|
|
Post by » Aline. on Jan 27, 2008 19:48:23 GMT 2
David lag met zijn armen gekruisd over een oud, stoffig boek heen. Op zijn armen rustte zijn hoofd. Zijn ogen waren gesloten en zijn ademhaling regelmatig.
Eigenlijk zou hij nu met een opstel voor Geschiedenis van de Toverkunst bezig moeten. Maar de stof was zo saai - het ging over de zoveelste koboldopstand, een onderwerp waar ze al maanden mee bezig waren - dat momenteel zijn gedachten heel ergens anders waren. Een uitgestrekte wei, met roze schaapjes op bezemstelen... Ze speelden Zwerkbal, en het team van donkerroze schaapjes was aan het winnen.
|
|
|
|
Post by greenlightning on Jan 28, 2008 19:20:27 GMT 2
Hijgend stoof ze achter een boekenkast. Met haar rug tegen het hout gedrukt bleef ze staan en luisterde. Geen geluid. Was ze hem kwijt?
Voor de zekerheid bleef ze een aantal minuten vetsteend staan, maar slaakte toen zucht van opluchting. Ze was haar broer ontsnapt, alweer.
Met haar handen streek ze over de plooien van haar korte rokje. Het rokje was zwart, het korte topje erboven zalmkleurig roze, net als haar dooschijenende kniekousen. Tevreden rekte ze zich uit, waardoor ze nog meer buik toonde en merkte opeens op dat ze in de bieb stond. Ze draaide zich om en stond opeens vlak voor een jongen, die zich ergens in dromenland leek te bevinden. Ze sloeg haar armen even over elkaar en boog eit wat opzij om zijn blik te vangen, met een speelse glimlach.
'Hoi, David. Lukt het?'
|
|
|
|
Post by » Aline. on Jan 31, 2008 19:09:50 GMT 2
Eén van de zalmkleurige schaapjes stapte op hem af en begon ineens met Kyra's stem tegen hem te praten. David mompelde iets onverstaanbaars en fronste in zijn slaap. Plotseling schoot hij wakker en keek recht in het gezicht van Kyra. Hij kon nog net een geschrokken kreet onderdrukken, en grijnsde een beetje opgelaten. 'Jemig, ik schrik me dood,' zei hij lachend. 'Hoelang sta je daar al?' Hij liet zijn blik even over haar heen gaan en merkte dat ze nog steeds dezelfde kledingstijl als altijd had. Hij rekte zich even uit en zijn oog viel weer op de stapel boeken en perkament en andere spullen die om hem heen lag. Hij herinnerde zich weer waarom hij eigenlijk in de bibliotheek was en zuchtte even.
|
|
