I don't need your advice... | Kaitlin&Myron

[Lisa ..]

Het was na de lessen, de meeste zaten of buiten in de kou of binnen gezellig te genieten van hun vrije tijd voor het avondeten zou beginnen. Myron had zich door de lessen heengesleept, het was bijna een wonder te noemen dat Anderling hem niet ergens voor strafde. Hij was er nog altijd niet achter hoe ze hem altijd doorhad. Nee, Myron had andere plannen voor het avondeten, hij wilde gaan kijken naar zijn toverdrank die hij vanochtend onder Toverdranken had gebrouwen. Het enige was dat hij nog moest doorborrelen en Sneep zou hem in de gaten gehouden hebben.

'Hij zag er goed uit Graw, tot een paar uur geleden. Hij begon paars te borrelen in plaats van oranje, teveel gaasvliegjes Myron. Zonde.' Myron luisterde het commentaar van Sneep aan. Fijn. Hele ochtend werk voor niets. Hij had er niks aan gehad maar als het wel gelukt zou zijn zou hij zich misschien wat beter voelen. Een toverdrank om dingen groen te kleuren, wat had je er nou aan? Myron knikte naar zijn afdelingshoofd en liep de kerker uit waar Toverdranken werd gegeven. Hij bedacht wat hij zou doen voor het avondeten en liep dus maar wat rond in het kleine doolhof van kerkers. Niet horend dat er iemand van de hoek om aankwam. Nog net op tijd merkte Myron het op en kon aan de kant stappen. 'Kun je niet uitkijken?' reageerde hij, een beetje bot, zonder door te hebben wie het was.

[Krista -]

Met een blik die tussen leedvermaak en medelijden hing staarde ze naar de ravenklauwers in hun les die ook nog echt hun best aan het doen waren om een zo goed mogelijke toverdrank te produceren. Ze schudde haar hoofd met een flauw lachje op haar bleke gezicht. Het was zo typisch. Sneep zou ze toch nooit hoger dan een 6 geven, als het werk minstens een 10 waard was. Ze hield van haar afdelingsleider. Sneeop was bijna haar grote voorbeeld, en haar dag werd iedere keer weer goed gemaakt als hij een paar van die modderbloedjes de grond inboorde.

Toen het lesuur afgelopen was, leek ze ook zichtbaar teleurgesteld. Gapend strompelde ze achter Myron aan, liep hem voorbij en draaide zich zonder ook maar te kijken wie er aan kwam weer om. Blijkbaar was dat deze keer Myron.
Dat hij niet al te aardig reageerde kon haar niks schelen. Wanneer was het voor het laatst dat iéts haar iets kon schelen? In ieder geval deed ze voor dat dat al een hele tijd geleden was. "Rustig" zei ze op bazige toon en plaatste haar dunne armen op haar al even dunne heupen "Ben je chagerijnig ofzo?". Toen herinnerde ze zich wat er in de les was gebeurd en grinnikte "Fantastisch. Dat je het zelfs bij snéep voor elkaar krijgt iets compleet te verpesten". Kaitlin vond het erg grappig. Myron waarschijnlijk niet.