Nothing but school, friends and..? [Open]

[\\ Jess']

[Madjic]

Seabastian fronste zijn wenkbrauwen. "Ik weet niet. Zoals je nu praat klinkt het een beetje vreemd. Het is net of je twee dingen tegelijkertijd wilt." Hij keek even opzij naar WIlliam die op zijn hurken op de grond zat. Mijn zijn vingertoppen ging hij over de sneeuw. "Wolf is daar heen gegaan." Zei hij en keek op. "En ik wil geen twee dingen tegelijkertijd. Shirie is nu niet bereikbaar voor me, dus ik ga ook geen dingen hopen die niet kunnen." Hij stond op en keek Sebastian rustig aan. "DUs je kan ophouden je zorgen om mij te maken en concentreer je op andere dingen. Zoals je kat of anders Teresia." Ze liepen samen door, het spoor dat Wolf achter liet volgend. Het viel hen niet op dat dit richting het huisje van hagrid was en als ze dat wel in de gaten hadden, dan zou het nog niet van belang zijn geweest.
"Je weet dat je haar moet helpen, vooral nu ik het niet kan." William staarde naar de witte sneeuw. Er klonk iets van pijn in zijn stem. "Ze heeft mensen nodig die ze kan vertrouwen en haar ondanks wat dan ook steunen. En jij bent niet zo snel afgeleid." Hij keek op en keek Sebastian serieus aan. "Ik vertrouw je."
Sebastian trok een wenkbrauw op. "Doe eens even normaal. Je klinkt nou net of je haar vader bent ofzo. En ik weet heust wel wat ze ongeveer nodig heeft, maar ik heb jou niet nodig me dat te vertellen. Daarbij doe ik het niet voor jou, maar voor haar. Dus als ik me op andere dingen moet concentreren, dan moet jij dat ook doen."

Een harde miauw scheurde door de lucht en deed de jongens op kijken. "Damn." Flusiterde Sebastian en rende naar het huisje. Want Wolf was net het raam uit gesprongen en had zich langs de muur omhoog gewerkt. Helemaal in paniek zat hij boven op het dak en riep om hulp.

[\\ Jess']

[/b] Vroeg Hagrid terwijl Teresia haar hoofd schudde. "Ik, nou.. Ja.. Laat maar" Ze liep naar de deur om daarna deze te openen en naar buiten te lopen. Ze keek even om haar heen. Deed net of ze de twee niet zag. Ze hoorde nu wat en keek om. Ze zag wat op het dak zitten. Nu kwam Sebastian ook dichterbij terwijl ze even naar hem keek. "Hoi" Zei ze zachtjes terwijl ze nu in haar ooghoeken naar William keek.[/ul]

[Madjic]

William voelde een zwakke hand om zijn hart sluiten toen hij bij het huisje haar bekende gezicht zag. Het was een typisch geval van als je het over de duivel had, maar hij had nu liever willen verdwijnen. Het was de bedoeling dat hij zich níet met haar bezig ging houden en dan stond ze ineens voor zijn neus. Hij besloot dat hij zich maar even snel op iets anders moest concentreren, ondanks haar aanwezigheid. "Dat stomme beest kan toch wel naar beneden klimmen neem ik aan." Zei hij tegen Sebastian toen ze bijna bij het huisje waren.

Maar Sebastian zweeg. Hij had Teresia gezien, maar ook Wolf. Hij wist dat hij wist naar wie hij eerst zou gana, maar dat betekende dat hij WIlliam bij haar moest laten en dat was misschien ook niet zo'n goed idee. Moest hij nou een offer gaan brengen of moest hij zijn vriend uit deze situatie helpen? Hij twijfelde niet of Wolf niet naar William zou komen, maar William zou waarschijnlijk niet naar Teresia willen. En haar negeren was ook niet zo heel erg aardig.
"Hey." Zei hij kort tegen Teresia, maar liet toen gelijk door. Hij stak zijn hoofd even door het raam en keek naar Hagrid. "Ik maar even gebruik van je vensterbank." Zei hij en klom in het raam. Vanuit daar klom hij snel en behendig langs de uitstekende stenen het huisje op.
William bleef staan en keek zijn vriend een beetje boos aan toen hij merkte dat deze zich niet tot Teresia ging richten. "Wolf zit daarboven... dat is zijn kat." Mompelde hij zonder Teresia echt aan te kijken.

[\\ Jess']

[/b] Ze grijnsde wat ongemakkelijk. Maar waarschijnlijk kwam deze wel waar over. Ze ging nu vlakbij het raam staan om Sebastian te helpen. "Ehmm, zou ik helpen" Vroeg ze eerst maar. Ze keek even naar Hagrid die binnen wat verbaasd keek. Ze zou William niet negeren, nee, ze zou hem gewoon behandelen zoals ze Sebastian behandelde.[/ul]

[Madjic]

William keek vanuit zijn ooghoeken even naar Teresia. "Dat doet hij nu ook, maar dan op zijn manier. Daarom lijkt het nou of hij heel bot is en je niet echt gedag zegt." Hij glimlachte zwak en keek even naar Hagrid. Hij stak zijn hand even op naar het halfreus. "Sorry dat we je zo grof storen, maar Wolf is onmisbaar voor die idioot." Grinnikte hij naar binnen.

Sebastian schudde zijn hoofd. "Nee, hij is een kat." Zei hij rustig en stak zijn hand naar het dier uit. "Hij is mij." Hij fluisterde het meer naar zichzelf en naar Wolf.
He diertje deinste een beetje achteruit en keek naar beneden. Hij was misschien een kat en hij was gewend om te klimmen en te vallen, hij vond dit maar niets. Er waren zoveel mensen en de geur van een hond rook hij in dit hele gbied.
Sebastian schudde zijn hoofd en glimalchte naar haar zonder haar echt aan te kijken, maar hij vertrouwde erop dat ze wel begreep dat het voor haar was. "Nee, het gaat wel. Ik heb hem bijna... Als hij nou gewoon even stil blijft zitten." Hij strekte zijn hand helemaal en voelde met zijn vingertoppen de zachte vacht al, maar hij kon hem niet zomaar aan zijn vacht pakken. "Kom op Wolf, kom dan hier." Fluisterde hij en keek de kat doordringend aan. Voetje voor voetje zette WOlf een paar stappen naar zijn hand toe. Meteen pakte Sebastian hem bij zijn nekvel en drukte het beest tegen zichaan zodat het leek of hij een rode haarbal vast had.

[\\ Jess']

[/b] Ze glimlachte naar hem terwijl ze haar armen over elkaar deed. Ze keek nog een keer naar Sebastian toen die niet reageerde op haar vraag. Ze stapte nu weer terug en ging naast William staan. "Hoe is het met jouw?" Vroeg ze vriendelijk aan hem. Wel wat nerveus. Waarom wist ze niet.

Ze knikte op Sebastian antwoord. Maar dat laatste verstond ze niet. "Wat zei je?" Ze keek hem vragend aan. Maar liet het er maar bij. Ze keek even hoe Sebastian uiteindelijk Wolf naar beneden had gehaald. Ze glimlachte. "Zullen we binnen thee drinken bij Hagrid? Ik heb Carrot bij me" Ze keek vragend naar de twee en probeerde Wolf te aaien. "Wat een leuke Garfiel" Zei ze met een glimlach.[/ul]

[Madjic]

William probeerde zich voor de geest te halen waarom hij in hemelsnaam zo gespannen deed en waar hij zich zo'n zorgen over maakte. Hij had zichzelf beloofd haar niet in de steek te laten en haar te helpen als hij kon. Maar hij kon haar toch moeilijk helpen als hij maar zo vreemd deed doen. Hij nam diep adem en kreeg even het gevoel alsof hij op een rots stond en heel ver moest springen voor hij het water zou raken.
Hij keek haar met een glimlach aan. "EIgenlijk wel goed, beetje verkouden, maar dat krijg je met dit weer. En met jou? Weer een beetje bekomen van..." Hij keek even naar Sebastian en toen weer naar Teresia. "nachtelijke wandelingen?" Ookal wist hij dat Sebastian ook een weerwolf was, hij was zich ervan bewust dat ze niet van elkaar wisten... tot zoverre hij het allemaal gehoord had.

Sebastian liet zich eigenlijk gewoon vallen om naar beneden te komen. Hij lande netjes op zijn voeten en zakte ene beetje door zijn knieen toen hij de grondraakte. "Ik zei nee dank je en dat ik hem al bijna had." Grinnikte hij en keek naar het bolletje rode vacht dat een beetje schrikkerig in zijn armen lag. Wolf had zijn nagels tevoorschijn gehaalt en deze in de arm van zijn baasje geplant. Sebastian merkte het wel, maar negeerde het gewoon. Hij had wel vaker wondjes van die schijtluis.
"Ik weet niet, hij heeft een hond toch? Het kan de rede zijn voor zijn... paniek." Hij grijnste even. "Maar aan de andere kant kan hij gewoon met Mack en Glove opschieten, dus hij moet niet zeuren." Hij haalde een arm los van het beest en aaide hem zachtjes. Hij was dankbaar voor zijn jas, nu waren de natte rode plekken, die ervoor zorgte dat zijn shirt aan zijn arm plakte, niet te zien. "Wat zeg je ervan Will? Thee?" Het was meer een teken dat ze thee gingen drinken, want ondertussen knikte hij al naar Teresia.