So... {open}

[Green's back]

Haar tred was zeker en elegant, de plooien van haar jurkje streken zacht tegen haar benen, die prikten en tintelden van de kippenvel. Ze had er weinig last van gehad in de trein, maar hier begon de ijzige kou toe te slaan. Niet dat het geen mooie dag was... voor Engeland. Maar Shirie was Cubaans.
Haar ogen stonden ijzig en slecht gehumeurd. Ze was het vergeten... Ze had een broek aan moeten trekken. Ze had een trui aan moeten trekken. Wat dan ook, als het maar warmer was dan dit! Ze droeg een vest dat ze van een jongen uit de trein had gejat en was neit van plan het hem terug te geven. Niet nu althans. daarbij, rook het wel lekker. De jongen had nog net haar naam te horen gekregen, maar meer ook niet. Meer ging hem niet aan. Ze was Shirie Ashinta met een reden.

De deur sloeg achter haar dicht en ze slaakte een verveelde zucht. Op haar gemak begon ze de hal op te nemen. De mensen zag ze nauwlijks. Ze intersseerden haar niet. Niet op dat moment tenminste. Ze kreeg nog genoeg tijd om ze te leren kennen. Dat kreeg je, als uitwisselingsstudent.
'Kan ik je helpen?' klonk een stem van achter haar. Shirie glimalchte. Eigenlijk ahd ze zitten wachten, tot er iemand op haar afkwam. Ze glimalchte naar hem, zelfverzekerd, alsof ze hem een genoegen deed door aandacht aan hem te besteden, wat ergens ook wel zo was.
'je mag m'n koffers dragen,' antwoordde ze simpel en knikte naar de hutkoffel en schoudertas die achter haar stonden. Ze wachtte niet op zijn antwoord. Met een hand trok ze de gitaar die open en bloot op de tas lag vast en hing die om haar schouder, met het instrument tegen haar rug.

[Ridje]

Het was vreemd hoe het elke keer weer gebeurde, ook zo plots en zonder enige reden. Ze kwamen in de buurt en bij Teyla ging er een alarm af of iets dergelijks. Misschien had ze wel iets dierlijks in haar of iets. Ze rook ze, hoorde ze, voelde ze en detecteerde ze voordat enig ander persoon het deed. Ze had het al gevoeld op het moment dat de trein was gestopt in Zweinsveld, ookal wist ze dit niet. Maar het was vast iets van een gave. Het was altijd zo dat als Schoonheid in de directe omgeving was dat Teyla Candy een apart gevoel kreeg. Zelf wist ze altijd meteen wat het was, kwestie van ervaring, dus Teyla was al een tijdje hevig aan het zoeken naar deze nieuwe ontdekte schoonheid. En toen zag ze haar. Teyla's mond viel letterlijk open toen ze Shirie zag. En met een glimlach van oor tot oor stond ze snel op van de tafel van Zwadderich en liep snel richting het meisje, wat ook gelijk de aandacht van Green trok want het viel op als de teef van Zwadderich plots vrolijk opsprong. Verbaasd volgde Green Teyla met haar blik en bleef verbaasd kijken naar Shirie. Ze hoopte niet dat dat de nieuwe 'rekruut' voor Zwadderich was. Voor Green leek het namelijk een beetje teveel problemen om ook weer bij Zwadderich te zien geraken. Niet dat dat Teyla tegen hield. Ze had perfectie gezien en sinds wanneer hield dat haar tegen? Toen ze zag dat Shirie de jongen opdracht gaf haar koffer te dragen grijnsde ze tevreden. "Teyla Candy." Zei ze vrolijk en stak haar hand uit naar Shirie toen ze voor haar stond. "Ik zie dat je al gelijk maar het nut hebt gevonden van onze jongens hier." Grinnikte ze dan.

[Green's back]

De jongen was in gevecht geraakt met haar bagage, dat aanzienlijk meer woog dan hij had verwacht. Ondanks dat Shirie eruit mocht zien als een schoonheidskoningin en de houding had van een arrogant don wicht, zat haar koffer grotendeels vol met boeken. Boeken en kleren, de twee levensmiddelen. Meer had Shirie niet nodig.
van buiten klonk een gil, het geluid van een deur die opende en het getrippel van een grote poten. Op haar gemak naderde de cheetah haar baasje en gaf haar een kopje, om een valse blik te werpen op de jongen die van schrik de koffers liet vallen.
Shirie draaide zich boos om en snoof.
'Als je het toch stuk maakt, doe ik het liever zelf.' Ze draaide haar hoofd weer om en bewoog licht achtrui, van de hand die opeens op haar afkwam. Ze liet haar blik omhoog gaan en vervolgens weer omlaag. Ze deed geen moeite om te maskeren dat ze haar keurde. Uiteindelijk besloot ze dat dit meisje... vrouw of wat het dan ook zijn mocht, haar wel aanstond. Ze was mooi genoeg.
'Shirie Ashinta,' zei ze en schudde licht Teyla's hand. Ze merkte Green op, trok haar wenkbrauwen op, las de blik in haar ogen en kon het niet helpen om te lachen. Ze glimalchte haar glimlach, een combinatie tussen speelsheid en arrogantie naar Teyla.
'Leuk shirtje, maar zit het niet wat in de weg? Misschien zou je het beter uittrekken. Ze lijken meer ruimte nodig te hebben.'
Zelf had ze ook grote borsten, maar Teyla overtrof haar. Hoewel dat ook kwam, doordat Shirie's borsten vooral groot waren in proportie tot haar klein, tengere lijf. Ze rolde met haar ogen om Teyla's opmerking over mannen.
'Zijn mannen ooit tot nut?' Vroeg ze, zonder de jongen nog een blik waardig te gunnen. Er waren er genoeg die het voor haar zouden doen.

[Ridje]

Verveeld keek Teyla naar de jongen die bezig was met de koffer en schudde dan haar hoofd waarna ze naar Shirie keek met een blik van Jongens-ook-altijd. Toen ze de gil hoorde keek Teyla verbaasd op en toen ze de cheeta zag moest ze moeite doen om niet enthousiast het beest vast te pakken en plat te knuffelen. "Wat een Schatje!!" Riep Teyla haast en hurkte voor de Cheeta en stak haar hand uit naar het dier. Ze wist niet of het dier gevaarlijk was maar Teyla was niet zo snel bang. Toen Shirie haar had bekeken had Teyla een gloed door zich heen gevoeld en nu ze voor de cheeta gehurkt zat keek ze even op naar het meisje. "Mooie naam trouwens. En hoe heet deze schoonheid?" Vroeg Teyla dan geintereseerd en ze knikte naar de cheeta. Het was een wonder dat Teyla zo gehurkt kon zitten zonder dat er teveel zichtbaar werd ze had dan ook een zeer kort rokje aan.

Green keek verbaasd naar Shirie en snapte niet wat voor een gebaar het lachen en het handschudden met Teyla was. Betekende dat dat de volgende Zwadderaar gecreeerd was? Green hoopte van niet. Haar haar schoot van het donkerblond naar vuurrood door die gedachten wat wat verbaasde blikken trok van haar mede raafjes. Met een zucht schudde Green haar haar weer naar normaal en keek nog steeds naar de twee meiden.

Teyla kwam weer overeind en keek met een glimlach naar Shirie. Ze keek even naar beneden en speelde dan met de rits van haar shirtje. "Alleen als jij mee doet Shirie." Grijnsde ze dan uitdagend waarbij ze Shirie's lichaam bekeek. Voor de grap liet ze de rits een zeer klein stukje zakken waarbij ze naar de jongen achter Shirie keek. Ze kon wel raden waar zijn blik lag en grijnsde toen ze goed had geraden. "Niet echt. Alleen als ze het goed kunnen doen." Zei ze dan spottend en keek naar de jongen met een veel betekenende blik voordat ze zich weer op Shirie richtte. "Ben je al ingedeelt?" Vroeg ze dan oprecht geinteresseerd.

[Green's back]

De cheetah snuffelde enthousiast aan teyla's hand, en gunde haar zelfs een licht kopje, voor ze zich door haar voorpoten liet zakken en klalm haar poten begon te wassen. Shirie keek op Teyla en haar kat na, voor ze het meisje met haar blik weer volgde.
'Dit is brownspot. Ze is al jaren mijn vriendin. Ik ken maar weinig mensen die niet in eerste instantie van haar schrikken. Ze kan het wel waarderen volgens mij. Ik ook trouwens.'
Vanuit haar ooghoek zag ze Greens haarkleur veranderen, maar ze weigerde op te kijken. Ze was te "cool" om daarop te reageren. Ze zou er laten wel een opmerking over maken. Haar ogen volgden even de hand van teyla en een lichte irritatie borrelde in haar op. Ze wierp met haar hand haar haren achterover en keek ongeinteresseerd de andere kant op. Ze haalde licht haat schouders op.
'Ik trek al genoeg aandacht als ik in een slobber trui en broek loop. Als ik nog meer toon komen ze direct klaar. Word zo'n troep.'
Ze sprak eenvoudig over seks. Ze had er geen ervaring mee, maar wist niet beter dan dat het gebeurd. tenslotte, had ze haar moeder vaak genoeg betrapt. Seks had geen waarde voor haar. Het was walgelijk en afschuwelijk. Maar dat hoefde Teyla niet te weten.
Ze liet haar handen ninchalnt naar haar heupen zakken en liet ze daar kalm rusten.
'Nog niet. Mijn vader zat bij griffoendor. Mijn moeder bij Zwaderich. Eigenlijk zit mijn halve familie daarbij.' Ze had het over zwaderich en keek even bedachtzaam langs Teyla heen, naar niks in het bijzonder, voor ze het meisje weer aankeek.
'Het kan me vrij weinig schelen waar ik terecht kom. Het is toch maar voor een semester of twee.' Ze bewoog licht haar hoofd, waardoor haar lange bruine haren van haar ene schouder naar haar andere schoven.
'Jij?' vroeg ze uiteindelijk.

[Ridje]

Teyla glimlachte naar Shirie en keek dan naar Brownspot. "Al net zo'n mooie naam als haar bazin." Grijnsde Teyla dan waarna ze weer naar Shirie keek. "Mij krijg je niet zo snel aan het schrikken. En ik heb, niet bedoelend dat jij dat niet bent schoonheid" Ze keek gerustestellend naar Brownspot "Gevaarlijkere beesten rond mij dus ik ben wel wat gewend." Teyla leek even na te denken. "En daar bedoel ik niet de jongens mee van hier, hoewel die ook soms wel gevaarlijke beesten zijn." Zuchtte ze dan waarna ze weer bij Brownspot knielde en haar bekeek. Ze keek op naar Shirie en glimlachte. "Als je wilt stel ik Scales een keer aan je voor. Hij is een uit de kluiten gewassen salamander met een gouden hartje, figuurlijk dan." Grijnsde Teyla en ze bleef naar Shirie kijken. "Tja dat is het nadeel van die jongens. Maar ze kunnen ook lief zijn hoor." Zei Teyla en ze keek even over haar schouder de deur door de grote zaal in. "Hoewel juist die lieve knullen bezet zijn." Zuchtte ze dan. Ze grijnsde toen ze Tim zag zitten die weer eens verdiept was in een boek terwijl hij aan een stuk fruit zat. Teyla vroeg zich af of hij aan Kyra aan het denken was, vast wel. Met een glimlach keek ze weer naar Shirie en knikte dan bij haar woorden. "Zwadderich." Zei ze dan trots waarna ze weer overeind kwam en haar armen over elkaar heen sloeg. "Je hebt wel gelijk, het maakt niet veel uit waar je zit. Maar toch hoop ik dat ik je straks kan verwelkomen bij Zwadderich. Maar of dat gebeurt of niet als er iets is wat je wilt weten dan moet je me maar opzoeken hoor." Zei Teyla met een knipoog waarna ze even rond keek. Haar blik kruiste kort die van Green en ze wierp haar een gemene grijns toe wat Greens haar nogmaals deed veranderen. Met een geiriteerde blik keek Green weg van Teyla en stond dan op van de trap om een stukje verder de trap te beklimmen om dan vervolgens op de bovenste tree te gaan zitten en tegen de trap leuning te leunen. "De lef van dat mens." Mompelde ze dan kwaad. Ze keek kwaad voor zich uit terwijl er een paar eerstejaars voorbij schoten.