geven. Maar wil je echt antwoord op alle vragen? Want dan zal je ze toch nog even moeten herhalen, want ze me allemaal herinneren doe ik niet meer. Maar elke keer als ik je zie voel ik al een rilling door mijn lichaam gaan, dus als ik als ik je lippen voel is dat nog veel erger." Ze keek liefjes en onschuldig aan, het was niets voor haar om van de waarheid af te wijken en dat deed ze nu ook niet. "Als je zou vragen of ik wou of ging dansen zou ik dat doen, voor of met jou." GIng ze verder met een verlangende blik in haar ogen. Dansen was voor haar een hobby, maar het betekende dat ze dichtbij het persoon waarmee ze danste kon zijn. Dan kon ze elke beweging en ademhaling voelen en de kans om zo dicht bij Thobias te zijn zou ze nooit afslaan.
Ze duwde zich van de muur af en ging op haar knieen op de vensterbank zitten. "Ieder meisje heeft wel behoefte aan een held, maakt niet uit wie ze is. En mijn held was je vanaf het begin al. Je hebt me gered in het krijzende krot toen de trap instortte en je zei dat je de spoken weg zou jagen..." Ze grijnste licht. "Je bent mijn tarzan. De onverwoestbare man die iedereen aankan, maar toch een zacht hart heeft en lief is voor hen van wie hij houd." Ook al was de benaming tarzan op het begin als een grapje geweest, hij was echt haar tarzan gebleken door alles wat hij gedaan had en hoe hij haar gewonnen had toen ze even niet keek. Het idee dat hij er was gaf een veilig gvoel, ookal was er nergens gevaar te bekennen.

[Merel]

[/b] zei hij zacht tegen haar terwijl hij luisterde naar de antwoorden op de vragen die ze had onthouden. Naar zijn mening bleek dat toch wel veel te zijn. Hij keek haar vervolgens ondeugend aan.
"Oe, dat rillen moet ik even testen," zei hij terwijl hij naar haar toe boog en haar even kort, maar vurig zoende. Vervolgens keek hij haar weer glimlachend aan.
"Als je graag wil dansen, dan dans ik maar al te graag met je," zei hij met niet ál te veel overtuiging. Hij was nou niet zó goed in dansen, maar als zij dat graag wou, dan deed hij het graag voor haar.
Hij moest lachen om haar omschrijving van Tarzan en de overeenkomsten met hem. Ach, zolang alleen zij hem zo noemde, had hij daar geen énkel probleem mee. Hij glimlachte en deed een plukje van haar haar achter haar oor.
"En jij bent toch duidelijk mijn Jane. Beeldschoon en super lief. Zorgzaam en grappig. En gelukkig heb je het nodig om af en toe gered te worden! Jep, Jij bent Jane, dat is zeker," glimlachte hij tevreden. En in zijn ogen was dat ook zeker zo.
Heel even liet hij haar in de steek. Dit door alleen even naar zijn muziek tas te buigen en er twee dingen uit te halen. Hij overhandigde haar eerst de tekst van het liedje, zodat ze op álle vragen antwoord kon geven. En zodat ze de rest van de tekst kon lezen. Als tweede had hij iets met een rode strik & roosje er omheen. Het was een cd met nummers van Tarzan en Jane, hij had ze opgezocht, gespeeld en gezongen. Zelfs zijn broer nog even te hulp gevraagd. Dit had hij op een Magische CD gezet.
Hij reikte het haar aan en wachtte af terwijl hij haar weer aankeek.[/ul]

[Madjic]

Saluka grinnikte zacht en schudde haar hoofd. "Ik denk dat ik het in de loop van tijd wel zou doen, daarnaast moet dit nummer gewoon een hit worden. Wie weet zingt de halve school zometeen wel en dan kan ik hem vanzelf uit mijn hoofd leren. Dan kan ik je alle antwoorden geven." Zijn woorden, in samenwerking met de kus die daarom volgte, zorgte letterlijk voor een rilling over haar rug. Ze wilde hij bijna weer bij zich hebben, maar besloot dat ze kort en zacht extra effect had. "Ik geloof dat dat het gewenste resultaat had." Fluisterde ze en grijnste zacht. Ze beet even op haar lip en kreeg het gevoel dat ze zijn lippen er nogsteeds op voelde.
Vervolgens lachte ze. "Ja, dat is je geladen. Ik ga dus echt met niemand anders op het gala dansen he. Dan ben jij echt de pineut." Ze keek hem even onschuldig aan. "Ik wil geen andere jongen zo dicht bij me hebben dan jou." Alles dat hij zei of deed, deed weer een nieuw soort energie door haar lichaam gaan. Maar die energie verdween meteen weer, omdat ze ondergeen beding druk kon zijn als hij erbij was.
Ze leunde met haar hoofd tegen het raam aan. "Ik ben helemaal niet lief, ik ben heel gemeen hoor. Maar van dat gered worden heb je wel gelijk in... al ligt het eraan wie me dan komt redden."
Dat hij zich even ergens anders op richtte maakte zij gebruik de gelegenheid van door even haar hand op haar hart te leggen. Ze voelde hoe deze tekeer ging en werd er wat onzeker van. Ze was niet gewend dat dit haar zo overkwam en al helemaal niet door een jongen die ze eigenlijk helemaal niet zo goedkende. De cd die voor haar neus verdween deed haar opschrikken uit haar gedachte. Ze keek ernaar en toen naar Thobias. Ze had de voorkant nog niet echt gezien, maar was eerder verbaasd dat ze iets kreeg. Langzaam pakte ze het aan zonder dat haar blik Thobias los liet. Pas toen ze het echt in haar handen had keek ze ernaar en glimlachte. "Ah, wat lief. Dank je!" Ze keek hem met een stralende glimlach aan. Even twijfelde hoe ze verder moest reageren, maar bedacht toen dat ze er eigenlijk niet over moest nadenken. Ze richte zich naar voren en vloog hem om de hals.