|
|
Post by melien on Feb 6, 2009 17:04:33 GMT 2
Er was een beangstigende en beklemmende stilte gevallen in het donkere bos. Geen vogel zong en er was ook geen geritsel in het struikgewas te horen. Niemand die tegenwoordig nog in het bos kwam. Toch liep Kate tussen de bomen. Waarom ze er heen was gegaan wist ze niet meer. Plotseling hoorde ze echter stemmen en geruisloos liep ze er naar toe. Bijna liep ze tegen haar vader aan, maar net op tijd wist ze zich achter een boom te verstoppen. Haar vader was namelijk niet alleen. De man die tegenover haar vader stond had zijn toverstaf op hem gericht. Zonder het echt te weten wist ze dat er iets ergs zou gebeuren. Op het moment dat ze haar toverstok wilde pakken merkte ze echter dat ze zich niet kon bewegen. Ze kon alleen maar kijken.
De woorden 'Avada kedavra' kwamen uit de mond van de onbekende man, maar ze kon zich nog steeds niet verroeren. Op dat moment schoot ze echter gillend overeind. Angstig keek ze om zich heen, maar ze zag alleen maar een lege leerlingenkamer. Langzaam kalmeerde haar ademhaling weer, maar de angst bleef in haar ogen staan.
|
|
|
|
Post by Krista - on Feb 12, 2009 20:50:09 GMT 2
Hij was niet echt van plan geweest om zo laat weer in de leerlingenkamer te zijn, maar het mannenavondje met hem en Draconic was uitgelopen toen ze in het verboden bos tegen een wild zwijn waren aangelopen. Thomas was nog steeds in de overtuiging dat het een weerwolf was, maar de hoeveelheid boterbier zou daar ook aan kunnen hebben meegeholpen.
Hij was van plan geweest om zo stil mogelijk de leerlingenkamer te betreden en de trap naar de leerlingenkamer op te lopen, maar de gil van Kate zorgde ervoor dat meteen alle reflexen in zijn lichaam op spanning stonden en hij vervolgens over de zoom van het tapijt struikelde.
'Godver-" bracht hij uit toenhij de vloer onder zijn wang voelde maar sprong nog vrji soepel overeind terwijl hij vaag het silhouet (oe mooi woord) van Kate in het haardvuur zag. Om haar niet te laten schrikken besloot hij dat hij nu net zo goed door kon praten "Jezus, wat doe jij hier?". Verward wreef hij door zijn haar terwijl hij probeerde veilig de afstand van hem naar Kate te overbruggen.
|
|
|
|
Post by melien on Feb 20, 2009 13:53:39 GMT 2
Thomas had ze niet binnen horen komen. Kate merkte hem pas op toen zijn stem tot haar doordrong. Vlug als een bedreigd dier kwam ze overeind terwijl ze zich omdraaide. Haar hand ging al richting haar toverstok, op het moment dat ze het hout echter had omsloten met haar hand herkende ze Thomas en ontspande ze zich weer. De blik in haar ogen bleef echter meer op die van een opgejaagde kat lijken dan op die van haarzelf.
"Wat ik hier doe?" vroeg ze. Dat haar stem een beetje trilde kon ze niet uitstaan, maar ze kon er schijnbaar ook niks aan veranderen. "Ik was blijkbaar in slaap gevallen. Toen schrok ik wakker en toen liet jij me ook nog eens schrikken." vatte ze het samen terwijl ze weer op de bank neer plofte. Deze situatie was alles behalve grappig. Ze sloot haar ogen om te kalmeren, maar alles waar dat voorzorgde was dat ze de groene, dodelijke straal weer op haar vader zag afschieten. Abrupt opende ze haar ogen weer. "Wat doe jij hier eigenlijk nog zo laat?" vroeg ze aan Thomas, gewoon om het ergens over te hebben zodat ze ergens anders over kon nadenken dan haar droom.
|
|
|
|
Post by Krista - on Feb 21, 2009 13:27:20 GMT 2
Thomas deed een paar passen naar achteren toen hij haar toverstok zag en fronstte zijn wenkbrauwen. Om nou meteen in de aanval te gaan.. . Toen ze hem weg stopte haalde hij opgelucht adem en leunde met zijn hand op zijn stoel "Sorry daarvoor" zei hij en grijnsde even, waarna hij met zijn hand door zijn warrige haar streek. Even wierp hij een blik op het haardvuur en liep toen naar de bank waar hij naast Kate op de kussens plofte.
Hij wreef over zijn voorhoofd om de koppijn te negeren "Ik? Oh ik was even wat drinken.. met mensen". Hij wierp een blik op Kate. Hij wist niet hoe serieus ze het schoolregelement nam maar hoopte eigenlijk dat ze hem niet zou verlinken. Dat zou best wel.. stom zijn, eigenlijk. Hij zou morgen zó'n kater hebben. Maar ja, hji had geschiedenis van toverkunst dus zou hij eigenlijk wel even kunnen slapen tijdens de les. Opeens fronstte hij zijn wenkbrauwen "Dus je schrok wakker? Had je een nachtmerrie ofzo dan". Hij grijnsde even en dacht aan de tijd dat hij zes was en altijd droomde over een man die hem door de wc pot naar het riool trok.
|
|
|
|
Post by melien on Feb 21, 2009 14:49:42 GMT 2
"Veel plezier met de kater dan morgen." zei Kate glimlachend. Het was een flauwe opmerking dat wist ze, maar het was wel zijn eigen schuld geweest. Vermoeid wreef ze in haar ogen en hoopte dat de beelden zouden verdwijnen. De vraag van Thomas verraste haar lichtelijk waardoor ze er geen twee keer over nadacht voordat ze antwoordde. "Zolang het bij een nachtmerrie blijft vind ik het best. Ik heb geen zin om toe te moeten kijken hoe mijn vader door de dodelijkste vloek vermoord wordt zonder dat ik er iets aan kan doen." verzuchtte ze. Daar kwam ook nog eens bij kijken of ze wel zin had om de energie op te moeten brengen omdat ze niet zou kunnen rusten voordat haar vaders moordenaar zelf onder de grond lag.
|
|
|
|
Post by Krista - on Feb 22, 2009 11:28:51 GMT 2
"haha" zei Thomas zonder enig teken van plezier maar grijnsde wel. Hij had behoefte om een kussen op zijn gezicht te drukken en zo even afgesloten te zijn van alles. Hij had nu al koppijn, Kate had gelijk. Dat zou leuk worden morgen.
Hij ging wat rechter zitten en voelde een hard kussen in zijn rug prikken, wat hij daar vandaan trok en op de grond gooide. Verbaasd maar ook geschrokken keek hij haar aan "En dat droomde je?"vervolgde hij met een dramatische uitdrukking op zijn gezicht. Hij wist niet eens dat hij hiermee Kate bang kon maken "Nou ja" vervolgde hij "Denk je dat het echt zo was, op dat moment, of dat het gewoon een droom was". Hij duwde zijn wijsvingers tegen elkaar terwijl hij nadacht. Wacht even.. waarom zou iemand Kate's vader willen vermoorden. Was hij dooddoener?.
|
|
|
|
Post by melien on Feb 22, 2009 14:13:38 GMT 2
Haar hartslag was eindelijk weer normaal. Dat is, totdat Thomas' woorden tot Kate doordrongen. Haar ogen werden groot van angst, maar dat was ook het enige teken. "Het was maar een droom." mompelde ze. Hoewel het meer was om zichzelf te kalmeren en gerust te stellen dan een antwoord te geven aan Thomas. Hoe kwam hij er in hemelsnaam op om zoiets te zeggen? Nu wist ze zeker dat ze voorlopig niet meer zou slapen. Ze zakte wat onderuit op de bank en keek naar de vlammen in de openhaard.
"Zoiets kan alleen een droom zijn." zei ze amper hoorbaar. Maar het wilde niet helpen. De woorden van Thomas hadden haar opnieuw de stuipen op het lijf gejaagd, en daar was ze alles behalve blij mee. Ze trok haar knieën op en sloeg haar armen erom heen. Het kon niet anders, het mócht niet anders.
|
|
|
|
Post by Krista - on Feb 22, 2009 16:13:21 GMT 2
"Ja, tuurlijk was het een droom" antwoorde hij haastig en had meteen enorme spijt van wat hij gezegd had, want de woorden leken een grote uitwerking te hebben op Kate. Je bent aangeschoten, je denkt niet meer goed na.. dat was een goed excuses. Maar Thomas wist dat hij niet eens zo heel veel op had. "Sorry Kate" bracht hij uiteindelijk uit terwijl hij even zijn hand op haar schouder liet rusten en ongerust naar haar keek, alsof hij bang was dat ze om zou vallen "Dat had ik niet moeten zeggen, dat was dom. Er is natuurlijk niks aan de hand met je vader enzo". Hij probeerde geruststellend te klinken maar wist niet of dat wel lukte.
|
|
