Post by Manon on Apr 23, 2009 20:43:25 GMT 2
Veren vlogen in het rond in de uilenvleugel. Onrustig bewogen de uilen zich rond. Het was niet door het feit dat het buiten stormde, maar omdat ze een ongewenste gast hadden. Een nogal vreemd uitziende zwarte kraai was de toren in gevlogen. Met een knal was deze kraai tegen de muur aangekomen. Stuiptrekkingen waren de enige bewegingen die de kraai nog maakte. De stuiptrekkingen waren verdwenen en het diertje leek bijna dood te zijn. In tegenstelling dat de vogel zijn laatste adem zou uitblazen leek hij groter te worden.
De zwarte vleugels maakte plaats voor armen, geheel gehuld in kleding. Na de verandering lag daar een leerling uit Ravenklauw. Duidelijk te zien aan de kleding die hij droeg. Kreunend kroop hij overeind. Alsof er niks was gebeurd klopte hij zijn kleren af. Slechts een duikvlucht, dat gebeurde wel vaker.
De jongen was Arthur, naast het fet dat hij in Ravenklauw zat was hij ook een faunaat. Nog steeds bleven de uilen druk rond vliegen. Er was blijkbaar nog iets of iemand die ze onrustig maakte.
De zwarte vleugels maakte plaats voor armen, geheel gehuld in kleding. Na de verandering lag daar een leerling uit Ravenklauw. Duidelijk te zien aan de kleding die hij droeg. Kreunend kroop hij overeind. Alsof er niks was gebeurd klopte hij zijn kleren af. Slechts een duikvlucht, dat gebeurde wel vaker.
De jongen was Arthur, naast het fet dat hij in Ravenklauw zat was hij ook een faunaat. Nog steeds bleven de uilen druk rond vliegen. Er was blijkbaar nog iets of iemand die ze onrustig maakte.
