It's freezing outside! {Scorpius, Casey & Cass}

[melien]

Vrolijk sloeg ze een ratslag voordat Cassandra om haar heen keek om überhaupt te kijken wie er in het lokaal waren. Het eerste wat haar opviel was dat Zwamdrift er niet was. Wel erg prettig want ze hoefde niet voorspelt te krijgen dat ze dood zou gaan. Natuurlijk zou ze dat, iedereen gaat een keer dood, maar dat was ze nog lang niet van plan. Daarna merkte ze pas een tweetal eerste klassertjes op. Om de een of andere reden sloeg haar bui meteen om van vrolijk naar geïrriteerd. Misschien kwam het door de eerste klassertjes - zover ze kon zien waren het grifjes -, maar misschien kwam het ook gewoon doordat het koud was in het lokaal. Ook al was dat nog niet helemaal tot haar door gedrongen.
"Wat doen jullie hier nou weer? Er is geen les hoor." zei ze terwijl ze alweer een behoorlijk arrogante houding aan had genomen. Blijkbaar straalde ze meer dreiging uit dan dat ze door had want de twee keken toch wel angstig naar haar op en gaven geen antwoord. Een gemene glimlach verscheen op haar gezicht. Het was zo leuk om die ukkies de stuipen op het lijf te jagen. Vooral omdat ze niet snapte hoe ze dat konden toelaten aangezien zij het niet had toegelaten toen zij - nog niet zo heel lang geleden - een eerste klassertje was.
Rustig haalde ze haar toverstok te voorshijn en speelde er wat mee zonder er echt op te letten. "Oké ik mag het dus niet weten, maar dan moeten jullie niet zo onbeleefd doen om helemaal niets te zeggen. Als ik jullie was zou ik hier niet eens zijn aangezien deze toren erom bekend staat dat hier de raarste en meest onverklaarbare dingen gebeuren." ging ze serieus verder. Zelf had ze nog nooit zo'n grote onzin gehoord en dus dacht ze ook dat de twee meiden haar niet zouden geloven. Niets was minder waar aangezien ze binnen de kortste keren waren op gestaan en weg waren gehold. Verbaasd keek Cassandra ze na totdat een koude windvlaag ervoor zorgde dat ze er weer bij was met haar gedachten. En dat ze kippenvel had.

[\\ Jess']

[/b] Hij loog, maar dat maakte niet uit. Maar het kwam ook niet erg overtuigend over. Het was ook nog eens veels te koud, en daardoor was hij vast ook wel moe. Hij wou ook niet echt zijn bed uit, maar had het toch maar gedaan. Voor het geval dat hij wéér gezeur ging krijgen. Vooral van de kant van zijn ouders. En anders zijn broer. Scorpius stond nu in het midden van het klaslokaal. En zag nu pas Cassandra staan. Hij kwam helemaal weer tot leven toen hij haar zag. "Cassie!" hij sprong in de lucht en rende naar haar toe om haar te omhelzen. Hij drukte een kus op haar wang terwijl hij daarna zijn armen wijd deed. "Hmm, ik heb jouw gemist. En ja, gewoon!" Hij draaide een rondje en ging zitten op een kruk om naar haar te kijken. "Hmm, ik ben gek op je" Slijmde hij wat bij haar. "Oh en, ehmm. Naja dat komt nog wel. Ikke ja.." Hij wist niet echt waar hij het over moest hebben en keek haar een beetje sprakeloos aan. Hij beet op zijn lip en ging met zijn hand door zijn haar. "Cass..? Ik.. jij.. Ehm jeweetwel" Mompelde hij tegen haar. Hij kwam er nu niet meer uit. HIj wou haar vragen voor het gala. Maar kon het nu even niet uit zijn mond krijgen.[/ul]

[diimplezx]

Casey had nu officieel een hekel aan de winter. Dat snowboard wat hij had gevraagd aan zijn ouders voor kerst? Niet gekregen. In plaats daarvan had zijn moeder hem lieflijk herinnerd aan het Nieuwjaars Bal door hem een volledige tovenaarssmoking op te sturen. Ja, bedankt mam. Hij had zelfs aangeboden om het terug te betalen zodra hij weer thuis was voor de zomer, maar zijn moeder had het ’te gevaarlijk’ gevonden. Alsof die rotzooi die zij inkocht niet gevaarlijk was. Nu was hij wel bijna geforceerd om de rest van de winter binnen te blijven zonder ongezien te kunnen skaten. Hij zou zijn moeder wel een bedankbriefje schrijven zodra zijn hand verlamd was van de strafregels schrijven ‘Er zal niet geskate worden binnen Zweinstein.’

Redelijk chagrijnig stampte hij de trap op. Nog steeds geen liften. Hij gromde in zichzelf en zag een paar eerstejaars voorbij rennen toen hij bovenaan de trap was gekomen. Had Zwamdrift ze voorspeld dat ze opgegeten zouden worden door een draak? Hij opende de deur naar het lokaal en was verbaasd dat er niemand was. Niemand behalve Cassandra. En Scorpius. Zijn hoofd werd kort overspoelt met geweldige eindes voor dit scenario maar hij duwde ze weg. Zwadderich was nou eenmaal niet een afdeling waarmee hij zich graag wou mixen hoewel hij moest toegeven; gemixt worden met Cassandra… Hij moest zichzelf even stoppen. Dit zou vast weer een lang lesuur worden. Hij zou doen alsof geen Zwadderaar voor hem bestond, maar haar af en toe – alleen op de veilige momenten – even in zich opnemen zodat hij niet compleet gefrustreerd vanavond in slaap zou vallen. Casey was al naar zijn plek gelopen en had daar zijn tas en skateboard neergezet.

Wat haatte hij de winter. Het leek wel alsof iedereen trager was. Hij liet zich op zijn stoel vallen en bekeek de wanden van het lokaal. Er was niks nieuws te zien. Hij had nu al te vaak die wanden zogenaamd nieuwsgierig bekeken dat hij in één oogopslag kon zien dat er niks was veranderd sinds vorige week. Maar dat maakte niet uit. Hij zou zijn uiterste best doen om niet naar haar te kijken. Maar het was lastig, met Scorpius die zo om haar heen zat te draaien. Kon hij niet gewoon zeggen wat hij bedoelde en haar dan met rust laten? Casey drukte van irritatie zijn kaken op elkaar maar bleef het lokaal bekijken, expres langs Cassandra en Scorpius heenkijkend.

[melien]

Op het moment dat ze probeerde uit te vinden hoe ze ervoor kon zorgen dat het warmer werd in het lokaal hoorde ze een bekende stem vanuit de gang. Waarom de stem zo bekend in haar oren klonk wist Cassandra even niet. "Waarom is het hier zo freaking koud? Zwamdrfit hoort het warmste lokaal te hebben." mopperde ze zachtjes voor zich uit. Voordat ze überhaupt op haar naam had kunnen reageren voelde ze de armen van Scorpius om haar heen. Meteen ging haar aandacht naar Scorpius uit aangezien ze het zo ook een stuk minder koud had. "En een hele goede... wat is het eigenlijk? Morgen, middag? Ik heb geen flauw idee. Door die stomme winter is mijn biologische klok in de war geraakt." zei ze vrolijk alhoewel ze alweer afdwaalde met haar gedachten.
"Missen? Mij? Dat doe je goed. We hebben vrijwel alleen maar lessen samen. Maar ja, eigenlijk heb je ook wel weer gelijk. Wie mist mij nou niet?" zei ze grijnzend tegen hem. De lichte arrogantie die in haar stem voorkwam was meer grappend dan serieus, maar wanneer was ze nou wel serieus als Scorpius er was? Al helemaal als ze al vrolijk was. "Ben je eigenlijk nog 2 bange grifjes tegen gekomen? Die eerste klassertjes worden echt steeds makkelijker om de stuipen op het lijf te jagen. Ik begin te begrijpen dat Foppe het zo leuk vindt." ratelde ze vrolijk verder. Om wat voor reden dan ook kon ze haar mond niet houden.
Op dat moment viel haar oog op Casey. Meteen ging er een lichtje branden dat ze hem vaker had gezien, maar dat was het dan ook. De woorden van Scorpius gingen half langs haar heen. "Wat moet ik weten?" vroeg ze over haar schouder terwijl ze vrolijk naar Casey toe huppelde. Samen met de grifjes was ook haar pest-neiging verdwenen. "Hallo." zei ze uitermate vrolijk tegen Casey. "Zijn de muren nou echt zo interessant?" vroeg ze terwijl ze amper stil kon blijven staan. Nou ja, daar bleef ze tenminste wel warm van.

[diimplezx]

Casey had de grootste moeite om het gesprek van Cassandra en Scorpius niet te horen. Zijn kleffe begroeting en plotselinge aarzeling… hij was toch niet van plan om haar mee te vragen naar het bal hè? No way dat Casey dan nog zou gaan. Om nou een avond uit te trekken om te zien hoe zij een stelletje werden was niet bepaald zijn idee van a time well spent. Hij kon ook haar rinkelende stem niet onhoorbaar maken. Ze klonk zo vrolijk en niet-zwadderich. Een klein stemmetje in zijn hoofd begon de discussie weer over dat niet alle Zwadderaars slecht waren, maar die onderdrukte hij. Wat had hij er nou aan als zij vrolijk was? Leuk voor haar. En haar vrolijkheid kwam toch alleen maar doordat Scorpius’ zijn rotkop had laten zien.

Hoewel hij naar de muur keek voelde hij een glimlach op zijn gezicht komen. Dus zij had die twee eerstejaars zo bang gemaakt. Hij kon zich onmogelijk voorstellen dat iemand bang van Cassandra zou kunnen zijn. Als een poesje die denkt dat hij een tijger is. Hij grinnikte stilletjes en besloot om eventjes een ander gedeelte van de muur te bekijken, toen zijn ogen over haar heen gleden. Kwam ze nou zijn kant op? Hij liet zijn ogen niet op haar rustten maar keek een stuk langs haar, waardoor hij haar alsnog kon zien. Ze huppelde. In zijn…

“Hallo,” hoorde hij haar zeggen en zijn ogen ontmoette plotseling haar gezicht. Oh heel slim Casey, al die maanden van jezelf de pijn besparen en nu kijk je haar recht in haar gezicht aan. Je mag maar hopen dat je niet in je slaap praat dacht hij geïrriteerd. “De muren?” Hij had haar vraag niet helemaal gehoord, het had hem verrast. “Oh, ehm…” Haar vrolijke gezicht was een te grote afleiding, hij keek voor een seconde weer naar de muur om zijn hoofd leeg te maken en gaf haar daarna antwoord. “Interessanter dan de rest van de dingen hier,” hij zei het twijfelend, bijna vragend. Alsof hij eigenlijk had willen zeggen: “Waarom praat je met me?” Casey kon haar niet veel langer aankijken dus besloot hij even een blik op Scorpius te werpen. Hij wist nu al dat dit hem zou gaan amuseren. Meer dan gezond voor hem was.

[\\ Jess']

[/b] Hij grinnikte en knikte op de vraag van de Grifjes. "Uhu, alleen.. Ze zagen bleek. Misschien door de winter?" Hij beet op zijn lip.
Maar toen hij zag dat Cass zich omdraaide naar Casey gromde hij voor een seconde. Hij jaloers? Neejoh.. Hij liet het maar even zo. Hij bleef staan kijken, en richtte zijn blik op het raam. De ramen waar je niet doorheen kon kijken. Toch kon hij zijn aandacht niet van de twee afhouden. Cassandra, pratend tegen een Raafje. Nee, dat kon niet. Misschien verbeelde hij het?

Vond ze Casey nou belangrijker dan hem? Hij schudde zijn hoofd even en liep weer een naar een andere kant van het lokaal. Meestal wist hij op zulke momenten wel wat te doen. Hij haalde een keer diep adem, probeerde er niks van te zeggen. Maar in zijn hard moest hij toch wat doen. Hij draaide zich om, de haat an Casey werd groter er groter. Hij liep naar de twee toe. "Laat maar, Casey is dus inderdaad belangrijker dan mij" Het floepte eruit voordat hij er erg in had. Hij draaide zich om en liep maar weer naar de andere kant van het lokaal. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en trok een teleurgesteld hoofd. Oh wat kon hij die jongen nu vermoorden. Nou zou ze vast met Casey naar het bal gaan. Als hij de ballen had om het te vragen tenminste. Scorpius moest wat doen, al was hij bang dat hij Cassandra daarbij zou kwetsen.[/ul]

[melien]

"Interessanter dan.." begon Cassandra, maar ze kapte zichzelf af voordat ze nog als een papagaai ging klinken ook. "Muren kunnen niet praten. Ze laten praten is grappig, maar ze zijn geen leuk gezelschap." zei ze vrolijk. Wat ze had wist ze niet. Sinds wanneer praatte ze vriendelijk met mensen uit andere afdelingen? Op het moment dat ze er eigenlijk nog iets aan toe wilde voegen hoorde ze de woorden van Scorpius. Of het door de woorden zelf kwam of door de manier waarop hij het zei wist ze niet, maar de een of andere vloek was minder pijnlijk geweest op dat moment.

"Wat heb jij? Moet je ongesteld worden ofzo dat je zo plotseling van humeur verandert?" vroeg ze verontwaardigd terwijl ze zich naar hem omdraaide en haar handen op haar heupen zette. "Ben ik een keer in een vriendelijke bui is het weer niet goed. En ik dacht dat meiden niet konden kiezen." voegde ze eraan toe terwijl ze protesterend haar armen over elkaar sloeg. Scorpius zou toch wel degelijk moeten weten dat het nergens op sloeg wat hij zei. Het enige wat zijn woorden veroorzaakten was bij haar de neiging oproepen om hem te negeren en inderdaad meer aandacht aan Casey te besteden.

In plaats van naar Scorpius toelopen en hem te knuffelen plofte ze neer op de dichts bijzijnde plaats en verplaatste haar aandacht bewust naar Casey. "Zou de les soms uitvallen? Het is hier namelijk wel erg rustig." zei ze bedenkelijk. Haar blik viel op de openhaard waar geen vuur brandde. Dat herinnerde haar er weer aan dat ze het zojuist nog koud had gehad. "En koud." voegde ze er aan toe. Ze haalde haar toverstok weer tevoorschijn en mompelde een spreuk waardoor het hout in de openhaard vlam vatte. Daarna prikte ze Casey zachtjes aangezien hij dichtbij genoeg was. "Ga jij wel gezellig doen? Of ben je ook in een mopperbui?" vroeg ze op een toon van een drie-jarige die de situatie neit meer snapte. De blik in haar ogen deed haar ineens jonger lijken dan ze eigenlijk was.

[diimplezx]

Casey’s chagrijnige bui was als sneeuw voor de zon verdwenen. Hij was zelfs een beetje vrolijk dankzij Scorpius’ reactie op Cassandra’s ongewone gedrag. Nog een pruillip erbij en je had het beeld van een kleuter die net beseft dat zijn woedeaanval nutteloos is geweest. Een onvrijwillige glimlach kwam op zijn gezicht als hij ernaar keek. En als hij naar Cassandra keek werdt die glimlach alleen maar groter… “Ik had het over dingen, niet over gezelschap,” zei hij terwijl hij zichzelf weer een paar secondes van haar gezicht gunde. Ze moest toch wel beseffen dat ze een stuk interessanter was dan alle muren van Zweinstein. Ze was sowieso fascinerend. Zoals ze nu zich naar Scorpius draaide en hem toesprak bijvoorbeeld. Kattig. Hij grijnsde bij de gedachte aan de eerdere vergelijking die hij had gezien met haar en een katachtige.

Toen ze vlak naast hem ging zitten schoof hij een stukje van haar af, maar om niet haar niet te beledigen draaide hij zich wel naar haar toe. Er was iets heel raars aan de hand. Zwamdrift mag dan wel beweren dat ze zoveel kan voorspellen, maar Casey durfde te voorspellen dat zelfs zij dit nooit aan had zien komen. ‘Alsof Zwamdrift op jouw liefdesleven let, Case…’ en in gedachten rolde hij met zijn ogen. ‘Liefdesleven. Gatverdamme. Zijn we al zover gekomen?’ ‘Gesprekken met jezelf voeren in meervoudsvorm is gestoorder’, snauwde een stemmetje in zijn achterhoofd dat steeds luider leek te worden. “Misschien zijn de anderen vastgevroren aan de ontbijttafels.” mompelde Casey. Hij wist niet zeker of Cassandra het wel verstaan zou hebben maar hij wou het niet herhalen. Hij keek naar het haardvuur dat Cassandra had aangestoken en voelde de warmte op zijn vingertoppen. Hij schrok op toen Cassandra hem in zijn zij prikte. Verdwaasd draaide hij zich naar haar toe en keek in haar kinderlijke gezicht. Had ze wel enig idee hoe schattig ze was als ze zo keek?

Hij moest even nadenken over wat ze nou precies had gevraagd. De klank van haar stem leidde te veel af om nog naar de inhoud te kunnen luisteren. “Uh, ja hoor.” Fantastisch Casey, nu moet je bewijzen dat je gezellig en grappig bent, anders vindt ze je helemaal niks. Een andere stem in zijn hoofd reageerde daarop: ‘Je wìl toch ook dat ze niks van je vindt, slimmerik!’ Hij duwde de verschillende gevoelens die door zijn lichaam gierden weg en bleef over met een warm vullend gevoel. Bij gebrek aan andere onderwerpen waarin ze mogelijk geïnteresseerd zou kunnen zijn begon hij maar over het bal. Meisjes houden van dat soort optut-feesten. “Ga jij naar het bal?” vroeg hij dus onverschillig. Hij wou niet dat ze dacht dat hij haar meevroeg. Hoewel hij wel zou willen weten wat haar reactie dan zou zijn…

[\\ Jess']

[/i] Scorpius gromde nog een keer en draaide zich om. Hij stak zij vinger naar haar toe, maar deed al de moeite niet meer om wat te zeggen. Zag ze dan niet dat hij van haar hield? Of.. deed hij net een kleuter na? Hij had zo'n zin om die Casey helemaal uit te schelden. Al was het nergens voor nodig omdat deze niks had gedaan. Hij stampvoette weg maar bleef stilstaan toen hij de zin hoorde 'ga jij naar het bal?' Hij draaide zich om en liep terug. "En als ze gaat, dan niet met jouw" Snauwde hij. "Ze gaat al met mij" Niet dat dat zo was, hij loog wat. Maar dat maakte niet uit. Hij keek kwaad naar Casey. maar was bang voor de reactie van Cassandra.[/ul]

[melien]

Cassandra had net de hoop op willen geven op een normaal gesprek met één van de twee toen de vraag van Casey kwam. Ze had haar mond al open gedaan om op de vraag te antwoorden toen Scorpius ineens half ontplofte. Plotseling snapte ze waarom Scorpius zo raar deed: hij was jaloers. Daar stond ze echter niet al te lang bij stil aangezien ze nu werd geplaagt door de vraag: welk bal? "Bal? Welk bal?" vroeg ze verward. Haar ogen staarden in de verte totdat ze zich herinnerde waar de grifjes het überhaupt over hadden gehad. "Ow, jullie bedoelen het nieuwjaarsgala." zei ze met een grote grijns alsof ze zojuist het antwoord op een hele moeilijke vraag had gevonden. Daarna drongen pas de woorden van Scorpius tot haar door. Met opgetrokken wenkbrauwen keek ze hem aan. "We gaan helemaal niet samen naar het gala.." zei ze tegen hem.

"Ik en een jurk??!?" zei ze vlug tegen Casey. "Ja oké, dat kan nog wel. Maar al dat getut is zó vreselijk. Mij niet gezien. Ik blijf gewoon lekker in de leerlingenkamer." gaf ze alsnog antwoord op zijn vraag. Hoe erg ze Scorpius pijn had gedaan door hem tegen te spreken wist ze niet, maar erover nadenken wilde ze niet. Ze stond op en liep naar Scorpius toe om vervolgens voor hem te staan. "Sorry, maar ik kan echt even niet tegen al dat getut." zei ze terwijl ze hem aan keek. Wat ze er nog aan toevoegde zei ze een stuk zachter aangezien het alleen voor Scorpius was bedoelt. "Je hoeft niet jaloers te doen en ook niet te zijn." Ze deed nog een stap dichter naar Scorpius toe. Even leek het alsof ze hem wilde zoenen, maar in plaats daarvan fluisterde ze wat in zijn oor. "Je weet wat ik voor je voel en daar kan niemand verandering in brengen. Al helemaal niet het een of andere raafje."