This is the life...

[» Jasmijn «]

[/url] stapte langzaam de leerlingenkamer van Huffelpuf binnen. Haar laatste les was eindelijk afgelopen. Wat haatte ze dat vak! En sneep al helemaal! Al dat huiswerk dat hij had opgegeven dat ze voor volgende week af moesten hebben. Wat dacht die eikel wel niet! En dat allemaal omdat ze geen Zwadderaars waren. Tenminste, dat maakte Odil ervan.
Ze liep op een van de stoelen af en plofte erin neer. Ze zakte ver onderuit zodat ze met haar hoofd op de rugleuning kon leunen. Zo bleef ze een tijdje zitten, denkend aan die berg huiswerk die ze nog moest maken. Het enige leuke was, dat ze vandaag ook verzorging van fabeldieren had gehad. Ze hadden in de les de eenhoorn behandeld. Voor de volgende keer moesten ze weten wat een eenhoorn echt nodig had om te kunnen overleven, maar dat wist Odil natuurlijk al lang. Vaag voelde ze Feles op haar schoot springen. Vol automatisch streek haar hand over de rug van de kitten. Ze hoorde het dier spinnen en er verscheen een glimlach op het gezicht van Odil.
Toen ze eindelijk weer met haar gedachte in het heden was, keek ze de leerlingenkamer rond, opzoek naar mensen die ze misschien kende. En daarmee bedoelde ze niet alleen van gezicht, maar ook persoonlijk...
[/ul]

[Merel]

[/color] & Thobias Goodkind



Met een brede grijns kwam flora de leerlingen kamer binnen. Vandaag waren een paar leuke lessen geweest, maar ook een paar echt vreselijke lessen, dat had ze wel gemerkt. Gelukkig had ze haar dag afgesloten met een uurtje Geschiedenis van de Toverkunst. Ieder andere leerling zou het saai vinden, maar voor Flora betekende dat een praat uurtje met haar tweeling zus Aylin. En omdat ze elkaar niet zó vaak zagen, betekende dat ze echt een uur lang doorlulde. En meestal in het Frans zodat niemand hen verstond.
Toen Flora binnenkwam zag ze Odil bijna meteen zitten. Grijzend liep -huppelde bijna- ze naar haar toe.
"Bonjour Odil! Commant Ça vas?" vroeg ze grijnzend terwijl ze naast haar op de bank neer plofte.

"Zo Flora, jou kunnen we ook echt óveral horen hé," grinnikte Thobias terwijl hij van de trap van de slaapzaal af liep. Zijn gitaar hing op zijn rug omdat hij van plan was nog wat te spelen. Hij ging in een stoel zitten en toverde wat te drinken tevoorschijn. Hij glimlachte even naar Flora, en naar het meisje dat naast haar zat. Hij herkende haar zo snel niet.. Maar helaas kende hij te veel mensen om iedereen zomaar te herkennen.[/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] zei Odil om Flora eraan te helpen herinneren. Ze grijnsde toen ze het door kreeg. Flora deed dat vast om haar te plagen.
"Haha, ik ga door jou nog eens een curcus Frans volgen," zei ze daarom en ze stak haar tong naar haar vriendin uit.

Op dat moment hoorde ze een jongensstem van boven komen en ze draaide haar gezicht naar het geluid. De jongen die op de trap naar de jongensslaapzaal stond, kwam haar niet bekend voor. Maar zo op het eerste gezicht zag hij er wel aardig uit. Odil keek naar de gitaar die op de rug van de jongen hing. Gitaar, dat had ze altijd al eens willen spelen. Ze keek Flora even aan en stapte toen op de jongen af.
"Aangenaam, mijn naam is Odil Turnfield," zei ze en stak haar hand naar hem uit terwijl ze hem afwachtend aankeek. [/ul]

[Merel]

[/b] giegelde Flora terwijl ze Odil zachtjes een duw gaf. Ze kon het niet laten om zo nu en dan haar vriendin wat te plagen door in het frans te gaan praten. Trouwens, Odil was echt niet de enige. Er waren vele mensen die haar -en Aylin- niet snapte als ze weer eens in het frans begonnen. Dat was juist het grote voordeel.
"Nou misschien kan Toi wel een cursus gebruikien?" vroeg Flora plagend en stak even haar tong uit naar Odil. Opzich zou het wel grappig zijn als ze met Odil Frans kon praten, bedacht ze zich. Ze negeerde Thobias verder en stak ook alleen even plagend haar tong uit naar hem.

Thobias had net een slok van zijn drinken genomen en keek wat verbaast naar Odil. Spontane meid, was het eerste wat bij hem opkwam. Maar zoals hij nu eenmaal was, pakte hij haar hand aan en schudde deze.
"Thobias Goodkind, Aangenaam," stelde hij zich glimlachend voor. Ach het was altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen vond hij. Hij vroeg zich af of ze wist wie hij was, dat hij van de band FOB was.. Sommigen hier bleken dat ook te weten, onder andere Chris.. Ach, je wist het maar nooit.
Hij plofte weer in zijn stoel neer en glimlachte. [/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] antwoordde ze de tot nog toe onbekende vraag. Haar gedachtes aan Sneep kwamen weer boven, maar door de duw die ze van Flora kreeg verdwenen die weer.
"Dat weet moi wel zeker," zei Odil terwijl ze het accent van Flora na probeerde te doen. "Kan toi moi geen curcus gevien?" Dit meende ze serieus. Het leek haar wel leuk om met Flora en haar zusje in het frans te kunnen praten. Bijna niemand die hen zou verstaan. Dat idee beviel haar wel. Roddelen wanneer je maar wilt! Er verscheen een lachje op haar gezicht.

Odil zag de verbazing op Thobias' gezicht. Dit maakte haar aan het lachen. Hij maakte een goed indruk op Odil door gewoon mee te spelen.
"Leuk je te ontmoeten," zei ze vrolijk. Ze keek nog een keer naar zijn gitaar.
"Speel je in een band ofzo?" vroeg ze toen toch maar. Nu ze zo dichtbij stond kwam hij haar toch ergens bekend van voor, maar waarvan was haar een raadsel.
Ondertussen liep ze naar de plek waar ze net van was opgestaan en plofte weer naast Flora neer.[/ul]

[Merel]

[/b] vroeg ze terwijl ze haar vraag erg serieus bedoelde. Tja, wie hád er nou geen hekel aan Sneep? Nouja, op de meeste Zwadderaars na dan, wie niet?
”Ick kan 'et probieren, al vraag ick moi af of je 'et ooit zo goed kunt als moi,” pronkte ze even, maar knipoogde toen. Het leek haar leuk als Odil het ook kon, dat zeker.. Zolang niet té veel mensen het konden, vond zij het prima..
”Maar we kunnien 'et proberen,” grinnikte ze, vooral om de accent en half franse woordjes pratende Odil. In haar ogen klonk dat nog grappiger dan dat ze zelf klonk. En dat zei wat. Want ze werd zo nu en dan nog uitgelachen om haar accent. Al was ze dáár inmiddels wel aan gewend.

Thobias glimlachte even. Zoals hij al dacht, hij vond het altijd leuk om mensen te ontmoeten, en blijkbaar vond zij dat ook. Hij keek even onbewust naar zijn gitaar.
”Ja ik speel in een band ja.. FOB, dat is de afkorting.. Weet niet of je het kent?” vroeg hij terwijl hij nog een slok nam en de beker toen op tafel zetten. Hij pakte zijn toverstok tevoorschijn en sommeerde zijn gitaar tas en muziek bladen om zo wat te kunnen spelen. Daar had hij toch zeker die spullen voor nodig, anders was het echt onmogelijk, zoals hij wel eens had ervaren.[/ul]

[» Jasmijn «]

[/b] zei ze terwijl ze nog nadacht over iemand die misschien geen hekel zou hebben aan Sneep.
"Misschien Perkamentus," floepte eruit voordat ze er erg in had, maar het kon haar niet schelen. Ze had het toch al willen zeggen.

"Denk je dat ik geen Frans kan leren?!" vroeg ze gemaakt verontwaardigd. "Ik kan het heel goed, moet gewoon een natuurtalent zijn, nou van je vrienden moet je het maar hebben, " zei ze uit de hoogte en ze stak haar neus in de lucht. Maar niet voor lang, want na een paar tellen begon ze Flora te kietelen. Ze wist dat Flora daar niet tegen kon.

Odil volgde de blik van Thobias naar zijn gitaartas en zag het ding samen met een paar blaadjes -vol geschreven met dingen die ze niet kon lezen- in de richting van de jongen zweven. Het leek erop dat dat Thobias iets zou gaan spelen!
Ze dacht even na over de vraag van Thobias. FOB, het kwam haar wel ergens bekend van voor, maar waar had ze het gehoord of gezien? Ineens schoot haar iets tebinnen.
"Is dat niet die band die dat liedje 'Thnx for the memories' zong?" vroeg ze. "Ja die ken ik wel!" riep ze enthousiast uit. Ze maakte een sprongetje terwijl ze een stukje van dat liedje zong, super vals natuurlijk.

One night and one more time
Thanks for the memories
Even though they weren't so great
He tastes like you only sweeter[/ul]

[Mies]

FALLEN

Fallen zat in de leerlingen kamer, op een grote stoffe stoel en had een boek op haar schoot. Ze was namelijk jaartallen in haar hoofd aan het stampen. Jeetje, wat was leren toch saai... En dat meende ze echt. Het was ook nogal roemoerig in de leerlingenkamer, waardoor ze zich moeilijk kon concentreren, maar toch probeerde ze het maar... Dat was altijd beter, dan het helemaal opgeven toch? "De kobolden opstand was in..." mompelde ze onverstaanbaar, terwijl ze daarna met haar hand door haar haar ging. Ze volgde het gesprek tussen Flora, Odil en Thobias meer dan dat ze leerde, want dat was ook een stuk intressanter.

Dat was ook de reden, dat Fallen het niet kon laten zich in het gesprek te mengen. Ze legde haar boek neer en ging nogmaals met haar hand door haar haar, voordat ze zich opdraaide. "Nouja! Ik vind Sneep echt vérschrikkelijk aardig!" riep ze naar het drietal, waarna ze ze heel serieus aankeek. met haar handen over elkaar, probeerde Fallen heel serieus te blijven en niet in lachen uit te barsten, al lukte dit niet erg goed. Met een glimlach op haar gezicht keek ze ze daarna aan. "Hállo!" zei ze vrolijk, waarna ze álweer met haar hand door haar haar ging. Het zat niet goed vandaag en hing de hele tijd voor haar ogen. "Fráns! Jeetje, dat kan ik dus ook niet..." En eigenlijk hoefde ze het ook niet te leren. Als Flora het sprak leek het al zo ingewikkeld en dat accentje... Nee, misschien moest ze zoiets maar aan Odil overlaten. "Ik laat het wel bij geschiedenis van de toverkunst…”