Post by Ridje on Apr 7, 2009 15:39:00 GMT 2
Natuurlijk loog hij niet. En al hellemaal niet tegen zijn grootste liefde. Maar ok het was een half luigentje. Hij zat niet al een uur te wachten, eerder een half uur. Maar zelfs dat half uurtje duurde veel te lang. Hij had geen boek mee genomen omdat hij wist dat hij zich toch niet kon concentreren en dat zou hetzelfde zijn met elk ander iets wat normaal wel je gedachten in bedwang hield. Ook al zou hij moeten wachten tot het einde van de wereld, voor haar zou hij het doen. Gelukkig was het vandaag iets korter, ookal duurde het al veel te lang nu. Het fruit dat hij mee had genomen was al bijna op op een tros druiven en een appel, waar hij nu maar aan begonen was, na dan. Rustig zat hij daar nu. Rustig in de zon wachtend tot zijn liefje zou arriveren. Hij was blij dat het mooi weer was, en het weerspiegelde dan ook zijn humeur. Toen hij op zijn horloge keek en zag dat het niet lang meer duurde stond hij op en gooide het klokhuis van de appel over de rails. Met een afwachtende grijns keek Tim de rails langs en veegde dan even langs zijn mond en streek vervolgens door zijn haar. Hij had haar zo erg gemist. Afwachtend bleef hij staan kijken, zelfs de laatste seconden tot de afgesproken tijd tikte tergend langzaam voor Tim. Met een zucht pakte Tim zijn tas op en hing die over zijn schouder waarna hij zijn zonnebril weer opzette en weer voor zich uit ging staan staren. Waar bleef ze nou?
