Frozen little River {open}

[Madjic]

"Mouse! Mouse!!!!" Rillende van top tot stem, stond River midden in een plas. Ze keek radeloos om zich heen in de hoop dat haar hummeltje iets van zich liet horen. "Mouse!" Haar stem die eerst hard en stevig was, werd nu steeds zachter en verdrietiger.
Het kwam erbij dat ze een rokje en een shirtjhe zonder mouwen aan had. Het was niet heel handig voor buiten, maar binnen in de leerlingenkamer was het wel fijn geweest. Ze had er toen helaas geen rekening meegehouden dat haar pupje de kamer uit zou lopen zodra hij de kans had en daarna naar buiten zou gaan. En nu stond ze daar in de kou en helemaal nat door de regen. Ineens haatte ze Engeland en zijn weer, ze wenste dat ze in Frankrijk, of nog beter, Afrika was! Daar was het warm en droog!
"Mouse, toe nou! Waar ben je dan ukje!" Riep ze nog een keer en snikte zacht. De tranen over haar wangen waren makkelijk te verwarren met de regendruppels die over haar gezicht stroomde.

[» Aline.]

Regen!
Natasha trok een vies gezicht en blies een - nu nog droge - lok haren uit haar gezicht. Ze kwam net bij de kassen vandaan, waar ze een aantal vreemde planten moest plukken om te bestuderen voor een of ander verslag. De regen had ze natuurlijk de hele dag al aan kunnen zien komen, vanwege de donkere lucht, maar Natasha baalde ervan dat de bui net losbarstte wanneer zij zich buiten bevond. Natasha was regen natuurlijk niet gewend. Haar eerste levensjaren had ze doorgebracht in het warme Frankrijk, en de afgelopen jaren had ze op een school in Cuba gezeten. Het was dan ook erg wennen voor haar, op een nieuwe school, in zo'n geheel ander land. Vaak genoeg verlangde ze terug naar Cuba en haar tijd daar, maar aan de andere kant, beviel het haar op Zweinstein ook best.

Langzaam maar zeker raakte haar gewaad doorweekt en haar natte haren plakten aan haar gezicht vast. Met een diepe frons, die ze onwillekeurig getrokken had, op haar gezicht liep ze over het grasveld. De grond maakte een soppend geluid wanneer ze haar voeten optilde. Alleen al bij de gedachte aan de warme leerlingenkamer, met het haardvuur, werd Natasha al weer iets vrolijker. Op dat moment hoorde ze iemand roepen. Verbaasd keek ze op - wie was er nou zo gek om in deze regen naar buiten te gaan? Even verderop zag ze een meisje, dat haar niet bekend voor kwam. In ieder geval vanuit de verte niet. Naarmate Natasha de meters die het meisje en haar van elkaar scheidden overbrugde, kon ze haar duidelijker zien - en viel het haar op dat het meisje slechts gekleed was in een mouwloos shirtje en een rokje. Terwijl Natasha zich sterk afvroeg wat zij hier midden in de regen deed, zag ze plotseling iets voorbijrennen, vlak voor haar voeten langs. Ze sprong van schrik een stuk in de lucht en wist nog net haar evenwicht te bewaren. Toen ze zag wat hetgene was dat haar had laten schrikken, moest ze lachen 'Is die pup van jou?' riep ze het meisje toe, terwijl ze haar ogen samenkneep om door de steeds dichter wordende mist van regen heen te kunnen kijken.

[Madjic]

River maakte een sprongetje toen ze nog een stem hoorde. Ze had niet verwacht dat er nog iemand zo gek was om dit weer te trotseren. Ze keek stomverbaasd naar Natasha en het duurde even voor het tot haar doorgedrongen was wat ze eigenlijk zei.
"Zei je een pup?" Ze kwam ineens in beweging en haar ogen vinden het kleine, vol met modder, geval dat zich prima vermaakte in dit hondenweer. "JA! Mijn mousiemousemouse!" RIep ze en rende als een halvegare op het diertje af. De beagle pup dacht er echter anders over en spurde weg, opnieuw voorbij Natasha. Ditmaal maakte hij onderweg enorme spatten van modder die alle kanten op vlogen.
River miste het hondje en wilde een bocht maken om hem te achtervolgen. Maar onbesuist als ze nu was hield ze geen rekening met de gladheid van de modder en ze ging volledig onderuit. UIt haar capicion viel een klein zwart iets, maar dat schoot meteen weer terug naar de plek waar hij vandaan kwam om de viezigheid en de regen te ontvluchten.