Mischief with soap {open}

[Manon]

Krakend ging de deur van de jongens toiletten open. Twee ogen gluurde voorzichtig door het kiertje of er niemand aanwezig was. Naar zijn opluchting was er niemand. Door de ramen van de jongens toiletten schemerde net de zon. Het was nog vroeg in de ochtend dus zowiezo zou het hier nog rustig zijn. Pas over een half uur begon de stormloop van jongens die net uit hun bed kwamen en hun blaas moesten luchten, zogezegd. Voor die tijd moest hij klaar zijn. De gevolgen van als een verklikker hem zou zien wou hij niet weten. Nablijven bij Vilders, en die kon de naarste straffen bedenken.

Uit zijn jaszak haalde hij een doosje tevoorschijn. Hij wandelde verder naar een van de toilethokjes. Gehurkt ging hij er boven hangen. "Is kijken hoe goed dit spul werkelijk werkt." fluisterde hij zacht. Een brede glimlach verscheen op zijn gezicht bij de gedachte er aan. Toverspullen zijn zo geweldig Een vrolijk wijsje neuriede hij erbij uit zijn mond. Één korreltje uit het pakje viel in het water. Kort borrelde het maar stopte al snel. Nu kwam het lastige om er niet te veel in te gooien.
De persoon die dit uitprobeerde, Cody Taranto, Vilders nachtmerrie.

[Green's back]

Was het toeval dat juist op dat moment Cameron langsliep? Sommigen zouden hebben gedacht van wel, maar dat waren de mensen die hem niet kenden. Na een brief aan Teyla, had hij besloten om haar weer op te zoeken. Zijn vriendin vinden was echter niet zo eenvoudig als het vroeger was geweest, toen hij nog alles van de school afwist.
Nu hoorde hij gerommel. Gerommel in de jongens wc. Zijn tref vertraagde zich en stopte uiteindelijk voor de deur. Vragend trok hij een wenkbrauw op om het geluid. Met een hand duwde hij de deur open en hield die open. De gang was leeg, niemand die hen kon zien. Even bleef hij bewegingloos staan, maar toen stapte hij de ruimte binnen. De deur viel achter hem dicht.
'Aan het oefenen voor concierge?' vroeg Cameron minzaam. 'In dat geval, er is iemand over zijn nek gegaan in de hal. Als je daar eens zou beginnen.'
Geen glimlach, geen niks. Hij kende de jongen niet. Hij wist helemaal niks van hem en het ergerde hem mateloos. Ooit ahd hij alles geweten van deze school en nu, nu kon hij niet eens de voornaam en de afdeling van deze jongen oproepen. Dit was te zielig.

[Manon]

Het eerste gerommel aan de deur leek Cody gewoon te negeren. Het kasteel was oud dus van een beetje gerommel schrok hij niet. Dan niet te zwijgen van de spoken die je zo maar naar binnen vlogen af en toe. Pas toen hij de woorden van Cameron hoorde merkte hij dat er iemand achter hem stond. Het eerste wat bij hem naar binnen schoot was Vilders In een schrikkende beweging liet hij bijna het magische zeepsop uit zijn handen vallen. "Vilders?!" riep hij alleen spontaan. Uit angst dat hij toch door de knorrige concierge betrapt was. Het scheutje sop wat toch in het toilet was gevallen begon al hevig te borrelen. Snel lag er al een sopbende tot aan de rand van de bril.
Snel leek hij al opgelucht te zijn bij de aanblik van Cameron. Ook al kende hij deze jongen niet hij kon nooit erger dan Vilders zijn. In Cody's hoofd leek het een paar seconden stil te zijn. "En jij bent hier nieuw?" kwam er uiteindelijk uit. Over deze woorden had hij niet goed nagedacht, het was meer om de reden dat hij gewoon iets moest zeggen.