What to do without a broom? [OPEN]

[Mies]

Ze wist niet helemaal precies meer hoe ze hier terrecht gekomen was, maar nu zat Fallen, heel rustig op één van de bezemstandaards tussen alle bezems. Het was erg gezellig hier, met haar stille dunne vrienden, die waarschijnlijk niet heel erg lenig waren maar die tenminste ook niet dik kon noemen. Eigenlijk was ze heel raar bezig nu, bedenkend hoe bezems als vrienden waren. En het ergste was ook nog dat Fallen zelf helemaal geen bezem had. Ze hield niet van vliegen. Ze kon er niks van, ze zat niet lekker en het was ook niet echt een heel veilig gevoel om dan heel hoog in de lucht te zweven. Dus was het ook te begrijpen dat Fallen zelf geen bezem had. Misschien moest je het vaker doen ofzo en ging je er dan van houden, maar nu had Fallen dat in ieder geval nog niet.

Zwerkbal was dan een ander verhaal. Dat vond Fallen dan wel leuk, om naar te kijken dan. Het spelen... Tja, dat leek haar wat minder, maar dat kwam misschien ook omdat ze het waarschijnlijk niet heel erg goed kon. Ballen vangen, opletten, vliegen, scoren... Ze was dan wel een vrouw, maar bij zoveel dingen te gelijk doen werd ze helemaal duizelig. Fallen verloor zo haar everwicht en viel van de bezemstandaard af. Misschien moest ze zich toch wat minder gaan consentreren op wat je allemaal moest doen als je zwerkbal speelde, want hier, naast allemaal bezems liggen was ook niet echt een pretje. Toch bleef Fallen nog even liggen en staarde naar boven zonder echt te zien waar ze naar keek.

[» Aline.]

Met een grijns op haar gezicht stootte Charlotte Gabby aan. 'Laat je vliegkunsten dan maar eens zien!' Gabby lachte luid. 'Nou, vergeleken met jou stel ik sowieso niks voor - zie je mij al in het team van Griffoendor!' Charlotte grinnikte. 'Nou - nee, om eerlijk te zijn.' De twee vriendinnen liepen lachend en pratend over het grasveld richting de bezemstandaard. Charlotte riep al jaren dat ze Gabby zou leren vliegen, maar het was er nooit echt van gekomen. Natuurlijk kende Gabby wel de theorie die ze in het eerste jaar tijdens de vlieglessen hadden gehad, maar veel vaker had ze zich niet op een bezemsteel gewaagd.
Charlotte huppelde plotseling een eindje voor haar vriendin uit, duidelijk had zij er echt zin in om weer eens een eindje te vliegen. Gabby was minder enthousiast - ze moest voor zichzelf toegeven dat ze het eigenlijk zelfs een beetje eng vond om op zo'n ding te zitten. Ze volgde Charlotte dan ook iets minder snel.

Charlotte draaide zich om en liep een eindje achterstevoren. 'Hup hup, slome!' riep ze plagerig, draaide zich daarna weer om en gooide de deur van de bezemstandaard open. Ze liep meteen op haar eigen - dure - exemplaar af, en merkte daarom niet meteen het meisje op dat tussen de bezems zat. Zodra Charlotte haar hand om het hout van haar bezem gesloten had, draaide ze zich op haar hakken om en viel haar blik op het meisje tussen de bezems. Ze gilde het uit van de schrik en liet haar bezem vallen. Gabby, die net aan kwam lopen, rolde met haar ogen en verwachtte een of ander diertje te zien, dat Charlotte zo had laten schrikken. Tot haar verbazing zag ze echter haar beste vriendin zitten. Een brede glimlach vormde zich op haar gezicht. 'Fallen...!' riep ze vrolijk. 'Eh, wat doe jij hier?' vervolgde ze daarna, en keek haar vriendin vragend aan.

[Mies]

(Ik krijg inspiratie van Wiskunde! xD)

Fallen, besefte opeens, dat het niet heel erg slim was om hier te blijven liggen en toen ze stemmen hoorde, ging ze dan ook maar overeind zitten. Met haar hand streek ze door haar haren en keek achter zich. Hè getver, het was hartstikke stoffig hier... Maar daarna vond Fallen dat ze zichzelf niet zo aan moest stellen, omdat ze zelf was blijven liggen. Als ze meteen op was gestaan was dat natuurlijk niet gebeurd. "Dus Fallen, Stel je niet zo aan..." mompelde ze tegen zichzelf, op het momend dat er een deur open ging. Eigenlijk had Fallen niet erg veel zin in mensen, omdat ze erg moe was, maar toch vond ze het leuk dat er iemand binnen kwam. Het was erg verwarrend en eigenlijk snapte ze zichzelf niet meer...

Nieuwsgierig rekte ze dan ook haar nek om te kijken wie er binnen kwam en zag dat het Charlotte was. Een meisje uit Griffoendor die ook nog eens zoeker was in het zwerkbalteam van Griffoendor, dus erg verbaast dat Charlotte hier was was Fallen niet. Fallen keek rustig toe hoe Charlotte naar haar bezem liep en dacht er eigenlijk niet aan om 'hallo' ofzo te zeggen. Misschien kwam het omdat ze moe was, of omdat ze gewooon even geen zin had om hallo te zeggen, of omdat ze wou kijken wanneer Charlotte haar op zou merken, omdat dat haar grappig leek... Maar ze zei geen Hallo. Het antwoord op haar derde vraag werd wel gelijk beantwoord, want toen Charlotte haar zag begon ze te gillen alsof ze een eng beest zag ofzo. "Nou ja, zo eng zie ik er toch niet uit?" vroeg Fallen vermoeid aan haar, maar toch ook lachend. Oké, het was best wel grappig. Zij viel, Charlotte kwam binnen en die schrok omdat ze als het ware 'verstopt' zat.

Met een zucht stond Fallen dan ook maar op en had opeens wél zin om Hallo te zeggen tegen Charlotte. Nu die haar eindelijk op gemerkt had... Fallen wou net hoi zeggen, toen zich een ander persoon bij hun wende en Fallen zag dat het haar beste vriendin was, die duidelijk ook verbaast was haar te zien. Dat kon Fallen dan ook nog wel begrijpen, omdat ze én geen bezem had én niet van vliegen hielt... Tja... "Gabby!" deed Fallen haar beste vriendin dan ook na en grijsde even, om daarna de vraag van haar vriendin te beantwoorden. "Tja... Ik viel, zeg maar en toen lag ik hier..." antwoorde ze ontduidelijk. Het was moeilijk om uit te leggen dat ze eigenlijk geen idee had van wat ze hier deed...

[» Aline.]

Charlotte, nog steeds niet helemaal van de schrik bekomen, keek Fallen wantrouwend aan. Ze kende het meisje natuurlijk wel via Gabby, maar toch zou Charlotte haar niet een vriendin noemen. Een vage bekende, eerder. Charlotte wist echter wel van Fallen dat ze niks met Zwerkbal had, en Charlotte vond het daarom ook uiterst merkwaardig dat ze zich nu in de bezemstandaard bevond. Het leek bijna alsof ze het normaal vond zich tussen de bezems te verstoppen en nietsvermoedende zwerkbalspelers de stuipen op het lijf te jagen.

Gabby daarentegen, keek haar vriendin met een brede glimlach op haar gezicht aan en stompte haar even tegen haar bovenarm. 'Oké, hartstikke logisch, hoor!' riep ze grijnzend naar Fallen, maar liet de zaak daarna voor wat het was. Ze draaide zich om naar Charlotte en barstte meteen in lachen uit. 'Jemig Charlotte, je kijkt alsof je een dooie Toverschaak hebt zien spelen!' Charlotte keek Gabby eerst uiterst verwijtend en serieus aan, maar barstte toen ook in lachen uit en liep op de twee meisjes af. Ze had inmiddels haar bezem weer van de grond gepakt en prikte met de steel in Gabby's zij. 'Oké stelletje mafketels, wie heeft genoeg lef om een rondje te maken?' Ter versterking van haar woorden, hief ze de bezemsteel een stukje de lucht in en keek ze beide meisjes verwachtingsvol aan.

Gabby knikte - duidelijk minder enthousiast dan Charlotte - en keek Fallen even vragend aan. 'Ga je ook mee? Ik heb Charlotte beloofd dat ik zal proberen te vliegen?' vertelde Gabby ter uitleg aan haar vriendin. Vervolgens liep ze naar het rek met bezems van de school en koos eentje uit die er redelijk betrouwbaar en degelijk uitzag.

[Mies]

Fallen ging even op een bezemstandaar zitten en keek naar de twee meisjes. (en toen wist mies niks meer om te typen, maar gaat het toch proberen) Charlotte keek een beetje verwarrend, al kon Fallen dat prima begrijpen... En haar beste vriendin, was blij haar te zien. "Auw!" riep Fallen daarna en keek naar de twee meisjes alsof ze in tranen uit kon barsten. "Ach... Je kent me, áltijd duidelijk met wat ik doe..." antwoorde Fallen daarna luchtig, met weer een glimlach op haar gezicht en de treurigheid van daarnet was totaal omgeslagen. Eigenlijk had ze wel zin om even met iemand te praten, maar het vliegen dat Gabby daarna voorstelde...

Vliegen vond Fallen verschrikkelijk eng, om daar nog even op terug te komen. Haar eerste vliegles was ook niet een echt succes geweest en wat daarna kwam, ook niet eigenlijk... Ze was nooit goed in vliegen geweest en dat kwam omdat ze het niet durfde. Ze durfde niet hard te gaan, ze durfde niet zacht te gaan... Eigenlijk durfde ze helemaal niks om een bezem en die vertrouwen deed ze ook niet. Dus aarzelfde Fallen, erg lang, voordat ze toch maar antwoord gaf. "Nou, uh... Eigenlijk heb ik nog iets te doen... Op een bezemstandaard zitten bijvoorbeeld.. Ja, dat is erg uhm, intressant en ja... Actief natuurlijk!" antwoorde ze en streek met haar hand haar haar naar achteren. "Héél gezellig in mijn eentje, hier, dus, ja. Oké ik ga wel mee..." zei het meisje daarna, terwijl ze volslagen naar beneden keek. Hier in je eentje zitten was ook niets...

[» Aline.]

[/b] zei ze bemoedigend, waarna ze op haar vriendin af liep en haar bij haar bovenarm vastpakte en overeind trok, zonder op haar toestemming te wachten. Charlotte keek vanaf een afstandje grinnikend toe, en liep alvast richting de uitgang van de bezemstandaard. Ze had haar eigen bezem in de ene hand en een schoolbezem voor Gabby in de andere. Ook al vloog haar bezem natuurlijk beter, was het voor Gabby misschien het beste om te beginnen op een langzame bezem, dacht Charlotte. Ze kon een glimlach niet onderdrukken bij het vooruitzicht Gabby te zien stuntelen.

Met haar arm door die van Fallen heen gestoken liep Gabby achter Charlotte aan. Ze versnelde haar pas, trok hierdoor Fallen mee - of zou nu wilde of niet - en stak haar andere arm door die van Charlotte, voorzover dat ging aangezien zij in beide handen een bezem moest vasthouden. Maar dat maakte Gabby niet uit. Met aan beide kant een vriendin liep ze richting het Zwerkbalveld. 'Oeh, dit wordt wat,' zei ze grijnzend en keek even opzij naar Charlotte, die haar blik beantwoordde. 'Ja, nu kom je er niet meer onder uit, hoor,' zei ze.

[sorry voor de rotpost -.-]
[/ul]