Post by greenlightning on Jan 14, 2009 20:16:34 GMT 2
Met grote ogen keek ze naar hem op. Zoals hij zijn hand naar haar uitstak. Ze nam hem met tegenzin aan, maar hij lachte alleen maar. Haar knieën brandden, maar ze gaf geen kick. Ze hoorde achter haar kinderen lachen en ze wierp ze een vernietigende blik toe. Ze sprak nog steeds geen woord.
Lachend hield hij haar handje in de zijne en nam haar mee, zonder te reageren op de kinderen. Ze waren onbelangrijk en hij had gelijk. Thuis was hij het die een pleister op haar schaafwonden plakte. Naast haar zat haar zusje, die toekeek. Ze was niet de enige die weleens viel.
Hun oom en tante kwamen binnen en lachten.
'Ze zijn ook altijd met z'n drieën he? Onafscheidelijk.'
Ze glimlachte. Dat zouden ze blijven ook...
Tranen liepen over haar wangen en belandde op haar broek. Haar hoofd was verstop in haar knieën, die ze hoog had opgetrokken. Haar armen lagen eromheen en haar blote huid werd zacht gekriebeld door het warme katje dat zich in de holte verstopt hield. Hij spinde zacht en gaf haar kopjes tegen haar kin, maar Kyra was ontroostbaar. Kelian begreep het niet. Hij weigerde in te zien dat waar hij mee bezig was zo fout was. Zo onacceptabel! Met een grif... die in een heel andere leerlingenkamer zat... waardoor ze ergens heen moesten gaan om samen te zijn. Waar dan ook. Maar niet waar Kyra was.
Ze zette haar nagels in haar broek en huilde nog harder. Ze hadden voor eeuwig met z'n drieën moeten zijn. Lele, Kay Kay en zij. Maar nu niet. Nu was er Gabby. Gabby die ver weg was en Kelian van haar afpakte. Die hem wegrukte uit haar leven, zonder dat ze daar recht toe had. Wie was zij nou helemaal? Gewoon een meisje! Hoe kon hij voor haar kiezen? Haar verkiezen boven zijn bloedeigen tweeling zusjes? Ze waren drie delen van 1 ziel... of zoiets melodramatisch. Kyra had een hekel aan dat soort tweeling gezwets. Ze waren alle drie zo verschillend... en toch zou ze niet weten wat ze zonder hen moest.
Het was niet alsof ze blij was met Mike, maar hij zou Lele niet afpakken. Ze zou altijd in de buurt zijn. Gewoon, zoals het hoorde. Maar die Gabby... en Kelian begreep het gewoon niet!
En zo zat Kyra al bijna een uur tegen de muur aan, in een donker en leeg lokaal. Ze had niet kunnen slapen die nacht. Ze kon niet stoppen met denken aan Kelian en Gabby die nu dingen aan het doen waren, die ze niet wilde weten! Wat Lele deed was haar zaak, maar Kay Kay met een Grif...
Anray poogde haar al even lang te troosten en gerust te stellen, maar zelfs met zijn hulp, liepen de tranen al minuten lang over haar wangen en ze leken ook niet te willen stoppen. Hier zou ze alleen zijn. Tim kende deze plek niet als haar geheime plekje. Kaitlin wel, maar die was met Mike en Kelian met Gabby. Ze zou hier veilig zijn en alleen. Zoals altijd, als ze niemand om haar heen wilde hebben. Niemand die het wist. Behalve zij, van wie ze niet wilde dat ze er waren, maar ook de enige die ze nu zo nodig had.
Lachend hield hij haar handje in de zijne en nam haar mee, zonder te reageren op de kinderen. Ze waren onbelangrijk en hij had gelijk. Thuis was hij het die een pleister op haar schaafwonden plakte. Naast haar zat haar zusje, die toekeek. Ze was niet de enige die weleens viel.
Hun oom en tante kwamen binnen en lachten.
'Ze zijn ook altijd met z'n drieën he? Onafscheidelijk.'
Ze glimlachte. Dat zouden ze blijven ook...
Tranen liepen over haar wangen en belandde op haar broek. Haar hoofd was verstop in haar knieën, die ze hoog had opgetrokken. Haar armen lagen eromheen en haar blote huid werd zacht gekriebeld door het warme katje dat zich in de holte verstopt hield. Hij spinde zacht en gaf haar kopjes tegen haar kin, maar Kyra was ontroostbaar. Kelian begreep het niet. Hij weigerde in te zien dat waar hij mee bezig was zo fout was. Zo onacceptabel! Met een grif... die in een heel andere leerlingenkamer zat... waardoor ze ergens heen moesten gaan om samen te zijn. Waar dan ook. Maar niet waar Kyra was.
Ze zette haar nagels in haar broek en huilde nog harder. Ze hadden voor eeuwig met z'n drieën moeten zijn. Lele, Kay Kay en zij. Maar nu niet. Nu was er Gabby. Gabby die ver weg was en Kelian van haar afpakte. Die hem wegrukte uit haar leven, zonder dat ze daar recht toe had. Wie was zij nou helemaal? Gewoon een meisje! Hoe kon hij voor haar kiezen? Haar verkiezen boven zijn bloedeigen tweeling zusjes? Ze waren drie delen van 1 ziel... of zoiets melodramatisch. Kyra had een hekel aan dat soort tweeling gezwets. Ze waren alle drie zo verschillend... en toch zou ze niet weten wat ze zonder hen moest.
Het was niet alsof ze blij was met Mike, maar hij zou Lele niet afpakken. Ze zou altijd in de buurt zijn. Gewoon, zoals het hoorde. Maar die Gabby... en Kelian begreep het gewoon niet!
En zo zat Kyra al bijna een uur tegen de muur aan, in een donker en leeg lokaal. Ze had niet kunnen slapen die nacht. Ze kon niet stoppen met denken aan Kelian en Gabby die nu dingen aan het doen waren, die ze niet wilde weten! Wat Lele deed was haar zaak, maar Kay Kay met een Grif...
Anray poogde haar al even lang te troosten en gerust te stellen, maar zelfs met zijn hulp, liepen de tranen al minuten lang over haar wangen en ze leken ook niet te willen stoppen. Hier zou ze alleen zijn. Tim kende deze plek niet als haar geheime plekje. Kaitlin wel, maar die was met Mike en Kelian met Gabby. Ze zou hier veilig zijn en alleen. Zoals altijd, als ze niemand om haar heen wilde hebben. Niemand die het wist. Behalve zij, van wie ze niet wilde dat ze er waren, maar ook de enige die ze nu zo nodig had.